ILPP1/443-477/08-3/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminnej Spółdzielni, przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2008 r. (data wpływu 9 maja 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 sierpnia 2008 r. (data wpływu 5 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży nieruchomości wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 9 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży nieruchomości wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 sierpnia 2008 r. o informacje dotyczące posadowionego na ww. gruncie budynku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada obiekt gastronomiczny w miejscowości S., gmina M. Obiekt został wybudowany przez Zainteresowanego w roku 1978 na działce 2 (...) o pow. 0,4678 ha, która stanowi użytkowanie wieczyste Spółdzielni do dnia 13 września 2092 r., natomiast obiekt stanowi własność Wnioskodawcy. Budynek jest obiektem jednokondygnacyjnym, murowanym parterowym, podpiwniczonym z podpiwniczonym tarasem, ma charakter pawilonu o konstrukcji mieszanej, ma 30 lat i w świetle art. 43 ust. 2 pkt 1 jest towarem używanym, a ponoszone na jego utrzymanie nakłady stanowiły bieżące nakłady eksploatacyjne nie zwiększające wartości ewidencyjnej nieruchomości. Obiekt wraz z infrastrukturą zewnętrzną i użytkową - zdaniem Zainteresowanego - jest obiektem używanym w rozumieniu ustawy o podatku VAT. Cała nieruchomość posiada założoną księgę wieczystą nr 8 (...) w Sądzie Rejonowym w T.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisaną we wniosku nieruchomość można uznać za towar używany i jej sprzedaż zwolnić od podatku VAT zgodnie z art. 43 ustawy z dnia 11 marca 2004 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości, tj. obiektu budowlanego, przynależnej do obiektu infrastruktury i prawa użytkowania wieczystego gruntu, ma kwalifikację towarów używanych i zgodnie z art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług winna być zwolniona od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ww. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Czynność zbycia prawa użytkowania wieczystego nie została przez ustawodawcę literalnie sklasyfikowana jako dostawa towaru lub świadczenie usługi.

Mając na względzie szerokie ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru (zawarta w cyt. wyżej art. 2 pkt 6) obejmuje grunty, należy stwierdzić, że zbycie prawa użytkowania wieczystego stanowi dostawę, o której mowa w art. 7 ust. 1 ww. ustawy. W wyniku sprzedaży prawa użytkowania wieczystego dochodzi bowiem do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz nabywcy, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0%. Ustawodawca daje także podatnikom możliwości stosowania zwolnień podatkowych. Zwolnienie od podatku może mieć charakter przedmiotowy, kiedy odnosi się do dostawy określonego towaru lub usługi i podmiotowy, kiedy dotyczy podatnika.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przez towary używane, na podstawie art. 43 ust. 2 ww. ustawy, rozumie się:

Stosowanie zwolnienia, o którym mowa wyżej, ustawodawca ograniczył jednak przepisem art. 43 ust. 6 ustawy o VAT, który stanowi, że zwolnienia nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług. Na podstawie tego przepisu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntów. Zatem co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są sprzedawane budynki, budowle lub ich części.

Ponadto, stosownie do § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku lub opodatkowane stawką podatku w wysokości 0%.

Mając na uwadze powyższą analizę przepisów należy stwierdzić, że budynek posadowiony na przedmiotowym gruncie spełnia definicję towaru używanego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2, albowiem:

* nakłady na jego budowę zostały poniesione przed wprowadzeniem do polskiego systemu prawnego podatku od towarów i usług, a zatem przy jego nabyciu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony,

* od końca roku, w którym zakończono budowę minęło więcej niż 5 lat,

* budynek nie podlega wyłączeniu ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 6 ustawy o VAT, ponieważ nakłady ponoszone na jego ulepszenie związane były wyłącznie z bieżącymi wydatkami eksploatacyjnymi.

W konsekwencji zwolnienia od podatku od towarów i usług ww. budynku, również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu trwale z nim związanego, będzie korzystać ze zwolnienia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.