ILPP1/443-538/09-3/AI

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Starostwa Powiatowego, przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2009 r. (data wpływu do Biura KIP w Płocku 27 kwietnia 2009 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 4 maja 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 maja 2009 r. (data wpływu 20 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży wieczystemu użytkownikowi nieruchomości gruntowej niezabudowanej jest:

* prawidłowe - w części dotyczącej terenu oznaczonego symbolem,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej terenu oznaczonego symbolem.

W dniu 27 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży wieczystemu użytkownikowi nieruchomości gruntowej niezabudowanej. Powyższy wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 maja 2009 r. o informację dotyczącą wpłaty brakującej opłaty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Nieruchomość niezabudowana o pow. 1,1300 ha stanowi jedną działkę. W planie zagospodarowania przestrzennego nieruchomość: oznaczona jest w ca 1/3 powierzchni symbolem, z zapisem w treści planu: "Tereny infrastruktury technicznej - projektowana oczyszczalnia ścieków dla sołectwa z urządzeniami technicznymi".

W pozostałej części działka oznaczona jest symbolem z zapisem w treści planu: "Tereny lasów oznaczone na rysunku planu symbolem z zakazem zmiany funkcji i zabudowy nie związanej z gospodarką leśną". W ewidencji gruntów w rubryce - opis użytku - wpisano Bz - tereny rekreacyjno-letniskowe. Z wnioskiem o sprzedaż wystąpił użytkownik wieczysty. Nieruchomość nie została zbyta, ponieważ użytkownik wieczysty odmówił podpisania protokołu uzgodnień z uwagi na naliczony podatek /AT w wysokości 22%. Zbycie nastąpi umową cywilnoprawną (aktem notarialnym), po uzyskaniu interpretacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż gruntów niezabudowanych na rzecz użytkownika wieczystego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT 22%.

Zdaniem Wnioskodawcy, część (1/3) terenu, tj. oznaczona symbolem podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 22%. Pozostała część (2/3) oznaczona symbolem jest zwolniona od podatku VAT jako teren leśny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe w części dotyczącej terenu oznaczonego symbolem oraz nieprawidłowe w części dotyczącej terenu oznaczonego symbolem.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

W myśl art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.), nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu (...).

Sprzedaż, zgodnie z art. 32 ustawy o gospodarce nieruchomościami, prawa własności gruntów objętych prawem użytkowania wieczystego, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług należy traktować jako dostawę towarów gdyż grunty, zgodnie z art. 2 pkt 6, są towarami w rozumieniu przepisów tej ustawy.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 9 cyt. ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z przytoczonego wyżej przepisu jednoznacznie wynika, że kluczowym elementem pozwalającym stwierdzić, czy dostawa nieruchomości niezabudowanych może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT jest określenie przeznaczenia gruntu.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ustawy o planowaniu przestrzennym.

W myśl art. 3 ust. 1 cyt. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Stosownie do art. 9 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Dane z ewidencji gruntów i budynków mogą być stosowane wyłącznie posiłkowo, gdyż nie zawierają danych o "przeznaczeniu" danego gruntu, co jest warunkiem decydującym o zwolnieniu od podatku w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, a jedynie obejmują dane dotyczące ich aktualnego wykorzystania - art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze. zm.).

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że jednostka samorządu terytorialnego dokonuje sprzedaży nieruchomości gruntowej niezabudowanej na rzecz jej wieczystego użytkownika. W planie zagospodarowania przestrzennego nieruchomość oznaczona jest w ca 1/3 powierzchni symbolem, z zapisem w treści planu: "Tereny infrastruktury technicznej - projektowana oczyszczalnia ścieków dla sołectwa z urządzeniami technicznymi". W pozostałej części natomiast działka oznaczona jest symbolem z zapisem w treści planu: "Tereny lasów oznaczone na rysunku planu symbolem z zakazem zmiany funkcji i zabudowy nie związanej z gospodarką leśną". Z kolei w ewidencji gruntów przedmiotowa nieruchomość jest opisana jako tereny rekreacyjno-letniskowe.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz stan sprawy, w przypadku sprzedaży przez Starostwo opisanego we wniosku prawa własności gruntu na rzecz użytkownika wieczystego, w trybie ustawy o gospodarce nieruchomościami, mamy do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu na zasadach ogólnych, wg stawki 22% na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, gdyż zwolniona jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę (art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o podatku od towarów i usług). Natomiast zapisy zawarte w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w części odnoszącej się do przedmiotowej nieruchomości nie wykluczają jej zabudowy.

Reasumując, dostawa całej nieruchomości gruntowej niezabudowanej, o której mowa we wniosku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT w wysokości 22%.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży wieczystemu użytkownikowi nieruchomości gruntowej niezabudowanej. Rozstrzygniecie w zakresie sprzedaży wieczystemu użytkownikowi nieruchomości gruntowej zabudowanej w przedstawionym stanie faktycznym zostało zawarte w interpretacji nr ILPP1/443-538/09-4/AI z dnia 7 lipca 2009 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.