ILPP1/443-526/09-3/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2009 r. (data wpływu: 30 kwietnia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 lipca 2009 r. (data wpływu: 6 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* nieprawidłowe - w części dotyczącej możliwości dokonania korekty deklaracji VAT-7 w związku z fakturami VAT za zakup pojazdów i rat leasingowych za okres od 1 maja 2004 r. do 31 grudnia 2004 r.,

* prawidłowe - w części dotyczącej możliwości dokonana korekty deklaracji VAT-7 w związku z fakturami VAT w odniesieniu do zakupu i rat leasingowych dotyczących samochodów ciężarowych o ładowności przekraczającej 500 kg posiadających odpowiednie świadectwo homologacji za okres od 1 stycznia 2005 r.,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej możliwości dokonana korekty deklaracji VAT-7 w związku z fakturami VAT w odniesieniu do zakupu i rat leasingowych dotyczących samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg.

W dniu 30 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty deklaracji VAT-7 w związku z fakturami VAT za zakup pojazdów i rat leasingowych dotyczących samochodów ciężarowych i samochodów osobowych. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem w dniu 6 lipca 2009 r. o doprecyzowanie stanu faktycznego oraz własnego stanowiska.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w okresie poakcesyjnym, tj. od 1 maja 2004 r. wykorzystywała dla celów prowadzonej działalności gospodarczej samochody osobowe i ciężarowe, spełniające i niespełniające wzoru Lisaka, o ładowności do-i powyżej 500 kg, o masie całkowitej do-i powyżej 3.500 kg, własne i używane w ramach umowy leasingu operacyjnego zakupując do tych samochodów paliwo. W związku z umową floty, faktury za paliwo wystawiane były zbiorczo dla wszystkich pojazdów. Faktury dotyczące rat leasingowych fakturowane były przez leasingodawcę również zbiorczo. W tym okresie Spółka przyjmowała do użytkowania na podstawie umów leasingu operacyjnego nowe samochody, dokonywała zakupu nowych samochodów oraz wykupu samochodów po zakończeniu leasingu operacyjnego. Odliczenia podatku VAT zarówno od paliwa, rat leasingowych czy zakupu nowych samochodów Spółka dokonywała zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług obowiązującymi w momencie odliczania, czyli z uwzględnieniem zawartych w niej ograniczeń dotyczących odliczania podatku naliczonego VAT.

Z uzupełnienia do wniosku wynika, iż kilka samochodów używanych przez Spółkę posiadających tzw. kratkę oddzielającą część ładowną, o ładowności powyżej 500 kg i z homologacją na samochód ciężarowy po kilku latach użytkowania po wymontowaniu "kratki" miały zmienioną homologację na samochód osobowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka, na podstawie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 22 grudnia 2008 r. o sygn. C-414/07 może w formie złożenia korekt do deklaracji VAT-7 za poszczególne okresy dokonać odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury dotyczącej rat leasingowych lub zakupu wszystkich pojazdów włącznie z samochodami osobowymi wykorzystywanymi do działalności gospodarczej czy tylko od samochodów ciężarowych o ładowności powyżej 500 kg lub spełniających wymogi art. 88 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, poczynając od 1 maja 2004 r. podatek VAT naliczony w związku z zakupem paliwa do pojazdów używanych do działalności gospodarczej, w tym też do samochodów osobowych, jak i podatek naliczony w fakturach zakupu tego typu pojazdów lub rat leasingu tych pojazdów mógł być i nadal może być odliczany od VAT należnego w całości.

W związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 22 grudnia 2008 r. o sygn. C-414/07, Spółka stoi na stanowisku, że jeżeli wprowadzone z dniem 1 maja 2004 r. przepisy ustawy o VAT będą powodowały rozszerzenie ograniczeń istniejących w ustawodawstwie polskim przed 1 maja 2004 r. co do możliwości odliczania podatku naliczonego, to tym samym przepisy te nie będą miały w ogóle zastosowania do określania, począwszy od 1 maja 2004 r., zakresu prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jednocześnie, nie będą miały zastosowania przepisy uchylonej, a obowiązującej jedynie do 30 kwietnia 2004 r., ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Tym samym znikają (tracą moc prawną) wszystkie ustawowe regulacje ograniczające możliwość odliczania podatku VAT od zakupu paliwa, bądź pojazdów czy rat leasingowych od 1 maja 2004 r.

W zakresie możliwości dokonania stosownych korekt deklaracji VAT-7 za 2004 r. Spółka stoi na stanowisku, że w związku z brakiem podstawy prawnej do wcześniejszego dokonania korekty - Spółka ma prawo złożyć korekty za okres sierpień 2004 r. w roku 2009.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo dokonać korekt podatku od towarów i usług w części dotyczącej nieodliczonego podatku naliczonego z faktur zakupu i rat leasingowych w okresie od 1 maja 2004 r. do dnia dzisiejszego pojazdów kupionych, zarówno do samochodów osobowych jak i ciężarowych, przy czym stosowne korekty może złożyć do wszystkich wskazanych okresów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się:

* nieprawidłowe - w części dotyczącej możliwości dokonania korekty deklaracji VAT-7 w związku z fakturami VAT za zakup pojazdów i rat leasingowych za okres od 1 maja 2004 r. do 31 grudnia 2004 r.,

* prawidłowe - w części dotyczącej możliwości dokonana korekty deklaracji VAT-7 w związku z fakturami VAT w odniesieniu do zakupu i rat leasingowych dotyczących samochodów ciężarowych o ładowności przekraczającej 500 kg posiadających odpowiednie świadectwo homologacji za okres od 1 stycznia 2005 r.,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej możliwości dokonana korekty deklaracji VAT-7 w związku z fakturami VAT w odniesieniu do zakupu i rat leasingowych dotyczących samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i ust. 19 oraz art. 124.

Z dniem akcesji Polski do Unii Europejskiej, tj. z dniem 1 maja 2004 r. wprowadzony został przepis art. 88 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona wg wzoru:

DŁ= 357kg + n x 68 kg

gdzie

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy

- kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5.000 zł.

Stosownie do art. 86 ust. 5 ustawy, dopuszczalna ładowność pojazdów oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 3, określona była na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie miały określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznawało się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

Od nowelizacji wprowadzonej ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756), stosownie do nowego brzmienia przepisu art. 86 ust. 3, obowiązującego od dnia 22 sierpnia 2005 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Jednocześnie w myśl art. 86 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r., przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

Stosownie do art. 86 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ww. art. 86 ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W myśl art. 86 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 22 sierpnia 2005 r., w przypadku usługobiorców użytkujących samochody, o których mowa w ust. 3 i 5, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodu, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu, nie mogła jednak przekroczyć kwoty 5.000 zł. Natomiast w myśl powołanego przepisu, w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r., w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku od towarów i usług, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) ograniczenia w prawie do odliczenia dotyczące samochodów były zawarte w art. 25 ust. 1 pkt 2, który posiadał treść: "Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika".

Nadmienia się, że zgodnie z przepisem § 10 ust. 3 rozporządzenia z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 z późn. zm.), obowiązującym do dnia 30 kwietnia 2004 r., podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadały homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku, o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów.

Zgodnie natomiast z § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia z dnia 22 marca 2002 r. usługobiorcom użytkującym samochody osobowe lub inne samochody o dopuszczalnej ładowności do 500 kg na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub umowy o podobnym charakterze nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) i innych odpłatności wynikających z zawartej umowy.

Podstawowym aktem prawnym określającym ramy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE serii L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), która zastąpiła poprzednio obowiązującą VI Dyrektywa Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - 77/388/EWG, Dz. Urz. UE serii L Nr 145, poz. 1 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 17 (6) VI Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) VI Dyrektywy formułuje klauzulę "stand still" (klauzulę stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) VI Dyrektywy pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie VI Dyrektywy. Klauzula "stand still" nie ma bowiem na celu umożliwienia nowym państwom członkowskim dokonania zmian swoich wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów VI Dyrektywy.

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się ETS w powołanym przez Wnioskodawcę wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Magoora Sp. z o.o. Należy zaznaczyć, że ze względu na zbieżność regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. z regulacją VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r., powyższe uwagi dotyczą również art. 176 obecnie obowiązującej Dyrektywy.

Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów oraz ich użytkowania na podstawie umów leasingu, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, rozszerzają w niektórych przypadkach zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż od 1 maja 2004 r. Wnioskodawca wykorzystuje dla celów prowadzonej działalności gospodarczej samochody osobowe i ciężarowe, spełniające i nie spełniające wzoru Lisaka, o ładowności do-i powyżej 500 kg, o masie całkowitej do-i powyżej 3.500 kg, własne i używane w ramach umowy leasingu operacyjnego. Faktury dotyczące rat leasingowych wystawiane były przez leasingodawcę zbiorczo. Wnioskodawca przyjmował do użytkowania na podstawie umów leasingu operacyjnego nowe samochody, dokonywał zakupu nowych samochodów oraz wykupu samochodów po zakończeniu umów leasingu operacyjnego.

Spółka dokonywała odliczenia podatku VAT od rat leasingowych czy od zakupu nowych samochodów zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług obowiązującymi w momencie odliczania, czyli z uwzględnieniem zawartych w niej ograniczeń dotyczących odliczania podatku naliczonego VAT.

Mając na uwadze przytoczone przepisy prawa wspólnotowego i prawa krajowego oraz opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, należy stwierdzić, że Wnioskodawca po dniu 1 maja 2004 r. ma prawo do pełnego odliczania podatku naliczonego od nabycia oraz rat lub innych płatności wynikających z zawartej umowy leasingu samochodów na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jednakże z uwzględnieniem treści przepisu art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym oraz § 10 ust. 1 i ust. 3 rozporządzenia z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, obowiązujących do dnia 30 kwietnia 2004 r.

Na podstawie art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w art. 86 ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

W myśl art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Ponieważ obniżenie kwoty podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia kwoty podatku należnego możliwe jest nie później niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, zatem podatnik nie może dokonać korekty deklaracji VAT-7 na podstawie art. 81 ust. 1 Ordynacji podatkowej w terminie późniejszym, niż określony w ustawie o podatku od towarów i usług.

Reasumując, terminem, w którym jest możliwe dokonanie korekty deklaracji podatkowej jest termin określony w art. 86 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. termin 5 lat, liczonych od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego. Zatem Spółce nie przysługuje prawo do dokonania korekty deklaracji VAT-7 za okres od maja 2004 r. do grudnia 2004 r. Spółka może dokonać korekty deklaracji VAT-7 począwszy od miesiąca stycznia 2005 r. w odniesieniu do faktur dokumentujących zakup pojazdów i raty leasingowe na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy, jednakże tylko do samochodów innych niż samochody osobowe, o dopuszczalnej ładowności przekraczającej 500 kg, posiadających odpowiednie świadectwo homologacyjne. Należy zauważyć, że korekta powinna dotyczyć tylko tej części podatku naliczonego, która nie została wcześniej odliczona, na podstawie art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Wnioskodawca nie może natomiast dokonać korekty deklaracji VAT-7 w odniesieniu do nabywanych bądź użytkowanych na podstawie umowy leasingu samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Zauważyć należy, iż powołany przez Wnioskodawcę art. 88 ust. 3 ustawy, z dniem 1 grudnia 2008 r. został uchylony, ponadto nie miał zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji indywidualnej został załatwiony wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty deklaracji VAT-7 w związku z fakturami VAT za zakup pojazdów i rat leasingowych dotyczących samochodów ciężarowych i samochodów osobowych. Natomiast wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie dokonania korekty deklaracji VAT-7 w związku z fakturą VAT otrzymaną w grudniu 2005 r. w odniesieniu do zakupu paliwa do samochodów osobowych i samochodów ciężarowych został załatwiony w interpretacji indywidualnej z dnia 23 lipca 2009 r. znak ILPP1/443-526/09-2/AK; w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty deklaracji VAT-7 w związku z fakturą otrzymaną w sierpniu 2004 r. dotyczącą zakupu paliwa do samochodów w interpretacji indywidualnej z dnia 23 lipca 2009 r. znak ILPP1/443-526/09-4/AK.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.