ILPP1/443-525/14-3/AI

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Teatru, reprezentowanego przez pełnomocników, przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2014 r. (data wpływu 26 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na usługi polegające na organizowaniu zajęć w ramach zadania Edukacja (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2) - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na usługi polegające na organizowaniu zajęć w ramach zadania Edukacja (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Teatr jest Samorządową Instytucją Kultury Województwa, posiadającą wpis do rejestru instytucji kultury (o którym mowa w art. 14 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej Dz. U. z 1991 r. Nr 114, poz. 493, z późn. zm.) Urzędu Marszałkowskiego Województwa. Działalność Teatru jest szeroka i do jego głównych zadań należy:

Teatr będzie brał udział w programie: "Edukacja" (nazwa priorytetu: Edukacja kulturalna) w ramach zadania realizowanego ze środków pozostających w dyspozycji Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Rodzaj zadania określony w regulaminie programu - zadanie rozwijające aktywność twórczą seniorów, o charakterze integracyjnym, łączące różne grupy wiekowe i społeczne. Program odpowiada na problem zbyt niskiej skali działań edukacyjnych z dziedziny teatru ruchu, realizuje założenia edukacji całożyciowej.

Program będzie obejmował (cytaty z wniosku, aplikacji):

* zajęcia ruchowe - inspiracją zabaw ruchowych będzie słowo/dźwięk, czyli fragment krótkiego wiersza czytanego dzieciom. Ważnym aspektem tego bloku jest rozwijanie umiejętności słuchania, pobudzania wyobraźni poprzez słowo i dźwiękonaśladownictwo, dlatego cykl ten zakłada wykorzystywanie w zabawie ćwiczeń logopedycznych, które staną się ważnym elementem zadań ruchowych;

* zajęcia tematyczne: seans filmowy, czytanie bajek, zajęcia plastyczne, konkursy rysunkowe, fotograficzne, dyskusje, nauka pracy z kamerą/dźwiękiem, muzyką, teoretycznych i praktycznych z zakresu teatru;

* blok zajęć z promocji marketingu, tj. praca w teatrze od strony administracyjnej; zajęcia przybliżające sposoby promocji przedstawienia; przygotowywanie materiałów prasowych, promocyjnych; budowanie strategii zajęć;

* zajęcia z pisania recenzji teatralnych, wiadomości prasowych; zajęcia połączone z wyjściem na przedstawienia teatralne;

* wykłady na temat teatru prowadzone przez pedagogów, choreografów, wykładowców kulturoznawstwa, pracownika działu marketingu, aktorów.

Teatr uczestnicząc w projekcie Edukacja będzie pobierał od uczestników opłaty za udział w zajęciach, które zostaną przeznaczone w całości na realizację zadania (honoraria dla wykładowców, materiały plastyczne, rejestracje filmowe i sesje fotograficzne). Teatr nie osiągnie z tytułu tej działalności zysku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę podatku VAT należy zastosować pobierając należność od uczestników zadania Edukacja.

Zdaniem Wnioskodawcy, opłata za uczestnictwo w zajęciach i wykładach w ramach zadania Edukacja powinna być opodatkowana stawką 23% - mimo klasyfikacji PKWiU 90.04.10.0. Teatr nie ma w swoim statucie zadań z zakresu działalności edukacyjnej. Zadanie Edukacja obejmuje co prawda tematykę teatralną, ale również edukacyjną: ćwiczenia logopedyczne (w ramach zajęć), udział w konkursach rysunkowych, fotograficznych, zajęcia plastyczne, zajęcia z marketingu i wykłady prowadzone m.in. przez: pedagoga i wykładowcę wydziału pedagogiki, wykładowcę warsztatów dziennikarskich.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W świetle art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od 1 stycznia 2011 r., wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy, stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki obniżone, jak również zwolnienie od podatku VAT.

I tak, w świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku tym, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. stawką podatku w wysokości 8%, w pozycji 182 - bez względu na symbol PKWiU - wymienione zostały "Usługi kulturalne i rozrywkowe - wyłącznie w zakresie wstępu:

Ponadto, w pozycji 183 ww. załącznika - bez względu na symbol PKWiU - wymienione zostały "Usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne".

Należy ponadto zauważyć, że zgodnie z objaśnieniami do załącznika nr 3 ustawy wykaz towarów i usług objętych tym załącznikiem nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka 8%.

Z kolei zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

W świetle art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

Z kolei w myśl art. 43 ust. 17a ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy).

Na mocy art. 43 ust. 19 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

Analizując powołane wyżej regulacje zauważyć należy, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług kulturalnych, jak również przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Podkreślić należy cel zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi w zakresie kultury oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te - aby mogły korzystać ze zwolnienia - świadczone muszą być przez specyficzne podmioty.

Polski prawodawca określił te podmioty, wymieniając je w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, jako:

* podmioty prawa publicznego;

* podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej;

* indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zatem podmiotem mogącym świadczyć usługi kulturalne korzystającym ze zwolnienia może być - zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy - podmiot prawa publicznego lub inny podmiot uznany na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym pod warunkiem, że podmiot ten nie osiąga w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy).

Z kolei spełnienie warunku przedmiotowego odnosi się do wyżej przytoczonego art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi kulturalne (...). Ustawa nie podaje definicji pojęcia "usług kulturalnych". Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu "usługi kulturalne" w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp.

Natomiast kultura to "całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową - ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller "Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska" Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999).

Ponadto Encyklopedia Popularna w haśle "kultura" podaje, że jest to "całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania" (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982).

Przez potoczne rozumienie pojęcia "kultura" możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

Takie rozumienie pojęcia "kultura" ma jednak niewielkie znaczenie praktyczne, a już w szczególności nie spełni swojej funkcji w procesie interpretacji prawa podatkowego. Zgodnie zatem z regułami wykładni prawa, w sytuacji gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgnięcie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. Wykładnia systemowa pozwala nam na ustalenie zakresu rozumienia pojęcia w znaczeniu w jakim posługują się nim inne akty prawne należące do systemu prawa (wykładnia systemowa zewnętrzna). W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, tj. ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r. poz. 406, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ww. ustawy).

Przepis art. 3 ust. 2 cyt. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, stanowi, że działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.

W myśl art. 8 ww. ustawy, ministrowie oraz kierownicy urzędów centralnych organizują działalność kulturalną, tworząc państwowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Natomiast jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym (art. 9 ust. 1 powołanej ustawy).

Podmioty tworzące instytucje kultury, o których mowa w art. 8 i 9, zwane są dalej organizatorami, a ilekroć w ustawie jest mowa o instytucji kultury bez bliższego określenia - należy przez to rozumieć zarówno państwową, jak i samorządową instytucję kultury (art. 10 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 13 ust. 1 cyt. ustawy, instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Teatr jest samorządową instytucją kultury, posiadającą wpis do rejestru instytucji kultury (o którym mowa w art. 14 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej) Urzędu Marszałkowskiego Województwa. Działalność Teatru jest szeroka i do jego głównych zadań należy: tworzenie i upowszechnianie spektakli teatralnych, zaspokajanie potrzeb aspiracji kulturalnych społeczeństwa, reprezentowanie kultury polskiej w kraju i za granicą, krzewienie sztuki mimicznej i jej najlepszych wzorów wykonawstwa, upowszechnianie sztuki mimicznej za pośrednictwem telewizji (filmu), promocja młodych i utalentowanych mimów. Teatr będzie brał udział w programie: "Edukacja", w ramach zadania realizowanego ze środków pozostających w dyspozycji Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Rodzaj zadania określony w regulaminie programu - zadanie rozwijające aktywność twórczą seniorów, o charakterze integracyjnym, łączące różne grupy wiekowe i społeczne. Program odpowiada na problem zbyt niskiej skali działań edukacyjnych z dziedziny teatru ruchu, realizuje założenia edukacji całożyciowej. Program będzie obejmował:

* zajęcia ruchowe - inspiracją zabaw ruchowych będzie słowo/dźwięk, czyli fragment krótkiego wiersza czytanego dzieciom. Ważnym aspektem tego bloku jest rozwijanie umiejętności słuchania, pobudzania wyobraźni poprzez słowo i dźwiękonaśladownictwo, dlatego cykl ten zakłada wykorzystywanie w zabawie ćwiczeń logopedycznych, które staną się ważnym elementem zadań ruchowych;

* zajęcia tematyczne: seans filmowy, czytanie bajek, zajęcia plastyczne, konkursy rysunkowe, fotograficzne, dyskusje, nauka pracy z kamerą/dźwiękiem, muzyką, teoretycznych i praktycznych z zakresu teatru;

* blok zajęć z promocji marketingu tj. praca w teatrze od strony administracyjnej; zajęcia przybliżające sposoby promocji przedstawienia; przygotowywanie materiałów prasowych, promocyjnych; budowanie strategii zajęć;

* zajęcia z pisania recenzji teatralnych, wiadomości prasowych; zajęcia połączone z wyjściem na przedstawienia teatralne,

* wykłady nt. teatru prowadzone przez pedagogów, choreografów, wykładowców kulturoznawstwa, pracownika działu marketingu, aktorów.

Teatr uczestnicząc w projekcie Edukacja będzie pobierał od uczestników opłaty za udział w zajęciach, które zostaną przeznaczone w całości na realizację zadania (honoraria dla wykładowców, materiały plastyczne, rejestracje filmowe i sesje fotograficzne). Teatr nie osiągnie z tytułu tej działalności zysku.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą stawki podatku od towarów i usług dla prowadzonych zajęć i wykładów w ramach zadania "Edukacja", za które Teatr pobiera należności od uczestników ww. zadania.

W świetle powyższych regulacji prawnych należy stwierdzić, że w przedstawionym opisie sprawy nie budzi wątpliwości, że Wnioskodawca wypełnia przesłanki podmiotowe wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy. Wnioskodawca jest podmiotem, o którym mowa w ww. przepisie, ponieważ jest samorządową instytucją kultury wpisaną do rejestru prowadzonego przez Urząd Marszałkowski i działa na podstawie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Ponadto odnosząc się do opisu sprawy należy wskazać, że zgodnie z powyższą charakterystyką terminu "kultura", organizacja zajęć i wykładów rozwijających aktywność twórczą seniorów, o charakterze integracyjnym, łączące różne grupy wiekowe i społeczne warsztatów, wiąże się bezpośrednio z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością kulturalną. Jak wskazał Zainteresowany realizowany program odpowiada na problem zbyt niskiej skali działań edukacyjnych z dziedziny teatru ruchu, realizuje założenia edukacji całożyciowej. Zatem usługi te mieszczą się w zakresie pojęcia "usługi kulturalne", ponieważ ich głównym celem jest upowszechnianie i rozwój kultury.

Tak więc organizacja zajęć i wykładów, stanowi niewątpliwie usługę kulturalną świadczoną przez podmiot wpisany do rejestru instytucji kultury.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że ustawodawca nie zdefiniował pojęcia "wstępu", nie określił również ani form, ani kategorii wstępu, zatem zasadnym stało się skorzystanie z definicji określonej w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa - www.sjp.pwn.pl), zgodnie z którą "wstęp" należy rozumieć jako możliwość wejścia "gdzieś", co nie jest równoznaczne z możliwością korzystania z dostępnych tam możliwości. Opłata za wstęp jest opłatą wnoszoną przez np. kibica co do zasady za uczestniczenie w imprezie poprzez np. oglądanie (uczestnictwo bierne).

Zatem pojęcia usług w zakresie wstępu (o którym mowa m.in. w poz. 182 załącznika nr 3 do ustawy) nie można utożsamiać z pojęciem "wstępu" uprawniającego do uczestniczenia w zajęciach, wykładach - będących przedmiotem wniosku, które prowadzone są na zasadzie czynnego uczestnictwa w nich. Warsztaty te - jak wskazuje Wnioskodawca - przybliżają teatr ruchu, który pokazuje, jak można się komunikować za pomocą gestów, mowy ciała, mimiki, czyli technik pozawerbalnych, które rozwijają w społeczeństwie empatię, wrażliwość na język ciała i jego świadomość.

Jednocześnie w sprawie będącej przedmiotem wniosku, należy podkreślić, że Wnioskodawca wskazał, że prowadząc zajęcia i wykłady rozwijające aktywność twórczą seniorów, o charakterze integracyjnym, łączące różne grupy wiekowe i społeczne warsztatów, odpłatność pobierana od uczestników jest przeznaczana w całości na realizację zadania (honoraria dla wykładowców, materiały plastyczne, rejestracje filmowe i sesje fotograficzne). Teatr nie osiągnie z tytułu tej działalności zysku.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi realizowane w związku z zadaniem pn. "Edukacja" będą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z powołanym wcześniej art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, ponieważ Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury wpisaną do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Urząd Marszałkowski, działającą na podstawie przepisów ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Ponadto w analizowanej sprawie nie jest spełniona przesłanka negatywna uregulowana w art. 43 ust. 18 ustawy - Wnioskodawca świadcząc ww. usługi kulturalne nie osiąga zysku, a jeżeli zysk zaistnieje, to jest on - jak wskazuje Wnioskodawca - przeznaczany są na realizację zadania (honoraria dla wykładowców, materiały plastyczne, rejestracje filmowe i sesje fotograficzne).

Podsumowując, dla usług świadczonych przez Wnioskodawcę polegających na prowadzeniu zajęć i wykładów rozwijających aktywność twórczą seniorów, o charakterze integracyjnym w ramach realizowanego programu pn. "Edukacja" prawidłowym jest zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Informuje się ponadto, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na usługi polegające na organizowaniu zajęć w ramach zadania Edukacja (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2). Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na usługi wynajmu mieszkania gościnnego w budynku mieszkalno-gospodarczym i wynajęcie pokoju własnemu pracownikowi w budynku administracyjnym (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1) oraz w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania materiałów drukowanych (broszury, programy teatralne, ulotki) o cenie nabycia jednostkowej powyżej 10 zł (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3) został załatwiony w dniu 18 września 2014 r. interpretacjami nr: ILPP1/443-525/14-2/AI oraz ILPP1/443-525/14-4/AI.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.