ILPP1/443-484/07-3/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Cywilnej "P." przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2007 r. (data wpływu 14 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT odpłatnego dojazdu pracowników do miejsca pracy - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT odpłatnego dojazdu pracowników do miejsca pracy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zapewnia swoim pracownikom, niemającym miejsca zamieszkania w P. dowóz "do" i "z" miejsca pracy z uwagi na brak dogodnych połączeń komunikacji miejskiej, umożliwiających dojazd.

Aby zapewnić dowóz pracowników, pracodawca zawarł z przewoźnikiem umowę, zgodnie z postanowieniami której opłata za usługi została określona w sposób ryczałtowy, wynikający z liczby przejechanych kilometrów oraz ustalonej stawki za kilometr.

Pracodawca pokrywa tylko część kosztów przewozu ponieważ na mocy wewnętrznych przepisów, pracownicy zwracają pracodawcy część kosztów przewozu - wartość ustaloną kwotowo, jednakową dla wszystkich pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, zapewnienie pracownikowi częściowo odpłatnego dowozu do pracy stanowi świadczenie przez pracodawcę usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, czy też jest to czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonane świadczenie dowozu pracowników "do" i "z" miejsca pracy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż wykonywane są na potrzeby Spółki, i są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem VAT", podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jednocześnie zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 8 ust. 2 cyt. ustawy, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Z zawartego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca umożliwia swoim pracownikom dojazd do miejsca pracy. Brak dogodnych połączeń komunikacyjnych do zakładu pracy skłonił Wnioskodawcę do zawarcia z przewoźnikiem umowy przewozu. Zainteresowany pokrywa część kosztów przewozu a pozostałą należność opłacają pracownicy. Należność regulowana przez pracowników następuje poprzez zwrot określonej kwoty na rzecz pracodawcy.

Uwzględniając treść powołanych przepisów oraz zawarty we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że ponieważ świadczenie, które jest tylko "częściowo" odpłatne jest w dalszym ciągu "odpłatnym" to przedmiotowa sprawa wyczerpuje przesłanki określone art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Konsekwencją tego jest rzeczywiste odpłatne świadczenie usługi przez Wnioskodawcę na rzecz pracowników, a ta z kolei w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem nie mającym zastosowania w niniejszej sprawie. Natomiast obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. W związku z powyższym, w rozpatrywanej sytuacji podstawą opodatkowania będzie kwota należna od pracowników z tytułu świadczenia usługi dowozu do i z miejsca pracy pomniejszona o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22%. Należy jednak dodać, iż usługi transportowe (przewóz osób) świadczone na rzecz pracowników (dowóz do pracy) podlegają opodatkowaniu według stawki 7% (art. 41 ust. 2) jeżeli mieszczą się w grupowaniu PKWiU 60.23 "usługi pasażerskiego transportu lądowego pozostałe" - poz. 144 załącznika nr 3 do ustawy o VAT).

Zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji statystycznych - na podstawie Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Celem prawidłowego ustalenia klasyfikacji PKWiU świadczonej usługi zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Ł., który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych. Z uwagi na przywołane uregulowania oraz w związku z faktem, iż organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania wyrobów i usług, a dla prawidłowego określenia stawki w podatku od towarów i usług niezbędne jest zdefiniowanie czynności będących przedmiotem wniosku oraz ich zaklasyfikowanie do właściwego grupowania statystycznego, obowiązek ten spoczywa na Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.