ILPP1/443-671/13-2/HW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2013 r. (data wpływu 26 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w przypadku świadczenia usług w zakresie księgowości od dnia 1 stycznia 2014 r. - jest prawidłowe.

W dniu 26 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w przypadku świadczenia usług w zakresie księgowości od dnia 1 stycznia 2014 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada świadectwo kwalifikacyjne wydane przez Ministra Finansów Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 31 maja 1999 r., na podstawie którego jest uprawniony do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Nie posiada natomiast uprawnień do zawodowego wykonywania doradztwa podatkowego. Zainteresowany prowadzi działalność, w ramach której wykonuje czynności sklasyfikowane w PKD z roku 2007, 69.20.Z "Działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe" sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 69.20.23.0 "Usługi w zakresie księgowości". Od dnia 17 grudnia 2009 r. Zainteresowany jest zarejestrowanym podatnikiem dla celów podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonego biura rachunkowego świadczy wyłącznie usługi mieszczące się w grupowaniu PKWiU 69.20.23.0 czyli "Usługi w zakresie księgowości" polegające na:

Wszystkie ww. usługi są świadczone na podstawie zawartych umów z firmami na kompleksową obsługę księgową. W ramach wykonywanych czynności związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawca nie świadczy usług w zakresie doradztwa podatkowego (żadnych usług o charakterze doradczym nie udziela i nie będzie udzielał porad ani opinii prawnych), a w zakresie zaleceń, porad lub opinii swoich klientów odsyła do wykwalifikowanych w tym zakresie podmiotów. Zainteresowany nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Wartość sprzedaży opodatkowanej w roku podatkowym 2013 nie przekroczy łącznie kwoty 150.000 zł bez kwoty podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wykonując wyłącznie czynności sklasyfikowane (mieszczące się) w grupie PKWiU 69.20.23.0 "Usługi w zakresie księgowości", nie wykonując usług w zakresie doradztwa podatkowego ani innych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług oraz spełniając warunek wynikający z art. 113 ust. 1 ww. ustawy (wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy łącznie w roku podatkowym 2013 kwoty 150.000 zł (bez kwoty podatku) w świetle powyżej przedstawionego stanu prawidłowym będzie od dnia 1 stycznia 2014 r. powrót do zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 w zw. z art. 113 ust. 11 ww. ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakres świadczonych usług w ramach prowadzenia działalności gospodarczej nie kwalifikuje się do czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z tym możliwe jest korzystanie ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ww. ustawy. Ponadto wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy łącznie w roku 2013 kwoty 150.000 zł bez kwoty podatku. W ramach prowadzonej działalności Zainteresowany świadczy kompleksowe usługi, które mieszczą się w PKWiU pod symbolem 69.20.23.2 - "Usługi w zakresie księgowości", co nie jest doradztwem podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r. art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z kolei, na mocy art. 113 ust. 1 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., ustalonym przez art. 1 pkt 55 lit. a ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35), dalej ustawy zmieniającej - zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast, na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy zmieniającej, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Według art. 113 ust. 11 ustawy zmieniającej, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Na podstawie art. 113 ust. 11a ustawy zmieniającej, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Podkreślić w tym miejscu należy, że powrót do zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT możliwy jest wyłącznie od początku danego roku podatkowego, tj. od dnia 1 stycznia, nie jest tym samym możliwy wybór zwolnienia od dowolnego miesiąca w danym roku podatkowym.

W myśl art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

Natomiast, stosownie do art. 113 ust. 13 ustawy zmieniającej, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

Należy zauważyć, że w oparciu o art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych uzyskał delegację ustawową do określenia, w drodze rozporządzenia, listy towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Przepis § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), określa listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia.

W załączniku tym, zatytułowanym "Lista towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy", wymieniono pod pozycją 12 "Doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego" oraz pod pozycją 13 "Usługi prawnicze".

W świetle powyższych przepisów usługi w zakresie doradztwa oraz usługi prawnicze nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia podmiotowego, należy stwierdzić, że termin "doradztwo" obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć tego, "kto udziela porad". Natomiast "doradzać", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych, doradztwo finansowe, a przez doradcę rozumie się tego, kto udziela porad, doradza. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szeroko.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe. Czynności doradztwa podatkowego, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213) obejmują:

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, że zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 ww. ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.). W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności obejmującej:

* w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Stosownie do zapisu art. 76a ust. 3 powołanej ustawy, działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że co do zasady, podatnik może ponownie skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

* od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku lub rezygnacji z tego zwolnienia, musi upłynąć co najmniej rok,

* podatnik w poprzednim roku podatkowym nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, wskazanej w art. 113 ust. 1 ustawy,

* podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że od dnia 17 grudnia 2009 r. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem dla celów podatku od towarów i usług. Zainteresowany posiada świadectwo kwalifikacyjne wydane przez Ministra Finansów Rzeczypospolitej Polskiej nr 12932/99 z dnia 31 maja 1999 r., na podstawie którego jest uprawniony do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Nie posiada natomiast uprawnień do zawodowego wykonywania doradztwa podatkowego. Wnioskodawca prowadzi działalność w ramach której wykonuje czynności sklasyfikowane w PKD z roku 2007, 69.20.Z "Działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe" sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 69.20.23.0 "Usługi w zakresie księgowości".

W ramach prowadzonego biura rachunkowego świadczy wyłącznie usługi mieszczące się w grupowaniu PKWiU 69.20.23.0 "Usługi w zakresie księgowości" polegające na:

Wszystkie ww. usługi Zainteresowany świadczy na podstawie zawartych umów z firmami na kompleksową obsługę księgową. W ramach wykonywanych czynności związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawca nie świadczy usług w zakresie doradztwa podatkowego i nie będzie udzielał porad ani opinii prawnych. Zainteresowany nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy. Wartość sprzedaży opodatkowanej bez kwoty podatku w roku podatkowym 2013 nie przekroczy łącznie kwoty 150.000 zł

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy należy stwierdzić, że jeżeli wartość sprzedaży opodatkowanej bez kwoty podatku w roku 2013 nie przekroczy kwoty 150.000 zł, to Wnioskodawca prowadząc biuro rachunkowe świadczące usługi rachunkowo-księgowe i nie wykonując czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy, od dnia 1 stycznia 2014 r. będzie mógł skorzystać z prawa do zwolnienia podmiotowego od podatku VAT, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy od podatku od towarów i usług, do czasu przekroczenia kwoty limitu wartości sprzedaży opodatkowanej, o którym mowa w tym przepisie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.