ILPP1/443-4/09-3/BP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 16 marca 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-4/09-3/BP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2008 r. (data wpływu: 22 grudnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 marca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku opłat z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste dokonanego przed dniem 1 grudnia 2008 r. z równoczesną dostawą lokalu mieszkalnego zwolnionego od podatku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku opłat z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste dokonanego przed dniem 1 grudnia 2008 r. z równoczesną dostawą lokalu mieszkalnego zwolnionego od podatku. Pismem z dnia 13 marca 2009 r. ww. wniosek został uzupełniony o informację o dacie złożenia do sądu wniosku o wpis użytkowania wieczystego do księgi wieczystej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 28 listopada 2008 r. Gmina oraz Pani J. W. zawarły w formie aktu notarialnego (Rep. A nr...) umowę sprzedaży i użytkowania wieczystego, zgodnie z którą Gmina sprzedała Pani J. W. (dotychczasowemu najemcy) samodzielny lokal mieszkalny nr (...) w budynku przy ul. (...) wraz z udziałem wynoszącym 2,32% we wspólnych częściach i innych urządzeniach budynku oraz oddała w użytkowanie wieczyste do dnia 8 stycznia 2100 r. ułamkową część działki nr 8/17, AM-13, o pow. 309 m 2, położonej we (...), objętej księgą wieczystą nr (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy, wynoszącą 2,32%.

Wydanie lokalu na rzecz nabywcy już nastąpiło. Cena lokalu została w całości zapłacona przed podpisaniem aktu notarialnego. Pierwsza opłata z tytułu oddania ułamkowej części gruntu w użytkowanie wieczyste także została zapłacona przed podpisaniem aktu notarialnego. Nabywca zobowiązał się do zapłaty opłat rocznych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste do dnia 31 marca każdego roku, począwszy od roku 2009.

Samodzielny lokal mieszkalny spełnia warunki dla uznania go za towar używany, zwolniony od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Ponieważ sprzedawany lokal jest zwolniony od podatku jako towar używany, a zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowiącym, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, Wnioskodawca zastosował zwolnienie od podatku zarówno do dostawy budynku, jak i do pierwszej opłaty z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste. Wnioskodawca jednak nie rozliczył w całości podatku od towarów i usług z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste w momencie dostawy - powstania obowiązku podatkowego.

Pismem z dnia 13 marca 2009 r. wniosek został uzupełniony o informację, że wniosek o wpis użytkowania wieczystego do księgi wieczystej został złożony do Sądu Rejonowego w dniu 28 listopada 2008 r. Wnioskowi został nadany numer: (...).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opłaty roczne z tytułu oddania przed dniem 1 grudnia 2008 r. gruntu w użytkowanie wieczyste wraz z dostawą lokalu mieszkalnego zwolnionego od podatku jako towar używany, a wnoszone po dniu 1 grudnia 2008 r., w sytuacji gdy podatnik nie rozliczył w całości podatku od towarów i usług z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste w momencie dostawy - powstania obowiązku podatkowego, będą korzystać ze zwolnienia od podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, w dniu dokonywania czynności opisanej w stanie faktycznym, do oddania w użytkowanie wieczyste gruntu dokonanego z równoczesną dostawą lokalu (budynku) zwolnionego od podatku, miał zastosowanie przepis art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), stanowiący, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Taki stan prawny skutkował zwolnieniem od podatku pierwszej opłaty i opłat rocznych wnoszonych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste z jednoczesną dostawą budynku (części budynku) zwolnionego od podatku jako towar używany. W dniu 1 grudnia 2008 r. weszła w życie ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320). Nowelizacja wprowadziła przepis art. 29 ust. 5a, zgodnie z którym przepisu ust. 5 nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli. Należy także powołać dodany od dnia 1 grudnia 2008 r. przepis art. 19 ust. 16b ustawy o podatku od towarów i usług, z którego wynika, że w przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu. Dodać należy, że ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw stanowi w art. 8 ust. 1, że art. 19 ust. 16b ustawy o podatku od towarów i usług.), w nowym brzmieniu, stosuje się do podatników, którzy oddali grunt w użytkowanie wieczyste po dniu 30 kwietnia 2004 r., z wyłączeniem podatników, którzy rozliczyli z tego tytułu podatek w całości przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Ustawa wprowadza obowiązek stosowania wstecz przepisu art. 19 ust. 16b ustawy o podatku od towarów i usług do użytkowań wieczystych ustanowionych po dniu 30 kwietnia 2004 r., a przed dniem 1 grudnia 2008 r. Jedynie podatnicy, którzy przed dniem 1 grudnia 2008 r. rozliczyli cały podatek z tytułu użytkowania wieczystego są zwolnieni od jego stosowania.

W związku z tym, przepis art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (...), ustala powstanie obowiązku podatkowego z tytułu użytkowania wieczystego ustanowionego po dniu 30 kwietnia 2004 r., na chwilę otrzymania całości lub części zapłaty, nie później niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu. Mając na uwadze przytoczone przepisy, opłaty roczne z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste przed dniem 1 grudnia 2008 r. dokonywanego z równoczesną dostawą lokalu mieszkalnego zwolnionego od podatku jako towar używany, wnoszone po dniu 1 grudnia 2008 r., w sytuacji gdy podatnik nie rozliczył w całości podatku od towarów i usług z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste w momencie dostawy - powstania obowiązku podatkowego będą korzystać ze zwolnienia od podatku.

Wnioskodawca uzasadnia swoje stanowisko tym, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste jest dostawą (art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług), a więc obowiązek podatkowy z tytułu dostawy należy odnosić do stanu prawnego obowiązującego w dniu dostawy. Zasadnicze więc znaczenie ma fakt, że dostawa lokalu wraz z ustanowieniem użytkowania wieczystego miała miejsce przed dniem 1 grudnia 2008 r., a więc w czasie obowiązywania zwolnienia wynikającego z przepisu art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Tak więc, do dalszych opłat rocznych należy także zastosować zwolnienie od podatku. W ocenie Wnioskodawcy, przepis art. 19 ust. 16b ustawy o podatku od towarów i usług odnosi się jedynie do swoistego przesunięcia momentu powstania obowiązku podatkowego od poszczególnych opłat rocznych, nie zaś samego ustanowienia użytkowania wieczystego, i wprowadzony został jedynie ze względu na specyfikę prawa użytkowania wieczystego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Pojęcie części budynków i budowli należy rozumieć jako fizycznie wyodrębnione części mogące mieć inny status prawny niż same budynki lub budowle (np. lokale).

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1.

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2.

wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3.

wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4.

wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5.

ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6.

oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7.

zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Punkty 6 oraz 7 zostały dodane do przytoczonego przepisu ustawą z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320) i obowiązują od dnia 1 grudnia 2008 r. Należy jednak zaznaczyć, że wspomniana zmiana miała charakter wyłącznie techniczny potwierdzający dotychczas stosowaną praktykę.

W poprzednim stanie prawnym Naczelny Sąd Administracyjny, uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy obejmuje grunty, opowiedział się za stanowiskiem, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów (uchwała z dnia 8 stycznia 2007 r., sygn. akt I FPS 1/06).

Użytkowanie wieczyste jest prawem na rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela. W myśl art. 233 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), użytkownik wieczysty może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Przytoczony przepis oraz następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237), kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, oraz długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego) pozwalały - mimo braku wyraźnych uregulowań w ustawie o podatku od towarów i usług - uznać oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste za przeniesienie prawa do rozporządzania gruntem jak właściciel.

Dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jak gdyby była właścicielem tego dobra. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób zbliżony do właściciela, jak i w możliwości przeniesienia władztwa nad gruntem.

Ustanowienie użytkowania wieczystego oraz ustalenie opłat z tytułu ustanowienia użytkowania wieczystego odbywa się na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.). Zgodnie z art. 27 ustawy o gospodarce nieruchomościami, sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego. Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i przeniesienie tego prawa w drodze umowy wymaga wpisu w księdze wieczystej. Wpis użytkowania wieczystego w księdze wieczystej ma charakter konstytutywny, co oznacza, że ustanowienie użytkowania wieczystego oraz jego przejście na nabywcę jest uzależnione od dokonania wpisu w księdze wieczystej. Przytoczony przepis mówiący o konieczności uzyskania wpisu w księdze wieczystej nie wyłącza stosowania przepisu art. 29 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 z późn. zm.), z którego wynika, że wpis w księdze wieczystej ma moc wsteczną od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu (skutek ex tunc).

Z art. 71 ust. 1-4 ustawy o gospodarce nieruchomościami wynika, że za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste. Natomiast w przypadku oddania nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej pierwszą opłatę można rozłożyć na oprocentowane raty. Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy). W poprzednim stanie prawnym obowiązek podatkowy w przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste powstawał z dniem dokonania wpisu użytkowania wieczystego w księdze wieczystej lub z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu od dnia dokonania tego wpisu.

Według obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008 r. art. 19 ust. 16b ustawy, w przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat z tego tytułu. W obecnym stanie prawnym, mimo że czynność oddania gruntu w użytkowanie wieczyste została uznana za dostawę towarów, obowiązek podatkowy powstaje w sposób charakterystyczny dla świadczenia usług polegających na udostępnianiu majątku.

Ustawodawca wprowadził przepisy przejściowe i w art. 8 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw przewidział, że przepis art. 19 ust. 16b w brzmieniu nadanym tą ustawą stosuje się do podatników, którzy oddali grunt w użytkowanie wieczyste po dniu 30 kwietnia 2004 r., z wyłączeniem podatników, którzy rozliczyli z tego tytułu podatek w całości przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Podstawą opodatkowania w podatku od towarów i usług - w myśl art. 29 ust. 1 ustawy - jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Przepis art. 29 ust. 5 ustawy stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Przytoczony przepis wprowadza zasadę stanowiącą odwrotność zasady obowiązującej w poprzednim stanie prawnym i wyrażonej w art. 15 ust. 2a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.). Obecne uregulowanie koresponduje z uznaniem gruntu za towar i w praktyce stwarza podstawy do opodatkowania gruntu stawką podatku, przewidzianą dla budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli. Jednocześnie należy zauważyć, że stosownie do art. 29 ust. 5a ustawy, obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008 r., przepisu ust. 5 nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli.

W myśl § 13 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008 r., zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku. Natomiast zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.), obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r., zwolnione od podatku było zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części były zwolnione od podatku lub opodatkowane stawką podatku w wysokości 0%.

Na podstawie przepisów powołanych rozporządzeń (obecnie § 6 ust. 6 rozporządzenia z roku 2008, a poprzednio § 5 ust. 7 rozporządzenia z roku 2004) do zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są opodatkowane stawką 7% stosuje się stawkę podatku obniżoną do wysokości 7%.

W tym miejscu należy zauważyć, że cytowane przepisy dotyczą zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu, a nie oddania gruntu w użytkowanie wieczyste.

Według art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że w dniu 28 listopada 2008 r. Wnioskodawca sprzedał dotychczasowemu najemcy samodzielny lokal mieszkalny wraz z udziałem we wspólnych częściach i innych urządzeniach budynku oraz oddał w użytkowanie wieczyste do dnia 8 stycznia 2100 r. ułamkową część działki. W ocenie Wnioskodawcy, samodzielny lokal mieszkalny spełnia warunki dla uznania go za towar używany, zwolniony od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy. Wnioskodawca zastosował zwolnienie od podatku zarówno do dostawy budynku, jak i do pierwszej opłaty z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste. Wnioskodawca jednak nie rozliczył w całości podatku od towarów i usług z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste w momencie dostawy. Wydanie lokalu na rzecz nabywcy już nastąpiło. Cena lokalu w całości oraz pierwsza opłata z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste zostały zapłacone przed podpisaniem aktu notarialnego. Nabywca zobowiązał się do zapłaty opłat rocznych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste do dnia 31 marca każdego roku, począwszy od roku 2009.

O zakresie praw i obowiązków podatkowych decydują przepisy w brzmieniu obowiązującym w dacie zaistnienia zdarzenia, z którego wynika obowiązek podatkowy, a więc w niniejszej sprawie w odniesieniu zarówno do opłaty początkowej, jak i do opłat rocznych - przepisy materialne dotyczące podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 grudnia 2008 r.

Reasumując, w sytuacji przedstawionej w opisanym stanie faktycznym gdy podatnik przed dniem 1 grudnia 2008 r. nie rozliczył z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste podatku w całości, wspomniana czynność w odniesieniu zarówno do opłaty początkowej, jak i do opłat rocznych korzysta ze zwolnienia od podatku, podobnie jak lokal mieszkalny, będący przedmiotem dostawy dokonanej równocześnie z oddaniem gruntu w użytkowanie wieczyste.

Ponadto należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii, czy i ewentualnie na jakiej podstawie dostawa lokalu mieszkalnego korzysta ze zwolnienia od podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl