ILPP1/443-754/12/15-S/NS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyroki: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 10 maja 2013 r., sygn. akt I SA/Po 148/13 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1493/13 - stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2012 r. (data wpływu 13 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 października 2012 r. (data wpływu 24 października 2012 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wkładu pieniężnego otrzymanego od współorganizatora koncertu - jest prawidłowe.

W dniu 13 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wkładu pieniężnego otrzymanego od współorganizatora koncertu. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 22 października 2012 r. (data wpływu 24 października 2012 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie organizacji imprez sportowych oraz występów artystycznych. Podczas organizowania tego typu imprez często zaprasza znanych artystów, w celu uatrakcyjnienia imprezy, jak również organizuje koncerty artystów, którzy wykonują swoje utwory.

Zainteresowany przygotowuje się do realizacji następnego koncertu, wraz z inną spółką jako współorganizatorem. Jednakże to Wnioskodawca posiada wyłączność na organizację koncertu danego artysty w Polsce i samodzielnie, osobno podpisuje kontrakt z artystą, tym samym odpowiada za wszelkie rozliczenia finansowe. Wszelkie działania dotyczące organizacji koncertu realizowane będą pod jednym hasłem promocyjnym i marką uwzględniającą nazwy sygnatariuszy umowy. Spółka, która współorganizuje z Zainteresowanym koncert, na podstawie umowy zobowiązana jest do partycypacji w kosztach wynagrodzenia artystki oraz w kosztach produkcji koncertu.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Zainteresowany natomiast nie jest podmiotem prawa publicznego lub innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym lub wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora, będącego podmiotem tworzącym instytucję kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

W piśmie z dnia 22 października 2012 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

1. Obowiązki współorganizatora to:

o współpraca w zakresie produkcji koncertu,

o współpraca w zakresie promocji koncertu,

o współpraca w zakresie pozyskiwania sponsorów,

o udostępnienie stadionu,

o obsługa parkingów.

Współorganizator ma pełne prawo do wszelkich ustaleń i podejmowania wspólnych decyzji.

2. W zamian za wnoszony wkład w postaci pieniężnej Zainteresowany nie świadczył żadnych usług na rzecz współorganizatora wnoszącego wkład. Działania realizowane przez strony w ramach wspólnej organizacji koncertu nie stanowią realizacji jakichkolwiek usług na rzecz drugiej strony, a wkłady finansowe, o których mowa, nie stanowią zapłaty za jakiekolwiek usługi lub działania. Kwoty stanowią jedynie wkład finansowy do wspólnej inicjatywy, jaką jest organizacja koncertu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może udokumentować przekazanie wkładu pieniężnego współorganizatora na rzecz Zainteresowanego na podstawie noty obciążeniowej, a nie fakturą VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której współorganizator realizuje wpłaty na rachunek Zainteresowanego celem zasilenia budżetu koncertu. Z punktu widzenia zasad dokumentowania tych przepływów według Wnioskodawcy nie jest to płatność mająca stanowić ekwiwalent (zapłatę) za świadczenia wykonane przez Zainteresowanego, ale jest to wyłącznie zasilenie w ramach realizacji wspólnego przedsięwzięcia.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

Zgodnie z art. 7 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Ponieważ w ramach porozumienia nie dochodzi do przeniesienia własności towarów - w opinii Wnioskodawcy - przyjąć trzeba, że nie mamy do czynienia z podlegającą opodatkowaniu VAT dostawą towarów. Całość relacji pomiędzy sygnatariuszami umowy odbywa się na terytorium Polski, a co za tym idzie, w relacjach tych brak jest elementu transgranicznego, czyli umowa nie dotyczy importu, eksportu, WNT czy WDT.

Opisana forma współpracy, w ramach której sygnatariusze umowy umawiają się, że prowadzić będą działania razem oznacza, iż organizacja koncertu przybiera formę umowy o wspólne przedsięwzięcie, kooperację, czy formę swoistego konsorcjum, w którym wszyscy uczestnicy zgadzają się na współdziałanie w celu realizacji zgodnych i spójnych celów, przy uznaniu wiodącej roli jednego z nich. Co istotne, nie można powiedzieć, że w ramach uzgodnionych działań którykolwiek z uczestników porozumienia realizuje usługi na rzecz innych uczestników - działania te podejmowane są wspólnie, w imieniu wszystkich sygnatariuszy, jednakże, z uwagi na przyjęte na mocy porozumienia ustalenia, ich wykonanie, czy też zlecanie podmiotom zewnętrznym, powierzono jednemu z uczestników.

Brak jest zatem świadczenia, które miałoby stanowić podstawę do uznania, że Zainteresowany realizuje na rzecz współorganizatora koncertu usługę. W konsekwencji, zasilenie finansowe Wnioskodawcy należy uznać za czynność techniczną (podobnie jak zasilenie wkładem kapitału Zainteresowanego), z którą nie da się połączyć jakiegokolwiek świadczenia zwrotnego (ekwiwalentnego). W szczególności, świadczeniem takim nie jest uregulowanie przez Wnioskodawcę należności wobec artystki, gdyż działania te nie są realizowane na rzecz uczestników umowy, lecz z ich inicjatywy i w ich imieniu - Zainteresowany realizuje wspólne działania powierzone przez uczestników umowy, które (gdyby nie zawarto umowy), każdy z uczestników mógłby realizować samodzielnie.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie widzi konieczności wystawiania faktury VAT w celu udokumentowania wzajemnych rozliczeń pomiędzy stronami umowy.

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz stanowiska Zainteresowanego wyrażonego we wniosku o wydanie interpretacji, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 13 listopada 2012 r. interpretację indywidualną nr ILPP1/443-754/12-4/NS, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 28 listopada 2012 r. (data wpływu 30 listopada 2012 r.) Spółka wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego w imieniu Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 13 listopada 2012 r. nr ILPP1/443-754/12-4/NS.

W wyniku ponownej analizy sprawy, w piśmie z dnia 19 grudnia 2012 r. nr ILPP1/443/W-67/12-2/HMW Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Spółka wniosła w dniu 18 stycznia 2013 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu.

Wyrokiem z dnia 10 maja 2013 r., sygn. akt I SA/Po 148/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił zaskarżoną interpretację.

Minister Finansów pismem z dnia 28 czerwca 2013 r. złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA.

Wyrokiem z dnia 10 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1493/13 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Ministra Finansów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyrokach: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 10 maja 2013 r., sygn. akt I SA/Po 148/13 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1493/13 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Definicja świadczenia usług ma zatem charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że obydwa ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Aby dana czynność (dostawa towarów czy też usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Jak wskazał WSA w Poznaniu w wyroku wydanym w niniejszej sprawie: "Szerokie, odwołujące się do pojęcia świadczenia, określenie zakresu przedmiotowego w art. 8 ust. 1 u.p.t.u., nie oznacza jednak, że świadczeniem usług jest każda czynność czy zdarzenie, którego efektem jest odpłatne przysporzenie jednej ze stron na skutek działania bądź zaniechania innej strony. Sąd orzekający w niniejszym składzie podziela w pełni stanowisko utrwalone w orzecznictwie sądów administracyjnych, zgodnie z którym przy ustalaniu na gruncie art. 8 ust. 1 u.p.t.u. - jako przedmiotu opodatkowania - świadczenia usług o złożonym charakterze, jakie stanowią umowy o współpracy (kooperacyjne), należy uwzględniać podstawowy cel wynikający z takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania na potrzeby podatkowe w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego poszczególnych czynności służących realizacji tego celu (por. np. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 kwietnia 2008 r., o sygn. akt I FSK 1788/07, z dnia 9 października 2008 r. o sygn. akt I FSK 291/08, z dnia 29 lutego 2012 r. o sygn. akt I FSK 562/11 - dostępne na stronach internetowych http://orzeczenia.nsa.gov.pl). W uzasadnieniach wskazanych powyżej wyroków podkreślono, że celem kooperacji (współpracy, współdziałania) jest uzyskanie przez skoordynowane i wspólne działania partnerów rezultatu o korzystnym dla nich wymiarze ekonomicznym. Działań takich nie można do celów podatku od towarów i usług oceniać jednostkowo, lecz z uwzględnieniem ich charakteru jako działania złożonego i wspólnego, tworzącego w aspekcie gospodarczym jedną całość".

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie organizacji imprez sportowych oraz występów artystycznych. Podczas organizowania tego typu imprez często zaprasza znanych artystów, w celu uatrakcyjnienia imprezy, jak również organizuje koncerty artystów, którzy wykonują swoje utwory. Zainteresowany przygotowuje się do realizacji następnego koncertu, wraz z inną spółką jako współorganizatorem. Jednakże to Wnioskodawca posiada wyłączność na organizację koncertu danego artysty w Polsce i samodzielnie, osobno podpisuje kontrakt z artystą, tym samym odpowiada za wszelkie rozliczenia finansowe. Wszelkie działania dotyczące organizacji koncertu realizowane będą pod jednym hasłem promocyjnym i marką uwzględniającą nazwy sygnatariuszy umowy. Spółka, która współorganizuje z Zainteresowanym koncert na podstawie umowy zobowiązana jest do partycypacji w kosztach wynagrodzenia artystki oraz w kosztach produkcji koncertu. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Zainteresowany natomiast nie jest podmiotem prawa publicznego lub innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym lub wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora, będącego podmiotem tworzącym instytucję kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż obowiązki współorganizatora to:

* współpraca w zakresie produkcji koncertu,

* współpraca w zakresie promocji koncertu,

* współpraca w zakresie pozyskiwania sponsorów,

* udostępnienie stadionu,

* obsługa parkingów.

Współorganizator ma pełne prawo do wszelkich ustaleń i podejmowania wspólnych decyzji. W zamian za wnoszony wkład w postaci pieniężnej Zainteresowany nie świadczył żadnych usług na rzecz współorganizatora wnoszącego wkład. Działania realizowane przez strony w ramach wspólnej organizacji koncertu nie stanowią realizacji jakichkolwiek usług na rzecz drugiej strony, a wkłady finansowe, o których mowa, nie stanowią zapłaty za jakiekolwiek usługi lub działania. Kwoty stanowią jedynie wkład finansowy do wspólnej inicjatywy, jaką jest organizacja koncertu.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą prawidłowego dokumentowania wkładu pieniężnego otrzymanego od współorganizatora koncertu.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, WSA we Wrocławiu w wyroku wydanym w niniejszej sprawie stwierdził, że: "(...) nie można powiedzieć, że w ramach uzgodnionych działań którykolwiek z uczestników porozumienia realizuje usługi na rzecz innych uczestników - działania te podejmowane są wspólnie, w imieniu wszystkich sygnatariuszy, jednakże, z uwagi na przyjęte na mocy porozumienia ustalenia, ich wykonanie, czy też zlecanie podmiotom zewnętrznym, powierzono jednemu z uczestników. Strony dały jednoznaczny wyraz swej woli podkreślając zamiar kooperacji i wspólnej realizacji celu gospodarczego, jakim ma być organizacja koncertu. Brak jest zatem świadczenia, które miałoby stanowić podstawę do uznania, że zainteresowany realizuje na rzecz współorganizatora koncertu usługę".

Wobec powyższego należy stwierdzić, że wkład otrzymany przez Wnioskodawcę w postaci pieniężnej od współorganizatora koncertu nie jest związany z żadną dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, ani też świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ustawy na rzecz współorganizatora. Nie mieści się zatem w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, tym samym, otrzymany wkład pieniężny nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnośnie natomiast kwestii dokumentowania przez Zainteresowanego otrzymanego wkładu pieniężnego należy stwierdzić, że stosownie do treści art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy o których mowa w art. 15 ust. 1 są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z generalną zasadą fakturami VAT dokumentuje się jedynie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji wcześniejszych rozważań oraz uznania, że czynność, której dotyczy zapytanie Wnioskodawcy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy stwierdzić, że Zainteresowany nie może dokumentować powyższej czynności fakturą VAT.

Brak jest natomiast, zdaniem tut. Organu, przeciwwskazań na gruncie przepisów dotyczących podatku VAT dla dokumentowania tych czynności poprzez wystawienie not obciążeniowych, niemniej należy zauważyć, że nota obciążeniowa nie jest dokumentem przewidzianym przez przepisy o podatku od towarów i usług i jako taka nie jest objęta regulacją tych przepisów.

Podsumowując należy stwierdzić, że w przedstawionych okolicznościach otrzymanie przez Wnioskodawcę wkładu pieniężnego od współorganizatora koncertu nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tym samym nie powinno być potwierdzane fakturą VAT, lecz innym dokumentem księgowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.