ILPP1/443-452/07-2/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2007 r. (data wpływu 30 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 30 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem niezabudowanej nieruchomości, w skład której wchodzą działki o nr 3XX, 3 (...) i 3 (...) o łącznej powierzchni 6942 m ^2, położonej we W., obręb S., dla której Sąd Rejonowy dla W.-K., IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą WR1K (...).

Pani nabyła przedmiotową nieruchomość w roku 2001 do majątku osobistego na podstawie umowy kupna-sprzedaży od Gminy W. Przedmiotowy grunt nie został nabyty w celu dalszego zbycia. Przychód ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie stanowi źródła utrzymania Wnioskodawcy.

Pani jest osobą fizyczną nie będącą przedsiębiorcą, nie prowadzi działalności gospodarczej. Nie jest również zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Nieruchomość nie jest wynajmowana, wydzierżawiana lub oddana w użytkowanie.

Przedmiotowy grunt ma zostać zbyty na rzecz spółki z o.o., prowadzącej działalność deweloperską - budowę nieruchomości mieszkaniowych. Spółka ta jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Sprzedaż nieruchomości będzie czynnością jednokrotną, a Wnioskodawca nie zamierza dokonywać innych podobnych sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zbycie przez osobę fizyczną, nie będącą podatnikiem podatku VAT oraz nie będącą przedsiębiorcą, nieruchomości stanowiącej jej majątek osobisty (prywatny) na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, będącej podatnikiem podatku VAT, w ramach jednorazowej umowy jest czynnością, w której taka osoba fizyczna nie występuje jako podatnik, a zatem takie zbycie nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielne działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 cyt. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Na gruncie ustawy o VAT następuje zatem podwójna identyfikacja podatnika. Po pierwsze, czynność musi być wykonana przez podatnika VAT. Po drugie, czynność musi polegać na wykonaniu dostawy lub świadczeniu usług za wynagrodzeniem. Zatem dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT tylko wówczas, gdy są wykonywane przez podatnika podatku od towarów i usług.

Podatnikiem VAT jest ten kto spełnia następujące warunki:

Rozwijając koncepcję zakresu podmiotowego opodatkowania, uznano, iż podatnikami VAT mogą być jedynie "przedsiębiorcy", prowadzący działalność gospodarczą w ramach zorganizowanego "przedsiębiorstwa" (W. Maruchin, VAT Komentarz. DOM Wydawniczy ABC, rok 2004).

Z art. 15 ustawy o VAT wynika ponadto, że nie stanowi działalności gospodarczej dokonanie pojedynczej transakcji, a zatem pojedyncze transakcje nie podlegają opodatkowaniu VAT. Przez zamiar częstotliwości prowadzenia działalności wskazany w art. 15 ust. 2 ww. ustawy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzonej działalności (A. Bartosiewicz, R. Kubacki VAT Komentarz. Wydawnictwo Zakamycze, rok 2004, str. 265).

Tak więc, obroty uzyskiwane przez podatnika poza prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, polegającą np. na sprzedaży części budynku należącej do jego majątku prywatnego - jakkolwiek pozostała jego część jest związana z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą - nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej.

Zgodnie z wyrokiem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 4 października 1995 r., sygnatura C-291/92, osoba dokonująca sprzedaży poza prowadzoną działalnością gospodarczą nie staje się podatnikiem podatku od wartości dodanej. Wyrok ten został wydany na podstawie VI Dyrektywy dotyczącej podatku VAT, która ma moc bezwzględnie obowiązującą i znalazła odzwierciedlenie w ustawie o VAT.

Wnioskodawca podnosi, iż w odniesieniu do osób fizycznych, znaczna część czynności, objętych zakresem opodatkowania, jest przez te osoby wykonywana prywatnie. Dotyczy to np. sprzedaży prywatnego samochodu niewykorzystywanego do działalności gospodarczej przez podatnika podatku VAT. W odniesieniu do przedmiotowej transakcji osoba fizyczna nie występuje jako podatnik, a zatem czynność ta nie podlega opodatkowaniu VAT. W konsekwencji wykonywanie czynności - będących w niektórych sytuacjach dostawą towarów czy świadczeniem usług - niemające miejsca w ramach działalności gospodarczej lub będącej czynnością jednorazową, nie czyni podmiotu je wykonującego podatnikiem.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli podatnik VAT i przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą, dokonując zbycia swojego majątku prywatnego nie działa jak podatnik w odniesieniu do tej czynności, to tym bardziej sprzedaż majątku prywatnego w ramach jednorazowej transakcji przez osobę fizyczną nie prowadzącą takiej działalności gospodarczej nie powoduje, że osoba taka występuje jako podatnik. Zatem zbycie nieruchomości w przedmiotowych okolicznościach nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na podstawie art. 15 ust. 2 - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie częstotliwości należy rozumieć jako zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takiej czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Zgodnie z aktualnie obowiązującą ustawą o podatku od towarów i usług grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. W przedmiotowej sprawie jednak Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 cyt. ustawy.

Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży gruntu Wnioskodawca działał w charakterze handlowca. Mimo, że nabył grunt w drodze umowy kupna-sprzedaży, nie dokonał podziału ani nie wykorzystywał go w działalności gospodarczej. Ponadto nieruchomość nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy czy też użyczenia. Z opisu zawartego we wniosku wynika, iż transakcja będzie miała charakter jednorazowy, a Zainteresowany nie zamierza dokonywać innych podobnych sprzedaży. Wnioskodawca sprzedając grunt korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, jeśli przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej (w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług) należy uznać, że jego sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.