ILPP1/443-578/09-4/BD - Ustalanie wysokości obrotu dla potrzeb VAT w przypadku wynajmu nieruchomości przez małżonków w sytuacji, gdy umowy najmu są podpisywane przez nich osobno.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani reprezentowanej przez doradcę podatkowego Pana, przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2009 r. (data wpływu 18 maja 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 lipca 2009 r. (data wpływu 27 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania, prowadzenia ewidencji dla celów podatku od towarów i usług oraz wspólnego opodatkowania małżonków w przypadku odrębnego wynajmowania przez nich nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 18 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania, prowadzenia ewidencji dla celów podatku od towarów i usług oraz wspólnego opodatkowania małżonków w przypadku odrębnego wynajmowania przez nich nieruchomości. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 lipca 2009 r. (data wpływu 27 lipca 2009 r.) o doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz sformułowanie pytania nr 1 dotyczącego sposobu ustalenia wysokości przychodu w protokole z kontroli podatkowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od 1 października 2006 r. (sygnowana data 1 październik 2009 r.) Wnioskodawczyni zaczęła osiągać przychody z tytułu wynajmu lokalu użytkowego (domu weselnego), mieszczącego się przy ulicy X. O tym fakcie Wnioskodawczyni powiadomiła pisemnie Naczelnika Urzędu Skarbowego w O. W piśmie Zainteresowana poinformowała również, że z tytułu ww. źródła będzie opłacać podatek dochodowy według zasad ogólnych.

Oprócz Wnioskodawczyni, przychody z najmu osiągał także współmałżonek, w ten sposób, że zawarł on kilka odrębnych umów najmu z osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą. Każda z umów dotyczyła innego budynku, który stanowi wspólną własność małżeńską Zainteresowanej i jej męża. Budynki wydzierżawiane były przez męża osobom, które prowadziły tam działalność gospodarczą. Umowy te zawierał tylko i wyłącznie mąż Wnioskodawczyni, który był jedną stroną umów cywilnoprawnych (umowy najmu). Drugą stroną poszczególnych umów byli wynajmujący. Wszystkie wynajmowane przez męża budynki położone są w O.

Z kolei wynajmem lokalu weselnego, położonego w D., który także stanowi wspólną własność małżeńską, zajmowała się tylko Zainteresowana, w ten sposób, że zawierała umowy najmu ww. lokalu z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej. Jedną ze stron była Wnioskodawczyni, jako wynajmujący, a drugą osoby fizyczne jako najemcy.

Zainteresowana nie była nigdy stroną umów najmu, zawieranych przez męża - gdzie mąż wynajmował budynki sklepowe, a mąż nigdy nie był stroną umów najmu zawieranych przez Wnioskodawczynię - gdzie wynajmowany był budynek (dom weselny).

Wynajem lokali przez męża, udokumentowany był zawartymi przez niego umowami oraz co miesiąc fakturą VAT. Należność za wynajmowane przez męża budynki pobierał mąż. Z uwagi na fakt, że mąż jest płatnikiem podatku od towarów i usług - pobierał od swoich najemców podatek VAT oraz odprowadzał go do urzędu skarbowego.

Wynajem lokali przez Zainteresowaną, oprócz umów, udokumentowany był dokumentami sprzedaży. Należność za wynajmowany lokal weselny pobierała Wnioskodawczyni.

W roku 2008 Urząd Skarbowy w O. przeprowadził kontrolę podatkową u męża w zakresie podatku od towarów i usług. W protokole pokontrolnym znalazł się zapis, cytuję: "według stanu prawnego obowiązującego w 2006 r. - zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, w przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe".

"Art. 8 ust. 3 ww. ustawy mówi z kolei, że zasady o których mowa w ust. 1 i 2 mają również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 przychody ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości dochodu osiągniętego z tego źródła przez jednego z nich. Oświadczenie to należy złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego najpóźniej do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został otrzymany ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 pierwszy w roku podatkowym przychód ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy. Wybór zasady opodatkowania całości dochodu przez jednego z małżonków wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 3, obowiązuje przy zapłacie zaliczek i składaniu deklaracji za cały dany rok podatkowy oraz składaniu zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty), chyba że w wyniku rozwodu albo orzeczenia przez sąd separacji nastąpił podział majątku wspólnego małżonków i przedmiot umowy przypadł temu z małżonków, na którym nie ciążył obowiązek zapłaty zaliczek i składnia deklaracji. Jak z powyższego wynika przychody uzyskane z tytułu najmu i dzierżawy przez małżonków stanowią ich wspólność majątkową. Zważywszy na to, że nie złożyli Oni oświadczenia, o którym mowa w wyżej cytowanym art. 8 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przyjmuje się, że udział każdego z nich w przychodach wynosi 50 %. Zestawienie przychodów uzyskanych w 2006 r. stanowi załącznik nr 1 do niniejszego protokołu. Z ustaleń kontroli wynika, że Pani i Pan w roku 2006 z tytułu najmu i dzierżawy nieruchomości stanowiących ich wspólność majątkową, uzyskali przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w łącznej kwocie brutto 73.390,06 zł, w tym przychód przypadający na każdego z małżonków wynosi 36.695,03 zł. Pani oświadczyła, że poza ww. przychodami z najmu w roku 2006 nie uzyskała innych przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług..." ". Kontrola podatkowa stwierdziła, że ewidencja uproszczona sprzedaży prowadzona była w sposób nierzetelny, gdyż rejestrowano w niej wyłącznie przychody z najmu jednej nieruchomości w 100 % a w ogóle nie rejestrowano przychodów z pozostałych nieruchomości. Ewidencję uproszczoną sprzedaży VAT za 2006 r. uznaje się jednak za dowód po skorygowaniu przychodów w niej wykazanych, tj. uwzględnienie 50 % wartości zarejestrowanych przychodów a ponadto powiększenie ich o połowę przychodów uzyskanych z najmu i dzierżawy pozostałych nieruchomości, stanowiących wspólność małżeńską. Pani w ewidencji uproszczonej sprzedaży wykazała przychód w kwocie 38.980 zł, natomiast kontrola ustaliła przychód w kwocie 36.695,03 zł. Powyższe świadczy jednak o naruszeniu art. 109 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.)".

Kontrolerzy stwierdzili również, że jeśli w żadnym z roku podatkowym Zainteresowana i małżonek nie składali oświadczenia o opodatkowaniu dochodów z najmu przez jednego z nich to oznacza to, że we wszystkich latach, zarówno do celów podatku dochodowego jak i do celów podatku VAT, dochody te powinny być sumowane a następnie dzielone na dwa i przypisywane każdemu z małżonków po 50 %.

Z pisma uzupełniającego wynika, że przeprowadzona kontrola podatkowa dotyczyła Pani, jednakże kontrolujący poprosili o wszystkie faktury VAT dokumentujące uzyskanie przychodów z tytułu wynajmowanych przez męża Zainteresowanej budynków. Ponadto Wnioskodawczyni podtrzymała stanowisko w kwestii zakończenia kontroli podatkowej i prowadzeniu postępowania podatkowego oraz wydania decyzji lub postanowienia urzędu skarbowego w zakresie czynności objętych zapytaniem przedstawionym we wniosku powołując się na fakt podpisania własnoręcznie przez osobę reprezentującą Wnioskodawczynię oświadczenia pod wnioskiem na druku ORD-IN pod odpowiedzialnością karną.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, sposób ustalenia wysokości przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, każdego z małżonków, przedstawiony przez kontrolerów w protokole z kontroli podatkowej jest nieprawidłowy. Według Zainteresowanej do celów ustalenia wysokości przychodów w rozumieniu ustawy o VAT - poszczególnych małżonków, nie można zastosować art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. zsumować dochodów obojga małżonków a następnie podzielić je przez dwa przypisując po 50 % każdemu z nich. Artykuł 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie do celów ustalania przychodów do opodatkowania podatkiem dochodowym a nie podatkiem od towarów i usług. Te dwie wymienione wyżej daniny to dwa różne podatki, gdzie jeden jest podatkiem pośrednim a drugi podatkiem bezpośrednim, nie można ich łączyć tworząc zależność jaką przedstawił w tym przypadku organ podatkowy. Nie można zatem zastosować wprost art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do celów ustalenia przychodu w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Ustalenie czy dany przychód jest przychodem (w rozumieniu ustawy o VAT) danego małżonka polegać powinno na ustaleniu, który z małżonków rzeczywiście zawarł umowę cywilnoprawną (w tym przypadku umowę najmu), który z małżonków pobierał należności za wynajem.

W tym przypadku nie można prowadzić jednej wspólnej ewidencji uproszczonej sprzedaży do celów VAT, ponieważ były to przychody każdego z małżonków czyli dwóch podatników a w ustawie o VAT brak jest pojęcia wspólności małżeńskiej czy podatnika w osobie dwóch małżonków. Wobec tego Zainteresowana jako podatnik niezarejestrowany do celów VAT powinna prowadzić ewidencję uproszczoną i wykazywać w niej tylko i wyłącznie dochody z wynajmowanego przez siebie lokalu a mąż Zainteresowanej, jako zarejestrowany podatnik VAT powinien prowadzić ewidencję sprzedaży VAT i w niej ewidencjonować tylko i wyłącznie dochody z wynajmowanych przez siebie budynków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ad 1)

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z powyższych przepisów wynika, iż świadczenie usług najmu lokali użytkowych jest działalnością gospodarczą a świadczący usługi najmu wykonując te czynności podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem lokalu na cele użytkowe stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni zawarła umowy najmu lokali użytkowych, które posiada we współwłasności małżeńskiej. Wspomniane umowy były zawierane tylko przez Zainteresowaną i nie były podpisane przez współmałżonka. Z kolei współmałżonek także zawierał umowy najmu lokali na cele użytkowe, które nie były podpisane przez Wnioskodawczynię.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.) przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

Natomiast zgodnie z cytowanym art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Należy stwierdzić, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom VAT. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem przedmiotem najmu jest nieruchomość stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje wynajmu we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej).

Tak więc w zaistniałej sytuacji, skoro umowa najmu zostanie zawarta przez jednego z małżonków (Wnioskodawcę), podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z tytułu zawartej umowy najmu będzie ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu, tj. Wnioskodawczyni.

Należy w tym miejscu stwierdzić, iż złożenie oświadczenia o wyborze opodatkowania podatkiem dochodowym przychodów z najmu w całości przez jednego z małżonków, bądź jego brak, nie rozstrzyga o tym, któremu z małżonków przysługuje przymiot bycia podatnikiem w podatku od towarów i usług.

Ad 2)

Zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 109 ust. 3 ustawy podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Powołany przepis nie nakłada na podatnika obowiązku prowadzenia ewidencji w sposób sformalizowany, wskazuje natomiast, że musi ona być prowadzona w taki sposób, aby zawierała dane służące prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

Odnosząc się do powołanych przepisów wynika, iż w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym dla celów podatku VAT każdy z małżonków powinien prowadzić oddzielną ewidencję, w której wpisuje przychody z zawieranych przez siebie umów najmu.

Ad 3)

Jak już zostało wskazane w powyższych przepisach podatnikiem podatku VAT jest ten podmiot gospodarczy oraz osoba fizyczna, która wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przywołanym art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zatem, żeby uzyskać status podatnika podatku VAT, niezbędne jest wykonywanie czynności, które podlegają opodatkowaniu tym podatkiem, niezależnie od formy cywilno-prawnej podmiotu, który te czynności wykonuje, tj. jako osoba fizyczna lub w formie spółki.

Ustawa nie przewiduje wspólnego opodatkowania małżonków, którzy nie zawarli umowy spółki.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy Zainteresowana razem z współmałżonkiem dokonują wynajmu nieruchomości na cele użytkowe, podpisując każde z nich osobno umowy najmu, to każde z nich uzyskuje obrót, który podlega opodatkowaniu podatkiem VAT u każdego z małżonków tylko od tych umów zawartych przez każdego z nich osobno. Małżonkowie są zobowiązani do prowadzenia osobnej ewidencji, w której wykazują obroty z tytułu najmu tylko w tej części, w której występują jako strony w zawartych umowach.

W ustawie nie wymienia się pojęcia, ani nie przewiduje się wspólnego opodatkowania małżonków, którzy nie zawarli umowy spółki.

W kwestii skutków prawnych jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawczyni, stwierdzić należy, że w myśl art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Z powyższego wynika zatem, iż pisemna interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego dotyczy stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przez Zainteresowaną, która z tym wnioskiem występuje.

W związku z tym zaznacza się, iż interpretacja indywidualna wydana Wnioskodawczyni nie wywiera skutku prawnego dla męża.

W myśl art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej, wnioskujący o wydanie interpretacji indywidualnej składa oświadczenie pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej. W razie złożenia fałszywego oświadczenia wydana interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych.

Jednocześnie tut. Organ zaznacza, iż nie jest uprawniony do oceny w zakresie prawidłowości postępowania organów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.