ILPP1/443-512/14-4/AW - Możliwość uznania sprzedawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego utwardzonym placem manewrowym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2014 r. (data wpływu 23 czerwca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 września 2014 r. (data wpływu 29 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku VAT z tytułu sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 23 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku VAT z tytułu sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 września 2014 r. o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe, pytania oraz własne stanowisko Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca będący osobą fizyczną posiada 1/2 udziału w prawie użytkowania wieczystego działki stanowiącej jedną działkę geodezyjną oraz w prawie własności wzniesionej na części tej działki budowli w postaci utwardzonego placu manewrowego. Pozostały udział w wysokości 1/2 w prawie użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości oraz związanym z nim prawie własności przysługują innej osobie fizycznej. Zainteresowany wraz z drugim współużytkownikiem wieczystym zamierzają dokonać jednej transakcji zbycia przysługującego prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa. Na jednej części nieruchomości jest zlokalizowany betonowy plac wynajmowany przez Wnioskodawcę oraz drugiego współużytkownika wieczystego od roku 2001 na potrzeby placu manewrowego. Czynsz płacony z tytułu wynajmu betonowego placu uwzględniał zawsze stawkę podatku VAT. Zainteresowany oraz drugi współużytkownik wieczysty nie dokonywali nakładów na betonowy plac w celu ulepszenia przekraczających 30% jego wartości początkowej.

Wnioskodawca wraz z drugim współużytkownikiem wieczystym w stosunku do nieruchomości podejmowali zorganizowane działania służące dalszemu zbyciu przysługującego im prawa, w szczególności uzyskali decyzję o warunkach zabudowy dla kompleksu handlowo-usługowo-biurowego. W toku jest również postępowanie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla budynków wielorodzinnych z uzupełnieniem funkcji handlowej. Jednocześnie Zainteresowany wraz z drugim współużytkownikiem wieczystym dokonywali szeregu zabiegów marketingowych, mających na celu pozyskanie potencjalnych inwestorów bądź nabywców, poprzez kierowanie różnego rodzaju ogłoszeń w przygotowywaniu ofert bądź też konferencji czy spotkań z liderami działającymi na rynku nieruchomości, którzy mogliby być zainteresowani zakupem. Wnioskodawca dokonywał transakcji podobnych, polegających na nabywaniu nieruchomości bądź prawa użytkowania wieczystego na nieruchomościach, w celu ich dalszej odsprzedaży. Wcześniejszy obrót polegający na nabywaniu nieruchomości bądź prawa użytkowania wieczystego, oraz ich późniejsza odsprzedaż innemu podmiotowi były dokonywane z zapłatą należnego podatku VAT. Od roku 2006 Zainteresowany jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

W chwili obecnej Wnioskodawca prowadzi negocjacje z dwoma potencjalnymi nabywcami. W pierwszym stanie sprawy - jeden z oferentów nie zamierza wykorzystywać znajdującego się na działce placu betonowego, a planowane przez niego zamierzenie inwestycyjne zakłada jego rozbiórkę i realizację niezależnego od nich zamierzenia inwestycyjnego na podstawie uzyskanej przez Zainteresowanego decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, odpowiadającej jego planom. W drugim stanie sprawy - drugi z potencjalnych nabywców zamierza, w ramach realizowanego zamierzenia inwestycyjnego wykorzystać przynajmniej część istniejącego na przedmiotowej nieruchomości utwardzenia z przeznaczeniem pod plac manewrowy.

Transakcja sprzedaży udziałów w prawie użytkowania wieczystego zostanie dokonana przez obydwu aktualnych współużytkowników wieczystych temu samemu nabywcy.

Ponadto w piśmie z dnia 24 września 2014 r. - stanowiącym uzupełnienie do wniosku - Wnioskodawca wskazał, że:

1. Przedmiotem transakcji sprzedaży przez Zainteresowanego będzie udział w prawie użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego utwardzonym placem manewrowym.

2. Plac manewrowy jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409, z późn. zm.) oraz jest on trwale związany z gruntem.

3. Plac był wykorzystywany na cele działalności zwolnionej od VAT w okresie od miesiąca kwietnia 2000 r. do miesiąca października 2000 r. Od miesiąca listopada 2000 r. do dzisiaj przedmiotowy plac jest wynajmowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT, a usługa najmu świadczona przez Wnioskodawcę podlega podatkowi od towarów i usług.

4. W stosunku do tego placu (w związku z jego nabyciem lub budową) nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

5. Plac manewrowy jest udostępniany na podstawie umowy najmu w okresie od miesiąca kwietnia 2000 r. do dzisiaj. Przy czym usługa ta wykonywana jest w ramach działalności gospodarczej podlegającej podatkowi od towarów i usług od miesiąca listopada 2000 r. do dzisiaj.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu sprawy, Zainteresowany będący osobą fizyczną zostanie uznany za podatnika VAT przy dokonywaniu transakcji sprzedaży prawa użytkowania wieczystego (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Zdaniem Wnioskodawcy, żeby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej dokonaniem zostanie uznany za podatnika w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zainteresowany wskazuje, że podatnikiem w rozumieniu wskazanej powyżej ustawy będzie podmiot trudniący się zawodowo dokonywaniem dostawy towarów bądź świadczeniem określonych usług. Ustawodawca wprowadza legalną definicję pojęcia "działalność gospodarcza" art. 15 ust. 2 ww. ustawy, przez którą należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje, w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wnioskodawca wraz z drugim użytkownikiem wieczystym mają zamiar dokonać sprzedaży prawa użytkowania wieczystego na nieruchomości, na której zlokalizowany w chwili sprzedaży będzie betonowy plac. Wskazana powyżej sprzedaż będzie dokonywana w ramach prowadzenia działalności gospodarczej co oznacza, że podlega opodatkowaniu na zasadach przewidzianych w ustawie o VAT. Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zwanym dalej podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. O zawodowym charakterze prowadzonej przez osoby fizyczne działalności, którą jest Wnioskodawca, przesądza częstotliwość oraz ciągłość transakcji dokonywanych przez Zainteresowanego w celach zarobkowych, jak również fakt jego zarejestrowania jako czynnego podatnika VAT. Charakter dokonywanych działań w zakresie uzyskania stosownej decyzji o warunkach zabudowy, najem betonowego placu, poszukiwanie potencjalnych inwestorów, kierowanie do prasy ogłoszeń w celu pozyskania potencjalnych nabywców przemawia za uznaniem czynności zbycia użytkowania wieczystego za dostawę towaru w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a tym samym stwierdzenia, że wskazana transakcja będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca będzie przez organy podatkowe uznany za podatnika w rozumieniu ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty oraz budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Wskazać należy, że towarem jest również udział w prawie własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 112, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), dalej k.c. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnej nieruchomości za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c. stanowi odpłatną dostawę towarów.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

* dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* czynność ta wykonana została przez podmiot, który dla tej właśnie czynności występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle przytoczonych wyżej regulacji prawnych zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług definicja działalności gospodarczej ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tut. Organ nadmienia, że definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 672), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361). W konsekwencji, ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji, jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W ustaleniu, czy podmiot dokonujący sprzedaży w odniesieniu do tej czynności powinien być uznany za podatnika podatku VAT pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07. W orzeczeniu tym Sąd wskazał, że formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W orzeczeniu tym stwierdzono również, że fakt podjęcia, np. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną. Na taki rodzaj działalności wskazywać mogą takie działania, jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, zwłaszcza w sytuacji gdy sprzedawca jest już podatnikiem w zakresie usług budowlanych, deweloperskich czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne, jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca, w celu dokonania sprzedaży działki, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zatem biorąc pod uwagę tezy z powyższego orzeczenia Trybunału w sprawach C-180/10 i C 181/10 stwierdzić należy, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z powołanego wyżej orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej jednoznacznie wynika, że rozstrzygnięcie, czy podmiot w związku z realizacją określonej czynności występuje w charakterze podatnika wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

W świetle powołanych orzeczeń, nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Ponadto podjęcie takich czynności np. jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działanie marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną może stanowić również działalność gospodarczą.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca będący osobą fizyczną posiada 1/2 udziału w prawie użytkowania wieczystego działki stanowiącej jedną działkę geodezyjną oraz w prawie własności wzniesionej na części tej działki budowli w postaci utwardzonego placu manewrowego. Pozostały udział w wysokości 1/2 w prawie użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości oraz związanym z nim prawie własności przysługują innej osobie fizycznej. Zainteresowany wraz z drugim współużytkownikiem wieczystym zamierzają dokonać jednej transakcji zbycia przysługującego prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa. Na jednej części nieruchomości jest zlokalizowany betonowy plac wynajmowany przez Wnioskodawcę oraz drugiego współużytkownika wieczystego od roku 2001 na potrzeby placu manewrowego. Wnioskodawca wraz z drugim współużytkownikiem wieczystym w stosunku do nieruchomości podejmowali zorganizowane działania służące dalszemu zbyciu przysługującego im prawa, w szczególności uzyskali decyzję o warunkach zabudowy dla kompleksu handlowo-usługowo-biurowego. W toku jest również postępowanie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla budynków wielorodzinnych z uzupełnieniem funkcji handlowej. Jednocześnie Zainteresowany wraz z drugim współużytkownikiem wieczystym dokonywali szeregu zabiegów marketingowych, mających na celu pozyskanie potencjalnych inwestorów bądź nabywców, poprzez kierowanie różnego rodzaju ogłoszeń w przygotowywaniu ofert bądź też konferencji czy spotkań z liderami działającymi na rynku nieruchomości, którzy mogliby być zainteresowani zakupem. Wnioskodawca dokonywał transakcji podobnych, polegających na nabywaniu nieruchomości bądź prawa użytkowania wieczystego na nieruchomościach, w celu ich dalszej odsprzedaży. Wcześniejszy obrót polegający na nabywaniu nieruchomości bądź prawa użytkowania wieczystego, oraz ich późniejsza odsprzedaż innemu podmiotowi były dokonywane z zapłatą należnego podatku VAT. Od roku 2006 Zainteresowany jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. W chwili obecnej. Wnioskodawca prowadzi negocjacje z dwoma potencjalnymi nabywcami. W pierwszym stanie sprawy - jeden z oferentów nie zamierza wykorzystywać znajdującego się na działce placu betonowego, a planowane przez niego zamierzenie inwestycyjne zakłada jego rozbiórkę i realizację niezależnego od nich zamierzenia inwestycyjnego na podstawie uzyskanej przez Zainteresowanego decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, odpowiadającej jego planom. W drugim stanie sprawy - drugi z potencjalnych nabywców zamierza, w ramach realizowanego zamierzenia inwestycyjnego wykorzystać przynajmniej część istniejącego na przedmiotowej nieruchomości utwardzenia z przeznaczeniem pod plac manewrowy. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem transakcji sprzedaży przez Zainteresowanego będzie udział w prawie użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego utwardzonym placem manewrowym. Plac manewrowy jest udostępniany na podstawie umowy najmu w okresie od miesiąca kwietnia 2000 r. do dzisiaj. Przy czym usługa ta wykonywana jest w ramach działalności gospodarczej podlegającej podatkowi od towarów i usług od miesiąca listopada 2000 r. do dzisiaj.

W świetle powołanych powyżej przepisów, dostawa gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej.

Mając na względzie przedstawiony opis sprawy należy wskazać, że w analizowanej sprawie występują przesłanki pozwalające uznać, że dokonując dostaw ww. nieruchomości Wnioskodawca występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Jak wskazał sam Zainteresowany wraz z drugim współużytkownikiem wieczystym w stosunku do nieruchomości podejmowali zorganizowane działania służące dalszemu zbyciu przysługującego im prawa, w szczególności uzyskali decyzję o warunkach zabudowy dla kompleksu handlowo-usługowo-biurowego. W toku jest również postępowanie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla budynków wielorodzinnych z uzupełnieniem funkcji handlowej. Jednocześnie Wnioskodawca wraz z drugim współużytkownikiem wieczystym dokonywali szeregu zabiegów marketingowych, mających na celu pozyskanie potencjalnych inwestorów bądź nabywców, poprzez kierowanie różnego rodzaju ogłoszeń w przygotowywaniu ofert bądź też konferencji czy spotkań z liderami działającymi na rynku nieruchomości, którzy mogliby być zainteresowani zakupem. Ponadto Zainteresowany dokonywał transakcji podobnych, polegających na nabywaniu nieruchomości bądź prawa użytkowania wieczystego na nieruchomościach, w celu ich dalszej odsprzedaży. Nie bez znaczenia pozostaje również fakt, że Wnioskodawca wraz z drugim współużytkownikiem od roku 2000 wynajmowali w celach zarobkowych zlokalizowany na nieruchomości betonowy plac na potrzeby placu manewrowego. Pobierany czynsz z tytułu wynajmu był opodatkowany podatkiem od towarów i usług.

Zatem powyższe działania jednoznacznie wskazują, że Wnioskodawca w celu sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu zachowuje się jak podmiot profesjonalnie zajmujący się obrotem nieruchomościami. Zainteresowany zaangażował środki podobne do tych jakie, byłyby wykorzystywane przez handlującego nieruchomościami. Ponadto przed tymi czynnościami nieruchomość mająca być przedmiotem dostawy była udostępniana odpłatnie osobom trzecim na podstawie umowy najmu. Tym samym zbycie prawa użytkowania wieczystego oznacza sprzedaż majątku związanego z prowadzoną działalnością.

W ocenie tut. Organu opisane wyżej działania podejmowane przez Wnioskodawcę nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, a to oznacza, że dostawy wskazanej nieruchomości nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Zainteresowanego wypełniają definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, zatem Wnioskodawca występuje - w związku z dostawą udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu - w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji ww. sprzedaż będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej wskazania, czy Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku VAT z tytułu sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Natomiast kwestia dotycząca możliwości zastosowania zwolnienia od podatku przy dostawie udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego utwardzonym placem manewrowym (pytania oznaczone we wniosku nr 2 i nr 3) została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 1 października 2014 r. nr ILPP1/443-512/14-5/AW.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.