ILPP1/443-592/14-4/TK - VAT w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 23 września 2014 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-592/14-4/TK VAT w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2014 r. (data wpływu 14 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 września 2014 r. (data wpływu 17 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości. Wniosek uzupełniono w dniu 17 września 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (wraz z żoną) jest właścicielem gospodarstwa rolnego położnego we wsi D. Gmina Z. o powierzchni 2,67 ha. W skład tego gospodarstwa wchodzą między innymi działki nr: 219, 220, 322/1, 301.

Działka rolna o powierzchni 1,20 ha została nabyta dnia 3 lutego 2000 r. na podstawie umowy darowizny od rodziców żony Wnioskodawcy. Działki rolne nr 219 o powierzchni 1,20 ha i nr 322/1 o powierzchni 0,41 ha nabyte zostały w dniu 14 września 2007 r. aktem notarialnym (umowa sprzedaży i umowa majątkowa od rodzeństwa żony Zainteresowanego).

Rada Gminy w dniu 19 czerwca 2007 r. podjęła uchwałę o zmianie planu zagospodarowania przestrzennego. W wyniku tej uchwały działki nr 220 i 219 znalazły się w obrębie powierzchni przeznaczonej pod zabudowę, natomiast działka nr 322/1 pozostaje nadal gruntem rolnym (położonym na terenie gdzie nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego) - może być za zgodą Gminy przeznaczona pod zabudowę. Geodeta w roku 2009 podzielił działkę rolną nr 220 na 11 działek rolnych, w tym 9 działek przeznaczonych pod zabudowę, w tym jedna na pas zieleni drogi i jedna na drogi dojazdowe. Wójt Gminy decyzją z dnia 23 kwietnia 2009 r. zatwierdził ww. podział. Działki nr 219 i 322/1 użytkowane są nadal w całości jako działki rolne.

Wnioskodawca zamierza podjąć następujące działania:

a.

sprzedać działkę nr 220 podzieloną z przeznaczeniem pod zabudowę;

b.

sprzedać ewentualnemu nabywcy działkę rolną nr 219 w całości;

c.

sprzedać ewentualnemu nabywcy działkę rolną nr 322/1 także w całości.

W dniu 17 września 2014 r. uzupełniono wniosek o następujące informacje:

1. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług;

2. Zainteresowany na podstawie umowy darowizny (akt notarialny) od rodziców żony otrzymał wraz z żoną działkę nr 220;

3.

działki nr 219, 220, 322/1 były działkami rolnymi, były odłogowane i nie była prowadzona na nich żadna produkcja. Natomiast działka nr 301 to działka siedliskowa, na której mieszka Wnioskodawca;

4.

od momentu nabycia ww. działek również nie była prowadzona na nich działalność gospodarcza, były one odłogowane;

5.

działki nr 219, 220, 322/1 nie były nigdy udostępniane osobom trzecim;

6. Wnioskodawca nie występował w stosunku do żadnej z działek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu;

7. Wnioskodawca nie występował w mediach z ogłoszeniem w sprawie sprzedaży działek.

Ponadto Wnioskodawca zaznaczył, że działka nr 219, w wyniku spadku po rodzicach żony, została podzielona sądownie po 1/3 na żonę Zainteresowanego i jej rodzeństwo. Aby uniknąć podziału tej działki udział rodzeństwa żony Wnioskodawcy został spłacony - Zainteresowany wraz z małżonką stał się jedynym właścicielem działki nr 219. Jedyną czynnością, jaką Wnioskodawca podjął w celu przygotowania do sprzedaży jest podział działki nr 219 na działki budowlane (Wnioskodawca jest w trakcie podziału).

Wnioskodawca informuje również, że w dniu 5 czerwca 2013 r. była wydana dla niego interpretacja indywidualna przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy po podziale działki rolnej nr 219 na działki budowlane Wnioskodawca będzie podlegał podatkowi od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy (przedstawionym ostatecznie w piśmie z dnia 15 września 2014 r.), w związku z zamiarem sprzedaży działki nr 219 po jej podziale na działki budowlane (zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym przez Gminę), ze względu na dotychczasowy sposób użytkowania tej działki, jej sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Ponadto art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 s. 1, z późn. zm.) - "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. Natomiast "działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Opodatkowaniu VAT podlega - na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE - odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

I tak, jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zauważyć należy, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje zbycia ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Konieczne jest zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, Wnioskodawca, w celu dokonania dostawy gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też zbycie to nastąpiło w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem jak już wskazano w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem gospodarstwa rolnego położnego we wsi D. W skład tego gospodarstwa wchodzą między innymi działki nr: 219, 220, 322/1, 301. Działka rolna o powierzchni 1,20 ha została nabyta dnia 3 lutego 2000 r., na podstawie umowy darowizny od rodziców żony Wnioskodawcy. Działki rolne nr 219 o powierzchni 1,20 ha i nr 322/1 o powierzchni 0,41 ha, nabyte zostały w dniu 14 września 2007 r. aktem notarialnym (umowa sprzedaży i umowa majątkowa od rodzeństwa żony Zainteresowanego).

Rada Gminy w dniu 19 czerwca 2007 r. podjęła uchwałę o zmianie planu zagospodarowania przestrzennego. W wyniku tej uchwały działki nr 220 i 219 znalazły się w obrębie powierzchni przeznaczonej pod zabudowę, natomiast działka nr 322/1 pozostaje nadal gruntem rolnym (położonym na terenie gdzie nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego) - może być za zgodą Gminy przeznaczona pod zabudowę. Geodeta w 2009 r. podzielił działkę rolną nr 220 na 11 działek rolnych w tym 9 działek przeznaczonych pod zabudowę, w tym jedna na pas zieleni drogi i jedna na drogi dojazdowe. Wójt Gminy decyzją z dnia 23 kwietnia 2009 r. zatwierdził ww. podział. Działki nr 219 i 322/1 użytkowane są nadal w całości jako działki rolne. Wnioskodawca zamierza podjąć następujące działania:

a.

sprzedać działkę nr 220 podzieloną z przeznaczeniem pod zabudowę;

b.

sprzedać ewentualnemu nabywcy działkę rolną nr 219 w całości;

c.

sprzedać ewentualnemu nabywcy działkę rolną nr 322/1 także w całości.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany na podstawie umowy darowizny (akt notarialny) od rodziców żony otrzymał wraz z żoną działkę nr 220. Działki nr 219, 220, 322/1 były działkami rolnymi, były odłogowane i nie była prowadzona na nich żadna produkcja, natomiast działka nr 301 to działka siedliskowa, na której mieszka Wnioskodawca. Od momentu nabycia działek również nie była prowadzona na nich działalność gospodarcza, były odłogowane. Działki nr 219, 220, 322/1 nie były nigdy udostępniane osobom trzecim. Wnioskodawca nie występował w stosunku do żadnej z działek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Wnioskodawca nie występował w mediach z ogłoszeniem w sprawie sprzedaży działek.

Ponadto Wnioskodawca zaznaczył, że działka nr 219, w wyniku spadku po rodzicach żony, została podzielona sądownie po 1/3 na żonę Zainteresowanego i jej rodzeństwo. Aby uniknąć podziału tej działki udział rodzeństwa żony Wnioskodawcy został spłacony - Zainteresowany wraz z małżonką stał się jedynym właścicielem działki nr 219. Jedyną czynnością, jaką Wnioskodawca podjął w celu przygotowania do sprzedaży jest podział działki nr 219 na działki budowlane (Wnioskodawca jest w trakcie podziału).

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podjął bowiem ciągu działań (takich jak: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, uzbrojenie terenu, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców, wystąpienie o warunki zabudowy, itd.), które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Ponadto, należy również podkreślić, że Zainteresowany otrzymał ww. nieruchomość będącą przedmiotem zapytania, tj. działkę nr 219, w wyniku spadku po rodzicach żony oraz po spłaceniu pozostałych spadkobierców (rodzeństwa żony).

Ponadto Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że działka była działką rolną, była odłogowana i nie była prowadzona na niej żadna działalność gospodarcza.

W konsekwencji, z uwagi na definicję działalności gospodarczej (art. 15 ust. 2 ustawy), w okolicznościach niniejszej sprawy nie można mówić, że działka będąca przedmiotem wniosku była wykorzystywana w sposób ciągły do celów zarobkowych.

A zatem, w rozpatrywanej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowanego za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, że nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku uznać zatem należy, że Zainteresowany dokonując sprzedaży działki nr 219, nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż działki nr 219 przez Wnioskodawcę, stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w opisanej sytuacji Zainteresowany, zbywając nieruchomość stanowiącą jego majątek prywatny, korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego - stosownie do obowiązującego orzecznictwa - transakcja zbycia ww. nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę działki nr 219, nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zainteresowany bowiem, w związku z dostawą tej nieruchomości, będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, i nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W rezultacie sprzedaż działki wskazanej we wniosku nie będzie wiązać się z powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. Tym samym po podziale działki nr 219 Wnioskodawca nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nadmienia się, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zadanego pytania. Inne kwestie nie objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii podlegania opodatkowaniu dostawy działek nr 220, 322/1, 301.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl