ILPP1/443-578/13-2/AI

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 30 września 2013 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-578/13-2/AI

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Miasta, przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2013 r. (data wpływu 1 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia nazwy podatnika VAT na fakturze - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia nazwy podatnika VAT na fakturze.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Miasto (dalej: Miasto, podatnik) jest gminą (osobą prawną prawa publicznego), której jednocześnie przysługują prawa powiatu (miasto na prawach powiatu). Zgodnie z postanowieniami uchwały Rady Miejskiej z dnia 17 lutego 2003 r. w sprawie Statutu Miasta, Miasto jest jednostką samorządu terytorialnego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.) - dalej: u.s.g. oraz ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 595 z późn. zm.) - dalej: u.s.p posiadającą osobowość prawną. Celem samorządu Miasta jest zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty lokalnej, tworzenie warunków dla racjonalnego i harmonijnego jej rozwoju oraz dążenie do pełnego uczestnictwa mieszkańców Miasta w życiu wspólnoty. Miasto jest podmiotem zarejestrowanym jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Składa do urzędu skarbowego comiesięczne deklaracje VAT-7. W zgłoszeniu rejestracyjnym (wówczas na druku VAT-2) podało nazwę pełną "Gmina", nie podając nazwy skróconej. Na potwierdzeniu rejestracji wskazano, że podatnik został zarejestrowany pod nazwą "Gmina". Z zaświadczenia z dnia 20 kwietnia 2004 r. wydanego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego wynika, że podatnikiem tegoż urzędu jest "Gmina". Miasto i Gmina to ta sama jednostka samorządu terytorialnego (gmina), która posiada osobowość prawną i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z dzisiejszej perspektywy trudno jest wyjaśnić dlaczego nazwa "Gmina", a nie "Miasto" została podana 15 kwietnia 1994 r. w zgłoszeniu rejestracyjnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. W jaki sposób powinno się określać nazwę Wnioskodawcy na otrzymanych i wystawionych przez niego fakturach VAT.

2. Czy na podstawie Statutu Miasta - Miasto, czy na podstawie zgłoszenia rejestracyjnego - Gmina.

Zdaniem Wnioskodawcy, na fakturach VAT zakupu i sprzedaży dane powinny być następujące: "Miasto" jako nazwa skrócona lub "Miasto" jako nazwa pełna.

W opinii podatnika, nieprawidłowym jest podawanie na fakturach VAT nazwy innej aniżeli tej, która została podana w statucie jednostki samorządu terytorialnego.

Miasto jest gminą. Jednocześnie przysługują mu prawa powiatu. Zgodnie z postanowieniami u.s.g., gmina działa przez organy. Organami gminy, zgodnie z art. 11a ust. 1 u.s.g., są rada gminy i wójt (burmistrz, prezydent miasta). Stosownie do treści art. 11a ust. 3 u.s.g., ilekroć w ustawie jest mowa o wójcie, należy przez to rozumieć także burmistrza oraz prezydenta miasta.

Przepis art. 26 ust. 1 u.s.g. stanowi, że organem wykonawczym gminy jest wójt (odpowiednio burmistrz, prezydent miasta), który zgodnie z art. 31 u.s.g. kieruje bieżącymi sprawami gminy oraz reprezentuje ją na zewnątrz. W myśl art. 33 ust. 1 u.s.g., wójt (burmistrz, prezydent miasta) wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy (miasta). Urząd gminy (miasta) oraz jego pracownicy są aparatem pomocniczym organu wykonawczego. Gmina (miasto) jako taka nie podejmuje żadnych czynności konwencjonalnych ani faktycznych. Tym samym Urząd Miasta (dalej: Urząd Miasta) jest aparatem pomocniczym Miasta.

Na powyższe nie ma wpływu, że Miasto jest jednocześnie miastem na prawach powiatu. Jak wynika z przepisów u.s.p., zgodnie z art. 92 u.s.p., funkcje organów powiatu w miastach na prawach powiatu sprawuje:

1.

rada miasta,

2.

prezydent miasta.

Zgodnie z treścią art. 169 ust. 4 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.), ustrój wewnętrzny jednostek samorządu terytorialnego określają, w granicach ustaw, ich organy stanowiące. Stosownie do art. 3 ust. 1 u.s.g., o ustroju gminy stanowi jej statut. Statut jest aktem prawa miejscowego uchwalanym przez radę gminy (radę miasta). Z uwagi na charakter tego aktu prawnego często jest on określany mianem lokalnej konstytucji. O statucie mówi się także, że jest podstawowym przepisem prawa miejscowego. Będąc zbiorem przepisów regulującym najważniejsze sprawy dla wspólnoty samorządowej tworzonej z mocy prawa, statut jest dokumentem, który obligatoryjnie musi posiadać każda gmina, podobnie jak każda inna jednostka samorządu terytorialnego.

Statut gminy stanowi przede wszystkim o jej ustroju. Pojęcie ustroju gminy jest na ogół traktowane jako zagadnienie łączące się z organizacją wewnętrzną gminy (w tym określeniem nazwy jednostki samorządu terytorialnego, której dotyczy) i trybem pracy jej organów. Z przepisów § 5 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), wynika, że na fakturze VAT powinny znajdować się m.in.: imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy.

Przepis powyższy wyraźnie zatem stanowi o "nazwach" podatnika i nabywcy. Tak więc Miasto powinno na fakturach VAT podawać nazwę, którą określa jej statut.

Na powyższe nie ma wpływu obowiązek, wynikający z treści przepisu art. 249 ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.), ujmowania wszystkich wydatków budżetowych Miasta, w tym wydatków związanych z funkcjonowaniem organu stanowiącego oraz zarządu jednostki samorządu terytorialnego, w planie finansowym Urzędu Miasta. Nie ma również znaczenia to, że w umowach cywilnoprawnych zawieranych przez Miasto - jako płatnik zaciągniętych zobowiązań - wskazywany jest Urząd Miasta.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, na fakturach VAT dokumentujących transakcje zakupu i sprzedaży dane powinny być następujące: "Miasto" (nazwa skrócona) lub "Miasto" (nazwa pełna).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba, że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Ponadto, na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 247 z późn. zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

1.

wyłączenie organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników podatku od towarów i usług oraz zwolnienie od podatku jednostek samorządu terytorialnego ma charakter wyłącznie podmiotowo - przedmiotowy,

2.

w celu skorzystania przez ww. podmioty z wyłączenia lub ze zwolnienia od podatku konieczne jest spełnienie dwóch kumulatywnych warunków:

* czynności - co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT - muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty,

* ponadto czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego.

Stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne (...).

Wzór dokumentu VAT-R zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług określony został rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55, poz. 539 z późn. zm.).

Regulacje zawarte w § 1 ww. rozporządzenia określają wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia (VAT-R). W części B1 tego zgłoszenia - "Dane identyfikacyjne", w poz. 11 należy podać nazwę pełną, natomiast w poz. 12 nazwę skróconą podatnika.

Zaznaczyć należy, że dane dotyczące podatnika, znajdujące się na wystawianych na niego fakturach, m.in. pełna lub skrócona nazwa firmy, winny być znane organom podatkowym, czyli muszą być zgodne z danymi podatnika, podanymi w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R.

Ponadto na podstawie art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego".

Przy czym, zgodnie z art. 96 ust. 11 ustawy podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny jest obowiązany umieszczać numer identyfikacji podatkowej na fakturach oraz w ofertach.

Zgodnie z art. 96 ust. 12 ustawy, jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana (...).

Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15 są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Wskazane powyżej przepisy dotyczące rejestracji w zakresie podatku VAT oraz składania deklaracji VAT jednoznacznie odwołują się do podatnika, o którym mowa w art. 15. Są to - jak już wskazano powyżej - podmioty będące osobami prawnymi, jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej lub osobami fizycznymi wykonującymi samodzielnie działalność gospodarczą (w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy) bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z przytoczonych przepisów wynika, że do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy, obowiązane są podmioty, o których mowa w art. 15 ustawy, tak samo ciąży na nich obowiązek powiadomienia organu podatkowego o zmianie danych zawartych w zgłoszeniu rejestracyjnym.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur oraz dane, które faktury powinny zawierać określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.).

Stosownie do regulacji § 4 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, fakturę wystawia zarejestrowany podatnik VAT czynny. Faktury mogą również wystawiać zarejestrowani podatnicy VAT zwolnieni (§ 4 ust. 2 cyt. rozporządzenia).

W myśl § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia zmieniającego, faktura powinna zawierać:

1.

datę jej wystawienia;

2.

kolejny numer, nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3.

imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4.

numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. a;

5.

numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. b;

6.

datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży;

7.

nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8.

miarę i ilość (liczbę dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9.

cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10.

kwoty wszelkich rabatów, w tym za wcześniejsze otrzymanie należności, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11.

wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12.

stawkę podatku;

13.

sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14.

kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15.

kwotę należności ogółem.

Jednocześnie jak wynika z dodanego do § 2 ww. rozporządzenia pkt 7 - przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi albo wystawcy faktury.

Przepis § 5 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia ("faktura powinna zawierać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy" stanowi implementację art. 226 pkt 5 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 2006 str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym bez uszczerbku dla przepisów szczególnych przewidzianych w niniejszej dyrektywie, faktury wystawione zgodnie z przepisami art. 220 i 221, do celów VAT, zawierają wyłącznie następujące dane: (...) pełną nazwę (nazwisko) i adres podatnika oraz nabywcy lub usługobiorcy.

Z treści przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Miasto jest gminą (osobą prawną prawa publicznego), której jednocześnie przysługują prawa powiatu (miasto na prawach powiatu). Zgodnie z postanowieniami uchwały Rady Miejskiej z dnia 17 lutego 2003 r. w sprawie Statutu Miasta, Miasto jest jednostką samorządu terytorialnego w rozumieniu przepisów ustawy o samorządzie gminnym oraz ustawy o samorządzie powiatowym posiadającą osobowość prawną. Celem samorządu Miasta jest zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty lokalnej, tworzenie warunków dla racjonalnego i harmonijnego jej rozwoju oraz dążenie do pełnego uczestnictwa mieszkańców Miasta w życiu wspólnoty. Miasto jest podmiotem zarejestrowanym jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Składa do urzędu skarbowego comiesięczne deklaracje VAT-7. W zgłoszeniu rejestracyjnym (wówczas na druku VAT-2) podało nazwę pełną "Gmina", nie podając nazwy skróconej. Na potwierdzeniu rejestracji wskazano, że podatnik został zarejestrowany pod nazwą "Gmina". Z zaświadczenia z dnia 20 kwietnia 2004 r. wydanego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego, wynika, że podatnikiem tegoż urzędu jest "Gmina".

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii stosowania nazwy wnioskodawcy na otrzymanych i wystawionych przez niego fakturach, tj. czy nazwa ta powinna być określona na podstawie Statutu Miasta - Miasto, czy na podstawie zgłoszenia rejestracyjnego - Gmina.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1314 z późn. zm.), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Na podstawie art. 2 ust. 2 i ust. 3 cyt. ustawy, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków, a także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, który występuje w decyzji administracyjnej o nadaniu NIP. Konsekwencją wydania ww. decyzji jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu poprzez jego NIP i nazwę.

W myśl art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Jak stanowi art. 7 § 2 Ordynacji podatkowej, ustawy podatkowe mogą ustanawiać podatnikami inne podmioty niż wymienione w § 1.

Gmina, na podstawie art. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.), jest wspólnotą samorządową, którą tworzą mieszkańcy gminy. Zgodnie z art. 4 pkt 1 i pkt 2 ww. ustawy, Rada Ministrów w drodze rozporządzenia tworzy gminy, nadaje gminie lub miejscowości statut miasta i ustala jego granice.

Ponadto, gmina - na podstawie art. 2 cyt. wyżej ustawy - wykonuje zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Jest jednostką zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego, posiada osobowość prawną, a zatem zdolność do działania we własnym imieniu.

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. ustawy, Rada Ministrów w drodze rozporządzenia:

1.

tworzy, łączy, dzieli i znosi gminy oraz ustala ich granice;

2.

nadaje gminie lub miejscowości status miasta i ustala jego granice;

3.

ustala i zmienia nazwy gmin oraz siedziby ich władz.

Gmina jest samorządową osobą prawną, która nie ma własnych struktur organizacyjnych, natomiast nałożone na nią zadania, w myśl art. 33 ww. ustawy, wykonuje za pośrednictwem urzędu gminy. Zdolność prawną, jak i zdolność do wykonywania czynności prawnych ma jednostka samorządu terytorialnego - gmina, nie zaś urząd gminy. Urząd gminy jest jedynie aparatem pomocniczym gminy.

Natomiast zgodnie z art. 91 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 595 z późn. zm.), prawa powiatu przysługują miastom, które w dniu 31 grudnia 1998 r. liczyły więcej niż 100.000 mieszkańców, a także miastom, które z tym dniem przestały być siedzibami wojewodów, chyba że na wniosek właściwej rady miejskiej odstąpiono od nadania miastu praw powiatu, oraz tym, którym nadano status miasta na prawach powiatu, przy dokonywaniu pierwszego podziału administracyjnego kraju na powiaty.

Funkcje organów powiatu w miastach na prawach powiatu sprawuje - w myśl art. 92 ust. 1 ww. ustawy:

1.

rada miasta;

2.

prezydent miasta.

Jak stanowi art. 92 ust. 1 cyt. ustawy, miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie.

Ustrój i działanie organów miasta na prawach powiatu, w tym nazwę, skład, liczebność oraz ich powoływanie i odwoływanie, a także zasady sprawowania nadzoru określa ustawa o samorządzie gminnym (art. 92 ust. 3 ww. ustawy).

W świetle powyższego stwierdzić należy, że miasto na prawach powiatu jest gminą o statusie miasta, wykonującą zadania powiatu. Miasto takie realizuje zarówno zadania określone ustawą o samorządzie gminnym, jak i określone ustawą o samorządzie powiatowym. Należy zatem przyjąć, że miasta na prawach powiatu nie są powiatami, a jedynie gminami, którym ustawodawca ze względu na swoją specyfikę, powierzył rozszerzony zakres zadań.

Zatem przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawca, jako jednostka samorządu terytorialnego (gmina), dokumentując wykonywane przez siebie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług - może (a ściślej - powinien) wystawić fakturę we własnym imieniu.

Istotne jest przy tym by nazwa, jaką posługuje się Zainteresowany była - w świetle prawa-zgodna z jego rzeczywistą nazwą. W przeciwnym razie, uznać należałoby za niewłaściwe posługiwanie się nią w obrocie gospodarczym. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, okoliczność ta mogłaby skutkować m.in. wątpliwościami dowodowymi w zakresie ustalenia tożsamości podmiotu dokonującego określonej czynności.

Jednocześnie tut. Organ podatkowy wskazuje, że nie jest właściwy w sprawie dokonania oceny, czy w świetle przepisów dotyczących funkcjonowania samorządu terytorialnego dana jednostka posługuje się właściwą dla niej nazwą (oraz czy właściwym jest stosowanie nazwy na podstawie Statutu Miasta). Interpretacja w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej dotyczy bowiem wyłącznie prawa podatkowego. Ustalenie i zmiana nazw gmin - zgodnie z powołanym wyżej art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym - należy obecnie do kompetencji Rady Ministrów. Dotyczy to także gmin posiadających status miasta oraz gmin będących miastem na prawach powiatu.

Mając na uwadze powyższe oraz opis sprawy stwierdzić należy, że pomimo - jak wskazał Zainteresowany - Miasto i Gmina to ta sama jednostka samorządu terytorialnego (gmina), która posiada osobowość prawną i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, to w ocenie tut. Organu, prawidłowym jest posługiwanie się nazwą określoną przez Wnioskodawcę w zgłoszeniu rejestracyjnym, tj. Gmina.

Nie mniej, Wnioskodawca chcąc stosować nazwę pełną "Miasto" lub jako nazwę skróconą "Miasto" - która to nazwa jest zgodna ze statutem Wnioskodawcy - winien dokonać aktualizacji błędnego zgłoszenia rejestracyjnego i podać właściwą nazwę podatnika, którym zawsze było Miasto (Miasto) niezależnie od tego pod jaką nazwą podatnik został wcześniej zarejestrowany.

Reasumując, nazwa Wnioskodawcy na otrzymanych i wystawionych przez niego fakturach winna być zgodna z nazwą wskazaną w zgłoszeniu rejestracyjnym, tj. Gmina.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl