ILPP1/443-581/09-2/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2009 r. (data wpływu 18 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania samochodów osobowych na cele osobiste wspólników oraz ustalenia podstawy opodatkowania tej czynności jest:

W dniu 18 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania samochodów osobowych na cele osobiste wspólników oraz ustalenia podstawy opodatkowania tej czynności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest własnością dwóch wspólników z równymi udziałami (po 50%). We wrześniu 2006 r. firma wykupiła po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego dwa samochody ciężarowe za kwotę wykupu 2.474,60 zł każdy. Od każdego z tych samochodów odliczono podatek VAT w pełnej kwocie. W trakcie użytkowania samochody po wykonanym badaniu technicznym przeklasyfikowano na samochody osobowe.

Obecnie firma planuje zaprzestanie wykorzystywania ich w Spółce, wycofanie z ewidencji środków trwałych i przeznaczenie na potrzeby osobiste obu wspólników. Każdy wspólnik w ramach 50% udziałów i takiej samej wartości samochodów (wartość rynkowa to ok. 140.000 zł) wycofa na swoje potrzeby jeden pojazd. Następnie każdy ze wspólników chciałby wycofany ze Spółki samochód podarować swojemu dziecku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* prawidłowe w zakresie pytania nr 1,

* nieprawidłowe w części dotyczącej pytania nr 2.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Za dostawę towarów nie uznaje się natomiast - w myśl art. 7 ust. 3 ustawy - przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty - art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towaru stanowiącego drukowane materiały reklamowe i informacyjne bądź spełniającego warunki do uznania go za prezent o małej wartości lub próbkę. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tego towaru pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie ma obowiązku opodatkowania przekazanego towaru).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że każdy ze wspólników Spółki zamierza przekazać swojemu dziecku samochód osobowy przeklasyfikowany, z uprzednio wykorzystywanego do działalności gospodarczej, samochodu ciężarowego, który został wykupiony w roku 2006 po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego za kwotę 2.474,60 zł każdy. Od zakupionych samochodów został odliczony podatek VAT w pełnej wysokości. W związku z powyższym, każdy wspólnik w ramach 50% udziałów i takiej samej wartości samochodów (wartość rynkowa - 140.000 zł) wycofa na swoje potrzeby jeden pojazd.

W świetle wyżej powołanych przepisów należy stwierdzić, iż przekazanie przez Wnioskodawcę samochodów osobowych na potrzeby osobiste wspólników, stosownie do treści art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienie od podatku oraz obniżone stawki.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 tej ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się - zgodnie z art. 43 ust. 2 ustawy - ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Z powyższego jednoznacznie wynika, iż prawo do zwolnienia od podatku od towarów i usług - na powołanej podstawie - uzależnione jest od braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabycie pojazdu spełniającego warunki do uznania go za towar używany. Zaznacza się, iż przedmiotowe samochody zakupione w roku 2006 i wykorzystywane w działalności gospodarczej spełniają przesłanki wynikające z art. 43 ust. 2 ustawy, tj. definicję towarów używanych bowiem od momentu wykupu na własność do chwili przekazania ww. pojazdów upłynął okres dłuższy niż 6 miesięcy.

Z kolei, według § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) zwalnia się od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 ustawy, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 3 ustawy, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Z literalnego brzmienia § 13 ust. 1 pkt 5 cyt. rozporządzenia wynika, iż zwolniona od podatku jest dostawa samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, pod warunkiem, iż pojazdy te są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 ww. ustawy. Powołanych przesłanek Wnioskodawca nie wypełnia bowiem odliczenia podatku VAT związanego z nabyciem pojazdów samochodowych dokonał w pełnej wysokości, co oznacza, iż prawo to przysługiwało na podstawie regulacji ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), a nie - jak wymaga § 13 ust. 1 pkt 5 cyt. rozporządzenia - na podstawie przepisu art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie brak jest podstaw prawnych do zastosowania w związku z przekazaniem samochodów osobowych na potrzeby osobiste wspólników zwolnienia od podatku VAT bowiem nie zostały spełnione ustawowe przesłanki wynikające zarówno z § 13 ust. 1 pkt 5 ww. rozporządzenia, jak i art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Stąd też przeniesienie własności przedmiotowych samochodów jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

W myśl dyspozycji art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Według art. 29 ust. 10 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Z powyższego wynika, iż w przypadku towarów przekazanych na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, podstawą opodatkowania jest cena nabycia tych towarów określona w momencie dostawy, tj. w momencie ich przekazania. Oznacza to, że podstawą opodatkowania jest wprawdzie cena nabycia towaru, lecz skorygowana na dzień, w którym dochodzi do przekazania przedmiotowych towarów, czyli wartość rynkowa.

Przez pojęcie wartości rynkowej, zgodnie z art. 2 pkt 27b ustawy, rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku, gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

Odnosząc się do powołanych wyżej regulacji prawnych oraz przedstawionej we wniosku sytuacji, tut. Organ udziela następujących odpowiedzi na pytania zawarte we wniosku:

Ad. 1

Przekazanie samochodów na potrzeby osobiste wspólników Spółki stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2

Podstawę opodatkowania przekazania samochodów stanowić będzie - zgodnie z art. 29 ust. 10 cyt. ustawy - cena nabycia samochodu, skorygowana na dzień, w którym dochodzi do jego przekazania, tj. wartość rynkowa.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania samochodów osobowych na cele osobiste wspólników oraz ustalenia podstawy opodatkowania tej czynności. Natomiast, kwestie dotyczące zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów oraz zdarzenia przyszłego w podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania darowizny samochodu zostaną załatwione odrębnymi pismami.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.