ILPP1/443-581/08-2/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Ośrodka Pomocy Społecznej przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2008 r. (data wpływu 10 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania dostawy - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania dostawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podopieczni Ośrodka Pomocy Społecznej otrzymują zasiłki z pomocy w formie bonów żywnościowych, na podstawie których zakupują żywność. Przedsiębiorcy świadczący usługi w zakresie sprzedaży bonów wystawiają na te bony noty obciążeniowe. Na podstawie art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej, Wnioskodawca wystąpił o wystawienie rachunku. Odmówiono tego, powołując się na odrębne uregulowania znajdujące się w przepisach ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przedsiębiorca będący podatnikiem podatku VAT nie może wystawić rachunku na bon żywnościowy, który nie jest przedmiotem opodatkowania, a dopiero towar wydany na ten bon podlega opodatkowaniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, bon towarowy jest dokumentem upoważniającym do zakupu towaru i nie mieści się w definicji towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Nie jest on również odpowiednikiem pieniądza, choć w pewnym zakresie zastępuje rolę pieniądza w momencie realizacji tego bonu. Czynność wydania, tj. sprzedaży bonów, mimo otrzymania zapłaty ceny za ich zbycie, nie jest opodatkowane VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę, firma handlowa nie może potwierdzić sprzedaży bonów towarowych fakturą VAT, albowiem, zgodnie z przepisem art. 106 ustawy o VAT, faktura jest dokumentem potwierdzającym sprzedaż towarów, natomiast sprzedaż bonów towarowych nie jest sprzedażą towarów. Transakcja ta powinna być udokumentowana rachunkiem w rozumieniu art. 87 Ordynacji podatkowej.

W przypadku sprzedaży towarów za bony, działaniem ustawy o VAT objęta jest wyłącznie czynność fizycznego nabycia towaru przez klienta, regulującego zapłatę poprzez wręczenie bonu.

Sprzedawca powinien zaewidencjonować tę sprzedaż w kasie rejestrującej, tak jak każdą inną sprzedaż za gotówkę i wręczyć paragon z kasy fiskalnej nabywcy towaru. Obowiązek podatkowy w podatku VAT w przypadku sprzedaży za bony powstaje w momencie wydania towarów, a nie w momencie zapłaty równowartości bonów przez zakład nabywający je - nie ma więc nieprawidłowości w wystawianiu przez przedsiębiorców rachunków na bony żywnościowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

6.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się przez to rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, pod pojęciem sprzedaży kryje się odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Ustawodawstwo podatkowe nie definiuje pojęcia bonu towarowego ani bonu żywnościowego. W związku z tym, zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, opracowanie Elżbieta Sobol, s. 62) "bon" to "dowód uprawniający do otrzymania w oznaczonym terminie wartości lub usługi wymienionej na dowodzie". Tak więc, bon żywnościowy nie jest więc towarem, lecz jedynie dokumentem uprawniającym do odbioru towarów. Zastępuje on zatem środki pieniężne, za które nabywa się towary, zatem nie mieści się w definicji towaru ani usługi w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Podatnicy, o których mowa w art. 15 - stosownie do przepisu art. 106 ust. 1 cyt. ustawy - są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jednakże są przypadki, gdy transakcji między dwoma podmiotami nie można udokumentować fakturą VAT, ponieważ przedmiotem transakcji nie jest towar lub świadczona usługa.

Zgodnie z przepisem art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi. Ponieważ wydanie bonu żywnościowego nie stanowi sprzedaży towaru lub wykonania usługi, tym samym nie ma podstawy do wystawienia rachunku.

W przypadku, kiedy transakcji między dwoma podmiotami nie można udokumentować fakturą lub rachunkiem (np. przekazanie bonów towarowych), wówczas w celu potwierdzenia transakcji powinna zostać wystawiona nota księgowo-obciążeniowa.

Reasumując, w przedmiotowym stanie faktycznym, w związku z niemożnością zakwalifikowania bonów żywnościowych do towarów lub usług w rozumieniu ustawy o VAT, należy czynność wydania przedmiotowego bonu udokumentować notą księgowo-obciążeniową.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.