ILPP1/443-500/09-3/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2009 r. (data wpływu 24 kwietnia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 czerwca 2009 r. (data wpływu 30 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 czerwca 2009 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 19 stycznia 2009 r., Wnioskodawca - Gmina (dalej Gmina), aktem notarialnym nr dokonała sprzedaży działki nr ew. o pow. 1306 m położonej w miejscowości M na rzecz Przedsiębiorstwa Handlowego.

Dla obszaru, na którym znajduje się przedmiotowa działka brak jest aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie natomiast z opracowanym studium uwarunkowań i kierunków rozwoju, nieruchomość położona jest na terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, wielorodzinną i zagrodową. Studium nie jest aktem prawa miejscowego, jednak na jego podstawie sporządzone są plany miejscowe. Przedmiotowa działka zabudowana jest nieczynnym budynkiem hydroforni usytuowanym przy granicy wschodniej działki. Centralnie na działce znajduje się studzienka powiązana z hydrofornią. Budynek hydroforni (o pow. zabudowy 8,15 m x 6,59 m) to obiekt murowany, wolnostojący, z dachem płaskim, pokrytym papą, drzwi zewnętrzne stalowe, okna z pustaków szklanych - luksferów, otynkowany. Obiekt od lat jest nieużytkowany. Jego funkcja wraz z infrastrukturą na szacowanych nieruchomościach jest nieużyteczna. Na dzień oględzin działka poddana wycenie jest zagospodarowana obiektami zbędnymi. Zgodnie z powyższym opisem nieruchomości do wyceny działki 71/28 został przyjęty współczynnik K-0,90 z uwagi na utrudnienia w zabudowie (konieczność rozbiórki budynku i budowli). Po stwierdzeniu przez rzeczoznawcę majątkowego, że budynek znajdujący się na działce nr 71/28 (hydrofornia) nie spełnia swojej funkcji i jest konieczny do rozbiórki oraz po przyjęciu przez rzeczoznawcę współczynnika K-0,90 i zgodnie z postanowieniem Wójta Gminy z dnia 24 listopada 2008 r. Gmina sprzedała ww. działkę jako teren przeznaczony pod zabudowę wielorodzinną, jednorodzinną, zagrodową - symbol M. Mając powyższe na uwadze, do wyceny ww. nieruchomości, Wnioskodawca doliczył należny podatek VAT w stawce 22%.

W piśmie z dnia 30 czerwca 2009 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku Gmina wskazała, że:

* ww. nieruchomość została nabyta przez Gminę przed 1993 r., tj. przed wejściem w życie ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem Gmina nie miała możliwości odliczenia podatku,

* na przedmiotową nieruchomość nie były poczynione nakłady finansowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

* Czy Gmina słusznie pobrała podatek VAT w wysokości 22% od sprzedaży działki położonej w miejscowości M zabudowanej budynkiem od dnia 19 października 2001 r. nieczynnej hydroforni, której zbiorniki ciśnieniowe zostały wyłączone z eksploatacji i która zgodnie z wyceną rzeczoznawcy jest przeznaczona do rozbiórki ponieważ utrudnia zabudowę działki zgodnie z jej przeznaczeniem.

* Czy też ww. nieruchomość podlega zwolnieniu od podatku VAT w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Czy też podlega opodatkowaniu podatkiem VAT 22% zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina sprzedała działkę położoną w miejscowości M jako teren przeznaczony pod zabudowę wielorodzinną, jednorodzinną i zagrodową i zgodnie z postanowieniem Wójta Gminy z dnia 24 listopada 2008 r. Ponadto rzeczoznawca majątkowy stwierdził, że budynek znajdujący się na terenie ww. nieruchomości tj. hydrofornia nie spełnia swojej funkcji i jest konieczna jego rozbiórka. Ze względu na utrudnienia w zabudowie - konieczność rozbiórki budynku i budowli do wyceny działki został przyjęty współczynnik K-0.90. W związku z powyższym na podstawie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, do sprzedaży ww. nieruchomości Gmina naliczyła podatek VAT w wysokości 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0%. Ustawodawca daje także podatnikom możliwość stosowania zwolnień podatkowych.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Przez pierwsze zasiedlenie - art. 2 ust. 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Należy podkreślić, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Ponadto w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Na podstawie art. 43 ust. 7a ww. ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług. Na podstawie tego przepisu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntów. Powyższa zasada nie ma zastosowania dla czynności oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste, o czym stanowi art. 29 ust. 5a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. W myśl art. 3 pkt 3 ww. ustawy, przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury (...).

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że w dniu 19 stycznia 2009 r., Wnioskodawca dokonał sprzedaży działki zabudowanej nieczynnym budynkiem hydroforni. Przedmiotowy budynek (o pow. zabudowy 8,15 m x 6,59 m) to obiekt murowany, wolnostojący, z dachem płaskim, pokrytym papą, drzwi zewnętrzne stalowe, okna z pustaków szklanych - luksferów, otynkowany.

Ponieważ rzeczoznawca majątkowy oszacował, iż budynek hydroforni znajdujący się na działce nie spełnia swojej funkcji i jest konieczna jego rozbiórka, Gmina sprzedała ww. działkę jako teren przeznaczony pod zabudowę wielorodzinną, jednorodzinną, zagrodową (symbol M) i zastosowała stawkę podatku w wysokości 22%.

Przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Gminę przed 1993 r., tj. przed wejściem w życie ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem Gmina nie miała możliwości odliczenia podatku. Ponadto na ww. nieruchomość Wnioskodawca nie poczynił nakładów finansowych.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a cyt. ustawy, odnosi się wprost do budynków, budowli lub ich części, a nie do ich wartości, czy innych parametrów.

W związku z tym, w analizowanej sprawie, dla określenia sposobu opodatkowania sprzedaży ww. nieruchomości nie będzie miał znaczenia stan techniczny, czy wartość budynku (hydroforni), a jedynie przesłanki wskazane wprost w cyt. wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że sprzedaż budynku (hydroforni) korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Podstawą tego zwolnienia jest art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT - jeżeli warunki odnoszące się do pierwszego zasiedlenia (zdefiniowanego w cyt. wyżej art. 2 pkt 14) są spełnione, lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy.

W konsekwencji powyższego ze zwolnienia od podatku VAT - w myśl art. 29 ust. 5 powołanej ustawy - korzysta również dostawa gruntu, na którym posadowiony został przedmiotowy budynek.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.