ILPP1/443-518/09-4/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2009 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 27 kwietnia 2009 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 28 kwietnia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 czerwca 2009 r. (data wpływu 15 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek budowlanych - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek budowlanych. Powyższy wniosek uzupełniono pismem z dnia 10 czerwca 2009 r. o doprecyzowanie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest wraz z mężem współwłaścicielem nieruchomości gruntowych rolnych kupionych w latach dziewięćdziesiątych, w tym również działki rolnej o pow. 1,30 ha, która w ramach prac nad planem przestrzennego zagospodarowania została zakwalifikowana jako teren pod budownictwo mieszkaniowe. W roku 2008 podzielono nieruchomość na działki budowlane, zostało to zatwierdzone przez Burmistrza Gminy. Przedmiotowe nieruchomości, w tym działkę wyżej wymienioną nabyto jako majątek prywatny, który nie był wykorzystywany na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej. Aktualnie Wnioskodawczyni planuje powstałe po podziale działki sprzedać osobom fizycznym.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała, iż w okresie ostatnich sześciu lat nie dokonała żadnej dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, jak też nie świadczyła usług rolniczych. Nie dokonywała również zakupów produktów potwierdzanych fakturami VAT-RR.

Wnioskodawczyni poinformowała ponadto, iż posiadany grunt był udostępniany innym osobom na podstawie umowy dzierżawy.

Przedmiotowy grunt został podzielony na czternaście działek. Okres sprzedaży działek i ich ilość jest niemożliwa do sprecyzowania, gdyż aktualnie zainteresowanie kupnem jest niewielkie. Powodem sprzedaży działek jest dokończenie remontu domu. Wnioskodawczyni w roku 2007 i w roku 2008 dokonywała sprzedaży gruntów rolnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zbycie wyżej wymienionych działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w opisanej sytuacji dojdzie do sprzedaży składników majątku prywatnego nie wykorzystywanego na potrzeby działalności gospodarczej, zatem transakcja ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem sprzedający nie ma cech podatnika VAT.

Na gruncie polskiej regulacji prawnej tj. ustawy o podatku od towarów i usług nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, sprzedaż majątku osobistego, prywatnego, który nie został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem, sprzedaż nawet kilkukrotna przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich profesjonalnej odsprzedaży, nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu. Podatnikiem w obrocie nieruchomościami jest podmiot, który jest handlowcem i obraca częstotliwie budynkami, lokalami, gruntami. A jeśli nie częstotliwie to z takim zamiarem. O zamiarze częstotliwości decydowałoby przygotowanie obiektu, wystawianie do sprzedaży, oferowanie na rynku posiadanego majątku - nawet gdyby nie dochodziło do wielu transakcji. Czynności podlegające opodatkowaniu wykonywane przez podmiot nie występujący w tym wypadku w charakterze podatnika pozostają poza zakresem opodatkowania VAT. W przypadku, gdy podatnik sprzedaje część swojego składnika majątkowego, którą zdecydował się zachować do użytku osobistego, nie działa on w odniesieniu do tej sprzedaży jako podatnik VAT. Potwierdza to orzecznictwo sądów administracyjnych:

* WSA z dnia 6 września 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 1254/06,

* NSA z dnia 24 kwietnia 2007 r., sygn. akt I FSK 603/06.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Przez towary - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie częstotliwości należy rozumieć jako zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w odniesieniu do tej transakcji podatnik działał w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

W związku z powyższym, nawet w przypadku, gdy sprzedaż dokonywana jest jednorazowo lecz okoliczności wskazują na to, że zamysłem oraz celem sprzedającego jest ponowne wykonywanie tej czynności w przyszłości w sposób częstotliwy, to uznać należy, iż dla potrzeb opodatkowania podatkiem VAT wykonywana jest działalność gospodarcza.

Ponadto, tut. Organ nadmienia, iż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku VAT jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

Według art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Stosownie do § 2 ww. przepisu ustawy, czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.

Dzierżawa gruntu nierolniczego, rolniczego i leśnego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT). Wydzierżawiający staje się podatnikiem począwszy od zawarcia pierwszej umowy dzierżawy, ale może korzystać ze zwolnienia podmiotowego ze względu na wysokość obrotów (art. 113 ww. ustawy) lub ze zwolnienia przedmiotowego wskazanego w § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zgodnie z którym zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Z treści opisanego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła w latach 90-tych m.in. 1,30 ha gruntu rolnego. W okresie ostatnich sześciu lat nie dokonała żadnej dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, jak też nie świadczyła usług rolniczych. Nie nabywała również produktów potwierdzanych fakturami VAT-RR. W roku 2007 i w roku 2008 Wnioskodawczyni dokonała transakcji sprzedaży części gruntów rolnych. Zainteresowana informuje, iż posiadane grunty rolne były udostępniane na podstawie zawartej umowy dzierżawy. Obecnie nieruchomość została podzielona na czternaście działek w celu ich sprzedaży. Przedmiotowy grunt sklasyfikowany jest wg miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty we wniosku opis zdarzenia przyszłego wskazać należy, iż Wnioskodawczyni nie będzie zbywała majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Dokonując dostawy kilkunastu działek (14) powstałych z podziału gruntu, uprzednio zakupionego, a następnie wydzierżawianego w celach zarobkowych, tj. skutkujących uzyskiwaniem korzyści majątkowych z tego tytułu, Zainteresowana wypełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Ponadto, grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W związku z powyższym, stwierdza się, że sprzedaż przedmiotowych działek będzie nosiła znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a dokonująca dostawy działek Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika wykonującego czynności podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, w przypadku gruntów niezabudowanych zwolniona od podatku jest jedynie dostawa terenów innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego), a w przypadku ich braku inne akty ustanowione przez właściwe organy (studium uwarunkowań oraz decyzja o warunkach zabudowy), natomiast dopiero w przypadku braku wyżej wskazanych dokumentów - ewidencja gruntów.

Należy jednak wskazać, iż kwalifikowanie przeznaczenia gruntów w oparciu o dokumentację dotyczącą kształtowania i prowadzenia polityki przestrzennej nie leży w kompetencji organów podatkowych - art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.).

Uwzględniając opis zdarzenia przyszłego wskazujący, iż zakupiony grunt zgodnie z zapisami w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego sklasyfikowany jest jako grunt pod budownictwo mieszkaniowe, stwierdzić należy, iż dostawa nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy, podatnicy dokonujący dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę nie mogą również skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy.

W oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawczynię opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że transakcja sprzedaży przedmiotowych działek wydzielonych z gruntu, udostępnianego wcześniej w drodze czynności odpłatnej osobie trzeciej (czynności stanowiącej wykorzystanie towarów w celach zarobkowych), na podstawie umowy dzierżawy, wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i tym samym będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, zbycie przedmiotowych działek będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, według podstawowej, 22% stawki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.