ILPP1/443-657/09-2/AI

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 29 lipca 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-657/09-2/AI

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Urzędu Miasta i Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2009 r. (data wpływu 5 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu wydania nieruchomości przeznaczonej na inwestycję drogową - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu wydania nieruchomości przeznaczonej na inwestycję drogową.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wojewoda decyzją o ustaleniu lokalizacji drogi wojewódzkiej z dnia 6 marca 2008 r., na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 z późn. zm.) stwierdził nabycie własności przez Skarb Państwa, z mocy prawa, czterech działek będących własnością Gminy. Przeniesienie prawa własności zgodnie z powyższym przepisem nastąpiło z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi wojewódzkiej stała się ostateczna, a w przypadku przedmiotowej decyzji nastąpiło to 11 kwietnia 2008 r. Gmina decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi wojewódzkiej nie otrzymuje, natomiast zostaje zawiadomiona na podstawie art. 11d ust. 5 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych. Do dnia 10 września 2008 r. czyli dnia, w którym weszły w życie zmiany do ustawy, zawiadomienie następowało na podstawie art. 5 ust. 5 tejże ustawy. Na mocy przepisu obowiązującego do 10 września 2008 r. Gmina otrzymała obwieszczenie Wojewody o wydaniu decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi wojewódzkiej celem zamieszczenia na tablicy ogłoszeń Urzędu. W obwieszczeniu tym Wojewoda zawiadamia o zajęciu poszczególnych nieruchomości dla określonej inwestycji, wskazując jednocześnie na możliwość odwołania się. Gminie za przejętą przez Skarb Państwa nieruchomość przysługuje odszkodowanie według zasad określonych w przepisach o gospodarce nieruchomościami. Wysokość odszkodowania określona została w drodze odrębnych decyzji, które to decyzje wydawane są dużo później niż dzień przeniesienia własności nieruchomości. Dla czterech przedmiotowych działek wydano trzy decyzje określające wysokość odszkodowania:

* l decyzja dla jednej działki wydana została w dniu 20 lutego 2009 r.,

* II decyzja dla jednej działki wydana została w dniu 28 lutego 2009 r.,

* III decyzja dla dwóch działek wydana została w dniu 28 lutego 2009 r.

Wojewoda w wydanej decyzji ustalającej wysokość odszkodowania wskazał, iż wypłaty dokona Zarząd Dróg Wojewódzkich w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stanie się ostateczna. Pierwsza decyzja uprawomocniła się w dniu 13 marca 2009 r., a odszkodowanie Gmina otrzymała w dniu 26 marca 2009 r. Natomiast od pozostałych dwóch decyzji (a więc decyzji ujętych wyżej jako decyzje II i III) strona zobowiązana do wypłaty odszkodowania odwołała się, stąd decyzje te są nieprawomocne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Gmina postąpiła prawidłowo określając obowiązek podatkowy zapłaty podatku od towarów i usług na dzień wystawienia faktury, nie później niż w 7. dniu licząc od dnia, w którym decyzja ustalająca wysokość odszkodowania stała się ostateczna.

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury na podmiot wypłacający odszkodowanie, nie później niż w 7. dniu licząc od dnia, w którym decyzja ustalająca wysokość odszkodowania stała się ostateczna. Ogólna zasada zawarta w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) wskazuje, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jednocześnie w ust. 4 powołanego przepisu zaznaczono, iż w przypadku, gdy dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Zgodnie z tą zasadą obowiązek podatkowy powstałby z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi wojewódzkiej stała się ostateczna, czyli w dniu 11 kwietnia 2008 r. Bowiem zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2008 Nr 193, poz. 1194 z późn. zm.) nieruchomości stają się z mocy prawa własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych, i gminnych z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna. Jednakże w przypadku przeniesienia między innymi z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienia z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie, nie należy dokonywać literalnej interpretacji przepisu art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż w momencie przeniesienia własności nieruchomości (a więc w dniu uzyskania atrybutu ostateczności przez decyzję o ustaleniu lokalizacji drogi wojewódzkiej) nie jest znana wysokość odszkodowania. Nie można w tej sytuacji wystawić faktury i ustalić wysokości zobowiązania podatkowego. W myśl art. 730 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, ustalenie wysokości odszkodowania następuje po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej wartość nieruchomości (operat szacunkowy), następnie stosownie do treści art. 118 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, obowiązkowe jest przeprowadzenie rozprawy administracyjnej. Stąd decyzja ustalająca wysokość odszkodowania jest wydawana z dużym opóźnieniem w stosunku do decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi wojewódzkiej, która przenosi prawo własności. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 przez dostawę towarów rozumie się również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Zdaniem Gminy odpłatna dostawa towaru nastąpi w momencie, kiedy będzie znana i akceptowana przez wszystkie strony postępowania wysokość odszkodowania (dzień w którym decyzja ustalająca wysokość odszkodowania stała się ostateczna i prawomocna). Jest to bowiem moment, w którym można wystawić fakturę, gdyż znana jest zarówno wysokość odszkodowania oraz termin płatności, który zgodnie z decyzją wynosi 14 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

W świetle cytowanych powyżej przepisów, w sytuacji przedstawionej we wniosku, ma miejsce dostawa towarów (działek) w zamian za odszkodowanie, a zatem czynność do której wprost odnosi się art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług - w tym przypadku, odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.

Ponieważ z opisu stanu faktycznego nie wynika, aby przedmiotem dostawy był grunt zabudowany budynkiem, zatem obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowej dostawy powstaje według zasad określonych w art. 19 ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w art. 19 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jednocześnie w ust. 4 powołanego przepisu zaznaczono, iż w przypadku, gdy dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wojewoda decyzją o ustaleniu lokalizacji drogi wojewódzkiej stwierdził nabycie własności przez Skarb Państwa, z mocy prawa, czterech działek będących własnością Gminy. Przeniesienie prawa własności zgodnie z powyższym przepisem nastąpiło z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi wojewódzkiej stała się ostateczna, a w przypadku przedmiotowej decyzji nastąpiło to 11 kwietnia 2008 r. Dla przedmiotowych działek wydano trzy odrębne decyzje określające wysokość odszkodowania. Pierwsza decyzja uprawomocniła się w dniu 13 marca 2009 r., a odszkodowanie Gmina otrzymała 26 marca 2009 r.

Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 19 ust. 1 w zw. z art. 19 ust. 4 cyt. ustawy, obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowej dostawy powstał z chwilą wystawienia faktury, nie później niż w 7. dniu licząc od dnia wydania nieruchomości.

W przedmiotowym przypadku decydujące znaczenie ma zatem data wystawienia faktury. Jeżeli została ona wystawiona w terminie obowiązek podatkowy powstaje w dniu wystawienia faktury. W sytuacji natomiast, gdy faktura nie została wystawiona w terminie, obowiązek podatkowy powstaje w 7. dniu od dnia wydania działki.

Ponadto zaznaczyć należy, iż data wydania decyzji i wypłaty odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość nie ma w przedmiotowym przypadku znaczenia, bowiem zdarzeniem z którym ustawa o podatku od towarów i usług wiąże obowiązek zapłaty tego podatku, jest moment przeniesienia z mocy prawa własności towarów (działek) w zamian za odszkodowanie, w tym przypadku dokonany - jak wskazuje Wnioskodawca - z dniem, w którym decyzja dotycząca nieruchomości stała się ostateczna. Ustawa o podatku od towarów nie wiąże natomiast tego obowiązku z momentem wypłaty odszkodowania, ani tez z momentem wydania przez Wojewodę decyzji potwierdzającej nabycie towaru z mocy prawa.

Reasumując, obowiązek podatkowy z tytułu dostawy ww. nieruchomości powstaje na zasadzie określonej w art. 19 ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu licząc od dnia wydania nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl