ILPP1/443-40/07-4/IN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2007 r. (data wpływu 26 lipca 2007 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 września 2007 r. (data wpływu 7 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

W dniu 26 lipca 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług między innymi w zakresie:

* możliwości oznaczenia faktur dokumentujących usługi telekomunikacyjne świadczone na rzecz abonentów przez dwóch odrębnych operatorów telekomunikacyjnych jednym, wspólnym numerem,

* możliwości ujęcia w fakturach dokumentujących usługi świadczone przez dwóch operatorów telekomunikacyjnych, w części dotyczącej usług własnych zarówno usług telekomunikacyjnych jak i nie zaliczanych do telekomunikacyjnych,

* możliwości ujęcia w fakturach, w części dotyczącej sprzedaży innego operatora, usług nie zaliczanych do telekomunikacyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca będzie świadczyć na rzecz swoich przyszłych i obecnych abonentów usługi telewizji kablowej. Na rzecz tych samych abonentów usługi świadczyć będzie także Spółka z o.o. - usługi internetowe i telekomunikacyjne. Celem wymienionych wyżej podmiotów jest uproszczenie rozliczeń, poprzez wprowadzenie rozwiązania, zgodnie z którym w fakturze wystawionej przez Wnioskodawcę, ujęte zostaną także usługi świadczone przez X. W tym celu pomiędzy wymienionymi podmiotami zawarta zostanie odpowiednia umowa.

Ani Wnioskodawca ani Spółka X nie są właścicielem sieci telekomunikacyjnej, ale usługi obie firmy świadczyć będą poprzez tę sieć, w oparciu o umowy zawarte z właścicielem sieci.

W związku z powyższym zadano między innymi następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdza się, co następuje.

Ad 1

Zgodnie z § 11 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.) faktury wystawiane przez operatorów telekomunikacyjnych na rzecz ich abonentów z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych mogą zawierać w wyodrębnionej części dane, o których mowa w § 9, z uwzględnieniem przepisów § 13-18 i 21-23, dotyczące usług świadczonych przez innych operatorów na rzecz tych abonentów, pod warunkiem, że z zawartych umów między tymi operatorami wynika taki sposób ich dokumentowania.

Z powołanych przepisów wynika, iż faktury dokumentujące świadczenie przez operatora usług telekomunikacyjnych mogą dokumentować sprzedaż realizowaną przez odrębny podmiot będący również operatorem telekomunikacyjnym. Jeśli jednak już podjęta zostanie decyzja o takim sposobie dokumentowania, to w wyodrębnionej części faktury powinny znaleźć się wszystkie elementy wymienione w § 9 cyt. rozporządzenia.

W § 9 ust. 1 powołanego wyżej rozporządzenia postanowiono, iż faktury stwierdzające dokonanie sprzedaży powinny zawierać co najmniej:

W dalszej części powołanego przepisu, wymieniono przypadki, w których wystawione faktury nie muszą zawierać wszystkich elementów zawartych w pkt 1 - 12 oraz przypadki, w których faktury zawierać muszą dodatkowe elementy, nie wymienione wyżej. Sytuacje, w których wystawione faktury mogą nie zawierać pewnych danych zawarto ponadto w § 11 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia.

W przepisach tych dla operatorów telekomunikacyjnych przewidziano możliwość pominięcia w wystawionej fakturze tylko jednego elementu - numeru identyfikacji podatkowej nabywcy. Możliwość ta wynika z § 11 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia, w którym postanowiono, iż faktury wystawiane nabywcom, na rzecz których dokonywana jest sprzedaż: energii elektrycznej i cieplnej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy mogą nie zawierać danych określonych w § 9 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy.

Ponieważ z § 11 ust. 5 rozporządzenia z dnia 25 maja 2005 r. wynika, że w wyodrębnionej części faktury powinny znaleźć się wszystkie elementy wymienione w § 9 rozporządzenia, a w ust. 1 pkt 3 tego przepisu postanowiono, że faktura zawierać musi kolejny numer faktury, zatem brak jest podstaw do uznania, iż wystarczające jest zastosowanie jednego wspólnego numeru do obu wyodrębnionych części faktury.

Ad 2 i 3

W powołanym wyżej § 11 ust. 5 rozporządzenia z dnia 25 maja 2005 r. postanowiono, iż faktury wystawiane przez operatorów telekomunikacyjnych na rzecz ich abonentów z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych mogą zawierać w wyodrębnionej części dane dotyczące usług świadczonych przez innych operatorów. Przepis ten wyraźnie wskazuje na to, iż wystawianie wspólnych faktur przez dwóch odrębnych operatorów możliwe jest tylko w odniesieniu do faktur dokumentujących usługi telekomunikacyjne. Ten warunek dotyczy obu operatorów.

Wspólne faktury mogą zatem dokumentować tylko usługi zaklasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług do usług telekomunikacyjnych.

W przypadku świadczenia przez któregokolwiek operatora, oprócz usług telekomunikacyjnych również usług zaliczanych do innych symboli statystycznych, usługi te powinny być dokumentowane odrębnymi fakturami, wystawianymi według zasad określonych w art. 106 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Jednocześnie zwraca się uwagę, iż wspólne faktury, o których mowa w § 11 ust. 5 powołanego rozporządzenia dotyczą tylko podmiotów posiadających status operatorów telekomunikacyjnych. Ani ustawa o podatku od towarów i usług ani inne przepisy podatkowe nie zawierają definicji pojęcia "operator telekomunikacyjny". Dlatego też w celu wyjaśnienia tego pojęcia trzeba posiłkować się ustawą z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2004 r. Nr 171, poz. 1800 z późn. zm.). Zgodnie z art. 2 pkt 27 lit. b) tej ustawy "operatorem" zwany jest przedsiębiorca telekomunikacyjny uprawniony do wykonywania działalności gospodarczej na podstawie odrębnych przepisów, który wykonuje działalność gospodarczą polegającą na dostarczaniu publicznych sieci telekomunikacyjnych lub udogodnień towarzyszących.

Organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości dotyczących możliwości uznania Wnioskodawcy za operatora telekomunikacyjnego. Tutejszy organ w wydanej interpretacji może jedynie ocenić prawidłowość przyjętych zasad dokumentowania sprzedaży przez operatorów telekomunikacyjnych, w odniesieniu do przepisów dotyczących prawa podatkowego, co też w przedstawionej sprawie uczynił.

Analiza ustawy - Prawo telekomunikacyjne nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego wydaje, w jego indywidualnej sprawie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

Mając na uwadze przedstawiony powyżej stan prawny, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, dokonanej w zakresie przepisów prawa podatkowego, uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.