ILPP1/443-601/14-5/AI

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2014 r. (data wpływu 17 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismami z dnia 4 sierpnia 2014 r. (data wpływu 5 sierpnia 2014 r.) oraz z dnia 24 września 2014 r. (data wpływu 26 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży części nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 17 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży części nieruchomości oraz momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży części nieruchomości. Wniosek uzupełniono w dniach 5 sierpnia 2014 r. oraz 26 września 2014 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (uzupełnione w pismach z dnia 5 sierpnia 2014 r. oraz 24 września 2014 r.).

Wnioskodawca zamierza sprzedać części nieruchomości stanowiącej własność przeznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w części pod budownictwo mieszkaniowe w części pod teren zabudowy rzemieślniczo-usługowej.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która w chwili obecnej nie prowadzi działalności gospodarczej. Jedynym źródłem dochodów jest otrzymywana emerytura. Zainteresowany zamierza zbyć część nieruchomości, której jest jedynym właścicielem. Zainteresowanie nieruchomością zgłosił pośrednik w obrocie nieruchomościami, który powiązał wstępnie Zainteresowanego nabytkiem developera. Z uzyskanych informacji wynika, że zamierzeniem kupującego jest budowa kilku 4-rodzinnych budynków mieszkalnych.

Zainteresowany rozważa także możliwość podziału działki na mniejsze z przeznaczeniem do zabudowy mieszkaniowej w kilku transakcjach poprzez sprzedaż z samodzielnym wyszukaniem zainteresowanych w możliwy sposób, tj. z wykorzystaniem dostępnych mediów.

Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku została nabyta w drodze spadku po rodzicach w postępowaniu sądowym - wyrok sądu w roku 1996. Zainteresowanemu przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości. W krótkim okresie prowadzona była działalność gospodarcza - sprzedaż odzieży używanej (ryczałt) w latach 1994-1997. Oprócz ww. działalności nieruchomość była wykorzystywana wyłącznie na cele mieszkaniowe. Wnioskodawca nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany nie udostępniał nieruchomości osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej np. najem, dzierżawa, użyczenie. Przedmiotem zgłoszenia objęta jest część nieruchomości, na której zlokalizowany jest budynek mieszkalny, w którym Zainteresowany mieszka z najbliższą rodziną. Ta część wyposażona jest w media. Wniosek zaś dotyczy części działki, do której media przyłączone mogą być kosztem i staraniem kupującego, po wcześniejszym uzyskaniu zapewnień właściwych organów. Wnioskodawca nie składał żadnych wniosków o przyłącza do sieci wodnej, gazowej lub elektrycznej dla zbywanej nieruchomości. Wnioskodawca nie ogłaszał zamiaru zbycia nieruchomości ani w prasie ani poprzez internet.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która w chwili obecnej nie prowadzi działalności gospodarczej. Jedynym źródłem dochodów jest otrzymywana emerytura. Zainteresowany zamierza zbyć część nieruchomości, której jest jedynym właścicielem. Zainteresowanie nieruchomością zgłosił pośrednik w obrocie nieruchomościami, który powiązał wstępnie Zainteresowanego nabytkiem developera. Z uzyskanych informacji wynika, że zamierzeniem kupującego jest budowa kilku 4 rodzinnych budynków mieszkalnych.

Zainteresowany rozważa także możliwość podziału działki na mniejsze z przeznaczeniem do zabudowy mieszkaniowej w kilku transakcjach poprzez sprzedaż z samodzielnym wyszukaniem zainteresowanych w możliwy sposób, tj. z wykorzystaniem dostępnych mediów.

Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku w części jest zabudowana. Niemniej sprzedaży będzie podlegać część niezabudowana, która nigdy nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. Są to pola, łąki, chaszcze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca będąc osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej podlegać będzie obowiązkowi podatkowemu na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) będzie obciążał transakcję (dostawa terenów budowlanych) w następujących przypadkach:

* zbycia części nieruchomości developerowi zamierzającemu zrealizować na nabytej działce inwestycję w postaci budowy kilku 4 rodzinnych budynków mieszkalnych, lub

* zbycia podzielonych działek osobom trzecim z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną w kilku niezależnie przeprowadzonych transakcjach w różnych odstępach czasowych.

2. W przypadku, gdyby sprzedaż nieruchomości wywoływała skutek wymieniony we wskazanym wyżej akcie prawnym Wnioskodawca wnosi o dokładne wskazanie momentu powstania obowiązku podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, z przepisów nie wynika wprost, że opisane zdarzenie przyszłe nie będzie skutkowało obciążeniem podatkowym, tj. dostawy terenów budowlanych, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9. Rozliczne interpretacje prawne również nie dają odpowiedzi na powyższe pytanie. Pośrednik zamierzający spisać z Wnioskodawcą umowę o pośrednictwo nie daje gwarancji, że Zainteresowany nie zostanie takim podatkiem obciążony. Pewność, że nie będzie zobowiązany do dodatkowej opłaty jest niezbędna do właściwego określenia warunków, na jakich zawarta będzie umowa.

Wnioskodawca uważa, że nie powinien w żadnym przypadku ponosić takiego obciążenia, albowiem dochód ze sprzedaży części nieruchomości zamierza przeznaczyć na zmodernizowanie lub postawienie nowego budynku mieszkalnego, który ma być przeznaczony wyłącznie na potrzeby Wnioskodawcy i Jego rodziny. Trudności interpretacyjne pewności takiej nie dają, stąd prośba o interpretację indywidualną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Niemniej, aby dostawa towaru podlegała opodatkowaniu powinna być wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy, Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntu podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L z 2006 r. Nr 347.1, z późn. zm.), - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W tym miejscu - dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności - konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) - (dalej: k.c.).

Zgodnie z art. 140 k.c., w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela (ius disponendi). Podkreślić także należy, że ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (...) (Edward Gniewek Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

W świetle powyższego należy wskazać, że dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać części nieruchomości stanowiącej własność przeznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w części pod budownictwo mieszkaniowe w części pod teren zabudowy rzemieślniczo-usługowej. Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która w chwili obecnej nie prowadzi działalności gospodarczej. Jedynym źródłem dochodów jest otrzymywana emerytura. Zainteresowany zamierza zbyć część nieruchomości, której jest jedynym właścicielem. Zainteresowanie nieruchomością zgłosił pośrednik w obrocie nieruchomościami, który powiązał wstępnie Zainteresowanego nabytkiem developera. Z uzyskanych informacji wynika, że zamierzeniem kupującego jest budowa kilku 4-rodzinnych budynków mieszkalnych. Zainteresowany rozważa także możliwość podziału działki na mniejsze z przeznaczeniem do zabudowy mieszkaniowej w kilku transakcjach poprzez sprzedaż z samodzielnym wyszukaniem zainteresowanych w możliwy sposób, tj. z wykorzystaniem dostępnych mediów. Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku została nabyta w drodze spadku po rodzicach w postępowaniu sądowym - wyrok sądu w roku 1996. Zainteresowanemu przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości. W krótkim okresie prowadzona była działalność gospodarcza - sprzedaż odzieży używanej (ryczałt) w latach 1994-1997. Oprócz ww. działalności nieruchomość była wykorzystywana wyłącznie na cele mieszkaniowe. Wnioskodawca nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany nie udostępniał nieruchomości osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej np. najem, dzierżawa, użyczenie. Przedmiotem zgłoszenia objęta jest część nieruchomości, na której zlokalizowany jest budynek mieszkalny, w którym Zainteresowany mieszka z najbliższą rodziną. Ta część wyposażona jest w media. Wniosek zaś dotyczy części działki, do której media przyłączone mogą być kosztem i staraniem kupującego, po wcześniejszym uzyskaniu zapewnień właściwych organów. Wnioskodawca nie składał żadnych wniosków o przyłącza do sieci wodnej, gazowej lub elektrycznej dla zbywanej nieruchomości. Wnioskodawca nie ogłaszał zamiaru zbycia nieruchomości ani w prasie ani poprzez internet. Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która w chwili obecnej nie prowadzi działalności gospodarczej. Jedynym źródłem dochodów jest otrzymywana emerytura. Zainteresowany zamierza zbyć część nieruchomości, której jest jedyną właścicielką. Zainteresowanie nieruchomością zgłosił pośrednik w obrocie nieruchomościami, który powiązał wstępnie Zainteresowanego nabytkiem developera. Z uzyskanych informacji wynika, że zamierzeniem kupującego jest budowa kilku 4 rodzinnych budynków mieszkalnych. Zainteresowany rozważa także możliwość podziału działki na mniejsze z przeznaczeniem do zabudowy mieszkaniowej w kilku transakcjach poprzez sprzedaż z samodzielnym wyszukaniem zainteresowanych w możliwy sposób, tj. z wykorzystaniem dostępnych mediów. Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku w części jest zabudowana. Niemniej sprzedaży będzie podlegać część niezabudowana, która nigdy nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. Są to pola, łąki, chaszcze.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy Wnioskodawca będąc osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej podlegać będzie obowiązkowi podatkowemu na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) będzie obciążał transakcję (dostawa terenów budowlanych) w następujących przypadkach:

* zbycia części nieruchomości developerowi zamierzającemu zrealizować na nabytej działce inwestycję w postaci budowy kilku 4 rodzinnych budynków mieszkalnych, lub

* zbycia podzielonych działek osobom trzecim z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną w kilku niezależnie przeprowadzonych transakcjach w różnych odstępach czasowych.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonujący dostawy opisanych działek Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika. Powyższe wynika z faktu, że nieruchomość została nabyta w spadku, a więc w czynności nieodpłatnej. Opisana nieruchomość w części mającej być przedmiotem sprzedaży nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. W takim kształcie sprawy opisana nieruchomość nie wiązała się z jakąkolwiek gospodarczą aktywnością Wnioskodawcy. Ponadto Zainteresowany nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany nie udostępniał nieruchomości osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej np. najem, dzierżawa, czy użyczenie. Wnioskodawca nie składał żadnych wniosków o przyłącza do sieci wodnej, gazowej lub elektrycznej dla zbywanej nieruchomości oraz nie ogłaszał zamiaru zbycia nieruchomości ani w prasie ani poprzez internet. Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która w chwili obecnej nie prowadzi działalności gospodarczej. Jedynym źródłem dochodów jest otrzymywana emerytura. W tej sytuacji nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Uwzględniając powyższy brak działań marketingowych stwierdzić należy, że nic nie wskazuje na to, aby nabyciu nieruchomości towarzyszył zamiar jej późniejszego zbycia oraz wykorzystywania w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem Zainteresowany dokonując sprzedaży nieruchomości korzystać będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawę działek cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, Wnioskodawca nie będzie podlegać obowiązkowi podatkowemu na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług ani w sytuacji zbycia części nieruchomości developerowi zamierzającemu zrealizować na nabytej działce inwestycję w postaci budowy kilku 4 rodzinnych budynków mieszkalnych, ani w przypadku zbycia podzielonych działek osobom trzecim z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną w kilku niezależnie przeprowadzonych transakcjach w różnych odstępach czasowych.

Wskazać jednocześnie należy, że w związku z powyższym rozstrzygnięciem, pytanie nr 2 stało się bezprzedmiotowe.

Nadmienia się ponadto, że obowiązujący jednolity tekst ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opublikowany jest w Dzienniku Ustaw z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.