ILPP1/443-681/09-4/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2009 r. (data wpływu 9 czerwca 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 sierpnia 2009 r. (data wpływu 7 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania udzielanych premii pieniężnych w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r. - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania udzielanych premii pieniężnych w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r. Powyższy wniosek uzupełniono pismem z dnia 5 sierpnia 2009 r. o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca ma zawarte z kontrahentami umowy na dostawy towarów. Na podstawie tych umów Zainteresowany wypłacał kontrahentom pewne kwoty pieniędzy, po spełnieniu przez nich określonych warunków (np. osiągnięcie pewnego pułapu obrotów) z umów wprost wynikało kiedy i w jakich okolicznościach kwota przysługuje kontrahentom. Jednocześnie, ze względu na warunki w jakich kwota ta jest wypłacana Wnioskodawca nie jest w stanie przypisać wypłacanej kwoty do konkretnej dostawy (wypłacana kwota uzależniona jest od wielu dostaw, a nie połączona z jedną dostawą).

Kwota ta jest w umowach różnie nazywana. Najczęściej nazywana jest "premią pieniężną". Kontrahenci wystawiali na rzecz Zainteresowanego noty obciążeniowe (lub Wnioskodawca wystawiał noty uznaniowe). W związku z tym, że umowy w dalszym ciągu obowiązują podobne sytuacje będą mieć miejsce również w przyszłości.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 5 sierpnia 2009 r. Spółka wskazała, iż:

* wypłacane premie miały wyłącznie charakter pieniężny,

* nie jest ona w stanie przypisać wypłacanej kwoty do konkretnej dostawy,

* w zamian za udzielenie premii nie miało miejsce świadczenie innych usług, w tym usług o charakterze promocyjnym, marketingowym, reklamowym, bądź zobowiązanie się do dokonywania zakupów wyłącznie u wypłacającego premie, zobowiązanie się do posiadania pełnego asortymentu towarów kontrahenta itp.,

* przyznawane premie pieniężne są za okresy miesięczne, kwartalne, roczne,

* warunkiem uzyskania premii pieniężnych jest wyłącznie osiągnięcie określonego obrotu (poziomu zakupów),

* wysokość premii różnicowana jest ze względu na wielkość obrotów. Wysokość premii określana jest procentowo. Podstawę jej udzielenia stanowi umowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

r

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym przypadku Spółka de facto udziela i będzie udzielała rabatu (gdyż zmniejszyło się wynagrodzenie Zainteresowanego za dostarczane towary), a zatem ma ona prawo dokonać obniżenia obrotu wyłącznie na podstawie noty obciążeniowej uzyskanej od klienta (lub noty uznaniowej wystawionej przez Wnioskodawcę). Korekta taka winna być dokonana w miesiącu, w którym Wnioskodawca otrzyma (wystawi) taką notę.

Kwestia korekty obrotu o udzielone rabaty uregulowana została w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r. "podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b".

Zdaniem Zainteresowanego, w sytuacji, gdy otrzymuje on od swoich kontrahentów noty obciążeniowe (lub wystawia noty uznaniowe) za należne rabaty/premie pieniężne, ma prawo uznać, iż następuje obniżenie jego wynagrodzenia za sprzedaż towarów po dokonaniu transakcji. Ekonomicznym rezultatem bowiem wypłaconej kwoty jest zmniejszenie pierwotnego wynagrodzenia Wnioskodawcy z tytułu dokonanej sprzedaży towarów na rzecz kontrahenta.

W ocenie Zainteresowanego w przedstawionym przez niego stanie faktycznym i przyszłym zastosowanie ma zatem ww. art. 29 ust. 4 ustawy o VAT.

W tym momencie Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że generalną zasadą wyrażoną wprost w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT jest, że podstawę opodatkowania zmniejsza się o udokumentowane rabaty. Przepisy ust. 4a i 4b odnoszą się jedynie do faktur korygujących.

Mając na uwadze powyższe Zainteresowany stoi na stanowisku, że rabat ma zostać udokumentowany, lecz zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, "udokumentowanie" nie oznacza wystawienia faktury korygującej. Taki sposób wykładni przepisów, dowodzący, iż rabat nie musi zostać udokumentowany fakturą korygującą co wynika wprost z cytowanego art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, został również potwierdzony w orzecznictwie sądów administracyjnych, na przykład w wyroku wojewódzkiego sądu administracyjnego w Warszawie z dnia 7 sierpnia 2007 r., sygn. akt III Sa/Wa 3856/06. Wnioskodawca dla potwierdzenia swojego stanowiska pragnie również wskazać na wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Elida Gibbs ltd przeciwko Commissioners of Customs and Excise z dnia 24 października 1996 r., C-317/94. W wyroku tym ETS wskazał, iż zgodnie z podstawową zasadą podatku VAT opodatkowana jest konsumpcja, podatek ten jest natomiast zupełnie neutralny dla podatników. Zatem podstawa opodatkowania nie może przekroczyć kwoty efektywnie zapłaconej przez konsumenta finalnego. ETS podkreślił również, iż prawo do obniżenia obrotu przysługuje również wtedy gdy nie jest możliwe wystawienie faktury korygującej. Zdaniem ETS nie byłoby zgodne z Dyrektywą (Dyrektywa 77/3888/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej ujednolicona podstawa wymiaru podatku, obecnie zastąpiona Dyrektywą 112/2006/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej), gdyby podstawa opodatkowania użyta do obliczenia podatku należnego przekraczała kwotę ostatecznie otrzymaną przez podatnika. Gdyby bowiem tak było, zasada neutralności VAT w stosunku do podatników nie byłaby spełniona.

Dokonanie korekty faktury nie stanowi więc jedynej możliwości dla zmniejszenia obrotu. Zmniejszenie takie możliwe jest także w oparciu o inne dokumenty, które zawierać będą wszelkie dane potrzebne dla zobrazowania wysokości udzielonego rabatu. Ustawodawca nie sprecyzował bowiem tego, w jaki sposób i w jakiej formie następować by miało dokumentowanie rabatów, zarówno co do faktu ich udzielenia, jak i co do ich wysokości, i przedmiotu.

Powyższe stanowisko pozostaje w zgodzie z Dyrektywą Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, która w art. 73 oraz art. 90 ust. 1 określa podstawę opodatkowania, przewidując uprawnienia do jej obniżenia w przypadku każdorazowego, faktycznego zmniejszenia obrotu.

Zgodnie z Dyrektywą, przesłanką wystarczającą dla ustalenia podstawy opodatkowania jest zaistnienie samego faktu zmniejszenia obrotu, bez konieczności wykazywania go w jeden konkretny sposób.

Jak już wyżej wskazano generalną zasadą wyrażoną wprost w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT jest, że podstawę opodatkowania zmniejsza się o udokumentowane rabaty. Przepisy ust. 4a i 4b odnoszą się jedynie do faktur korygujących. Przepisy te jednak nie stanowią o co (i jak to należy udokumentować) zmniejsza się podstawę opodatkowania, a jedynie "kiedy". Uznać zatem należy, że przepisy ust. 4a i 4b odnosić się będą jedynie do sytuacji, gdy zostanie wystawiona faktura korygująca. Nie zmienia to jednak faktu, że w przypadku, gdy rabat zostanie udokumentowany w inny sposób aniżeli za pomocą "faktur korygujących", to wówczas przepisy ust. 4a i 4b nie będą miały zastosowania, zatem zastrzeżenie wyrażone w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT również nie będzie miało zastosowania.

Wnioskodawca pragnie również zaznaczyć, że w związku z tym, że wypłacana kwota nie dotyczy jednej dostawy, a wielu, to niemożliwe jest wystawienie faktury korygującej, która musi zawierać chociażby:

Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że ma prawo obniżyć swój obrót na podstawie innego dokumentu, w tym otrzymanej noty obciążeniowej (wystawionej noty uznaniowej). Przepis § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), mówiący o wystawieniu faktury korygującej w związku z udzieleniem rabatu po wystawieniu faktury odnosi się do jednej faktury, natomiast Wnioskodawca na podstawie umowy nie udziela rabatu w odniesieniu do jednej dostawy (a więc po wystawieniu jednej faktury), lecz w odniesieniu do wielu dostaw.

Zatem w ocenie Zainteresowanego ma on prawo do obniżania obrotu z tytułu dostaw towarów o kwoty wykazywane w otrzymywanych notach obciążeniowych (wystawianych notach uznaniowych) jako prawnie dopuszczalnego oraz udokumentowanego rabatu (bonusu, premii pieniężnej) przyznanego z tytułu przekroczenia określonego poziomu obrotów. Kwoty wykazane w notach obciążeniowych (notach uznaniowych) Spółka powinna traktować jako kwoty netto. Spółka jest zdania, iż obniżenie obrotu może nastąpić w deklaracji podatkowej VAT składanej za miesiąc, w którym otrzymano notę obciążeniową (wystawiono notę uznaniową).

Powyższe stanowisko zostało również podzielone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 9 marca 2009 r., sygn. akt III Sa/Wa 2866/08.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 cytowanej ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Uwzględniając powyższe, każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powołanej ustawy.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2 -22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r., podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne nabywcom. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie premie pieniężne zostały wypłacone, tzn. czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie, bądź też związane są ze świadczeniem dodatkowych usług na rzecz sprzedawcy itp.

W sytuacji, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą (dostawami) i nie wiąże się z wykonywaniem na rzecz sprzedawcy dodatkowych czynności (zobowiązanie do prowadzenia akcji o charakterze promocyjnym, marketingowym, reklamowym etc.), to nawet jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy. Rabat rozumieć należy, jako zniżkę od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażoną procentowo lub kwotowo. Rozróżnia się rabaty na przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu. Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny), nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia - dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawionej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży. Rabat udzielony po sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia obrotu (rabat potransakcyjny), wymaga wystawienia faktury korygującej, zgodnie z uregulowaniami zawartymi, w obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r., rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), zwanym dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

W świetle § 13 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

Ponadto należy nadmienić, iż zgodnie z § 13 ust. 5 rozporządzenia, faktury korygujące powinny zawierać wyraz "KOREKTA albo wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA".

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca na podstawie zawartych umów na dostawy towarów wypłaca kontrahentom pewne kwoty pieniędzy, po spełnieniu przez nich określonych warunków (np. osiągnięcie pewnego pułapu obrotów, z umów wprost wynikało kiedy i w jakich okolicznościach kwota przysługuje kontrahentom). Wnioskodawca informuje, iż nie jest w stanie przypisać wypłacanej kwoty do konkretnej dostawy (wypłacana kwota uzależniona jest od wielu dostaw, a nie połączona z jedną dostawą).

Kwota ta jest w umowach różnie nazywana (najczęściej - "premią pieniężną"). Kontrahenci wystawiają na rzecz Zainteresowanego noty obciążeniowe lub Wnioskodawca wystawia noty uznaniowe. Spółka wskazała, iż w zamian za udzielanie premii nie ma miejsce świadczenie innych usług, w tym usług o charakterze promocyjnym, marketingowym, reklamowym, bądź zobowiązanie się do dokonywania zakupów wyłącznie u wypłacającego premie, zobowiązanie się do posiadania pełnego asortymentu towarów kontrahenta itp. Warunkiem uzyskania premii pieniężnych jest wyłącznie osiągnięcie określonego obrotu (poziomu zakupów). Wysokość premii określana jest procentowo i różnicowana ze względu na wielkość obrotów na podstawie zawartych z kontrahentami umów. Premie przyznawane są miesięcznie, kwartalnie, rocznie.

Z powyższego wynika, iż kontrahenci otrzymując premie pieniężne, nie są w żaden sposób zobowiązani przez Zainteresowanego do wykonywania na jego rzecz jakichkolwiek innych czynności mających na celu intensyfikację sprzedaży, czy promocję towarów. Tym samym, otrzymywanie premii pieniężnej przez kontrahentów nie jest w żaden sposób związane z uzyskaniem przez Spółkę świadczenia wzajemnego, gdyż za takie świadczenie nie można uznać składania przez kontrahentów zamówień czy też dokonywania zakupów.

Zatem, z przedmiotowego wniosku wynika, że Spółka wypłaca premie z tytułu osiągnięcia przez kontrahentów określonego obrotu (poziomu zakupów) i od tej wielkości jest ona uzależniona.

Odnosząc się do powyższego, należy stwierdzić, że premie pieniężne wypłacane na rzecz kontrahentów można przyporządkować do konkretnych dostaw, bowiem obrót uprawniający ich do uzyskania gratyfikacji pieniężnych ustalony jest na podstawie wielkości faktycznie zrealizowanych zakupów dokonanych w konkretnie określonym przedziale czasowym (rok, miesiąc, kwartał). Wypłata premii następuje po osiągnięciu określonego w umowie poziomu obrotu i odnosi się do całości zakupów zrealizowanych u Wnioskodawcy np. w rocznym okresie rozliczeniowym.

Aby więc ustalić wysokość premii należnej nabywcom towarów, zsumowane muszą być poszczególne faktury dokumentujące konkretne dostawy, na podstawie których dokonywane jest obliczenie premii stanowiącej w efekcie obniżenie wartości tychże poszczególnych dostaw w całym okresie rozliczeniowym objętym gratyfikacją w postaci przyznanej premii.

Reasumując, w sytuacji gdy Wnioskodawca wypłaca kontrahentom premie z tytułu realizowania określonego poziomu obrotów, stwierdzić należy, że przedmiotowe wynagrodzenia stanowią rabat obniżający wartość konkretnych dostaw udokumentowanych poszczególnymi fakturami - zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy - zmniejszający podstawę opodatkowania. Zatem, Wnioskodawca udzielający po wystawieniu faktury VAT rabatu, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r., powinien - według § 13 ust. 1 cyt. rozporządzenia - wystawić fakturę korygującą, uwzględniającą wymogi wynikające z § 13 ust. 2 rozporządzenia.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem, tut. Organ stwierdził, iż stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe, tym samym pytanie nr 2 i pytanie nr 3 w analizowanej sytuacji stało się bezprzedmiotowe.

Ponadto, zaznacza się, iż powołane we wniosku wyroki sądów administracyjnych stanowią rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno