ILPP1/443-474/07-2/IN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2007 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie: 10 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu paliwa - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu paliwa.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W kwietniu 2001 r. Wnioskodawca zakupił dla celów prowadzonej działalności gospodarczej samochód (z kratką), który w myśl obowiązujących wówczas przepisów podatkowych, spełniał warunki do uznania go za samochód ciężarowy.

Do dnia wejścia w życie nowej ustawy o VAT Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do tego samochodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z wejściem w życie, z dniem przystąpienia Polski do Unii Europejskiej nowej ustawy o VAT i przepisów art. 88 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 86 ust. 3 i 5 Wnioskodawca utracił prawo do odliczenia podatku naliczonego od paliwa zakupionego do samochodu, który do chwili obecnej w dowodzie rejestracyjnym zawiera zapis "samochód ciężarowy".

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo nie powinno działać wstecz i przepisy art. 88 ust. 1 pkt 3 w związku art. 86 ust. 3 i 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług dotyczą pojazdów zakupionych w okresie obowiązywania tej właśnie ustawy.

Wnioskodawca podkreśla, iż do tej pory stosował się do przepisów ww. ustawy i nie odliczał podatku naliczonego przy zakupie paliwa do tego samochodu, jednak po zapoznaniu się z wyrokiem WSA we Wrocławiu (sygn. akt. I SA/Wr 1852/06) stwierdza, że prawo do odliczenia w jego przypadku przysługuje. Zdaniem Zainteresowanego wynika to z faktu, iż w momencie zakupu samochodu, spełniał on warunki uznania go za samochód ciężarowy i takie odliczenie podatku naliczonego przysługiwało.

Na tle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Wejście w życie z dniem 1 maja 2004 r. przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, spowodowało wprowadzenie nowych zasad w zakresie uznania danego pojazdu za samochód osobowy lub ciężarowy, co ma swoje bezpośrednie konsekwencje w zakresie możliwości odliczania podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do tych pojazdów, nabytych i użytkowanych zarówno przed, jak i po tej dacie.

Zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 21 sierpnia 2005 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru:

Dopuszczalna ładowność = 357 kg + ilość miejsc (siedzeń), łącznie z miejscem dla kierowcy × 68 kg

* kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5.000 zł.

Dopuszczalna ładowność pojazdów oraz liczba miejsc (siedzeń) - zgodnie z ust. 5 powołanego przepisu - określana była na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji wskazanej powyżej nie miały określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznawało się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

Z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 21 sierpnia 2005 r. wynikało, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy.

Jeśli więc samochód nabyty przez Wnioskodawcę przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie spełniał wymogów art. 86 ust. 3-5 ustawy, prawo do odliczenia podatku naliczonego od paliwa wykorzystywanego do tego samochodu nie przysługiwało.

Zmiany, które weszły w życie z dniem 22 sierpnia 2005 r., dotyczące zarówno nabycia samochodów, jak i paliw służących do napędu tych samochodów, zostały zawarte w art. 86 ust. 3 - 7a ustawy o podatku od towarów i usług.

Z art. 86 ust. 3 cyt. ustawy wynika, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze nie więcej jednak niż 6.000 zł, z wyłączeniem pewnych kategorii pojazdów określonych przez ust. 4 tego artykułu. Jak wynika z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Jeżeli zatem przedmiotowy samochód jest pojazdem o masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony oraz nie spełnia wymagań określonych w art. 86 ust. 4, prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliw do tego pojazdu nie przysługuje, przy czym bez znaczenia jest data nabycia pojazdu.

Mając na uwadze cytowane powyżej przepisy należy zauważyć, iż zarówno stan prawny obowiązujący od 1 maja 2004 r. do 21 sierpnia 2005 r. jak i od 22 sierpnia 2005 r. nie przewiduje żadnych wyjątków w stosowaniu przepisu art. 88 ust. 1 pkt 3 oraz związanego z nim art. 86 ust. 3 ustawy. Do ustawodawcy należy kształtowanie systemu podatkowego i dlatego ma on prawo określać jaki dokument i jakie kryteria służą ustaleniu, czy dany pojazd spełnia ustawowy warunek skorzystania z odliczenia w pełnej wysokości. Oznacza to, że o kwestii, czy podatnik ma prawo do skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa wykorzystywanego do napędu posiadanego samochodu decydują tylko i wyłącznie cytowane powyżej przepisy.

Tym samym, jeżeli Wnioskodawca nabywa paliwo do napędu samochodu osobowego lub innego pojazdu samochodowego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT, bez względu na fakt, iż od roku rozpoczęcia użytkowania tego samochodu, prawo to przysługiwało na podstawie ówcześnie obowiązujących przepisów. Należy podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa nie ma charakteru prawa nabytego. Uzależnione jest ono wyłącznie od spełnienia określonych wymogów wynikających z przepisów w zakresie podatku od towarów i usług obowiązujących w okresie rozliczeniowym, w którym dokonano zakupu paliwa.

W ostatnich latach uprawnienia w zakresie odliczeń podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz zakupu paliwa do nich wynikające z przepisów o podatku od towarów i usług ulegały pozytywnym zmianom. Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wprowadziła preferencje podatkowe w zakresie możliwości odliczania kwoty podatku naliczonego przy nabyciu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, których dopuszczalna ładowność była mniejsza niż obliczona wg wzoru (kwota podatku do odliczenia stanowiła 50% nie więcej niż 5.000 zł). Przepisami ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756) podwyższono kwotę podatku do odliczenia przy nabyciu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony - odpowiednio z 50% na 60% oraz z 5.000 zł na 6.000 zł. Zmiany regulacji w powyższym zakresie polegały na rozszerzeniu i zliberalizowaniu preferencji podatkowych w tym zakresie i co do zasady nie wystąpiło "pogorszenie" warunków odliczania podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz paliw nabywanych do ich napędu.

Reasumując, jeżeli Wnioskodawca nabywa po dniu 30 kwietnia 2004 r. paliwo do napędu samochodu osobowego lub innego pojazdu samochodowego, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT, bez względu na fakt, iż na dzień nabycia tego pojazdu, prawo to przysługiwało na podstawie ówcześnie obowiązujących przepisów w zakresie podatku VAT.

Ponadto należy stwierdzić, iż powołany przez Stronę wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 4 kwietnia 2007 r. I SA/Wr 1852/06 jest rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznych i tylko do niego się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.