ILPP1/443-558/14-2/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Parafii, przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2014 r. (data wpływu 7 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku VAT poniesionego na pokrycie kosztów remontu elewacji kościoła - jest prawidłowe.

W dniu 7 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku VAT poniesionego na pokrycie kosztów remontu elewacji kościoła.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Parafia (dalej: Wnioskodawca) w dniu 10 października 2013 r. złożyła wniosek o przyznanie pomocy w ramach działania 413 "Wdrażanie lokalnych strategii rozwoju" dla operacji, które odpowiadają warunkom przyznania pomocy w ramach działania "Odnowa i rozwój wsi" dla operacji "Remont elewacji kościoła". Operacja zakładała roboty tynkarskie renowacyjne partii cokołowej budynku oraz czyszczenie i dezynfekcję elewacji. Budynek kościoła od roku 1960 znajduje się w rejestrze zabytków prowadzonym przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. W dniu 17 maja 2014 r. Parafia zawarła z Samorządem Województwa umowę przyznania pomocy na operację w ramach działania 413 "Wdrażanie lokalnych strategii rozwoju" objętego PROW na lata 2007-2013 na realizację zadania pod tytułem "Remont elewacji kościoła". Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 8 lipca 2008 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania oraz wypłaty pomocy finansowej, w ramach działania "Wdrażanie lokalnych strategii rozwoju" objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich 2007-2013 (Dz. U. Nr 138, poz. 868), pomoc nie obejmuje podatku VAT jeżeli możliwe jest jego odzyskanie. W przypadku braku takiej możliwości VAT jest kosztem kwalifikowanym.

Parafia, choć posiada NIP, to nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, tj. korzysta ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zakup usług w ramach realizacji operacji będzie dokumentowany fakturami VAT wystawianymi na rzecz Parafii. Wyremontowany kościół nie będzie wykorzystywany przez Parafię do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Parafia ma możliwość odzyskania podatku VAT poniesionego na pokrycie kosztów remontu elewacji kościoła.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle obowiązującego stanu prawnego Parafia nie jest podatnikiem czynnym podatku od towarów i usług, a co za tym idzie, nie zachodzi możliwość odzyskania podatku VAT w ramach operacji "Remont elewacji kościoła" poprzez odliczenie podatku naliczonego. W związku z powyższym podatek VAT Wnioskodawca uznaje jako koszt kwalifikowany operacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Ponadto w myśl art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Z okoliczności sprawy wynika, że Parafia złożyła wniosek o przyznanie pomocy w ramach działania 413 "Wdrażanie lokalnych strategii rozwoju" dla operacji "Remont elewacji kościoła". Operacja zakładała roboty tynkarskie renowacyjne partii cokołowej budynku oraz czyszczenie i dezynfekcję elewacji. W dniu 17 maja 2014 r. Parafia zawarła z Samorządem Województwa umowę przyznania pomocy na realizację zadania pod tytułem "Remont elewacji kościoła".

Parafia, choć posiada NIP, to nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, tj. korzysta ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Zakup usług w ramach realizacji operacji będzie dokumentowany fakturami VAT wystawianymi na rzecz Parafii. Wyremontowany kościół nie będzie wykorzystywany przez Parafię do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Analiza opisanego zdarzenia przyszłego oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego prowadzą do wniosku, że w rozpatrywanej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż Parafia nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a realizacja opisanego projektu nie będzie związana z wykonywaniem czynności opodatkowanych ww. podatkiem. W związku z tym Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku należnego od wydatków poniesionych z tytułu realizacji ww. projektu.

Jednocześnie wskazać należy, że z dniem 1 stycznia 2014 r. kwestia możliwości uzyskania zwrotu podatku zawarta jest w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 1656). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów także obwarowany jest pewnymi warunkami, które powinny być spełnione. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ z opisu sprawy nie wynika aby środki finansowania stanowiły środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej, o których mowa w § 8 ust. 4 pkt 2 lub środki, o których mowa w § 8 ust. 3 i ust. 4 pkt 1 rozporządzenia, Wnioskodawca nie ma zatem możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.

Podsumowując, Parafia nie będzie miała możliwości odzyskania podatku VAT poniesionego na pokrycie kosztów remontu elewacji kościoła.

Ponadto zauważyć należy, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowanym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.