ILPP1/443-75/13-4/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zarządu Dróg, przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2013 r. (data wpływu 29 stycznia 2013 r.), uzupełniony pismem z dnia 9 kwietnia 2013 r. (data wpływu 15 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT uiszczanych opłat za usunięcie i przechowywanie pojazdu usuniętego z drogi - jest prawidłowe.

W dniu 29 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT uiszczanych opłat za usunięcie i przechowywanie pojazdu usuniętego z drogi. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 kwietnia 2013 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zarząd Dróg jest jednostką budżetową Gminy, wykonuje czynności z zakresu zadań publicznych. Od dnia 1 stycznia 2013 r. rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 lipca 2012 r. w sprawie przywrócenia Miastu statusu miasta na prawach powiatu oraz ustalenia granic powiatu (Dz. U. z 2012 r. poz. 853) Gmina otrzymała status gminy na prawach powiatu. W związku z powyższym, zobowiązana jest realizować zadania wynikające z ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym art. 50a, art. 130a polegające na obowiązku usuwania pojazdów bez tablic rejestracyjnych oraz ich przechowywania na parkingu strzeżonym na koszt właściciela.

Zgodnie z art. 130a ust. 10h, koszty związane z usuwaniem, przechowywaniem oszacowaniem, sprzedażą lub zniszczeniem pojazdu powstałe od momentu wydania dyspozycji jego usunięcia do zakończenia postępowania ponosi osoba będąca właścicielem tego pojazdu w dniu wydania dyspozycji usunięcia pojazdu z zastrzeżeniem ust. 10d i 10i.

Decyzję o zapłacie tych kosztów wydaje starosta (w przypadku Zainteresowanego) prezydent lub osoba przez niego upoważniona. Stawki opłat określone są uchwałą Rady Miejskiej.

Zgodnie z art. 130a ust. 10j, należności te wraz z odsetkami podlegają egzekucji w trybie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

W związku z powyższym dowodem określającym wysokość opłaty jest decyzja administracyjna, a nie faktura, stawki opłat ustalone są uchwałą Rady Miejskiej zaś działalność mieści się w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami.

W uzupełnieniu z dnia 9 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 20 grudnia 2012 r. w sprawie zmiany uchwały Rady Miejskiej w sprawie nadania statutu Zarządowi Dróg - jednostce budżetowej Gminy § 1 ust. 12 wprowadzono do statutu Zarządu Dróg § 3 ust. 23 o brzmieniu"realizacja zadań związanych z nadzorowaniem czynności dotyczących usuwania pojazdów oraz prowadzenia parkingu strzeżonego dla pojazdów usuniętych, pobieranie opłat, windykacja należności i udział w czynnościach procesowych". W związku z powyższym, Zarząd Dróg realizując zadania własne Gminy jest zobowiązany do usuwania pojazdu z drogi i jego przechowywanie.

Zgodnie z ww. uchwałą Rady Miejskiej z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie wysokości opłat za usunięcie i przechowywanie pojazdu usuniętego z drogi na parkingu strzeżonym oraz wysokości kosztów powstałych w razie odstąpienia od wykonywania dyspozycji usunięcia pojazdu Zarząd Dróg jest zobowiązany do pobierania od właściciela pojazdu opłat za ww. czynności.

Od 1 stycznia 2013 r. Gmina zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 lipca 2012 r. w sprawie przywrócenia Miastu statusu miasta na prawach powiatu oraz ustalenia granic powiatu, jest miastem na prawach powiatu i usuwanie pojazdów z drogi, jego przechowywanie i pobieranie opłat jest zadaniem własnym Gminy. Zarząd Dróg jest jednostką budżetową Gminy i dlatego pobierane opłaty są dochodami Gminy i są odprowadzane po ich pobraniu na rachunek bankowy Gminy. Z tego tytułu Zarząd Dróg nie pobiera wynagrodzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opłaty za usunięcie z dróg oraz przechowywanie pojazdów egzekwowane na podstawie ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym podlegają ustawie o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ dowodem określającym wysokość opłaty jest decyzja administracyjna, a nie faktura, a stawki opłat ustalone są uchwałą Rady Miejskiej, zaś działalność, zgodnie z ustawą z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym art. 50a i art. 130a, mieści się w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami, dlatego opłaty jako opłaty administracyjne nie podlegają ustawie o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Według art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednakże w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Zatem, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług - w zakresie czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane.

Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe i ma zastosowanie przy spełnieniu przez ten organ dwóch warunków:

* jego podmiotem jest organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ,

* odnosi się jedynie do czynności nałożonych przepisami prawa, dla których powołano te organy, z wyłączeniem czynności realizowanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, iż organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Organy te oraz urzędy je obsługujące są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Generalnie zatem wyłączone od opodatkowania podatkiem od towarów i usług są czynności wykonywane przez podmioty prawa publicznego (organy władzy publicznej i urzędy obsługujące te organy) w ramach sprawowanego przez nie władztwa publicznego.

Wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy, stanowi odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania i jako takie musi być ściśle interpretowane. Przepisy ustawy o podatku VAT nie zawierają jednoznacznej definicji pojęcia organów władzy publicznej. Najbardziej precyzyjne w tym względzie są regulacje zawarte w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.). Przepisy tej ustawy jednoznacznie rozdzielają organy władzy publicznej od innych jednostek sektora finansów publicznych.

Z brzmienia art. 9 pkt 1 cyt. ustawy o finansach publicznych wynika, że organy władzy publicznej tworzą organy władzy rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa, sądy oraz trybunały.

Powołany wyżej przepis art. 15 ust. 6 jak i cyt. przepis obowiązującej obecnie Dyrektywy wyłączają z opodatkowania organy podlegające prawu publicznemu, jeżeli prowadzą daną działalność jako organy publiczne, nawet wtedy, gdy pobierają z tytułu tej działalności wynagrodzenie. Czynności, w których organy te uczestniczą jako organy publiczne, to określone prawem czynności wykonywane w interesie publicznym. Zatem organy wykonujące czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, nie są traktowane jako podatnicy.

Jak wskazał Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 4 grudnia 2001 r., sygn. akt SK 18/00 pojęcie "władzy publicznej" w rozumieniu art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483), obejmuje wszystkie władze w sensie konstytucyjnym - ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą.

Należy podkreślić, że pojęcia organu państwa oraz organu władzy publicznej nie są tożsame. W pojęciu "władzy publicznej" mieszczą się bowiem także inne instytucje niż państwowe lub samorządowe, o ile wykonują funkcje władzy publicznej w wyniku powierzenia czy przekazania im tych funkcji przez organ władzy państwowej lub samorządowej. Wykonywanie władzy publicznej dotyczy wszelkich form działalności państwa, samorządu terytorialnego i innych instytucji publicznych, które obejmują bardzo zróżnicowane formy aktywności.

Pojęcie "działania" organu władzy publicznej nie zostało konstytucyjnie zdefiniowane. W pojęciu tym mieszczą się zarówno zachowania czynne tego organu, jak i zaniechania. W zakresie działań czynnych organu władzy publicznej mieszczą się indywidualne rozstrzygnięcia, np. decyzje, orzeczenia i zarządzenia.

Analiza zatem wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

W związku z powyższym należy podkreślić, iż tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy.

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 z późn. zm.), powiat jako osoba prawna wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 6 i pkt 15 tej ustawy, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w tym m.in. w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych, porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ww. ustawy, w celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami.

Powiat nie może prowadzić działalności gospodarczej wykraczającej poza zadania o charakterze użyteczności publicznej (art. 6 ust. 2 cyt. ustawy).

W odniesieniu do pobierania opłat za czynności przechowywania pojazdów usuniętych z drogi wskazać należy, iż stosownie do przepisu art. 130a ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.), pojazd jest usuwany z drogi na koszt właściciela w przypadku:

W myśl art. 130a ust. 2 powołanej wyżej ustawy, pojazd może być usunięty z drogi na koszt właściciela, jeżeli nie ma możliwości zabezpieczenia go w inny sposób, w przypadku gdy:

Zgodnie z art. 130a ust. 5c ustawy - Prawo o ruchu drogowym, pojazd usunięty z drogi w przypadkach, o których mowa w ust. 1 lub 2, umieszcza się na wyznaczonym przez starostę parkingu strzeżonym do czasu uiszczenia opłat za jego usunięcie i parkowanie.

W myśl art. 130a ust. 5f ww. ustawy, usuwanie pojazdów oraz prowadzenie parkingu strzeżonego dla pojazdów usuniętych w przypadkach, o których mowa w ust. 1 lub 2, należy do zadań własnych powiatu. Starosta realizuje te zadania przy pomocy powiatowych jednostek organizacyjnych lub powierza ich wykonanie zgodnie z przepisami o zamówieniach publicznych.

Stosownie do art. 130a ust. 6 cytowanej wyżej ustawy, rada powiatu, biorąc pod uwagę konieczność sprawnej realizacji zadań, o których mowa w ust. 1-2, oraz koszty usuwania i przechowywania pojazdów na obszarze danego powiatu, ustala corocznie, w drodze uchwały, wysokość opłat, o których mowa w ust. 5c, oraz wysokość kosztów, o których mowa w ust. 2a (...).

W art. 130a ust. 6a ww. ustawy, ustalone zostały maksymalne wysokości stawek kwotowych opłat, o których mowa w ust. 5c.

Opłaty, o których mowa w ust. 6, stanowią dochód własny powiatu (art. 130 ust. 6e cyt. ustawy).

Z treści art. 5 ust. 2 pkt 1 powołanej wyżej ustawy o finansach publicznych wynika, iż dochodami publicznymi są daniny publiczne, do których zalicza się: podatki, składki, opłaty, wpłaty z zysku przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, a także inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, państwowych funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest jednostką budżetową Gminy i wykonuje czynności z zakresu zadań publicznych. Od dnia 1 stycznia 2013 r. rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 lipca 2012 r. w sprawie przywrócenia Miastu statusu miasta na prawach powiatu oraz ustalenia granic powiatu (Dz. U. z 2012 r. poz. 853), Gmina otrzymała status gminy na prawach powiatu. W związku z powyższym, zobowiązana jest realizować zadania wynikające z ustawy - Prawo o ruchu drogowym polegające na obowiązku usuwania pojazdów bez tablic rejestracyjnych oraz ich przechowywania na parkingu strzeżonym na koszt właściciela. Decyzję o zapłacie tych kosztów wydaje starosta (w przypadku Zainteresowanego) prezydent lub osoba przez niego upoważniona. Stawki opłat określone są uchwałą Rady Miejskiej. W związku z powyższym dowodem określającym wysokość opłaty jest decyzja administracyjna, a nie faktura, stawki opłat ustalone są uchwałą Rady Miejskiej zaś działalność mieści się w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami.

Ponadto, zgodnie z Uchwałą Rady Miejskiej Wnioskodawca został zobowiązany do realizacji zadania własnego Gminy polegającego na usuwaniu pojazdu z drogi i jego przechowywaniu. W związku z ww. czynnościami, Zainteresowany pobiera od właściciela pojazdu opłaty. Pobierane opłaty są dochodami Gminy i są odprowadzane po ich pobraniu na rachunek bankowy Gminy. Z tego tytułu Wnioskodawca nie pobiera wynagrodzenia.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług opłat za usunięcie pojazdów z dróg oraz ich przechowywanie, egzekwowane na podstawie ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż Wnioskodawca pobierając opłaty za usuwanie pojazdów z drogi oraz za ich przechowywanie na parkingu strzeżonym wykonuje działania mieszczące się w zakresie zadań własnych powiatu. Jak wynika z treści wniosku przedmiotowe opłaty stanowią dochód jednostki samorządu terytorialnego, natomiast Wnioskodawca nie otrzymuje wynagrodzenia za czynności związane z poborem tych opłat.

Zaznacza się, iż art. 15 ust. 6 ustawy stanowi, że wspomniane organy są podatnikami w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, jednak w analizowanym przypadku taka sytuacja nie występuje. Czynności, o których mowa, mają bowiem charakter publicznoprawny a nie cywilnoprawny, a ich wysokość jest ściśle określona w przepisach prawa.

W przedmiotowej sprawie mamy zatem do czynienia z pobieraniem przez Zainteresowanego daniny o charakterze publicznym, która nie stanowi zapłaty za świadczenie usług.

Skoro zatem Gmina na prawach powiatu korzystając z przysługujących jej uprawnień powołała w drodze uchwały jednostkę budżetową - Wnioskodawcę, której zostały powierzone zadania, polegające na pobieraniu opłat w związku z usuwaniem pojazdów z drogi oraz ich przechowywaniem na podstawie przepisów ustawy - Prawo o ruchu drogowym, a pobierane kwoty tytułem ww. opłat stanowią w całości dochód Gminy, to należy uznać, iż Zainteresowany w zakresie realizacji ww. zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa jest adresatem normy prawnej, o której mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.

W kontekście powyższego należy uznać, iż Wnioskodawca w zakresie wykonywania opisanych czynności nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług. Zatem, opłaty pobierane za ww. czynności, w wysokości określonej w powołanych wyżej regulacjach, nie są objęte podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, opłaty za usunięcie pojazdów z dróg oraz ich przechowywanie, egzekwowane na podstawie ustawy - Prawo o ruchu drogowym, nie podlegają ustawie o podatku od towarów i usług.

Zaznacza się, iż od dnia 1 kwietnia 2013 r. art. 15 ust. 2 ustawy otrzymał następujące brzmienie: "Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych".

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.