ILPP1/443-6/09-2/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminnej Spółdzielni, przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2008 r. (data wpływu 22 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku ze stwierdzeniem niedoboru zawinionego - jest prawidłowe.

W dniu 22 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku ze stwierdzeniem niedoboru zawinionego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Gminna Spółdzielnia prowadzi sieć sklepów detalicznych, w których ewidencja zapasów jest tylko wartościowa. Przeprowadzając kontrole inwentaryzacyjne Wnioskodawca stwierdza czasami niedobory, które traktuje jako zawinione przez osoby materialnie odpowiedzialne obciążane w cenach detalicznych.

Dotychczas Wnioskodawca dokonywał w związku z tym korekty podatku od towarów i usług - naliczonego stosując stawkę 22% VAT, z uwagi na niemożliwość ustalenia poszczególnych stawek w stwierdzonym braku - Strona nie prowadzi ewidencji ilościowo-wartościowej. Ustawa o podatku od towarów i usług uzależnia prawo do odliczenia od faktycznego poniesienia wydatku na zakup związany z prowadzeniem danego rodzaju działalności. Faktem jest, że Spółdzielnia dokonując zakupów towarów ponosi wydatki związane z podstawowym rodzajem działalności PKD 5211Z.

W momencie zakupu brak jest podstaw do kwestionowania możliwości zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym brak jest podstawy do wyłączenia prawa podatnika podatku VAT do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem. W związku z tym, nie ma podstaw do korygowania podatku naliczonego od powstałego niedoboru.

Wnioskodawca wskazuje, iż ostatnio pojawiły się pewne wątpliwości, czy w przypadku zaistnienia ww. niedoborów Wnioskodawca ma obowiązek dokonywania korekty podatku naliczonego. Wątpliwości w tym zakresie mają również niektóre urzędy skarbowe, czego przykładem jest postanowienie wydane przez Kujawsko-Pomorski Urząd Skarbowy nr ZD (...) z dnia 27 kwietnia 2007 r., w którym Urząd Skarbowy zaakceptował jako prawidłowe stanowisko podatnika, iż wystąpienie niedoboru zawinionego, jak i niezawinionego nie powoduje konieczności dokonania korekty podatku naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku stwierdzenia niedoboru zawinionego przez pracownika materialnie odpowiedzialnego, Spółdzielnia może nie dokonywać korekty podatku VAT naliczonego w odniesieniu do tego niedoboru.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o podatku od towarów i usług uzależnia prawo do odliczenia podatku VAT od faktycznego poniesienia wydatku za zakup związany z prowadzeniem danego rodzaju działalności. Tak więc dla rozliczenia VAT ważne jest, by wydatki były związane z prowadzoną działalnością i zostały faktycznie poniesione. Istotne jest też, czy w momencie nabycia tychże towarów (a nie po ich nabyciu) przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych umożliwiały zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Zatem, jeżeli na moment zakupu brak jest podstaw do kwestionowania wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, to brak jest również podstaw do wyłączenia prawa podatnika podatku VAT do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem, na podstawie art. 88 ust. 1 ustawy o VAT. Nie ma zatem w przedmiotowym stanie faktycznym podstaw do korygowania podatku naliczonego od powstałego niedoboru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terenie kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

Z powyżej powołanych przepisów nie wynika, by niedobór towarów stanowił dostawę towarów albo świadczenie usług, dlatego też nie podlega on opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Stwierdzenie niedoborów zawinionych nie powoduje zatem żadnych obowiązków związanych z rozliczeniem należnego podatku VAT.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści wyżej przytoczonego przepisu, wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Podstawowym kryterium decydującym o prawie podatnika podatku od towarów i usług do odliczenia podatku naliczonego, zawartego w towarach i usługach, które zostały przez niego zakupione, jest wystąpienie związku pomiędzy podatkiem naliczonym przy nabyciu towarów i usług, a podatkiem należnym z tytułu wykonywanej przez podatnika działalności opodatkowanej.

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Przepis art. 91 cyt. ustawy o VAT, stanowiący o korektach podatku naliczonego, nie przewiduje obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku ze stwierdzonym niedoborem towarów.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w wyniku kontroli inwentaryzacyjnych przeprowadzonych w sklepach detalicznych, stwierdza niedobory zawinione przez osoby odpowiedzialne materialnie za ich powstanie. Dotychczas Wnioskodawca dokonywał w związku z tym korekty podatku naliczonego stosując stawkę 22%, z uwagi na niemożliwość ustalenia w stwierdzonym braku poszczególnych stawek podatku VAT. Spółdzielnia dokonując zakupów towarów ponosi wydatki związane z podstawowym rodzajem działalności PKD 5211Z.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że jeżeli Wnioskodawcy w momencie zakupu towarów przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT od zakupów z uwagi na ich związek z czynnościami opodatkowanymi, to ujawniony przedmiotowy niedobór nie pozbawia Podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich nabyciem. Tym samym, stwierdzenie niedoboru nie powoduje konieczności dokonywania korekt odliczonego w momencie nabycia tych towarów podatku naliczonego.

Ponadto, tut. Organ informuje, iż z dniem 1 grudnia 2008 r., na podstawie art. 1 pkt 43 lit. a ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług uzależniający prawo do odliczenia podatku VAT od zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, został uchylony. Zatem, ograniczenie, wynikające z cyt. wyżej przepisu przestało obowiązywać z dniem 30 listopada 2008 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.