ILPP1/443-483/10-3/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2010 r. (data wpływu 29 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania umów określonych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy - jest prawidłowe.

W dniu 29 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania umów określonych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wykonuje zawód radcy prawnego na podstawie stosunku pracy. Zainteresowana planuje zawrzeć umowy zlecenia (4). Będą one zawarte z osobami prawnymi lub jednostkami organizacyjnymi nie posiadającymi osobowości prawnej.

Umowy będą przewidywać:

Zainteresowana nie prowadzi działalności gospodarczej, nie prowadzi również indywidualnej praktyki w kancelarii radcy prawnego. Pracuje jako radca prawny, na podstawie umowy o pracę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadczenie usług prawnych na podstawie umowy zlecenia nie stanowi wykonywanej samodzielnie działalności gospodarczej i świadcząc je, Wnioskodawczyni nie będzie z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług, a wykonywane przez nią czynności nie będą podlegały opodatkowaniu tym podatkiem (art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT).

Zdaniem Wnioskodawczyni, świadczenie usług prawnych na podstawie umowy zlecenia nie będzie stanowiło wykonywanej samodzielnie działalności gospodarczej. Z tytułu wykonywanych czynności pomocy prawnej Zainteresowana nie będzie podatnikiem podatku VAT, a wykonywane czynności nie będą podlegały opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy.

Własne stanowisko Wnioskodawczyni poparła interpretacjami indywidualnymi:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 listopada 2008 r., nr ILPP2/443-737/10-6/ISN oraz

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 maja 2009 r., nr IPPP2/443-224/09-2/AZ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Jedną z głównych zasad opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest zasada powszechności. Zgodnie z nią podatek VAT płacą wszyscy podatnicy dokonujący sprzedaży towarów i usług, bez względu na odbiorcę i przeznaczenie towaru lub usługi. Ustawa o podatku od towarów i usług określa podmioty, które uznawane są za podatników podatku VAT oraz czynności, których wykonanie podlega opodatkowaniu VAT (art. 5 ustawy). Wykaz podmiotów, które uważane są za podatników podatku VAT określony jest bardzo szeroko w artykułach 15, 17 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług różni się od definicji działalności gospodarczej zawartych w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.), w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz w innych ustawach podatkowych. Powyższa definicja ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Trzeba przyjąć, że działalnością gospodarczą jest tylko aktywność wykonywana w sposób profesjonalny. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika podatku VAT w zakresie tych czynności.

Według art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

W rozumieniu art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej - z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Z przytoczonych informacji wynika, że Wnioskodawczyni wykonuje zawód radcy prawnego na podstawie stosunku pracy, a obecnie planuje zawrzeć umowy zlecenia; będą one zawarte z osobami prawnymi lub jednostkami organizacyjnymi nie posiadającymi osobowości prawnej. Umowy będą przewidywać m.in. fakt wykonywania usług, które będą wykonywane w dniach uzgodnionych ze zleceniodawcą w określonym tygodniowo lub miesięcznie wymiarze czasu pozostania w dyspozycji zleceniodawcy, w zakresie warunków wykonywania zleconych czynności Wnioskodawczyni będzie podporządkowana zleceniodawcy, w stosunku do osób trzecich zleceniodawca będzie ponosił odpowiedzialność za działania Wnioskodawczyni jak za działania własne. Wykonując czynności pomocy prawnej Wnioskodawczyni podlega rygorom ustawy o radcach prawnych. Umowa zostanie zawarta na okres 4 miesięcy, lub będą zawarte 4 umowy 1 miesięczne. Zleceniodawca będzie płatnikiem umowy zlecenia; pobierze i odprowadzi zaliczki na podatek dochodowy. Jako zleceniobiorca Wnioskodawczyni wystawi rachunek za wykonane czynności.

Ponadto z interpretacji indywidualnej z dnia 24 czerwca 2010 r., nr ILPB1/415-501/10-2/AG dotyczącej podatku dochodowego wynika, że wykonywane przez Wnioskodawczynię czynności w ramach opisanych wyżej umów zlecenie należy zakwalifikować do przychodów wymienionych art. 10 ust. 1 pkt 2 i art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - działalności wykonywanej osobiście.

Mając na uwadze powyższe oraz przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, że podpisanie umowy cywilnoprawnej (umowy zlecenia) spowoduje powstanie stosunku prawnego posiadającego cechy właściwe dla stosunku pracy, w ramach którego zleceniobiorca (radca prawny) związany będzie ze zlecającym wykonanie czynności (osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej) więzami prawnymi co do warunków wykonywania czynności, wynagrodzenia, a także odpowiedzialności zlecającego wobec osób trzecich. Stosunek prawny między zlecającym a wykonującym zlecenie wskazuje na cechy właściwe stosunkowi pracy, tj. obciąża zatrudniającego ryzykiem za wykonanie tych czynności, podporządkowuje wykonującego zlecenie co do warunków realizacji umówionych czynności oraz wynagrodzenia.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że świadczenie przez Wnioskodawczynię usług prawnych na podstawie umów zlecenia nie stanowi wykonywanej samodzielnie działalności gospodarczej i w efekcie Zainteresowana nie będzie z tego tytułu podatnikiem podatku VAT, a wykonywane czynności nie będą podlegały opodatkowaniu tym podatkiem. W przedmiotowej sprawie bowiem występują przesłanki wynikające z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, co oznacza, że zostały spełnione kryteria wyłączające świadczenie usług z czynności podlegających ustawie o podatku od towarów i usług.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania umów określonych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy.

Natomiast rozstrzygnięcie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych zawarte zostało w interpretacji nr ILPB1/415-501/10-2/AG wydanej w dniu 24 czerwca 2010 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.