ILPP1/443-566/09-4/BD - Rozliczanie i dokumentowanie sprzedaży komisowej przez komitenta.
Pismo z dnia 2 lipca 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-566/09-4/BD Rozliczanie i dokumentowanie sprzedaży komisowej przez komitenta.
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku - bez daty (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu: 11 maja 2009 r., do Biura KIP w Lesznie: 14 maja 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 czerwca 2009 r. (data wpływu: 24 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczania i dokumentowania sprzedaży komisowej - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 11 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczania i dokumentowania sprzedaży komisowej. W dniu 24 czerwca 2009 r. uzupełniono wniosek o przedstawienie własnego stanowiska w sprawie.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Zainteresowana jest właścicielką firmy produkującej i sprzedającej odzież ciążową. Wytwarzane produkty są sprzedawane do sklepów detalicznych na terenie całej Polski. Wnioskodawczyni planuje rozpocząć współpracę z wybranymi klientami w oparciu o umowę komisową. Chciałaby przekazywać towar klientowi (komisantowi) na dokument WZ z dokładnie oznaczoną datą. Zabezpieczeniem towaru będzie weksel podpisany przez klienta. W umowie komisu będzie zapis, iż cena sprzedaży do odbiorcy finalnego produktów przekazanych przez Zainteresowaną klientowi, nie może być niższa aniżeli ustalona w odrębnym piśmie przekazanym wraz z dokumentem WZ dotyczącym cen sprzedaży do klienta. Zatem wynagrodzeniem komisanta będzie cena jaką uzyska ze sprzedaży do klienta finalnego, pomniejszona o cenę, jaką powinien zapłacić firmie Wnioskodawczyni, czyli narzut na produktach.
Jeżeli klient - komisant sprzeda część przekazanego towaru, to uiści Zainteresowanej opłatę w wysokości równej ilości sprzedanego towaru po ustalonych cenach.
Po otrzymaniu zapłaty Wnioskodawczyni będzie wystawiała fakturę klientowi.
Osoba wnosząca zapytanie wskazuje, iż od dnia 1 czerwca 2005 r., zgodnie z art. 19 ust. 16a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) obowiązek podatkowy w komisie powstaje w dacie otrzymania zapłaty od komisanta nie później niż w terminie 30 dni od daty dokonania dostawy do komisanta.
Zainteresowana przewiduje również możliwość zwrotu przez klienta (komisanta) towaru, którego nie sprzeda w ciągu 30 dni od daty dostawy.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Czy po wydaniu klientowi towaru na dokument WZ i posiadaniu umowy komisu, Wnioskodawczyni może dopiero po otrzymaniu zapłaty za określoną partię towaru wystawić fakturę, na której widnieje cena, jaką ma zapłacić jej komisant i zgodnie z art. 19 ust. 16a ustawy o VAT wtedy powstanie obowiązek podatkowy VAT.
Czy resztę niesprzedanego towaru można odebrać po 30 dniach od daty dostawy.
Zdaniem Wnioskodawczyni, obowiązek zapłaty podatku VAT powstaje w momencie rozliczenia się klienta z firmą (komitentem) poprzez uregulowanie należności za sprzedany towar w terminie 30 dni od daty wysłania towaru do klienta.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:
przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że umowa komisu w ustawie o podatku od towarów i usług, traktowana jest jak dostawa towarów.
Umowa komisu jest umową nazwaną, uregulowaną w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).
Stosownie do art. 765 Kodeksu cywilnego, przez umowę komisu przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym.
Zatem z jednej strony występuje komitent - osoba dająca zlecenie, chcąca sprzedać określoną rzecz, z drugiej komisant - przyjmujący zlecenie, swoisty pośrednik, który sprzedaje rzecz na rachunek komitenta.
W myśl przepisu art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.
Na podstawie art. 19 ust. 16a ustawy, w przypadku wydania towarów przez komitenta na rzecz komisanta, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przez komitenta zapłaty za wydany towar, nie później jednak niż w ciągu 30 dni od dostawy towarów dokonanej przez komisanta.
Ponadto podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku (art. 29 ust. 1 ustawy).
Natomiast, w myśl art. 30 ust. 1 pkt 3 ustawy, podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla komitenta - kwota należna pomniejszona o kwotę prowizji komisanta, pomniejszona o kwotę podatku - w przypadku dostawy towarów dla komisanta.
Przepis art. 106 ust. 1 ustawy określa, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).
Zgodnie z art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:
określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne przedmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.
Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w powołanym artykule, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), obowiązujące od dnia 1 grudnia 2008 r.
Stosownie do § 11 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-5 i 7-11, ust. 16a oraz ust. 16b ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.
Jednocześnie na mocy § 11 ust. 2 cyt. rozporządzenia, faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego.
W przypadku umowy komisu każde wydanie towaru między podmiotami podlega opodatkowaniu, a dokumentowanie powinno wyglądać analogicznie jak przy dostawie towarów.
Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni zamierza rozpocząć współpracę z klientami (komisantami) w oparciu o umowę komisową, na mocy której będzie dostarczała produkowaną przez swoją firmę odzież ciążową.
Wynagrodzeniem komisanta będzie cena jaką uzyska ze sprzedaży do konsumenta finalnego, pomniejszona o cenę, jaką powinien zapłacić jej firmie. Jeżeli komisant sprzeda część przekazanego towaru, to uiści Zainteresowanej opłatę w wysokości równej ilości sprzedanego towaru po ustalonych cenach.
W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych należy stwierdzić, że ponieważ w przedmiotowej sytuacji Wnioskodawczyni występuje w roli komitenta - obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży komisowej powstaje u Zainteresowanej z chwilą otrzymania zapłaty za wydany towar, nie później jednak niż w ciągu 30 dni od dostawy towarów dokonanej przez komisanta. Fakturę VAT natomiast z tytułu sprzedaży komisowej należy wystawić nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.
W związku z powyższym w odpowiedzi na zadane pytanie należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni może wystawić fakturę VAT po otrzymaniu zapłaty za określoną partię towaru, jednakże powinna to uczynić nie później niż 30 dnia od daty dostawy towaru dokonanej przez komisanta.
Ponadto nie ma przeszkód w dokonaniu przez komisanta zwrotu niesprzedanego w ciągu 30 dni daty dostawy towaru, jeżeli z zawartej umowy wynika, że istnieje taka możliwość.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.