ILPP1/443-511/10-2/NS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2010 r. (data wpływu 7 maja 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie duplikatu faktury - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie duplikatu faktury.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Kontrahent, który świadczył usługę na rzecz Wnioskodawcy, wystawił i doręczył w styczniu 2008 r. fakturę, ale wobec sporu co do wysokości należnych kwot Zainteresowany nie odliczył podatku VAT naliczonego, wynikającego z faktury. Oryginał faktury zaginął u Wnioskodawcy. Zainteresowany domaga się od kontrahenta wystawienia duplikatu faktury. Kontrahent odmawia wystawienia duplikatu faktury stwierdzając, iż nie może tego uczynić, gdyż wkrótce po wystawieniu faktury zlikwidował działalność gospodarczą, a ponadto na podstawie wystawionego aktualnie duplikatu Wnioskodawca nie będzie mógł odliczyć podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowany może domagać się wystawienia duplikatu faktury od kontrahenta, który zlikwidował aktualnie działalność gospodarczą oraz czy na podstawie tegoż duplikatu będzie mógł dokonać odliczenia podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, fakt zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej nie stanowi przeszkody do wystawienia duplikatu faktury przez podatnika będącego przedsiębiorcą - osobą fizyczną, gdyż osoba ta nadal jest podatnikiem (nadal jest zidentyfikowana tym samym numerem NIP, a jedynie nie jest już podatnikiem VAT czynnym). Stosownie do § 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, sprzedawca wystawia na wniosek nabywcy duplikat faktury. Prawodawca w powołanym przepisie rozporządzenia celowo użył określeń "sprzedawca" i "nabywca" tak, aby sprzedawca również po zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej mógł wystawić duplikat faktury, a nabywca mógł zrealizować swoje prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z tej faktury (duplikatu faktury).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

W myśl § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

W świetle § 9 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

W oparciu o § 19 ust. 1 rozporządzenia, faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca.

Oryginał faktury i faktury korygującej powinien zawierać wyraz "ORYGINAŁ", a kopia faktury i faktury korygującej - wyraz "KOPIA" (§ 19 ust. 2 rozporządzenia).

Na podstawie § 20 ust. 1 rozporządzenia, jeżeli oryginał faktury lub faktury korygującej ulegnie zniszczeniu albo zaginie, sprzedawca na wniosek nabywcy ponownie wystawia fakturę lub fakturę korygującą, zgodnie z danymi zawartymi w kopii tej faktury lub faktury korygującej.

Stosownie do treści § 20 ust. 3 rozporządzenia, faktura i faktura korygująca wystawiona ponownie musi dodatkowo zawierać wyraz "DUPLIKAT" oraz datę jej wystawienia.

Duplikat faktury i faktury korygującej wystawia się w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca - § 20 ust. 4 rozporządzenia.

Zatem, duplikat jest ponownie wystawioną na wniosek nabywcy fakturą, zawierającą dane zawarte w kopii faktury, której oryginał uległ zniszczeniu albo zaginął, opatrzoną wyrazem "duplikat". Duplikat faktury jak i faktury korygującej, ma moc prawną równą fakturze pierwotnej, dokumentuje w ten sam sposób to samo zdarzenie gospodarcze, co faktura pierwotna i stanowi na równi z nią podstawę do odliczenia podatku naliczonego.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż kontrahent, który świadczył usługę na rzecz Wnioskodawcy, wystawił i doręczył w styczniu 2008 r. fakturę, ale wobec sporu co do wysokości należnych kwot Zainteresowany nie odliczył podatku VAT naliczonego, wynikającego z faktury. Oryginał faktury zaginął u Wnioskodawcy. Zainteresowany domaga się od kontrahenta wystawienia duplikatu faktury. Kontrahent odmawia wystawienia duplikatu faktury stwierdzając, iż nie może tego uczynić, gdyż wkrótce po wystawieniu faktury zlikwidował działalność gospodarczą, a ponadto na podstawie wystawionego aktualnie duplikatu Wnioskodawca nie będzie mógł odliczyć podatku VAT.

Przepisy w zakresie podatku od towarów i usług nie określają wprost kto jest uprawniony do wystawiania faktur. Wskazując w cytowanym wyżej art. 106 ustawy krąg podmiotów obowiązanych wystawić fakturę, ustawodawca posłużył się określeniem "podatnicy, o których mowa w art. 15".

Artykuł 15 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Status danego podmiotu jako podatnika VAT, w świetle powyższego przepisu jest niezależny od dokonania rejestracji dla potrzeb tego podatku. Jednakże należy podkreślić, iż mocą art. 96 ust. 1 ustawy, na podmioty, o których mowa w art. 15, nałożony został obowiązek złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenia rejestracyjnego, przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5. Z obowiązku tego wyłączone zostały jedynie podmioty zwolnione od podatku, które mogą owe zgłoszenie złożyć, aczkolwiek nie mają takiego obowiązku.

Należy także zauważyć, iż jak wynika z § 4 ust. 1 rozporządzenia, faktury VAT wystawiają tylko zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, iż uprawnieni do wystawiania faktur VAT są wyłącznie zarejestrowani dla celów podatku od towarów i usług podatnicy tego podatku. Tym samym, skoro duplikat faktury jest także fakturą VAT, tyle że ponownie wystawioną, mogą go wystawić tylko zarejestrowani czynni podatnicy VAT.

Reasumując, Zainteresowany nie może domagać się wystawienia duplikatu faktury od kontrahenta, który zlikwidował działalność gospodarczą.

Tym samym druga część pytania, dotycząca prawa do odliczenia podatku VAT z duplikatu wystawionego przez kontrahenta, który zlikwidował działalność gospodarczą, stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.