ILPP1/443-454/10-4/AW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 14 lipca 2010 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-454/10-4/AW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2010 r. (data wpływu 21 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym pismem dnia 30 czerwca 2010 r. (data wpływu 2 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uwzględnienia transakcji sprzedaży nieruchomości przy obliczaniu proporcji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uwzględnienia transakcji sprzedaży nieruchomości przy obliczaniu proporcji. Powyższy wniosek uzupełniono pismem z dnia 30 czerwca 2010 r. o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego oraz o wymaganą opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu x 2009 r. Zainteresowana zawarła umowę powierniczą z Firmą x, na nabycie w imieniu ww. Spółki nieruchomości gruntowej (działki rolnej) od osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej. Koszty związane z nabyciem, tj. koszty sporządzonego aktu notarialnego, opłaty sądowe i skarbowe były pokrywane przez Wnioskodawczynię, a następnie refakturowane na Spółkę.

Z tytułu wykonania umowy Zainteresowana otrzymała od Spółki prowizję w łącznej kwocie równej 5% ceny netto plus podatek VAT, od wysokości umowy sprzedaży nieruchomości. W dniu x 2009 r. Wnioskodawczyni wystawiła dla ww. firmy fakturę VAT zaliczka w wysokości 90.000,96 zł zwolnioną od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Ww. kwotę w dniu x 2009 r. Zainteresowana przelała na rachunek bankowy x i y, tytułem zadatku.

W dniu x 2010 r. Wnioskodawczyni wystawiła fakturę pomniejszoną o zaliczkę: 900.009,96 zł - 90.000,96 zł = 810.008,64 zł (kwota zwolniona od podatku VAT).

Zgodnie z umową powierniczą zawartą ze Spółką, kwota za zbycie zleconej działki dla ww. Spółki, za kwotę nabycia od x i y, nie przysporzyła Zainteresowanej dochodu. Jedynym dochodem jest wynagrodzenie prowizyjne.

W uzupełnieniu z dnia x 2010 r. Zainteresowana wskazała, iż prowadzi od 15 lat pośrednictwo w obrocie nieruchomościami z możliwością sprzedaży nieruchomości na własny rachunek. Zawarta ze Spółką umowa powiernicza jest pierwszą umową tego rodzaju. Wnioskodawczyni nie może wykluczyć podobnych umów w przyszłości. Ponadto, Zainteresowana nie prowadzi innej działalności gospodarczej i nigdy nie sprzedała żadnej nieruchomości, nawet prywatnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ww. transakcja, zwolniona od podatku VAT, jest uwzględniona przy obliczeniu proporcji do korekty rocznej VAT odliczonego.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy o VAT, przy ustaleniu proporcji nie uwzględnia się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług pośrednictwa finansowego, w zakresie w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie. Ponieważ u Zainteresowanej takie zdarzenie wystąpiło pierwszy raz i nie przewiduje jego powtórki, Wnioskodawczyni zastosowała się do ww. artykułu.

Według Zainteresowanej transakcja nabycia i zbycia nieruchomości, zgodnie z umową powierniczą, nie powinna być uwzględniana przy ustaleniu rocznej proporcji VAT odliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego, związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to w myśl art. 90 ust. 2 ww. ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Podatnik ma prawo do określenia części podatku podlegającej odliczeniu przy zastosowaniu proporcji opartej na strukturze sprzedaży jedynie w ściśle określonych przypadkach. Dla możliwości skorzystania z tej formy określenia podatku podlegającego odliczeniu konieczne jest jednoczesne spełnienie dwóch przesłanek:

1.

zaistnienia u podatnika zakupów związanych zarówno ze sprzedażą opodatkowaną, jak i nieopodatkowaną, tj. zwolnioną od podatku;

2.

niemożności wyodrębnienia kwot podatku naliczonego do poszczególnych rodzajów sprzedaży.

Artykuł 90 ust. 3 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 2 ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja.

Natomiast zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3 nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr 4 poz. 3, w zakresie w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia "sporadycznie". W takim przypadku w pierwszej kolejności stosuje się wykładnię językową, w taki bowiem sposób ustawodawca komunikuje się z podatnikiem jako adresatem normy. Dopiero gdy wykładnia językowa nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów dopuszczalne jest skorzystanie z pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych. Według internetowego słownika wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego - "sporadyczny" to zdarzający się, występujący czasami, nieregularnie, nieczęsto, przypadkowo, trafiający się tu i ówdzie, pojedynczo. Również słowo sporadyczny definiowane jest jako "występujący rzadko, nieregularnie" według Słownika Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa - www.sjp.pwn.pl).

Transakcje sporadyczne zatem to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić czy dana czynność może być uznana za sporadyczną, należy wziąć pod uwagę nie tylko częstotliwość jej wykonywania, ale także to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika.

Z treści wniosku wynika, iż w dniu x 2009 r. Zainteresowana zawarła umowę powierniczą ze Spółką x, na nabycie w imieniu ww. Spółki nieruchomości gruntowej (działki rolnej) od osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej. Z tytułu wykonania umowy Zainteresowana otrzymała od Spółki prowizję w łącznej kwocie równej 5% ceny netto plus podatek VAT, od wysokości umowy sprzedaży nieruchomości. Jak wskazała Wnioskodawczyni od 15 lat prowadzi pośrednictwo w obrocie nieruchomościami z możliwością sprzedaży nieruchomości na własny rachunek. Zawarta ze Spółką umowa powiernicza jest pierwszą umową tego rodzaju. Zainteresowana nie może wykluczyć podobnych umów w przyszłości.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa należy wskazać, iż za sporadyczne należy uznać te transakcje, które nie stanowią bezpośredniego, stałego i koniecznego elementu działalności, a zatem nie są związane z działalnością podatnika. Natomiast z okoliczności sprawy wynika, iż głównym przedmiotem działalności Wnioskodawczyni jest pośrednictwo w obrocie nieruchomościami z możliwością ich sprzedaży na własny rachunek. Zatem sprzedaży nieruchomości gruntowej (działki rolnej), o której mowa we wniosku, nie można uznać za transakcję dokonywaną sporadycznie w znaczeniu przepisu art. 90 ust. 6 ustawy. Jeżeli bowiem działalność gospodarcza polegająca na zakupie i sprzedaży nieruchomości stanowi stały element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za sporadyczne.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż sprzedaż nieruchomości gruntowej powinna zostać wliczona od obrotu, zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy, bowiem ww. transakcja nie jest czynnością dokonaną sporadycznie, o której mowa w art. 90 ust. 6 ustawy.

Tut. Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl