ILPP1/443-42/11-5/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2011 r. (data wpływu 7 stycznia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 marca 2011 r. (data wpływu 18 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 7 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 marca 2011 r. (data wpływu 18 marca 2011 r.) o doprecyzowanie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W związku z wejściem w życie - od dnia 1 marca 2011 r. - ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym oraz obowiązującym komunikację miejską rozporządzeniem WE nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącym usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylającym rozporządzenia Rady EWG nr 1191/69 1107/70, Wnioskodawca został ustanowiony podmiotem wewnętrznym w rozumieniu ww. przepisów prawnych. Status podmiotu wewnętrznego został nadany na mocy uchwały Rady Miasta. Podmiot wewnętrzny jest wyodrębnioną prawnie jednostką podlegającą kontroli właściwego organu lokalnego, kontrola jaką sprawują organy Gminy nad Zainteresowanym jest analogiczna do kontroli jaką Gmina prowadzi w stosunku do własnych służb.

Wnioskodawca - jest spółką prawa handlowego ze 100% udziałem Gminy. W trybie władczym zostanie na niego nałożony obowiązek świadczenia usług publicznych. Działalnością statutową Zainteresowanego jest świadczenie usług komunikacji miejskiej, cel taki zapisany jest również w umowie Spółki, znajduje on także odzwierciedlenie w szczegółowym opisie działalności Wnioskodawcy. Zgodnie w powołanymi na wstępie przepisami prawnymi na Zainteresowanego zostanie nałożone zobowiązanie do świadczenia usługi użyteczności publicznej w zakresie pasażerskiego transportu publicznego, których podmiot ze względu na swój interes gospodarczy, bez rekompensaty, nie podjąłby się w takim zakresie i na takich warunkach. Wypełniając powyższe unormowanie Spółka ma wykonać konkretne zadanie będące zadaniem własnym Gminy.

Ceny usług oraz ulgi i zwolnienia z odpłatności za przejazdy (ulgi i zwolnienia gminne) w komunikacji miejskiej ustalane są w drodze uchwały Rady Miasta. Wnioskodawca jest upoważniony do pozyskiwania przychodów ze sprzedaży biletów po cenach ustalonych w uchwale Rady Miasta. Przychody ze sprzedaży usług są przychodami Zainteresowanego. Spółka prowadzi także inne działalności, których zyski służą pokrywaniu straty z działalności podstawowej (tj. komunikacji miejskiej). Wygospodarowane zyski z pozostałych działalności oraz przychody ze sprzedaży biletów nie są w stanie zrównoważyć kosztów działalności komunikacyjnej, dlatego też niezbędny jest udział środków budżetu Gminy w pokryciu różnicy pomiędzy kosztami działalności komunikacyjnej, a pozyskiwanymi przez Wnioskodawcę przychodami. Gmina zamierza przekazywać Zainteresowanemu rekompensatę, dwa razy w miesiącu, przeznaczoną na zrównoważenie kosztów działalności komunikacyjnej - wynikająca w związku ze świadczeniem usługi publicznej. Szczegółowe określenie zakresu obowiązków przewozowych zawarte zostanie w umowie pomiędzy Spółką a Gminą i będzie obejmowało m.in.: zakres obowiązku świadczenia usługi, plany eksploatacyjne, ceny usług i obowiązujące ulgi i zwolnienia z odpłatności za usługi przewozowe, obowiązki Wnioskodawcy wobec odbiorców, zasady podziału kosztów związanych ze świadczeniem usług, ocenę jakości usług przewozowych, zasady sprzedaży biletów, korzystanie z infrastruktury, kalkulację rekompensaty i zasady jej przekazywania. Umowa ma określać wzajemne relacje pomiędzy organami Gminy a przewoźnikiem, nie jest zawierana w trybie ustawy - Prawo Zamówień Publicznych. Zainteresowany nie dysponuje prawem do odstąpienia od realizacji usług, gdyż jako podmiot wewnętrzny jest tego prawa pozbawiony. Zasady przyznawania rekompensaty są szczegółowo w załączniku do rozporządzenia (WE) 1370/2007. Zgodnie z ww. przepisem prawnym rekompensata nie może przekroczyć kwoty odpowiadającej wynikowi finansowemu netto wyliczonemu następująco: koszty poniesione w związku z realizacją usługi publicznej minus wszystkie dodatnie wpływy finansowe wygenerowane przez przewoźnika w trakcie wykonywania usługi (przychody ze sprzedaży biletów, reklamy, pozostałe przychody) plus tzw. rozsądny zysk. Do chwili obecnej Spółka nie naliczała zysku świadcząc usługę komunikacji miejskiej. Wnioskodawca sporządza kalkulację kwoty rekompensaty na dany rok obrachunkowy, która jest załącznikiem do przewidywanej do podpisania umowy. Kwota przekazanej rekompensaty corocznie podlegać będzie weryfikacji (po zakończeniu okresu roku obrachunkowego).

Zainteresowany jest czynnym podatnikiem VAT, do swej działalności nabywa towary i usługi w obrocie cywilnoprawnym.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że zakupione towary i usługi służące wykonywaniu usług komunikacji miejskiej będą wykorzystywane przez niego do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku, gdy rekompensata nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług to podatek naliczony od zakupu towarów i usług służących wykonywaniu usługi komunikacji miejskiej może zostać odliczony w całości od wszystkich prawidłowo udokumentowanych zakupów związanych z działalnością opodatkowaną jaką niewątpliwie są usługi komunikacji miejskiej.

Zdaniem Wnioskodawcy, rekompensata nie podlega rządom ustawy o podatku od towarów i usług to VAT naliczony w zakupach towarów i usług związanych z działalnością komunikacji miejskiej winien być odliczany w pełnej wysokości z prawidłowo wystawionych dokumentów. Spółka nie ma zatem obowiązku obliczania współczynnika o którym mowa w art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Podstawowym kryterium decydującym o prawie podatnika podatku od towarów i usług do odliczenia podatku naliczonego, zawartego w towarach i usługach, które zostały przez niego zakupione, jest wystąpienie związku pomiędzy podatkiem naliczonym przy nabyciu towarów i usług, a podatkiem należnym z tytułu wykonywanej przez podatnika działalności opodatkowanej.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca - jest spółką prawa handlowego ze 100% udziałem Gminy. W trybie władczym zostanie na niego nałożony obowiązek świadczenia usług publicznych. Działalnością statutową Zainteresowanego jest świadczenie usług komunikacji miejskiej, cel taki zapisany jest również w umowie Spółki, znajduje on także odzwierciedlenie w szczegółowym opisie działalności Wnioskodawcy. Na Zainteresowanego zostanie nałożone zobowiązanie do świadczenia usługi użyteczności publicznej w zakresie pasażerskiego transportu publicznego, których podmiot ze względu na swój interes gospodarczy, bez rekompensaty, nie podjąłby się w takim zakresie i na takich warunkach. Wypełniając powyższe unormowanie Spółka ma wykonać konkretne zadanie będące zadaniem własnym Gminy.

Ceny usług oraz ulgi i zwolnienia z odpłatności za przejazdy (ulgi i zwolnienia gminne) w komunikacji miejskiej ustalane są w drodze uchwały Rady Miasta. Wnioskodawca jest upoważniony do pozyskiwania przychodów ze sprzedaży biletów po cenach ustalonych w uchwale Rady Miasta. Przychody ze sprzedaży usług są przychodami Zainteresowanego. Spółka prowadzi także inne działalności, których zyski służą pokrywaniu straty z działalności podstawowej (tj. komunikacji miejskiej). Wygospodarowane zyski z pozostałych działalności oraz przychody ze sprzedaży biletów nie są w stanie zrównoważyć kosztów działalności komunikacyjnej, dlatego też niezbędny jest udział środków budżetu Gminy w pokryciu różnicy pomiędzy kosztami działalności komunikacyjnej a pozyskiwanymi przez Wnioskodawcę przychodami. Gmina zamierza przekazywać Zainteresowanemu rekompensatę, dwa razy w miesiącu, przeznaczoną na zrównoważenie kosztów działalności komunikacyjnej - wynikająca w związku ze świadczeniem usługi publicznej.

Zainteresowany jest czynnym podatnikiem VAT, do swej działalności nabywa towary i usługi w obrocie cywilnoprawnym. Zakupione towary i usługi służące wykonywaniu usług komunikacji miejskiej będą wykorzystywane przez niego do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Z uwagi zatem na fakt, iż zakupy poczynione w związku z otrzymaną rekompensatą służą wykonywaniu wyłącznie czynności opodatkowanych - jak wskazał we wniosku Zainteresowany - w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie cytowany na wstępie art. 86 ust. 1 ustawy.

Reasumując, Zainteresowany będzie miał prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od zakupu towarów i usług służących wykonywaniu usługi komunikacji miejskiej, gdyż wydatki te będą wykorzystywane przez niego wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie informuje się, że w zakresie zdarzenia przyszłego dotyczącego opodatkowania rekompensaty została wydana odrębna interpretacja indywidualna z dnia 5 kwietnia 2011 r. nr ILPP2/443-42/11-4/AD.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.