ILPP1/443-434/13-4/JSK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2013 r. (data wpływu 23 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności odpłatnego udostępnienia przez Gminę przystanków za usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT - jest prawidłowe.

W dniu 23 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności odpłatnego udostępnienia przez Gminę przystanków za usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i opisane zdarzenie przyszłe.

Gmina (dalej: Gmina) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Na podstawie art. 16 ust. 1, 4 i 5 pkt 1 o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 5, poz. 13 z późn. zm.) Rada Miejska, jako organ stanowiący Gminy, podjęła w dniu 23 maja 2012 r. uchwałę nr (...) w sprawie ustalenia stawki opłaty za korzystanie przez operatorów i przewoźników z przystanków komunikacyjnych autobusowych, których właścicielem albo zarządzającym jest Gmina.

Przedmiotowa Uchwała dotyczy w szczególności przystanków komunikacyjnych na trasach A - kierunek B oraz B - kierunek A, przykładowo w miejscowościach C, D, A (dalej: przystanki) będących własnością Gminy, przy czym część z przystanków znajduje się w pasie ruchu drogowego, a część poza pasem drogowym. W przyszłości, identyczną uchwałą mogą zostać objęte kolejne przystanki na terenie Gminy.

W drodze powyższej Uchwały określono, iż warunkiem korzystania przez operatora lub przewoźnika z przystanków komunikacyjnych autobusowych jest zawarcie z Gminą stosownej umowy w tym zakresie. Na podstawie postanowień umowy każdy przewoźnik jest zobowiązany przekazać Gminie do dziesiątego dnia kończącego się kwartału informację o ilości zatrzymań środków transportu w kwartale poprzedzającym tę informację.

W przedmiotowej Uchwale podjęto postanowienia, iż za korzystanie przez operatorów i przewoźników z przystanków komunikacyjnych autobusowych, których właścicielem lub zarządzającym jest Gmina, będą pobierane opłaty w wysokości 0,05 zł za jedno zatrzymanie środka transportu na przystanku.

Powyższe czynności odpłatnego udostępniania przystanków komunikacyjnych autobusowych operatorom i przewoźnikom Gmina dokumentuje fakturami VAT, na których kwota 0,05 zł stanowi kwotę netto i jest powiększona o wartość VAT, w wysokości 23% (tekst jedn.: obowiązującą stawkę podstawową podatku VAT w dniu zawarcia umowy). Gmina wykazuje powyższe przychody w swoich rejestrach sprzedaży i deklaracjach VAT oraz rozlicza z tego tytułu VAT należny.

Gmina ponosi wydatki inwestycyjne związane z budową i modernizacją przystanków. Ponadto Gmina ponosi bieżące wydatki związane z utrzymaniem przystanków, tj. na utrzymanie czystości, oświetlenie, drobne remonty, etc. Powyższe wydatki są dokumentowane wystawianymi na Gminę przez dostawcóww.ykonawców fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy powyższe czynności polegające na odpłatnym udostępnianiu przez Gminę przystanków podlegają opodatkowaniu VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe czynności polegające na odpłatnym udostępnianiu przez Gminę przystanków podlegają opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jako, że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, iż spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT.

Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych gmin, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.

Zatem, w przypadku, gdy Gmina realizuje należące do Niej zadania na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, powinna być Ona traktowana jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa Ona de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jednocześnie, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

W konsekwencji, mając na uwadze fakt, iż odpłatne udostępnianie przez Gminę przystanków komunikacyjnych autobusowych nie będzie stanowiło dostawy towarów, należy wnioskować, iż na gruncie ustawy o VAT powinno ono być traktowane jako świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 tej ustawy.

W związku z powyższym, mając na uwadze, iż Gmina udostępnia przystanki komunikacyjne autobusowe odpłatnie, na podstawie umów zawieranych z operatorami i przewoźnikami, i tym samym działa w tym zakresie w roli podatnika VAT, przedmiotowe transakcje podlegają opodatkowaniu VAT.

W opinii Gminy, transakcje te nie korzystają również ze zwolnienia od VAT, gdyż ani ustawa o VAT, ani też rozporządzenia wykonawcze nie przewidują w takim przypadku zwolnienia od podatku.

Do analogicznego przypadku odniósł się Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 16 sierpnia 2011 r., sygn. IPTPP2/443-151/11-2/BM, w której stwierdził, że "odnosząc się do kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych i dworców, o których mowa w art. 16 ust. 4 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, zauważyć należy, iż w świetle powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, czynności dokonywane przez jednostki samorządu terytorialnego na podstawie umów cywilnoprawnych, polegające na umożliwieniu przewoźnikom korzystania z przystanków komunikacyjnych i dworców, za co pobierane są opłaty, o których mowa w art. 16 ust. 4 ustawy o publicznym transporcie drogowym, spełniają przesłanki uznania tych czynności za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT na ogólnych zasadach określonych w ww. przepisach ustawy o podatku od towarów i usług".

Stanowisko Gminy znalazło również potwierdzenie w odnoszących się do analogicznych przypadków interpretacjach indywidualnych:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 12 października 2011 r., sygn. IPTPP2/443-310/11-4/JN oraz

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 października 2011 r., sygn. ILPP2/443-1073/11-3/MR.

Zdaniem Gminy, na powyższy wniosek nie wpływa fakt, iż przedmiotowe opłaty będą pobierane na podstawie art. 15 ust. 2 oraz art. 16 ust. 4 i 5 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym oraz kwestia położenia przystanków w pasie lub poza pasem ruchu drogowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej uznania czynności odpłatnego udostępnienia przez Gminę przystanków za usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Natomiast kwestia dotycząca prawa do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków bieżących związanych z utrzymaniem przystanków oraz wydatków inwestycyjnych związanych z budową i modernizacją przystanków została rozstrzygnięta odrębnym pismem z dnia 19 sierpnia 2013 r. nr ILPP1/443-434/13-5/JSK.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.