ILPP1/443-595/14-4/NS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2014 r. (data wpływu 15 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 października 2014 r. (data wpływu 3 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 2 października 2014 r. (data wpływu 3 października 2014 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz podpis Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

W dniu 16 listopada 1999 r. Wnioskodawca wraz z małżonką nabył do majątku wspólnego od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa nieruchomość gruntową - rolną (...) o powierzchni 7,83 ha z przeznaczeniem na cele rolnicze.

Nieruchomość ujawniona jest w księdze wieczystej (...).

Mając w planie stworzenie wysokotowarowego gospodarstwa rolnego Zainteresowany wraz z małżonką nabyli w celu powiększenia gospodarstwa jeszcze dodatkowe tereny rolne.

Od dnia zakupu zakupiona nieruchomość wykorzystywana jest wyłącznie rolniczo.

Na omawianej działce w roku 2003 Wnioskodawca wraz z małżonką uzyskali zgodę na budowę siedliska rolnego - budynek mieszkalny wraz z obiektem gospodarczym. Inwestycja ze względów osobistych (separacja) nie doszła do skutku, jednak starania w celu budowy siedliska potwierdzają zamiar utworzenia gospodarstwa rolnego.

W roku 2005 Zainteresowany wraz z małżonką przeprowadzili rozdzielność majątkową, w wyniku której podzielili majątek, w tym nieruchomości, a omawiana działka przypadła w udziale Wnioskodawcy.

Po podziale majątku nieruchomość w dalszym ciągu wykorzystywana była wyłącznie dla celów rolniczych.

W roku 2008 został uchwalony nowy plan zagospodarowania przestrzennego obejmujący wskazaną działkę, w wyniku którego została zakwalifikowana na cele zabudowy mieszkaniowej.

W roku 2010 Zainteresowany dokonał podziału geodezyjnego zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego i cała nieruchomość została podzielona na 30 działek. Jednak w dalszym ciągu tworzyła jedną działkę rolną z jedną księgą wieczystą i posiada status nieruchomości rolnej niezabudowanej, na której prowadzona jest produkcja rolna (użytki zielone).

Powyższe jednoznacznie oznacza, że zamiarem Wnioskodawcy było stworzenie gospodarstwa rolnego i prowadzenie na nim produkcji rolnej. Zamiarem Zainteresowanego nie było nabycie nieruchomości z myślą o jej sprzedaży ze stosownym zyskiem.

Zakupiona nieruchomość nie była i nie jest związana z prowadzoną działalnością gospodarczą i stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy.

Oprócz podziału geodezyjnego nieruchomości Zainteresowany nie dokonywał żadnych innych prac zmierzających do zwiększenia jej wartości (uzbrojenie terenu itp.).

Wnioskodawca informuje, że od dnia 8 lutego 2008 r. jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą o specjalizacji w branży budowlanej i od tego dnia jest jako osoba fizyczna czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). Jednak działalność gospodarcza Zainteresowanego nie jest związana z handlem, w tym handlem nieruchomościami ani usługami deweloperskimi.

W zakresie działalności rolnej (prowadzonego gospodarstwa rolnego) Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowo rozliczającym się ze sprzedaży produktów rolnych.

Z wymienionej nieruchomości Zainteresowany dokonywał sprzedaży produktów rolnych.

Obecnie nieruchomość jest przedmiotem najmu - jako użytki zielone wynajmowana jest na podstawie stosownej umowy rolnikowi na cele rolnicze.

Od tej nieruchomości Wnioskodawca opłaca do Urzędu Gminy stosowny podatek rolny.

W związku ze zmianą sytuacji rodzinnej Zainteresowanego, zmianie uległy Jego plany, co do stworzenia rodzinnego gospodarstwa rolnego w oparciu o zakupioną nieruchomość rolną.

Zmiany te spowodowały, że Wnioskodawca nie rozwija gospodarstwa rolnego, a zamierza pozbyć się wszystkich posiadanych gruntów rolnych.

Raz jeszcze Zainteresowany oświadcza, że nie było Jego zamiarem zakupienie i sprzedaż nieruchomości, co wskazywałoby na to, że w tym zakresie jest płatnikiem podatku od towarów i usług, a zamiarem Wnioskodawcy było prowadzenie gospodarstwa rolnego, co od zakupu ma miejsce.

Po zmianie planów Zainteresowany podjął decyzję o sprzedaży części wymienionej nieruchomości. W tym czasie Wnioskodawca miał wątpliwości, co do powstania obowiązku w zakresie powstania podatku należnego przy sprzedaży tej nieruchomości w częściach, przy czym nie ma żadnych wątpliwości, że czynność ta nie podlega obowiązkowi w podatku od towarów i usług, gdyby sprzedał ją w całości.

Ponieważ Zainteresowany nie mógł znaleźć kupca na cały teren, był zmuszony do sprzedaży działki w częściach. Podziału dokonał na podstawie już istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego i wydzielił z niej kilka działek z nowymi księgami wieczystymi.

W roku 2011 Wnioskodawca wystąpił o indywidualną interpretację i uzyskał ją od Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, który nie uwzględnił sytuacji prawnej Zainteresowanego i uznał, że przy sprzedaży części nieruchomości rolnej zobowiązany jest opłacić podatek od towarów i usług. (interpretacja indywidualna z dnia 9 maja 2011 r.). Niestety od tej interpretacji Wnioskodawca nie sporządził stosownego odwołania.

W kwietniu 2013 r. Zainteresowany sprzedał jedną działkę gruntu, a od tej sprzedaży naliczył i zapłacił podatek od towarów i usług.

W roku 2014 sytuacja finansowa i choroba w rodzinie zmusiła Wnioskodawcę do sprzedaży kolejnych dwóch działek. Od działki sprzedanej w styczniu naliczył i odprowadził podatek od towarów i usług.

Od działki sprzedanej w czerwcu tego roku Zainteresowany nie odprowadził jeszcze podatku.

Cała nieruchomość gruntowa oraz działki, które Wnioskodawca sprzedał, nigdy nie zostały uzbrojone w media (brak wody, energii, gazu, dojazdu z drogi), co byłoby zamiarem podniesienia ich wartości w dalszym ciągu spełniają funkcję terenów rolnych (są utrzymywane w kulturze rolnej).

W przyszłości Zainteresowany zamierza dalszą sprzedaż w częściach wymienionej nieruchomości jako niezabudowane nieruchomości gruntowe.

Ponadto w piśmie z dnia 2 października 2014 r. - stanowiącym uzupełnienie do wniosku - Wnioskodawca poinformował, że wskazana we wniosku nieruchomość udostępniona jest na cele rolnicze na podstawie umowy od dnia 1 stycznia 2003 r. Udostępnienie nieruchomości rolnikowi na podstawie umowy jest nieodpłatne. Dzierżawca zgodnie z umową korzysta nieodpłatnie z przedmiotu dzierżawy w zamian za utrzymanie go w stosownej kulturze rolnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) sprzedaż nieruchomości rolnej w częściach podlega obowiązkowi naliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług, czy też korzysta ze zwolnienia od tego podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości rolnej wykorzystywanej do celów rolniczych, której w planach zagospodarowania zmieniono przeznaczenie na cele budowlane korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Nabyte w roku 1999 grunty były gruntami rolnymi zakupionymi do majątku osobistego, niezwiązanego z działalnością gospodarczą.

W ustawie o podatku od towarów i usług oraz przepisach prawa wspólnotowego, sprzedaż majątku osobistego niezwiązanego z działalnością gospodarczą nie podlega opodatkowaniu.

Żeby opodatkować daną czynność tym podatkiem muszą być spełnione łącznie dwie przesłanki:

* dana czynność jest ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu,

* czynność wykonywana jest lub będzie przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W zakresie sprzedaży działek Zainteresowany nie jest płatnikiem podatku od towarów i usług, ponieważ pojęcie podatnika w prawie krajowym, jak i unijnym, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej. Oznacza to, że prowadzeniem działalności gospodarczej jest profesjonalny obrót gospodarczy. Z grona podatników należy więc wyłączyć osoby fizyczne, nawet jeżeli dokonują dostawy towarów, w przypadku gdy sprzedaż dotyczy majątku osobistego, który nie został nabyty w celu odsprzedaży, lecz spożytkowany na własne cele.

Żeby uznać sprzedaż działek za działalność gospodarczą należałoby stwierdzić, że jest to handel. Pod tym pojęciem należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu dalszej odsprzedaży.

W przedmiotowej sprawie grunty zostały nabyte w celu ich uprawy, a nie sprzedaży. W związku z tym ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Sprzedaż działek jest czynnością sporadyczną, będącą sprzedażą majątku osobistego, a nie w ramach działalności gospodarczej.

Takie stanowisko podziela między innymi Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 lutego 2007 r., sygn. akt SA/Wa 4176/06 oraz Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 kwietnia 2007 r., sygn. akt I FSK 603/06.

Powyższe stanowisko podziela również literatura i glosa do ostatniego ze wskazanych wyroków.

Podobne stanowisko zawiera interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 marca 2011 r., sygn. ILPP2/443-184/08/11-S/ISN oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 20 stycznia 2012 r., sygn. ITPP2/443-48/10/11-S/PS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.) - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Należy również podkreślić, że ww. sprawy dotyczyły osób fizycznych, które prowadziły działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależne od woli tych osób, w grunt pod zabudowę.

W tym miejscu - dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności - konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) - (dalej: k.c.).

Zgodnie z art. 140 k.c., w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela. Podkreślić także należy, że ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (...) (Edward Gniewek, Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, że dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w dniu 16 listopada 1999 r. Wnioskodawca wraz z małżonką nabył do majątku wspólnego od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa nieruchomość gruntową - rolną o powierzchni 7,83 ha z przeznaczeniem na cele rolnicze. Mając w planie stworzenie wysokotowarowego gospodarstwa rolnego Zainteresowany wraz z małżonką nabyli w celu powiększenia gospodarstwa jeszcze dodatkowe tereny rolne. Od dnia zakupu zakupiona nieruchomość wykorzystywana jest wyłącznie rolniczo. Na omawianej działce w roku 2003 Wnioskodawca wraz z małżonką uzyskali zgodę na budowę siedliska rolnego - budynek mieszkalny wraz z obiektem gospodarczym. Inwestycja ze względów osobistych (separacja) nie doszła do skutku, jednak starania w celu budowy siedliska potwierdzają zamiar utworzenia gospodarstwa rolnego. W roku 2005 Zainteresowany wraz z małżonką przeprowadzili rozdzielność majątkową, w wyniku której podzielili majątek, w tym nieruchomości, a omawiana działka przypadła w udziale Wnioskodawcy. Po podziale majątku nieruchomość w dalszym ciągu wykorzystywana była wyłącznie dla celów rolniczych. W roku 2008 został uchwalony nowy plan zagospodarowania przestrzennego obejmujący wskazaną działkę, w wyniku którego została zakwalifikowana na cele zabudowy mieszkaniowej. W roku 2010 Zainteresowany dokonał podziału geodezyjnego zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego i cała nieruchomość została podzielona na 30 działek. Jednak w dalszym ciągu tworzyła jedną działkę rolną z jedną księgą wieczystą i posiada status nieruchomości rolnej niezabudowanej, na której prowadzona jest produkcja rolna (użytki zielone). Zamiarem Zainteresowanego nie było nabycie nieruchomości z myślą o jej sprzedaży ze stosownym zyskiem. Zakupiona nieruchomość nie była i nie jest związana z prowadzoną działalnością gospodarczą i stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy. Oprócz podziału geodezyjnego nieruchomości Zainteresowany nie dokonywał żadnych innych prac zmierzających do zwiększenia jej wartości (uzbrojenie terenu itp.). Wnioskodawca od dnia 8 lutego 2008 r. jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą o specjalizacji w branży budowlanej i od tego dnia jest jako osoba fizyczna czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). Działalność gospodarcza Zainteresowanego nie jest związana z handlem, w tym handlem nieruchomościami ani usługami deweloperskimi. W zakresie działalności rolnej (prowadzonego gospodarstwa rolnego) Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowo rozliczającym się ze sprzedaży produktów rolnych. Z wymienionej nieruchomości Zainteresowany dokonywał sprzedaży produktów rolnych. Obecnie nieruchomość jest przedmiotem najmu - jako użytki zielone wynajmowana jest na podstawie stosownej umowy rolnikowi na cele rolnicze. Od tej nieruchomości Wnioskodawca opłaca do Urzędu Gminy stosowny podatek rolny. W związku ze zmianą sytuacji rodzinnej Zainteresowanego, zmianie uległy Jego plany, co do stworzenia rodzinnego gospodarstwa rolnego w oparciu o zakupioną nieruchomość rolną. Zmiany te spowodowały, że Wnioskodawca nie rozwija gospodarstwa rolnego, a zamierza pozbyć się wszystkich posiadanych gruntów rolnych. Zainteresowany oświadcza, że nie było Jego zamiarem zakupienie i sprzedaż nieruchomości, co wskazywałoby na to, że w tym zakresie jest płatnikiem podatku od towarów i usług, a zamiarem Wnioskodawcy było prowadzenie gospodarstwa rolnego, co od zakupu ma miejsce. Po zmianie planów Zainteresowany podjął decyzję o sprzedaży części wymienionej nieruchomości. W tym czasie Wnioskodawca miał wątpliwości, co do powstania obowiązku w zakresie powstania podatku należnego przy sprzedaży tej nieruchomości w częściach, przy czym nie ma żadnych wątpliwości, że czynność ta nie podlega obowiązkowi w podatku od towarów i usług, gdyby sprzedał ją w całości. Ponieważ Zainteresowany nie mógł znaleźć kupca na cały teren, był zmuszony do sprzedaży działki w częściach. Podziału dokonał na podstawie już istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego i wydzielił z niej kilka działek z nowymi księgami wieczystymi. W kwietniu 2013 r. Zainteresowany sprzedał jedną działkę gruntu, a od tej sprzedaży naliczył i zapłacił podatek od towarów i usług. W roku 2014 sytuacja finansowa i choroba w rodzinie zmusiła Wnioskodawcę do sprzedaży kolejnych dwóch działek. Od działki sprzedanej w styczniu naliczył i odprowadził podatek od towarów i usług. Od działki sprzedanej w czerwcu tego roku Zainteresowany nie odprowadził jeszcze podatku. Cała nieruchomość gruntowa oraz działki, które Wnioskodawca sprzedał, nigdy nie zostały uzbrojone w media (brak wody, energii, gazu, dojazdu z drogi) co byłoby zamiarem podniesienia ich wartości w dalszym ciągu spełniają funkcję terenów rolnych (są utrzymywane w kulturze rolnej). W przyszłości Zainteresowany zamierza dalszą sprzedaż w częściach wymienionej nieruchomości jako niezabudowane nieruchomości gruntowe.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że wskazana we wniosku nieruchomość udostępniona jest na cele rolnicze na podstawie umowy od dnia 1 stycznia 2003 r. Udostępnienie nieruchomości rolnikowi na podstawie umowy jest nieodpłatne. Dzierżawca zgodnie z umową korzysta nieodpłatnie z przedmiotu dzierżawy w zamian za utrzymanie go w stosownej kulturze rolnej.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowany podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Uwzględniając powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług przy dokonywaniu dostawy opisanych działek.

Z wniosku wynika bowiem, że nieruchomość została nabyta w roku 1999 do działalności rolniczej, a nie z zamiarem dalszej odsprzedaży. Ponadto brak jest podstaw do uznania za działalność gospodarczą dokonanego podziału geodezyjnego gruntu zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego oraz uzyskania zgody na budowę siedliska rolnego - budynek mieszkalny wraz z obiektem gospodarczym - która to inwestycja ze względów osobistych nie doszła do skutku. Z wniosku wynika, że Wnioskodawca - poza wskazanymi czynnościami - nie wykazał jakiejkolwiek innej aktywności w celu przygotowania ww. nieruchomości do sprzedaży, ani nie będzie wykonywał jakichkolwiek działań zmierzających do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności tych działek - nie wykonywał czynności charakterystycznych dla wykonywania działalności gospodarczej. Ponadto opisane działki nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Co prawda wskazana we wniosku nieruchomość udostępniona jest na cele rolnicze na podstawie umowy od dnia 1 stycznia 2003 r. Jednakże jak wskazał Wnioskodawca, udostępnienie nieruchomości rolnikowi na podstawie umowy jest nieodpłatne. Dzierżawca zgodnie z umową korzysta nieodpłatnie z przedmiotu dzierżawy w zamian za utrzymanie go w stosownej kulturze rolnej.

Wskazać zatem należy, że z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie działa jako producent, handlowiec lub usługodawca, a czynność sprzedaży działek stanowi jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego przez Niego prywatnego majątku. Sprzedaż towaru z majątku osobistego nie ma charakteru handlowego, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynność ta oznacza bowiem działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie w celu dokonania sprzedaży działek wydzielonych z nieruchomości rolnej, Wnioskodawca nie będzie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie będzie wykazywał aktywności w przedmiocie zbycia wskazanych we wniosku nieruchomości porównywalnych do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Zatem dokonując sprzedaży opisanych nieruchomości gruntowych, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży ww. nieruchomości, a dostawę tych nieruchomości cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż przez Wnioskodawcę opisanej nieruchomości rolnej w częściach, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy wskazać, że w przedstawionym we wniosku własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Wnioskodawca twierdzi, że "sprzedaż nieruchomości rolnej wykorzystywanej do celów rolniczych, której w planach zagospodarowania zmieniono przeznaczenie na cele budowlane korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług". Tut. Organ pragnie zauważyć, że pomimo identycznego skutku podatkowego dla podatnika podatku od towarów i usług (brak konieczności wykazania podatku należnego z tytułu przedmiotowej dostawy) - pojęcia "nie podlega opodatkowaniu" i "zwolnione od podatku" nie są tożsame, a w rozpatrywanej sprawie ma miejsce sytuacja, w której dostawa działek nie podlega opodatkowaniu. W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Nadmienia się, że stosownie do art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na oświadczeniu Wnioskodawcy, że "udostępnienie nieruchomości rolnikowi na podstawie umowy jest nieodpłatne". Powyższe stwierdzenie przyjęto jako element przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, i nie było ono przedmiotem analizy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.