ILPP1/443-582/11-2/NS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 4 lipca 2011 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-582/11-2/NS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2011 r. (data wpływu 4 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur VAT na rzecz osób fizycznych z tytułu świadczenia usług komunikacji miejskiej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur VAT na rzecz osób fizycznych z tytułu świadczenia usług komunikacji miejskiej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w związku z realizacją zadania własnego obejmującego sprawy m.in. lokalnego transportu zbiorowego, świadczy usługi przewozowe transportu zbiorowego - usługę komunikacji miejskiej. Odbiorcami przedmiotowej usługi są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Zainteresowany na podstawie umowy z dnia 2 grudnia 2009 r., powierzył w imieniu Gminy sprzedaż biletów uprawniających do korzystania z komunikacji miejskiej Spółce X, w tym biletów jednorazowych i czasowych.

Sprzedaż biletów jednorazowych i czasowych w następującym zakresie czasowym: 30, 60 i 90 minut oraz 24, 48 i 72 godziny dokonywana jest w wytypowanych punktach sprzedaży oraz w automatach. Bilety jednorazowe czasowe uprawniają do przejazdu środkiem transportu miejskiego organizowanego, wykonywanego i nadzorowanego przez Wnioskodawcę.

W przypadku sprzedaży biletów w automatach, klient nabywający bilet ma możliwość wydrukowania potwierdzenia zakupu biletu. W sytuacji, gdy nabywcami przedmiotowych biletów są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, osoby te w uzasadnionych dla nich przypadkach żądają wystawienia zbiorczej faktury VAT. Żądanie wystawienia zbiorczej faktury VAT dotyczy udokumentowania zakupionych przez te osoby wszystkich biletów uprawniających do korzystania z komunikacji miejskiej w ciągu danego miesiąca kalendarzowego. Wystawianiem faktur VAT w imieniu Zainteresowanego na żądanie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej zajmują się, prowadzone przez Spółkę X, Biura Obsługi Klienta Y. Przedłożone przez osobę fizyczną bilety lub potwierdzenia zakupu poszczególnych biletów, uzupełnione o informacje dotyczące nabywcy, są wystarczające, aby Biura Obsługi Klienta, na żądanie tych osób, prawidłowo wystawiły zbiorczą fakturę zawierającą wszystkie niezbędne dane jakie powinny być na fakturze.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na żądanie osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, zgłoszone w terminie do 7 dni po zakończeniu miesiąca kalendarzowego, Gmina może wystawić fakturę zbiorczą, która będzie dokumentowała sprzedaż biletów uprawniających do korzystania z komunikacji miejskiej, która miała miejsce w różnych terminach w obrębie tego miesiąca i na której określi tylko miesiąc i rok sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 106 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., dalej: ustawa o VAT), nie ma obowiązku wystawiania faktur VAT na rzecz osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej, jednakże na żądanie tych osób, podatnik ma obowiązek fakturę wystawić. Jednocześnie należy podkreślić, że ustawa nie określa terminu, w którym nabywca usługi będący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej może takie żądanie zgłosić. Natomiast stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.

Zasady wystawiania faktur reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm., dalej: rozporządzenie). W myśl § 9 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12. Jak stanowi natomiast § 11 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia, w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-5 i 7-11, ust. 16a. i 16b oraz ust. 19a ustawy, tj. w szczególności z tytułu usług komunikacji miejskiej, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

Obowiązek podatkowy dla usług komunikacji miejskiej powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z dniem wystawienia faktury (art. 19 ust. 13 pkt 7 ustawy o VAT). Jednocześnie w stosunku do usług komunikacji miejskiej faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem tego obowiązku. Otrzymanie zapłaty przez Zainteresowanego będzie miało miejsce z chwilą zakupu biletów jednorazowych i czasowych przez nabywców. Jednocześnie należy podkreślić, że usługa komunikacji miejskiej należy do grupy usług o charakterze ciągłym, a więc zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury.

A zatem, w przedmiotowym przypadku, na żądanie osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej Gmina może wystawić za cały miesiąc kalendarzowy jedną fakturę zbiorczą, która dokumentowałaby sprzedaż biletów jednorazowych i czasowych, która miała miejsce w różnych terminach w obrębie jednego miesiąca kalendarzowego. Jak wskazał Wnioskodawca, taka faktura zbiorcza wystawiona na żądanie osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, za okazaniem zakupionych biletów lub otrzymanych potwierdzeń zakupu biletów w automacie, byłaby tylko potwierdzeniem wykonania usługi komunikacji miejskiej, dla której obowiązek w podatku VAT powstał już z chwilą dokonania zapłaty, tj. zakupu poszczególnych biletów jednorazowych lub czasowych w danym miesiącu kalendarzowym.

Ponadto, każda faktura zbiorcza zawierałaby wszystkie elementy wskazane w § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. W momencie bowiem wystawiania faktury zbiorczej na żądanie, Biuro Obsługi Klienta Y wystawiając fakturę w imieniu Zainteresowanego, posiada wszystkie wskazane w rozporządzeniu dane niezbędne do wystawienia prawidłowej faktury, w tym dane dotyczące dat sprzedaży poszczególnych biletów w obrębie jednego miesiąca kalendarzowego. Odnośnie określenia terminu właściwego do wystawienia faktury zbiorczej należy stwierdzić, że w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym, zgodnie z § 9 ust. 2 rozporządzenia, w przypadku gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

Zatem, uwzględniając powyższe, faktura zbiorcza na żądanie osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej byłaby wystawiana pod warunkiem, że zgłoszenie żądania wystąpiłoby w terminie do 7 dni po zakończeniu miesiąca, w którym bilety uprawniające do korzystania z usługi komunikacji miejskiej zostały przez tą osobę fizyczną zakupione.

Reasumując, na żądanie osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, zgłoszone w terminie do 7 dni po zakończeniu miesiąca kalendarzowego, Gmina może wystawić fakturę zbiorczą, która będzie dokumentowała sprzedaż biletów jednorazowych i czasowych uprawniających do korzystania z komunikacji miejskiej, która miała miejsce w różnych terminach w obrębie tego miesiąca i na której określi tylko miesiąc i rok sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do treści art. 106 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa między innymi w ust. 1, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Z powyższego wynika, że podatnik podatku od towarów i usług jest obowiązany do udokumentowania sprzedaży fakturą VAT, z wyjątkiem przypadków gdy nabywcami są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, tym bowiem osobom faktury wystawia się na ich żądanie.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały w przepisach obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

W świetle § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Na mocy § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1.

imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;

2.

numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;

3.

numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";

4.

dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;

5.

nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

6.

miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;

7.

cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

8.

wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

9.

stawki podatku;

10.

sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;

11.

kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

12.

kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Ponadto, w oparciu o § 7 ust. 1 rozporządzenia, faktury wystawiane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych mogą nie zawierać danych dotyczących nabywcy, określonych w § 5 ust. 1 pkt 2.

Fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12, o czym stanowi § 9 ust. 1 rozporządzenia.

Jak wynika z ust. 2 ww. przepisu, w przypadku gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

Ponadto, w świetle § 11 ust. 1 wskazanego rozporządzenia, w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-4 i 7-11, ust. 16a i 16b oraz art. 19a ustawy fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

Pojęcie sprzedaży ciągłej, o której mowa w cytowanym § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, ani w przepisach rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy. Dlatego też, należy w tym zakresie odwołać się do wykładni językowej oraz przepisów prawa cywilnego.

Za sprzedaż o charakterze ciągłym należy uznać sprzedaż odbywającą się bezustannie, stale, bez przerwy itd. Pojęcie ciągłości rozumiane zgodnie z zasadami prawa cywilnego, należy odnieść do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Zobowiązanie takie wytwarza stosunek prawny oznaczony terminem lub nim nie oznaczony. Charakter tego zobowiązania jest trwały i mogą z niego wypływać obowiązki ciągłe lub okresowe. W zobowiązaniu ciągłym nie da się wyróżnić powtarzających się odrębnych czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenia samodzielne w określonym momencie czasu. Innymi słowy, w przypadku świadczenia ciągłego nie sposób stwierdzić, że zostało ono zrealizowane w konkretnej dacie, bowiem jest ono realizowane stale. W ujęciu § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, sprzedaż ciągła to świadczenie polegające na stałym, ciągłym, trwającym stale, powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do świadczenia, np. najem, dzierżawa lub umowa o podobnym charakterze, czy też dostawa energii elektrycznej. W przypadku sprzedaży ciągłej trudne lub niemożliwe jest wyodrębnienie konkretnego świadczenia strony, czyli jednoznacznego ustalenia momentu dostarczenia towaru lub wykonania usługi.

W doktrynie prawa cywilnego zobowiązanie o charakterze ciągłym oznacza zobowiązanie, którego istota polega na trwałości stosunku cywilnoprawnego oraz roli czasu w tym stosunku. Zobowiązanie ciągłe trwa przez cały okres obowiązywania umowy i nie może zostać wypełnione inaczej jak przez upływ czasu na jaki umowa została zawarta.

W myśl powyższego, aby sprzedaż mogła być uważana za ciągłą, umowa o takie dostawy lub usługi powinna spełniać następujące kryteria:

* powinna być trwała, zawarta na dłuższy okres czasu,

* muszą z niej wynikać obowiązki ciągłe, bez możliwości jednorazowego spełnienia świadczenia,

* świadczenie polega na stałym i powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do określonego zachowania.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca w związku z realizacją zadania własnego obejmującego sprawy m.in. lokalnego transportu zbiorowego, świadczy usługi przewozowe transportu zbiorowego - usługę komunikacji miejskiej. Odbiorcami przedmiotowej usługi są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Zainteresowany na podstawie umowy z dnia 2 grudnia 2009 r., powierzył w imieniu Gminy sprzedaż biletów uprawniających do korzystania z komunikacji miejskiej Spółce X, w tym biletów jednorazowych i czasowych. Sprzedaż biletów jednorazowych i czasowych w następującym zakresie czasowym: 30, 60 i 90 minut oraz 24, 48 i 72 godziny dokonywana jest w wytypowanych punktach sprzedaży oraz w automatach. Bilety jednorazowe czasowe uprawniają do przejazdu środkiem transportu miejskiego organizowanego, wykonywanego i nadzorowanego przez Wnioskodawcę. W przypadku sprzedaży biletów w automatach, klient nabywający bilet ma możliwość wydrukowania potwierdzenia zakupu biletu. W sytuacji, gdy nabywcami przedmiotowych biletów są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, osoby te w uzasadnionych dla nich przypadkach żądają wystawienia zbiorczej faktury VAT. Żądanie wystawienia zbiorczej faktury VAT dotyczy udokumentowania zakupionych przez te osoby wszystkich biletów uprawniających do korzystania z komunikacji miejskiej w ciągu danego miesiąca kalendarzowego. Wystawianiem faktur VAT w imieniu Zainteresowanego na żądanie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej zajmują się, prowadzone przez Spółkę X, Biura Obsługi Klienta Y. Przedłożone przez osobę fizyczną bilety lub potwierdzenia zakupu poszczególnych biletów, uzupełnione o informacje dotyczące nabywcy, są wystarczające aby Biura Obsługi Klienta, na żądanie tych osób, prawidłowo wystawiły zbiorczą fakturę zawierającą wszystkie niezbędne dane jakie powinny być na fakturze.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, iż aby przedmiotowym usługom komunikacji miejskiej można było nadać przymiot ciągłości, musiałyby one wynikać z umowy zawartej na dłuższy okres czasu, bez możliwości jednorazowego spełnienia świadczenia oraz składać się z takich czynności, z których nie da się wyodrębnić powtarzających się czynności, mogących zostać zakwalifikowane jako świadczenia samodzielne. Natomiast w realizowanym przez Spółkę świadczeniu można wyodrębnić poszczególne usługi oraz określić moment ich wykonania. Zatem, możliwość wyodrębnienia poszczególnych usług przekreśla ciągły charakter ich świadczenia. Ponadto, w momencie realizacji usługi Wnioskodawca nie może określić, czy będzie świadczył następne usługi tego rodzaju na rzecz usługobiorcy.

Nadmienić ponadto należy, iż przepisy dotyczące podatku od towarów i usług zezwalają jedynie na wystawianie zbiorczych faktur wewnętrznych oraz dokumentujących świadczenia o charakterze ciągłym.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Podstawowa zasada dotycząca powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług została sformułowana w art. 19 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi - art. 19 ust. 4 ustawy.

Z tytułu usług komunikacji miejskiej obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z dniem wystawienia faktury, o czym stanowi przepis art. 19 ust. 13 pkt 7 ustawy.

Należy wskazać, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług brak jest określenia, w jakim terminie nabywca będący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej może domagać się od sprzedawcy wystawienia faktury VAT w trybie art. 106 ust. 4 ustawy. Wobec tego należy się odnieść do przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.).

W myśl art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

W świetle art. 87 § 3 ww. ustawy, podatnicy wymienieni w § 1, od których zażądano rachunku przed wykonaniem usługi lub wydaniem towaru, wystawiają rachunek nie później niż w terminie 7 dni od dnia wykonania usługi lub wydania towaru. Jeżeli jednak żądanie wystawienia rachunku zostało zgłoszone po wykonaniu usługi lub wydaniu towaru, wystawienie rachunku następuje w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia żądania.

Natomiast stosownie do zapisu art. 87 § 4 wskazanej ustawy, podatnik nie ma obowiązku wystawienia rachunku, jeżeli żądanie zostało zgłoszone po upływie 3 miesięcy od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż obowiązek wystawienia faktury na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej powstaje wskutek złożenia oświadczenia, iż żąda ona jej wystawienia, pod warunkiem, że żądanie to zostało zgłoszone we właściwym terminie, tj. w terminie 3 miesięcy od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Żądanie wystawienia faktury po upływie 3 miesięcy nie wywiera takiego skutku i nie rodzi po stronie sprzedawcy, czy też usługodawcy obowiązku wystawienia faktury. Wskazać dodatkowo należy, iż wystawienie faktury po upływie trzymiesięcznego terminu jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika i to do niego należy decyzja dotycząca jej wystawienia.

Zatem, jeżeli zgłoszenie żądania wystawienia faktury następuje po wykonaniu usługi, lecz przed upływem 3 miesięcy od daty jej wykonania, Wnioskodawca ma obowiązek wystawienia faktury na rzecz osoby fizycznej w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia żądania, zgodnie z art. 87 § 4 Ordynacji podatkowej. Jeżeli natomiast żądanie wystawienia faktury nastąpiło by po upływie 3 miesięcy od dnia wykonania usługi, Zainteresowany ma prawo odmówić jej wystawienia.

Reasumując, świadczone przez Zainteresowanego usługi nie mogą być uznane za sprzedaż o charakterze ciągłym, a co za tym idzie nie znajdą do nich zastosowania regulacje zawarte w § 5 ust. 1 pkt 4 w powiązaniu z § 9 ust. 2 rozporządzenia. Zatem, Wnioskodawca w celu udokumentowania przedmiotowej sprzedaży nie może wystawić faktury zawierającej tylko miesiąc i rok dokonania sprzedaży, ponieważ zgodnie z powołanym wyżej § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Podatnik może podać takie dane na fakturze tylko w przypadku dokonania sprzedaży o charakterze ciągłym. Tym samym, nie jest również możliwe wystawienie jednej zbiorczej faktury VAT, dokumentującej sprzedaż biletów uprawniających do korzystania z usług komunikacji miejskiej, która miała miejsce w rożnych terminach w obrębie tego miesiąca i zamieszczenie na fakturze w takim przypadku tylko miesiąca i roku sprzedaży. Wobec powyższego, na żądanie osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, złożone w terminie 3 miesięcy od dnia wykonania usługi, każda odrębna sprzedaż usług komunikacji miejskiej winna być udokumentowana fakturą.

Wskazać ponadto należy, iż powołane przez Wnioskodawcę rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.) obowiązywało do dnia 31 marca 2011 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl