ILPP1/443-492/13-4/HW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2013 r. (data wpływu 10 czerwca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 sierpnia 2013 r. (data wpływu 2 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku aportu budynku - jest prawidłowe.

W dniu 10 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku aportu budynku. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 sierpnia 2013 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina, zwana dalej Gminą, jest czynnym podatnikiem VAT.

Dnia 10 października 2001 r. Wnioskodawca nabył budynek przychodni zdrowia, prawo użytkowania wieczystego działki, na której budynek jest położony oraz wyposażenie budynku. Sprzedaż udokumentowano fakturą VAT nr (...) z dnia 12 października 2001 r. wystawioną na Urząd Gminy, sprzedaż była zwolniona od podatku VAT. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Przedmiotowa nieruchomość wykorzystywana jest na potrzeby świadczenia usług zdrowotnych. W latach 2001 - 2009 Gmina wydzierżawiała budynek na rzecz X (dalej zwane: X), dzierżawa dokumentowana była fakturami VAT wystawianymi przez Gminę. Dnia 23 grudnia 2009 r. na podstawie Zarządzenia Burmistrza (...) nr (...) Gmina powierzyła zarząd przedmiotowej nieruchomości swojej jednostce budżetowej - Y (dalej zwane: Y). Do dnia dzisiejszego przedmiotowa nieruchomość jest pod zarządem Y, stanowi jednak własność Gminy i jest jej środkiem trwałym. Gmina zamierza przekazać aportem opisaną wyżej nieruchomość.

Pismem z dnia 28 sierpnia 2013 r. Wnioskodawca poinformował, że ulepszenie środków trwałych - zgodnie z definicją zawartą w art. 16g ust. 13 ustawy o CIT - występuje gdy "suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji." Gmina nie dokonywała wydatków na ulepszenie, w stosunku do których miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jedynym wydatkiem, który zwiększył wartość początkową przedmiotowego środka trwałego były koszty opłaty sądowej w wysokości 21.774,60 zł (zwiększenie wartości nastąpiło 20 listopada 2002 r.).

Gmina dokonała remontu w latach 2008 - 2009, którego koszty wyniosły 152.300 zł. Remontu tego nie można jednak uznać za ulepszenie. Jego wartość nie stanowi też 30% wartości początkowej obiektu, która wynosi 2.203.990,92 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy aport budynku przychodni korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność wniesienia budynku jako aport jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

* dostawa jest dokonywania w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

* pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

* wybudowaniu lub

* ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Natomiast wmyśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

* w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

* dokonujący ich dostaw nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Stosownie do treści art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z powyższych przepisów, zdaniem Wnioskodawcy, wynika, że dostawa nieruchomości (budowli), co do zasady, korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata. W sytuacji, gdy okres między pierwszym zasiedleniem a dostawą budynków, budowli jest krótszy niż 2 lata, przy ustaleniu czy dostawa ta korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, istotne jest czy podatnikowi dokonującemu dostawy (budynków, budowli lub ich części) przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz czy dostawca ponosił wydatki na ich ulepszenie, a jeżeli ponosił takie wydatki, to czy były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Gmina w latach 2001 - 2009 wydzierżawiała przedmiotową nieruchomość na rzecz X, dzierżawa była dokumentowana fakturami VAT. Dnia 23 grudnia 2009 r., Gmina na podstawie Zarządzenia Burmistrza nr (...) powierzyła zarząd przedmiotowej nieruchomości swojej jednostce budżetowej - Y. Do dnia dzisiejszego przedmiotowa nieruchomość jest pod zarządem Y, stanowi jednak własność Gminy i jest jej środkiem trwałym.

W latach 2008-2009 Gmina ponosiła wydatki na remont korytarza oraz remont sal terapii dzieci niepełnosprawnych. Koszt remontu wyniósł 152.348,36 zł brutto. Gmina odliczyła podatek VAT z tych zakupów.

W świetle powyższego wniesienie przez Gminę aportu w postaci budynku przychodni zdrowia wraz z prawem użytkowania wieczystego działki, na której budynek jest położony oraz wyposażeniem budynku nie będzie odbywało się w ramach pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Pierwsze oddanie nieruchomości do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu użytkownikowi nieruchomości miało miejsce 10 października 2001 r. Zawarta umowa odpłatnej dzierżawy w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jest czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT. Zatem z dniem podpisania tej umowy i oddania przedmiotowego środka trwałego w dzierżawę nastąpiło pierwsze zasiedlenie. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą towarów w ramach aportu upłynie okres 12 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Wniesienie wkładu wiąże się z przeniesieniem na spółkę wszelkich praw do przedmiotu wkładu, a więc także prawa własności.

W świetle wskazanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, iż wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci nieruchomości do spółki spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie wyrażonych pieniężnie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Ponadto zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 247 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przytoczonych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku VAT w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Z uwagi więc na fakt, że wniesienie aportem nieruchomości będzie niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla zamierzonej czynności Gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, natomiast powyższa czynność w świetle ustawy będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów.

Stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Niemniej jak wynika z art. 146a pkt 1 ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług oraz w przepisach wykonawczych przewiduje się dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z treści ww. przepisu wynika, iż dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku lub budowli kluczowym jest ustalenie, czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Zatem przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć nie tylko umowę sprzedaży, ale także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w 43 ust. 1 pkt 10a lit. b - stosownie do art. 43 ust. 7a - nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Należy podkreślić, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Zatem, ustawodawca daje podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - możliwość zrezygnowania ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Ponadto, zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem dostawy podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również dostawa gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

Natomiast z § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia wynika, iż zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, prawo wieczystego użytkowania gruntu będące przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Gmina - będąca czynnym podatnikiem VAT - dnia 10 października 2001 r. nabyła budynek przychodni zdrowia, prawo użytkowania wieczystego działki, na której budynek jest położony oraz wyposażenie budynku. Sprzedaż udokumentowano fakturą VAT nr (...) z dnia 12 października 2001 r. wystawioną na Urząd Gminy, sprzedaż była zwolniona od podatku VAT. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Przedmiotowa nieruchomość wykorzystywana jest na potrzeby świadczenia usług zdrowotnych. W latach 2001-2009 Gmina wydzierżawiała budynek na rzecz X, dzierżawa dokumentowana była fakturami VAT wystawianymi przez Gminę. Dnia 23 grudnia 2009 r. na podstawie Zarządzenia Burmistrza nr (...) Gmina powierzyła zarząd przedmiotowej nieruchomości swojej jednostce budżetowej - Y. Do dnia dzisiejszego przedmiotowa nieruchomość jest pod zarządem Y, stanowi jednak własność Gminy i jest jej środkiem trwałym. Gmina zamierza przekazać aportem opisaną wyżej nieruchomość. Gmina nie dokonywała wydatków na ulepszenie, w rozumieniu podatku dochodowego, w stosunku do których miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jedynym wydatkiem, który zwiększył wartość początkową przedmiotowego środka trwałego były koszty opłaty sądowej w wysokości 21.774,60 zł (zwiększenie wartości nastąpiło 20 listopada 2002 r.). Gmina dokonała remontu w latach 2008 - 2009, którego koszty wyniosły 152.300 zł. Remontu tego nie można jednak uznać za ulepszenie. Jego wartość nie stanowi też 30% wartości początkowej obiektu, która wynosi 2.203.990,92 zł.

Podkreślić należy, iż w analizowanej sprawie, kluczowym elementem jest ustalenie, czy w odniesieniu do opisanych budynków i lokali nastąpiło pierwsze zasiedlenie, a jeżeli tak, to w którym momencie.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż planowane wniesienie aportem przedmiotowego budynku, nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, gdyż do pierwszego zasiedlenia ww. budynku doszło - jak wynika z opisu zdarzenia - w momencie jego zakupu w roku 2001 w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, aczkolwiek zwolnionej od podatku VAT. W niniejszej sytuacji spełniony zostanie również drugi warunek umożliwiający zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż między pierwszym zasiedleniem a aportem (dostawą) wskazanego budynku minie okres dłuższy niż 2 lata. W związku z powyższym, aport ten będzie mógł korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Ponadto należy wskazać, że Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ulepszenie budynku, które stanowiłyby więcej niż 30% wartości początkowej tego obiektu.

Podsumowując, z uwagi na spełnienie warunków określonych w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, aport opisanego budynku przychodni będzie mógł korzystać ze zwolnienia od podatku.

Należy podkreślić, że tut. Organ uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia od podatku w związku z aportem budynku jednakże w oparciu o inne uzasadnienie.

Tutejszy Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym zdarzeniu przyszłym, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Dotyczy to w szczególności kwestii prawa do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT aportu prawa wieczystego użytkowania oraz wyposażenia budynku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.