ILPP1/443-728/08-2/BP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2008 r. (data wpływu: 25 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności polegających na usuwaniu pojazdów z drogi i ich przechowywaniu na parkingu strzeżonym - jest prawidłowe.

W dniu 25 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności polegających na usuwaniu pojazdów z drogi i ich przechowywaniu na parkingu strzeżonym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą między innymi na usuwaniu pojazdów z drogi i ich przechowywaniu na parkingu strzeżonym. Opisane czynności są wykonywane na podstawie umowy ze Starostwem Powiatowym oraz na podstawie dyspozycji uprawnionych podmiotów w trybie określonym w art. 130a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 października 2007 r. w sprawie usuwania pojazdów (Dz. U. Nr 191, poz. 1377). Umowa ze Starostwem Powiatowym określa również wysokość odpłatności za wykonane usługi, jest ona wymieniona w cenniku ustalonym uchwałą rady powiatu, stanowiącym załącznik nr 3 do ww. umowy.

Usunięte pojazdy są przechowywane i oczekują na odebranie przez właściciela. Wymienione przepisy stanowią, że pojazdy usunięte z drogi i nieodebrane przez właścicieli w okresie 6 miesięcy od daty usunięcia, przechodzą na rzecz Skarbu Państwa z mocy ustawy.

Jeżeli po okresie 6 miesięcy pojazdy nie zostaną odebrane przez właścicieli, to Wnioskodawca w ciągu 3 dni powiadomi o tym fakcie właściwy miejscowo urząd skarbowy i organ, który wydał dyspozycję usunięcia pojazdu. Po odebraniu pojazdu przez urząd skarbowy, Wnioskodawca wystawi za wykonane usługi fakturę z 22% podatkiem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa przetransportowania usuwanego pojazdu, oraz jego parkowania jest świadczeniem usług, o których mowa w art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Usługi powinny być opodatkowane według stawki 22%, albowiem nie zostały wymienione jako usługi zwolnione lub podlegające opodatkowaniu według obniżonej stawki.

Stroną reprezentującą Skarb Państwa jest urząd skarbowy, na którego rzecz następuje z mocy ustawy przejście pojazdu. Odbiorcą faktury powinien być właściwy miejscowo urząd skarbowy. Wykazana w fakturze wartość odpłatności za usługi świadczone w okresie 6 miesięcy powinna wynikać z cennika ustalonego przez radę powiatu, natomiast za okres od przejścia pojazdu na rzecz Skarbu Państwa do przekazania pojazdu do urzędu skarbowego - z cen umownych.

Jedna faktura powinna zostać wystawiona w dniu przejścia pojazdu na rzecz Skarbu Państwa, a ewentualna druga faktura powinna obejmować okres od przejścia pojazdu na rzecz Skarbu Państwa do faktycznego przejęcia pojazdu przez urząd skarbowy.

Wnioskodawca na poparcie swojego stanowiska powołał interpretację indywidualną z dnia 23 maja 2008 r. znak IPPP1/443-544/08-2/GD.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

Przez dostawę towarów - stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast przez świadczenie usług - stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 i ust. 3 oraz w art. 8 ust. 2). W orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Dostawa towarów lub świadczenie usług podlega zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 cyt. ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powołanych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Przepis art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, ust. 4 i ust. 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Faktura jest podstawowym dokumentem księgowym, pozwalającym na udokumentowanie transakcji. Ponieważ faktura umożliwia prawidłowe ujęcie transakcji w księgach, zarówno wystawcy, jak i odbiorcy faktury, przeto powinna być odzwierciedleniem rzeczywistych transakcji oraz powinna zawierać dane podmiotów rzeczywiście uczestniczących w tych transakcjach.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, może obniżać stawki podatku do wysokości 0%, 3% lub 7% dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług albo dla części tych dostaw lub części świadczenia usług oraz określać warunki stosowania obniżonych stawek, uwzględniając:

Na podstawie upoważnienia zawartego w przytoczonym przepisie Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.), w którym podstawowa stawka podatku od towarów i usług została obniżona do wysokości 0%, 3% lub 7% dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług albo dla części tych dostaw lub części świadczenia usług oraz określił warunki stosowania tych stawek.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą między innymi na usuwaniu pojazdów z drogi i ich przechowywaniu na parkingu strzeżonym na podstawie umowy ze Starostwem Powiatowym oraz na podstawie dyspozycji uprawnionych podmiotów w trybie określonym w art. 130a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 października 2007 r. w sprawie usuwania pojazdów (Dz. U. Nr 191, poz. 1377).

Wysokość opłaty za usunięcie pojazdu z drogi oraz jego parkowanie w okresie 6 miesięcy od dnia usunięcia ustala rada powiatu na podstawie art. 130a ust. 6 ustawy - Prawo o ruchu drogowym. W myśl art. 130a ust. 10 cyt. ustawy pojazd usunięty i nieodebrany przez uprawnioną osobę w terminie 6 miesięcy od dnia usunięcia uznaje się za porzucony z zamiarem wyzbycia się. Pojazd ten przechodzi na rzecz Skarbu Państwa z mocy ustawy. Zgodnie z § 7 ust. 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie usuwania pojazdów w przypadku nieodebrania pojazdu z parkingu w terminie określonym w art. 130a ust. 10 ustawy jednostka prowadząca parking strzeżony powiadamia o tym, nie później niż trzeciego dnia od dnia upływu tego terminu, właściwy miejscowo urząd skarbowy oraz podmiot, który wydał dyspozycję usunięcia pojazdu. Stosownie do § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia o przejęciu na rzecz Skarbu Państwa orzeka naczelnik właściwego miejscowo urzędu skarbowego. Przed wydaniem orzeczenia należy powiadomić właściciela pojazdu o wszczęciu postępowania w sprawie przejęcia pojazdu na rzecz Skarbu Państwa.

Problematyka dotycząca podstawy opodatkowania została uregulowana w art. 29 ustawy o podatku od towarów i usług. Podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku (ust. 1). W przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze (ust. 2). Obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur (ust. 4).

Reasumując, czynności polegające na usuwaniu pojazdów z drogi i ich przechowywaniu na parkingu strzeżonym podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług. Wspomniana usługa nie została wymieniona w katalogu czynności wyłączonych od opodatkowania, zwolnionych od podatku lub korzystających z obniżonej stawki podatku, a więc podlega opodatkowaniu według stawki podstawowej w wysokości 22%. W myśl art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług odpłatne świadczenie usług powinno być udokumentowane fakturą.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że analiza elementów stosunków prawnych wynikających z przepisów prawa innych niż przepisy prawa podatkowego, nie mieści się w granicach wyznaczonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając na uwadze powyższe, należy zauważyć, że w kompetencji Ministra Finansów nie leży ustalenie stron stosunku prawnego ujętego w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, a więc wskazanie, kto będzie odbiorcą świadczonej przez Wnioskodawcę usługi i w konsekwencji na kogo powinna zostać wystawiona faktura. Podobnie rzecz się ma z ustaleniem wysokości kwoty należnej z tytułu świadczenia usługi przez Wnioskodawcę, albowiem wysokość opłaty oraz wynagrodzenia Wnioskodawcy nie wynika z przepisów prawa podatkowego, ale z innych przepisów prawa oraz woli stron. Poza ramami interpretacji indywidualnej pozostaje również określenie ilości faktur, do wystawienia których będzie obowiązany Wnioskodawca, albowiem ilość faktur jest uzależniona m.in. od zmian stron stosunku prawnego, zmian w wysokości odpłatności oraz woli stron.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.