ILPP1/443-632/09/10-S1/AW - Powstanie obowiązku podatkowego i sposób dokumentowania czynności polegających na usuwaniu pojazdów z drogi i ich przechowywaniu na parkingu strzeżonym po przejściu ich własności na rzecz Skarbu Państwa.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 29 marca 2010 r., sygn. akt: I SA/Łd 1175/09 - stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2009 r. (data wpływu: 29 maja 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 lipca 2009 r. (data wpływu: 23 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego i sposobu dokumentowania wykonywanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym czynności polegających na usuwaniu pojazdów z drogi i ich przechowywaniu na parkingu strzeżonym po przejściu ich własności na rzecz Skarbu Państwa (po upływie 6 miesięcy) w części dotyczącej:

W dniu 29 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego i sposobu dokumentowania wykonywanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym czynności polegających na usuwaniu pojazdów z drogi i ich przechowywaniu na parkingu strzeżonym po przejściu ich własności na rzecz Skarbu Państwa (po upływie 6 miesięcy). Pismem z dnia 15 lipca 2009 r. (data wpływu: 23 lipca 2009 r.) uzupełniono wniosek poprzez przyporządkowanie stanowisk Wnioskodawcy do zadanych pytań, przy jednoczesnym wskazaniu brakujących stanowisk.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi - jako jednostka wyznaczona przez Starostę do usuwania pojazdów na zlecenie Policji lub innych uprawnionych służb - parking strzeżony, na którym umieszczane są pojazdy usunięte z drogi publicznej do czasu uiszczenia opłaty za ich usuniecie i parkowanie w trybie art. 130a i 50a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.).

Pojazdy usunięte w przedmiotowym trybie i nieodebrane przez uprawnioną osobę w terminie 6 miesięcy od dnia usunięcia z mocy prawa przechodzą na własność Skarbu Państwa. Prowadzony przez Wnioskodawcę parking strzeżony wyznaczony przez Starostę cechuje się swoją specyfiką chociażby z tego względu, że umieszczane są na nim na zlecenie Policji pojazdy uszkodzone, zniszczone w wypadkach drogowych, niesprawne technicznie, spalone, niezdolne do zwyczajnego (samodzielnego) poruszania bez użycia i zastosowania specjalistycznego sprzętu przez jednostkę prowadzącą ten parking. Wnioskodawca nie zna właścicieli pojazdów usuniętych z drogi publicznej na zlecenie uprawnionych służb, ani nie dysponuje możliwościami ustalenia właścicieli pojazdów, co dodatkowo nie leży ani w gestii, ani w kompetencjach Wnioskodawcy jako jednostki prowadzącej przedmiotowy parking.

Wnioskodawca powiadamia o upływie okresu 6 miesięcy, w czasie którego pojazdy umieszczone były na parkingu strzeżonym wyznaczonym przez Starostę, co jest równoznaczne z przejściem własności usuniętego pojazdu z mocy samego prawa na rzecz Skarbu Państwa reprezentowanego przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego i tym samym wzywa Urząd Skarbowy do niezwłocznego odbioru pojazdów.

Właściwy naczelnik urzędu skarbowego wszczyna postępowanie egzekucyjne w administracji celem ustalenia kosztów należnych Wnioskodawcy z tytułu dozoru mienia Skarbu Państwa po okresie 6 miesięcy w trybie art. 102 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.).

Skarbowy organ likwidacyjny w toku długotrwałego prowadzenia postępowania likwidacyjnego przyznaje Wnioskodawcy jako dozorcy wynagrodzenie za dozór mienia Skarbu Państwa, co następuje w zależności od konkretnego przypadku przed albo po odebraniu pojazdu z parkingu Wnioskodawcy. Zainteresowany odwołuje się w toku postępowania administracyjnego i sądowo-administracyjnego od rozstrzygnięć organów skarbowych co do wysokości przyznanego wynagrodzenia za dozór mienia Skarbu Państwa. Za okres 6 miesięcy od usunięcia pojazdu i umieszczenia go na parkingu strzeżonym Wnioskodawcy właściciel obowiązany jest na mocy przepisów ustawy - Prawo o ruchu drogowym do pokrycia opłat za jego usunięcie i parkowanie określonych co do wysokości w uchwale Rady Powiatu. Wnioskodawcę nie łączy z właścicielem żadna umowa, czynności w zakresie usunięcia z drogi publicznej i umieszczenia na parkingu strzeżonym Wnioskodawca wykonuje na podstawie zlecenia Policji (lub innych służb) w zakresie obowiązków wynikających ustawy - Prawo o ruchu drogowym.

Podstawą do wydania pojazdu z parkingu Wnioskodawcy jest uiszczenie opłat i okazanie zezwolenia stosownie do art. 130a ust. 6 ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz § 6 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 października 2007 r. w sprawie usuwania pojazdów (Dz. U. Nr 191, poz. 1377).

Po przejściu własności pojazdów na rzecz Skarbu Państwa z mocy samego prawa (art. 130a ust. 10 cyt. ustawy) i po uzyskaniu przez Wnioskodawcę od uprawnionych służb informacji na temat właścicieli pojazdów (jako osób zobowiązanych do pokrycia opłat w zakresie objętym przedmiotem ustawy - Prawo o ruchu drogowym), występuje przeciwko wskazanym osobom z roszczeniem o zapłatę na drodze cywilnej.

Sąd powszechny zasądza na rzecz Wnioskodawcy od osób fizycznych należności tytułem zwrotu opłat za usunięcie i umieszczenie pojazdu przez okres 6 miesięcy według stawek ustalonych przez Radę Powiatu za każdy dzień parkowania.

W toku prowadzonego postępowania przed sądem powszechnym okazuje się, że wskazane przez uprawnione do tego służby osoby jako właściciele przedmiotowych pojazdów skutecznie wykazują, że przed wytoczeniem powództwa zbyły własność na rzecz innych osób. Występują również sytuacje, że właściciel pojazdu zmarł lub w ogóle jest nieznany i nie można go ustalić. Prawomocne zasądzenie przez sąd przedmiotowych kwot od wskazanej w wyroku osoby dopiero przesądza o tym, że określona osoba powinna zapłacić Wnioskodawcy określoną kwotę z tytułu umieszczenia jej pojazdu na parkingu Wnioskodawcy przez okres 6 miesięcy.

W niektórych przypadkach (poza sytuacjami, gdy sąd powszechny wydaje przeciwko osobom fizycznym tytuły egzekucyjne zaopatrzone w klauzule wykonalności) Wnioskodawca zawiera z właścicielami pojazdów ugody, zarówno sądowe, jak i pozasądowe co do terminu zapłaty należnych opłat według stawek ustalonych przez Radę Powiatu od właścicieli spornych pojazdów za okres 6 miesięcy od ich usunięcia z drogi publicznej.

Tytuły wykonawcze kierowane są na drogę postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez komornika sądowego. Egzekucja okazuję się częściowo skuteczna (wpłaty częściowe zasądzonych kwot w miarę postępu egzekucji) albo bezskuteczna i jest umarzana.

Z uwagi na podjęcie i długotrwające prowadzenie postępowań egzekucyjnych celem ustalenia właściciela spornego pojazdu oraz wysokości wynagrodzenia za dozór mienia Skarbu Państwa Wnioskodawca dopiero w toku trwających postępowań uzyskuje informacje o osobach odpowiedzialnych za pokrycie opłat za pierwsze 6 miesięcy od usunięcia pojazdu z drogi publicznej (dane te niejednokrotnie są weryfikowane w toku prowadzonych spraw przed sądem z uwagi na czynności przeniesienia własności pojazdu), które pozwalają kierować sprawy przeciwko wskazanym osobom na drogę postępowania cywilnego, przy czym pojazdy usuwane były na zlecenie Policji w latach od roku 2000 do chwili obecnej.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 15 lipca 2009 r., Wnioskodawca skonkretyzował pytania i przyporządkował do nich właściwe stanowiska.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Gdyby obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług za okres po 6 miesiącach (po przejściu własności z mocy samego prawa na rzecz Skarbu Państwa) miał w ogóle powstawać, to powinien powstawać z chwilą faktycznego odbioru pojazdu z parkingu Wnioskodawcy przez uprawnione osoby reprezentujące Skarb Państwa zarówno na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, jak i na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad 2.

W sytuacji przyjęcia, że w przypadku opisanym w pkt 1 mamy do czynienia z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności na zlecenie Policji (lub innych służb) w oparciu o przepisy ustawy prawo o ruchu drogowym, które objęte są podatkiem od towarów i usług, podatnik nie ma obowiązku wystawienia faktury w sytuacji, gdy nie została jeszcze ustalona w trybie art. 102 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji kwota należnego wynagrodzenia za dozór mienia Skarbu Państwa, natomiast może mieć obowiązek wystawienia faktury dopiero w przypadku i z chwilą otrzymania płatności (zapłaty) w oparciu o wydane przez organ administracji publicznej postanowienie w tym zakresie.

Ad 3.

W sytuacji, gdy podatnik wystawił fakturę z wykazanym podatkiem w przypadku objętym pkt 1 - w przypadku, kiedy wystawił fakturę przed wydaniem postanowienia w trybie art. 102 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - ma możliwość wystawienia faktury korygującej do takiej faktury w celu "wyzerowania" podatku należnego lub dostosowania wartości wynikających na fakturze do wartości wynikających z wydanego postanowienia.

W dniu 28 sierpnia 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP1/443-632/09-5/BP stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2009 r. (data wpływu 29 maja 2009 r.) jest:

Wezwanie do usunięcia naruszenia wniesiono w dniu 17 września 2009 r., zaś odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 14 października 2009 r. nr ILPP1/443/W-102/09-2/HMW (skutecznie doręczonym w dniu 20 października 2009 r.).

W dniu 19 listopada 2009 r. wpłynęła do tut. Organu skarga na ww. interpretację, w której Strona wniosła o:

Wyrokiem z dnia 29 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Łd 1175/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił zaskarżoną interpretację i zasądził od Ministra Finansów na rzecz strony skarżącej kwotę 457 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku z dnia 29 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Łd 1175/09 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług - stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z treści powołanego przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 i ust. 3 oraz w art. 8 ust. 2). W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wielokrotnie wyrażano pogląd, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego dochodzi do spełnienia świadczeń wzajemnych.

Z treścią definicji usług określonej w art. 8 ust. 1 ustawy, koresponduje art. 130a ust. 5d ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.), zgodnie z którym starosta, wyznaczając jednostkę do prowadzenia parkingu strzeżonego, kieruje się przesłankami rzetelności oraz zapewnienia najwyższej jakości świadczonych usług, a w szczególności bierze pod uwagę:

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż Zainteresowany prowadząc parking strzeżony dokonuje określonego świadczenia na rzecz właścicieli pojazdów, bądź na rzecz Skarbu Państwa. Świadczenie to polega na przechowaniu samochodu, jego zabezpieczeniu przed kradzieżą i zniszczeniem (stąd wymagania dotyczące ogrodzenia, oświetlenia i monitoringu parkingu strzeżonego), stworzeniu warunków dla utrzymania pojazdów, w tym powypadkowych. Przedmiotowe usługi są odpłatne.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają zatem - zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania - wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Przepis art. 106 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, ust. 4 i ust. 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jednocześnie w ust. 4 powyższego przepisu zastrzeżono, że jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. W myśl ust. 11 cyt. przepisu, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Jednakże należy wskazać, iż ustawodawca w art. 19 ust. 13 ustawy, w sposób szczególny uregulował powstanie obowiązku podatkowego dla określonych czynności, do których należy m.in. zaliczyć czynności wykonywane przez Wnioskodawcę, polegające na świadczeniu usług dozoru i przechowywania mienia na rzecz właścicieli pojazdów, bądź na rzecz Skarbu Państwa prowadząc parking strzeżony.

I tak, w myśl art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej.

W myśl § 11 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-5 i 7-11, ust. 16a i 16b oraz ust. 19a ustawy fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

Faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego (§ 11 ust. 2 rozporządzenia).

Na gruncie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), opodatkowaniu podlegała m.in. sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 2 ust. 1).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnikami były osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne mające siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli wykonywały we własnym imieniu i na własny rachunek czynności, o których mowa w art. 2, w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet jeżeli zostały wykonane jednorazowo, a także wówczas, gdy czynności te polegały na jednorazowej sprzedaży rzeczy w tym celu nabytej.

Stosownie do art. 32 ust. 1 ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, obowiązani byli wystawiać fakturę stwierdzającą w szczególności sprzedaż towarów, jej datę, cenę jednostkową bez podatku, wartość sprzedaży, kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.

Obowiązek podatkowy - zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - powstawał z chwilą wydania (dostarczenia), przekazania, zamiany, darowizny towaru lub wykonania usługi, o których mowa w art. 2, z zastrzeżeniem ust. 2-10 oraz art. 6b i art. 35 ust. 2a-6. Jednocześnie w ust. 4 powyższego przepisu zastrzeżono, że w przypadku, gdy sprzedaż towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstawał z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Natomiast, w świetle art. 6 ust. 8b pkt 4 cyt. ustawy, będący odpowiednikiem ww. art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstawał z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności - z tytułu świadczenia w kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej, z zastrzeżeniem pkt 5 i 6.

Do dnia 30 kwietnia 2004 r. obowiązywał przepis § 40 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 z późn. zm.), w przypadkach określonych w art. 6 ust. 7b, ust. 8b pkt 1-4, 7, 9 i 11-13 ustawy, a także w przypadku umowy komisu fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego. Faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30 dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 3.

Oba cytowane przepisy, tj. obowiązujące przed i po 1 maja 2004 r. łączą powstanie obowiązku podatkowego z otrzymaniem zapłaty lub upływem terminu płatności.

Mając na uwadze, że podstawą wykonywanych przez Spółkę usług nie są umowy z właścicielami samochodów, ani ze Skarbem Państwa, z których wynikałby termin płatności, obowiązek podatkowy w przypadkach wykonywanych przez Wnioskodawcę usług powstaje w momencie otrzymania całości lub części zapłaty za przechowywanie i dozór danego pojazdu. Z powołanego wyżej art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy wynika, że określenie terminu płatności może nastąpić na fakturze.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od roku 2000 do chwili obecnej prowadzi działalność polegającą na usuwaniu pojazdów z drogi i ich przechowywaniu na parkingu strzeżonym na podstawie dyspozycji uprawnionych podmiotów w trybie określonym w art. 130a i 50a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.). Podstawę do wydania pojazdu z parkingu Wnioskodawcy jest uiszczenie opłat i okazanie zezwolenia stosowanie do art. 130a ust. 6 ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz § 6 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 października 2007 r. w sprawie usuwania pojazdów (Dz. U. Nr 191, poz. 1377). Sąd powszechny zasądza na rzecz Wnioskodawcy od osób fizycznych należności tytułem zwrotu opłat za usunięcie i umieszczenie pojazdu przez okres 6 miesięcy na parkingu według stawek ustalonych przez Radę Powiatu za każdy dzień parkowania. Wnioskodawca powiadamia o upływie okresu 6 miesięcy, w czasie którego pojazdy umieszczone były na parkingu strzeżonym wyznaczonym przez Starostę, co jest równoznaczne z przejściem własności usuniętego pojazdu z mocy samego prawa na rzecz Skarbu Państwa reprezentowanego przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego i tym samy wzywa do niezwłocznego odbioru pojazdów. Właściwy naczelnik urzędu skarbowego wszczyna postępowanie egzekucyjne w administracji celem ustalenia kosztów należnych Wnioskodawcy z tytułu dozoru mienia Skarbu Państwa po okresie 6 miesięcy w trybie art. 102 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.).

Reasumując, zarówno na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jak i na gruncie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym dla czynności polegającej na usuwaniu pojazdów z drogi i ich przechowywaniu na parkingu strzeżonym po przejściu ich na rzecz Skarbu Państwa (po upływie 6 miesięcy), obowiązek podatkowy powstaje w szczególny sposób określony odpowiednio w art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz art. 6 ust. 8b pkt 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, tj. z chwilą otrzymania zapłaty. Zatem w przypadku usług dozoru i przechowywania mienia, fakturę VAT należy (należało) wystawić najpóźniej w momencie powstania obowiązku podatkowego, czyli jak wskazano powyżej w dacie otrzymania zapłaty.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że analiza elementów stosunków prawnych wynikających z przepisów prawa innych niż przepisy prawa podatkowego, nie mieści się w granicach wyznaczonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym w gestii Ministra Finansów nie leży ustalenie stron stosunku prawnego ujętego w opisie stanu faktycznego, a więc wskazanie, kto będzie odbiorcą świadczonej przez Wnioskodawcę usługi i w konsekwencji na kogo i kiedy powinna zostać wystawiona faktura.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji indywidualnej został załatwiony wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie postania obowiązku podatkowego i sposobu dokumentowania wykonywanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym czynności polegających na usuwaniu pojazdów z drogi i ich przechowywaniu na parkingu strzeżonym po przejściu ich własności na rzecz Skarbu Państwa (po upływie 6 miesięcy). Wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego i sposobu dokumentowania wykonywanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym czynności polegających na usuwaniu pojazdów z drogi i ich przechowywaniu na parkingu strzeżonym przed przejściem ich własności na rzecz Skarbu Państwa (przed upływem 6 miesięcy) zostanie załatwiony odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.