ILPP1/443-743/08-5/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2008 r. (data wpływu 29 lipca 2008 r.) uzupełnionym w dniach 4 sierpnia 2008 r. oraz 10 i 16 września 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy nieruchomości zabudowanej - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy nieruchomości zabudowanej. W dniach 4 sierpnia 2008 r. oraz 10 i 16 września 2008 r. uzupełniono wniosek o opis stanu faktycznego oraz aktualne odpisy Krajowego Rejestru Sądowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca sprzedał na rzecz innego podmiotu gospodarczego nieruchomość obejmującą działki nr X, Y/2, Y/3, Y/4 i Y/5 o łącznej powierzchni 4,9180 ha, dla której Sąd Rejonowy w L (...) prowadzi księgę wieczystą (...). Na powyższej nieruchomości Zainteresowany prowadził działalność handlową zorganizowaną jako oddział w L (...), nie będący przedsiębiorstwem lub zakładem (oddziałem) samodzielnie sporządzającym bilans. Budynki znajdują się na działkach nr Y/4 i Y/5.

Istniejące na nieruchomości budowle znajdują się na następujących działkach:

Wymienione budynki i budowle - za wyjątkiem placu manewrowego przy hali magazynowej, placu utwardzonego, sieci wodociągowej wewnętrznej oraz studzienki kanalizacyjnej - zostały nabyte bądź wybudowane w latach od 1969 do 1974. Środki trwałe są w użytkowaniu Wnioskodawcy od momentu zawarcia umowy o oddanie mienia Skarbu Państwa do odpłatnego korzystania (zawartej 30 września 1993 r.). Przed wymienioną datą środki wykorzystywane były przez poprzednika prawnego.

Plac utwardzony, o którym mowa wyżej w pkt 3, został wykonany i przyjęty do użytkowania 30 kwietnia 1998 r., natomiast plac manewrowy przy hali magazynowej oddano do użytkowania 30 kwietnia 2001 r. Podatek VAT naliczony w trakcie budowy tych obiektów pomniejszał wysokość podatku VAT należnego za te okresy. Budowle te - jak i pozostałe budynki i obiekty - służą wyłącznie działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Budowle te - w opinii Wnioskodawcy - spełniają definicję towaru używanego, o którym mowa w art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Ponadto - jak argumentuje dalej Zainteresowany - ze względu na fakt, iż budowle wykorzystywane były wyłącznie do czynności opodatkowanych, nie znajdą zastosowania ograniczenia zawarte w art. 43 ust. 6 cyt. ustawy o VAT.

Sieć wodociągowa wewnętrzna i studzienka kanalizacyjna - poz. nr 6 - oddana została do użytkowania 12 maja 2006 r. i jest modernizacją budowli o nazwie wodociąg wody pitnej (nr 5), istniejącej od 30 czerwca 1969 r. Do dnia wykonania modernizacji Wnioskodawca zaopatrywał się w wodę z innego ujęcia wodnego. Modernizacja umożliwiła wpięcie się do sieci miejskiej. Istniejąca w budynkach oraz doprowadzająca wodę do budynków sieć jest siecią z roku 1969. Budowla ta - sieć wodociągowa i studzienka kanalizacyjna - w momencie oddania do użytkowania otrzymała nowy numer inwentarzowy, i stosownie do interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 listopada 2007 r. (sygn. IBPP3/443-235/07/AB/KAN-818/09/07/KAN-1524/10/07) jest użytkowana również w okresie dłuższym niż 5 lat i służy sprzedaży opodatkowanej, jest zatem - w opinii Wnioskodawcy - towarem używanym stosownie do treści art. 43 ust. 2 i ust. 6 ustawy o VAT.

Na pozostałych obiektach nie poczyniono nakładów inwestycyjnych i remontowych przekraczających 30% ich wartości początkowej oraz wydatków powodujących wzrost ich wartości użytkowych mierzonych zwiększeniem okresu użytkowania, zdolnością wytwórczą lub zmniejszeniem kosztów eksploatacji.

Przedmiotem sprzedaży była nieruchomość zabudowana z posadowionymi na niej budynkami i budowlami wypełniającymi - w opinii Zainteresowanego - definicję towarów używanych.

W uzupełnieniu stanu sprawy nadesłanym w dniu 4 sierpnia 2008 r. wskazano, iż plac utwardzony oraz plac manewrowy przy hali magazynowej są modernizacją budowli, o których mowa w poz. 13 i 14, tj. składowisk otwartych estakad. Modernizacja wymienionych obiektów polegała na zastąpieniu nawierzchni z podłoża gruntowego nawierzchnią betonową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości z posadowionymi na niej budynkami i budowlami, z uwzględnieniem stanu faktycznego sprawy, stosownie do art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jest zwolniona od podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, budynki i budowle spełniają definicję towarów używanych, zatem sprzedaż powyższej nieruchomości z posadowionymi na niej budynkami i budowlami jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ww. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług. Na podstawie tego przepisu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntów.

Zatem, co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są sprzedawane budynki, budowle lub ich części.

W sprawie Wnioskodawcy kluczowe są jednak definicje zawarte w innych aktach prawnych niż ustawa podatkowa wymieniona wyżej. Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. W punkcie 2 wymienionego przepisu wskazano, iż budynkiem jest obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Z kolei ustawa w punkcie 4 tego samego przepisu, definiuje obiekty małej architektury jako niewielkie obiekty, a w szczególności: kultu religijnego (...), posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej oraz użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku (...). W punkcie 9 powołanego przepisu zdefiniowano natomiast urządzenia budowlane, przez które należy rozumieć, urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Jak wynika z powyższych definicji place ze względu na fakt, iż nie są budynkami ani obiektami małej architektury uznawane są - przez prawo budowlane - za budowle.

Na potrzeby analizowanej sprawy przytoczyć należy również definicję modernizacji. Tej nie odnajdziemy w obowiązujących przepisach prawa podatkowego i dlatego posiłkować należy się definicją słownikową. Słownik Współczesnego Języka Polskiego określa "modernizację" jako "unowocześnienie czegoś przez wymianę starych elementów na nowe, lub wprowadzenie nowych form działania" (Słownik Współczesnego Języka Polskiego, Wydawnictwo Wilga, Warszawa 1996 r., s. 533).

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0%. Ustawodawca daje także podatnikom możliwość stosowania zwolnień podatkowych.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przez towary używane, na podstawie art. 43 ust. 2 ww. ustawy, rozumie się:

Stosowanie zwolnienia, o którym mowa wyżej, ustawodawca ograniczył jednak przepisem art. 43 ust. 6 ustawy o VAT, który stanowi, że zwolnienia nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

Z zawartego we wniosku stanu faktycznego sprawy wynika, iż Wnioskodawca sprzedał na rzecz innego podmiotu gospodarczego nieruchomość obejmującą działki nr X, Y/2, Y/3, Y/4 i Y/5 o łącznej powierzchni 4,9180 ha. Na powyższej nieruchomości Zainteresowany prowadził działalność handlową zorganizowaną jako oddział. Na działkach tych znajdowały się następujące budowle: zbiornik przeciwpożarowy, plac manewrowy przy hali magazynowej, plac utwardzony, zbiornik bezodpływowy, wodociąg wody pitnej, sieć wodociągowa wewnętrzna i studzienka kanalizacyjna, bocznica kolejowa, droga wewnętrzna, zieleńce, odwodnienie bazy, linia energetyczna sieci wewnętrznej, oświetlenie terenu, składowiska otwarte estakad oraz ogrodzenie terenu.

Wymienione obiekty - za wyjątkiem placu manewrowego przy hali magazynowej, placu utwardzonego, sieci wodociągowej wewnętrznej oraz studzienki kanalizacyjnej - zostały nabyte bądź wybudowane w latach 1969 do 1974. Środki trwałe są w użytkowaniu Wnioskodawcy od 30 września 1993 r. Przed wskazaną datą, środki wykorzystywane były przez poprzednika prawnego. Plac utwardzony, o którym mowa wyżej w pkt 3, został wykonany i przyjęty do użytkowania 30 kwietnia 1998 r., natomiast plac manewrowy przy hali magazynowej oddano do użytkowania 30 kwietnia 2001 r., i - jak twierdzi Zainteresowany - stanowią one modernizację budowli, o której mowa w pkt 13 i 14, tj. składowisk otwartych estakad. Podatek VAT naliczony w trakcie budowy tych obiektów pomniejszał wysokość podatku VAT należnego za te okresy.

Sieć wodociągowa wewnętrzna i studzienka kanalizacyjna - poz. nr 6 - oddana została do użytkowania 12 maja 2006 r. i jest - w opinii Wnioskodawcy - modernizacją budowli o nazwie wodociąg wody pitnej (nr 4), istniejącej od 30 czerwca 1969 r.

Na pozostałych obiektach nie poczyniono nakładów inwestycyjnych i remontowych przekraczających 30% ich wartości początkowej oraz wydatków powodujących wzrost ich wartości użytkowych mierzonych zwiększeniem okresu użytkowania, zdolnością wytwórczą lub zmniejszeniem kosztów eksploatacji.

Uwzględniając treść przepisów powołanych w interpretacji oraz stan faktyczny zawarty we wniosku wskazać należy, iż sprzedaż posadowionych na gruncie obiektów określonych w punktach 1, 4, 5, 7 do 15 (zbiornik przeciwpożarowy, zbiornik bezodpływowy, wodociąg wody pitnej, bocznica kolejowa, droga wewnętrzna, zieleńce, odwodnienie bazy, linia energetyczna sieci wewnętrznej, oświetlenie terenu, składowiska otwarte estakad oraz ogrodzenie terenu) korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. Ze zwolnienia od podatku - stosownie do zapisów art. 29 ust. 5 cyt. ustawy - korzysta także dostawa gruntu, na którym znajdują się opisane budowle. Posadowione na gruncie obiekty spełniają bowiem definicje towarów używanych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy o VAT jednocześnie nie wypełniając ograniczeń zawartych w art. 43 ust. 6 cyt. ustawy podatkowej. Również ze zwolnienia od podatku VAT korzysta sieć wodociągowa i studzienka kanalizacyjna oraz grunt, na którym są posadowione pod warunkiem, że poniesione nakłady związane były z modernizacją istniejącego środka trwałego.

Natomiast zbycie placu manewrowego przy hali magazynowej oraz placu utwardzonego wraz z gruntem na którym obiekty te posadowiono, winno być opodatkowane podatkiem od towarów i usług w stawce, o której mowa w art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, tj. 22%. Przedmiotowe budowle nie wypełniają bowiem obligatoryjnej przesłanki skutkującej możliwością zastosowania zwolnienia od podatku VAT. Ustawowy warunek, o którym mowa, wymaga by nabyciu bądź powstaniu aktualnie zbywanych budowli nie towarzyszyło prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zainteresowany dokonał jednak obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wiążącego się z budową przedmiotowych obiektów. W ten sposób naruszono obligatoryjny warunek zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla towarów używanych.

Mając również na względzie definicje zawarte w ustawie prawo budowlane oraz pojęcie modernizacji, organ wyjaśnia, iż nie można uznać wybudowanego przy hali magazynowej placu manewrowego oraz placu utwardzonego za modernizację innych obiektów, tj. składowisk otwartych estakad. Modernizacja - jak argumentuje Wnioskodawca - miała polegać na zastąpieniu nawierzchni z podłoża gruntowego nawierzchnią betonową. W świetle zasad budowlanych nawierzchnia gruntowa nie jest budowlą ani też urządzeniem budowlanym, trudno zatem mówić, iż może podlegać modernizacji (w rozumieniu powołanej wcześniej definicji słownikowej). Nałożenie warstwy betonowej w świetle przytoczonych definicji budowlanych stanowi budowę odrębnej budowli a nie modernizację już istniejącej.

Reasumując, Wnioskodawca może zastosować zwolnienie od podatku VAT do dostawy gruntu wraz z budowlami, o których mowa w pozycji 1, 4, 5, 7 do 15. Posadowione bowiem na gruncie obiekty spełniają definicje towaru, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy o VAT jednocześnie nie wypełniając ograniczeń zawartych w art. 43 ust. 6 cyt. ustawy podatkowej. Ze zwolnienia od podatku VAT korzysta także dostawa sieci wodociągowej i studzienki kanalizacyjnej oraz grunt, na którym są posadowione - na analogicznej podstawie - pod warunkiem, że poniesione nakłady związane były z modernizacją istniejącego środka trwałego.

W przypadku sprzedaży natomiast budowli określonych w pozycjach 2 oraz 3 wraz z odpowiadającą im powierzchnią gruntową, Zainteresowany winien zastosować 22% podatku VAT.

Tut. Organ stwierdza również, że przytoczone przez Wnioskodawcę rozstrzygnięcie organu podatkowego, tj. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 listopada 2007 r. (sygn. IBPP3/443-235/07/AB/KAN-818/09/07/KAN-1524/10/07) jest rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i do niego się zawęża (w związku z tym, nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa).

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej umów zawieranych w przez Spółkę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.