ILPP1/443-423/08-2/KG - Jaką stawkę podatku od towarów i usług – zwolnioną czy 22% – należy naliczyć do pobieranej pierwszej opłaty oraz opłat rocznych z tytułu oddania w użytkowanie wieczyste gruntu wraz ze sprzedażą lokalu użytkowego posadowionego na tym gruncie, który to lokal korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy; przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2008 r. (data wpływu 21 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pierwszej opłaty i opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej - jest prawidłowe.

W dniu 21 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pierwszej opłaty i opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W r. 2007 Gmina sprzedała lokale mieszkalne, użytkowe oraz o innym przeznaczeniu trwale z gruntem związane, które w świetle art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług stanowiły "towar używany". Wraz z ww. lokalami, na podstawie art. 71 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.), Wnioskodawca oddał w użytkowanie wieczyste grunty. Gmina naliczyła pierwszą opłatę z tytułu oddania w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej, do której - kierując się stanowiskiem Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze wyrażonym w interpretacji z dnia 31 grudnia 2004 r. Nr IV/443/173/04/I - doliczyła podatek od towarów i usług w wysokości 22%.

W akcie notarialnym, sporządzonym w związku z ww. transakcją zapisano, że przez cały okres użytkowania wieczystego, użytkownik wieczysty obowiązany jest wnosić opłatę roczną bez wezwania na rachunek Gminy w wysokości 1% od wartości części gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste, do której to opłaty zostanie naliczony podatek VAT w wysokości 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę podatku od towarów i usług - zwolnioną czy 22% - należy naliczyć do pobieranej pierwszej opłaty oraz opłat rocznych z tytułu oddania w użytkowanie wieczyste gruntu wraz ze sprzedażą lokalu użytkowego posadowionego na tym gruncie, który to lokal korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na treść art. 43 ust. 1 pkt 2, art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług oraz wyr. NSA z dnia 8 stycznia 2007 r. sygn. akt I FPS 1/06, należy uznać, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje pobranie pierwszej opłaty i opłat rocznych z tytułu oddania w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wraz z lokalem użytkowym spełniającym definicję towaru używanego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ww. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Czynność oddania nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste nie została przez ustawodawcę literalnie sklasyfikowana jako dostawa towaru lub świadczenie usługi.

Mając na względzie szerokie ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru (zawarta w cyt. wyżej art. 2 pkt 6) obejmuje grunty, należy stwierdzić, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę, o której mowa w art. 7 ust. 1 ww. ustawy. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi bowiem do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel.

Również Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uchwałą składu siedmiu sędziów z dnia 8 stycznia 2007 r., sygn. akt I FPS 1/06 opowiedział się za stanowiskiem, że oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów.

Zgodnie z generalną zasadą, wyrażoną w art. 19 ust. 1 cyt. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Jednocześnie ustawodawca zastrzegł, że od zasady tej istnieje szereg wyjątków określających szczególny moment powstania obowiązku podatkowego. Jednym z takich wyjątków jest sytuacja, gdy dostawa towaru lub wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą. Wówczas - stosownie do zapisu art. 19 ust. 4 powołanej ustawy - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0%. Ustawodawca daje także podatnikom możliwości stosowania zwolnień podatkowych. Zwolnienie od podatku może mieć charakter przedmiotowy, kiedy odnosi się do dostawy określonego towaru lub usługi i podmiotowy, kiedy dotyczy podatnika.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przez towary używane, na podstawie art. 43 ust. 2 ww. ustawy, rozumie się:

Stosowanie zwolnienia, o którym mowa wyżej, ustawodawca ograniczył jednak przepisem art. 43 ust. 6 ustawy o VAT, który stanowi, że zwolnienia nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług. Na podstawie tego przepisu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntów. Zatem co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są posadowione na nim budynki, budowle lub ich części.

Ponadto, stosownie do § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku lub opodatkowane stawką podatku w wysokości 0%.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w r. 2007 Wnioskodawca sprzedał lokale mieszkalne, użytkowe i o innym przeznaczeniu trwale z gruntem związane, które to lokale (budynki) - w ocenie Zainteresowanego - spełniają definicję towaru używanego zawartą w art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz oddał w użytkowanie wieczyste grunty.

Mając na uwadze powyższą analizę przepisów należy stwierdzić, że ponieważ lokal użytkowy posadowiony na przedmiotowym gruncie spełnia definicję towaru używanego, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy i § 8 ust. 1 pkt 12 cyt. rozporządzenia, zarówno sprzedaż tego lokalu, jak również oddanie w użytkowanie wieczyste gruntu trwale z nim związanego korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. Zatem cała wartość opłaty z tytułu oddania w użytkowanie wieczyste gruntu (wartość pierwszej opłaty oraz opłat rocznych) jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie tut. Organ pragnie podkreślić, że w myśl zasad określonych w art. 19 ust. 1 i ust. 4 ustawy o VAT, w analizowanej sprawie obowiązek podatkowy powstał "jednorazowo" w chwili wydania towaru (lokalu użytkowego i prawa użytkowania wieczystego gruntu) lub wystawienia faktury.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.