ILPP1/443-423/14-4/NS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, reprezentowanego przez pełnomocnika radcę prawnego przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2014 r. (data wpływu 23 maja 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 lipca 2014 r. (data wpływu 7 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek gruntowych - jest prawidłowe.

W dniu 23 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek gruntowych. Dnia 31 lipca 2014 r. doprecyzowano opis zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z żoną, na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego z dnia 5 czerwca 1990 r. byli współwłaścicielami w udziale wynoszącym 1/4 części - na prawach wspólności majątkowej - nieruchomości gospodarstwa rolnego, składającej się z niezabudowanych działek: numer A o powierzchni 0,6198 ha, numer B o powierzchni 1,2534 ha, numer C o powierzchni 0,4162 ha, numer D o powierzchni 0,5924 ha, numer E o powierzchni 0,4380 ha, numer F o powierzchni 0,6197, numer G o powierzchni 0,5760 ha, numer H o powierzchni 0,0866 ha, o łącznej powierzchni 4,6021 ha, (...), dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą numer (...).

Na mocy umowy odpłatnego częściowego zniesienia współwłasności, zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 10 kwietnia 2014 r., Wnioskodawca wyraził zgodę na odpłatne częściowe zniesienie współwłasności na rzecz małżonków "A", którzy na mocy umowy przekazania gospodarstwa rolnego z dnia 5 czerwca 1990 r. byli współwłaścicielami w udziale wynoszącym 2/4 części nieruchomości na prawach wspólności ustawowej. Na podstawie umowy odpłatnego częściowego zniesienia współwłasności małżonkowie "A" nabyli do majątku wspólnego wyłączne prawo własności działki numer A o powierzchni 0,6198 ha, numer B o powierzchni 1,2534 ha, numer E powierzchni 0,4380 ha, o łącznej powierzchni 2,3112 ha. Wartość przysługującego małżonkom "A" udziału 2/4 nieruchomości wynosi 7.363.360,00 zł, jednak wartość nabytych przez małżonków działek numer A, B, E wynosi 7.395.840,00 zł, w związku z czym wartość umowy w części przekraczającej wartość udziału wnosi 32.480,00 zł. Wnioskodawca otrzymał z tytułu odpłatnego częściowego zniesienia współwłasności kwotę 16.240,00 zł. W związku z powyższym, Wnioskodawca wraz z małżonkiem oraz osobą trzecią uzyskał na współwłasność prawo własności działki numer C o powierzchni 0,4162 ha, numer D o powierzchni 0,5924 ha, numer F o powierzchni 0,6197, numer G o powierzchni 0,5760 ha, numer H o powierzchni 0,0866 ha, o łącznej powierzchni 2,2909 ha. Wnioskodawca wraz z żoną posiadają udział w wysokości 1/2 części w opisanym prawie własności.

Wskazać należy, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.

Powyższa nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana dla prowadzenia działalności gospodarczej. Była jedynie wykorzystywana dla uprawy ziemiopłodów (ziemniaki, marchew), dla własnych celów.

Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, jest podatnikiem podatku rolnego zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. Nr 52, poz. 268).

Wnioskodawca chce odpłatnie zbyć nieruchomość. Uzyskane pieniądze ze sprzedaży nie będą przeznaczone na cele związane z działalnością gospodarczą, lecz na cele prywatne.

Zgodnie z wypisem i wyrysem Departamentu Architektury i Rozwoju Urzędu Miejskiego z dnia 6 czerwca 2008 r. ww. działki są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego w zakresie zabudowy mieszkaniowo-usługowej. Plan ten nie zmienił charakteru gruntu i nadal jest on gruntem rolnym.

Wnioskodawca w związku z przedmiotowym gospodarstwem rolnym zawsze był podatnikiem podatku rolnego.

Wnioskodawca nie dokonywał jakiegokolwiek uatrakcyjnienia działki będącej przedmiotem sprzedaży. Wnioskodawca ponadto nie podejmuje i nie będzie podejmował przed sprzedażą aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia, mających na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

Nieruchomość, której współwłaścicielem jest Wnioskodawca, była od dnia 25 stycznia 1982 r. przedmiotem umowy dzierżawy. Umowa ta została zawarta na okres 10 lat i wygasła w dniu 25 stycznia 1992 r. Nieruchomość ta nie jest obciążona hipoteką ani zastawem.

Nieruchomość ta nie jest zabudowana.

Dnia 31 lipca 2014 r. Zainteresowany uzupełnił opis sprawy wskazując, że:

1. Wnioskodawca zamierza zbyć nieruchomość, której jest współwłaścicielem. Posiada zaś z małżonką udział w wysokości 1/2 w prawie własności nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą numer (...).

Nieruchomość ta (po częściowym zniesieniu współwłasności), składa się z następujących działek: C, D, F, G, H. Wnioskodawca wraz z żoną oraz współwłaścicielem zamierzają zbyć całą nieruchomość - wszystkie działki. Jednakże możliwość dokonania takiej transakcji uzależniają od uzyskania korzystnych ofert.

2. Wnioskodawca nie prowadzi działalności rolniczej.

3. Wnioskodawca nie występował o przyłącza do sieci wodnej, gazowej lub elektrycznej do właściwych podmiotów.

4. Wnioskodawca ogłaszał i zamierza ogłaszać zamiar sprzedaży z wykorzystaniem sieci internetowej, telewizji i prasy.

5. Nie uzyskiwał czynszu dzierżawnego.

6. Nieruchomość wykorzystywana była jedynie na cele działalności gospodarczej zwolnionej od podatku od towarów i usług, tj. do uprawy ziemiopłodów dla własnych potrzeb.

Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca podlegać będzie obowiązkowi podatkowemu na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), w zakresie sprzedaży nieruchomości, której jest współwłaścicielem, pomimo tego, że nie jest podatnikiem podatku VAT, ani nie prowadzi działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powstanie wobec Niego obowiązek podatkowy w myśl ustawy z dnia 11 mara 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), w zakresie sprzedaży nieruchomości, której jest współwłaścicielem.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 pkt 1 powyższej ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przypis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Warunkiem opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek, po pierwsze: dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie zaś, czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, zbycie nieruchomości gruntowej, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towaru.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem, musi być wykonywana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl powyższego, działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Wskazać należy, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Definicja działalności gospodarczej, zarówno w art. 15 ustawy o VAT, jak i w art. 9 ust. 1 Dyrektywy ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnika te wszystkie podmioty, które prowadzą działalność gospodarczą występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. W świetle wyżej przytoczonych przepisów dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzonej działalności gospodarczej. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Wskazać należy, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Ponadto z orzeczenia tego wynika, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Wobec ustosunkowania się do pytania, w zakresie zdarzenia przyszłego w kontekście powyższych orzeczeń TSUE i przepisów, stwierdzić należy, że Wnioskodawca w zakresie odnoszącym się do wskazanych we wniosku nieruchomości gruntowych nie podejmował działań porównywalnych z działalnością podmiotu profesjonalnie zajmującego się obrotem nieruchomościami. Posiadanie działki rolniczej od momentu jej uzyskania do dziś Wnioskodawca wykorzystywał wyłącznie do prowadzenia działalności rolniczej.

Sprzedaż tych nieruchomości będzie dokonana z majątku prywatnego Wnioskodawcy, gdyż otrzymane w darowiźnie grunty nie zostały nabyte w celu odsprzedaży. Pieniądze uzyskane z tej transakcji będą przeznaczone na cele osobiste. Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że Wnioskodawca zbywając przedmiotowe nieruchomości nie będzie dokonywał tego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Sprzedaż odbędzie się w ramach zbycia majątku osobistego, a więc w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Podsumowując, sprzedaż nieruchomości przez osobę fizyczną z majątku osobistego nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, ponieważ sprzedający nie będzie działał w tym zakresie jako podatnik podatku VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym sprzedaż nieruchomości, której Wnioskodawca jest współwłaścicielem nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Niemniej, aby dostawa towaru podlegała opodatkowaniu powinna być wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy, Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L z 2006 r. Nr 347.1, z późn. zm.), - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W tym miejscu - dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności - konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) - (dalej: k.c.).

Zgodnie z art. 140 k.c., w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, że ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (...) (Edward Gniewek Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

W świetle powyższego należy wskazać, że dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną, na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego z dnia 5 czerwca 1990 r. byli współwłaścicielami w udziale wynoszącym 1/4 części - na prawach wspólności majątkowej - nieruchomości gospodarstwa rolnego, składającej się z niezabudowanych działek gruntu nr A, B, C, D, E, F, G, H. Niemniej, na skutek odpłatnego częściowego zniesienia współwłasności niektórych działek Wnioskodawca wraz z żoną oraz osobą trzecią uzyskał na współwłasność prawo własności działek numer: C, D, F, G, H. Wnioskodawca wraz z żoną posiadają udział w wysokości 1/2 części w opisanym prawie własności. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana dla prowadzenia działalności gospodarczej. Była jedynie wykorzystywana dla uprawy ziemiopłodów (ziemniaki, marchew), dla własnych celów. Ww. działki są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego w zakresie zabudowy mieszkaniowo-usługowej. Wnioskodawca nie dokonywał jakiegokolwiek uatrakcyjnienia działki będącej przedmiotem sprzedaży. Wnioskodawca ponadto nie podejmuje i nie będzie podejmował przed sprzedażą aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia, mających na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Nieruchomość, której współwłaścicielem jest Wnioskodawca, była od dnia 25 stycznia 1982 r. przedmiotem umowy dzierżawy. Umowa ta została zawarta na okres 10 lat i wygasła w dniu 25 stycznia 1992 r.

W związku z opisaną umową, Wnioskodawca nie uzyskiwał czynszu dzierżawnego.

Nieruchomość ta nie jest zabudowana.

Zainteresowany zamierza zbyć działki: C, D, F, G, H. Wnioskodawca nie prowadzi działalności rolniczej. Zainteresowany nie występował o przyłącza do sieci wodnej, gazowej lub elektrycznej, ale ogłaszał i zamierza ogłaszać zamiar sprzedaży z wykorzystaniem sieci internetowej, telewizji i prasy. Nieruchomość wykorzystywana była jedynie na cele działalności gospodarczej zwolnionej od podatku od towarów i usług, tj. do uprawy ziemiopłodów dla własnych potrzeb. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości.

Kwestią pytania zawartego we wniosku jest, czy Wnioskodawca podlegać będzie obowiązkowi podatkowemu na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie sprzedaży nieruchomości, której jest współwłaścicielem, w związku z tym, że nie jest podatnikiem podatku VAT i nie prowadzi działalności gospodarczej.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonujący dostawy opisanych działek Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika. Powyższe wynika z faktu, że nieruchomość gruntowa została nabyta na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego, a więc w czynności nieodpłatnej. Opisana nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, i jest wykorzystywana na cele osobiste, tj. uprawy warzyw do własnych celów. Wskazana nieruchomość, co prawda, została oddana do użytkowania osobom trzecim na podstawie umowy dzierżawy, jednakże zobowiązania te powstały zanim Wnioskodawca został współwłaścicielem nieruchomości, a poza tym nie otrzymywał czynszu dzierżawnego wynikającego z tej umowy. W takim kształcie sprawy opisana nieruchomość nie wiązała się z jakąkolwiek gospodarczą aktywnością Wnioskodawcy, lecz wręcz przeciwnie, służyła zaspokajaniu osobistych potrzeb. Ponadto, Zainteresowany nie występował o przyłącza do sieci wodnej, gazowej lub elektrycznej dla opisanej nieruchomości. W tej sytuacji nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Uwzględniając powyższy brak działań marketingowych stwierdzić należy, że nic nie wskazuje na to, aby nabyciu nieruchomości towarzyszył zamiar jej późniejszego zbycia oraz wykorzystywania w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem Zainteresowany dokonując sprzedaży udziałów w wymienionych działkach korzystać będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawę działek cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, Wnioskodawca nie będzie podlegać obowiązkowi podatkowemu na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie sprzedaży nieruchomości, której jest współwłaścicielem. Dostawa działek gruntu w opisanym kształcie sprawy stanowi sprzedaż nieruchomości z majątku osobistego, niezwiązanego z działalnością gospodarczą.

Nadmienia się, że obowiązujący jednolity tekst ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opublikowany jest w Dzienniku Ustaw z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.

Należy także wskazać, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy, jako występującego z wnioskiem.

Nie chroni natomiast pozostałych współwłaścicieli.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.