ILPP1/443-394/09-4/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2009 r. (data wpływu 30 marca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 maja 2009 r. (data wpływu 19 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 maja 2009 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od ponad 30 lat prowadzi działalność rolniczą w rozumieniu przepisu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Od 30 lat Wnioskodawca jest współwłaścicielem gruntów rolnych między innymi w granicach działki oznaczonej nr położonej we wsi S, gmina S, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (...). Wnioskodawca nabył działkę nr przed dniem 1 maja 2004 r., kiedy nabycie gruntu nie było objęte obowiązkiem podatkowym.

Działka objęta jest małżeńską wspólnotą majątkową, a współwłaścicielką na prawach małżeńskiej wspólnoty majątkowej jest żona Wnioskodawcy - na podstawie umowy o rozszerzenie wspólności. Uchwałą nr Rada Gminy uchwaliła zmianę planu zagospodarowania przestrzennego terenu działki nr 266/1 w obrębie wsi.

Uchwała ta opublikowana została w numerze Dziennika Urzędowego Województwa. Zgodnie z dokonaną zmianą planu zagospodarowania przestrzennego działka nr przestała stanowić grunty rolne i obecnie stanowi działkę budowlaną. Wnioskodawca wykonując Uchwałę Rady Gminy zamierza zmienić sposób wykorzystania działki, gdyż dalsze prowadzenie na niej działalności rolniczej będzie niecelowe. Z uwagi na duże zainteresowanie nabywców Wnioskodawca postanowił wydzielić geodezyjnie z działki nr oraz zbyć około 12 działek pod zabudowę domami jednorodzinnymi - zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego.

W notarialnych umowach przenoszących własność jako sprzedający wskazani zostaną Wnioskodawca wraz ze swoją żoną. Uzyskane ze sprzedaży działek środki finansowe Zainteresowany zamierza w części przeznaczyć na nabycie innych gruntów rolnych, a w części na zakup maszyn rolniczych, gdyż zamierza nadal prowadzić działalność rolniczą.

Wnioskodawca wyłącznie z tytułu prowadzonej działalności rolniczej jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz posiada nadany przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w numer identyfikacyjny NIP. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Żona Wnioskodawcy nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Obecnie Wnioskodawca nie jest w stanie podać dokładnej ilości działek, które zostaną wydzielone z działki nr i przeznaczone do sprzedaży jednak ocenia, że będzie ich co najmniej 5, ale może być to także ilość większa.

Sprzedaż działek pozostaje bez żadnego związku z prowadzeniem działalności rolniczej i jest efektem podjęcia uchwały przez Radę Gminy, która nadała inne przeznaczenie gruntom w granicach działki.

Wnioskodawca w uzupełnieniu z dnia 18 maja 2009 r. przedstawił następujące informacje:

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że pozostałe 4 zdarzenia wymienione we wniosku dotyczą tej samej sprzedaży działek, gdyż w chwili obecnej nosi się z zamiarem sprzedaży 5 działek. Wpisując we wniosku 5 zdarzeń przyszłych Zainteresowany miał na myśli sprzedaż 5 działek. Uważa bowiem, że będzie to 5 takich samych w treści, ale jednak odrębnych stosunków prawnopodatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko, że sprzedaż działek stanowiących majątek osobisty rolnika, które stały się majątkiem osobistym na skutek zmiany przeznaczenia, z rolnego na budowlane, uchwałą Rady Gminy nie stanowi działalności gospodarczej - o której stanowi art. 15 ust. 2 ustawy o podatku do towarów i usług - takiego rolnika i pomimo, że jest on czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu działalności rolniczej, to sprzedaż nierolniczych, stanowiących majątek osobisty (objęty jednocześnie małżeńską wspólnotą majątkową) działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a sam rolnik - lub będąca współwłaścicielką żona - nie będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 powołanej ustawy z tytułu sprzedaż działek budowlanych.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując planowanej sprzedaży działek budowlanych w okolicznościach opisanych we wniosku, nie będzie mógł zostać uznany za podatnika podatku od towarów i usług, gdyż sprzedaż dotyczy jego majątku osobistego.

W rezultacie nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług. Wniosek taki Wnioskodawca wywodzi z następujących przesłanek:

Zmiana przeznaczenia gruntu jest skutkiem uchwał Rady Gminy i jako przychodząca niejako "z zewnątrz" sama w sobie uzasadnia wyłączenie tego gruntu z działalności rolniczej. W sytuacji, gdy Wnioskodawca decyduje o zaprzestaniu wykorzystywania gruntu w działalności rolniczej - grunt ten staje się jego majątkiem osobistym. Jest to oczywiste następstwo utraty przez ten grunt charakteru gruntu służącego działalności rolniczej przy jednoczesnej niemożności uznania go za przedmiot działalności handlowej.

W tym przypadku decyzja o zaprzestaniu wykorzystywania gruntu i w konsekwencji ewentualnej jego sprzedaży jest następstwem utraty przez ten grunt "prawnej" przydatności jako gruntu rolniczego. Wnioskodawca twierdzi, że niedopuszczalne byłoby zarówno wymaganie od rolnika, aby w dalszym ciągu wykorzystywał do działalności rolniczej grunt, któremu właściwy organ samorządowy nadał inne przeznaczenie, jak i traktowanie zbycia takiego gruntu jako realizacji innej działalności gospodarczej - handlu.

Dlatego Wnioskodawca twierdzi, że planowana sprzedaż działek budowlanych w okolicznościach takich, jak opisane we wniosku, nie będzie mogła być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2, a on sam z tytułu tej sprzedaży za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Wnioskodawca podnosi, że działki nr nie nabywał 30 lat temu z zamiarem odsprzedaży czyli nie działał wówczas jako handlowiec. W rezultacie nie powstanie obowiązek podatkowy w tym podatku od sprzedaży działek budowlanych.

W wyroku z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07 Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że sprzedaż przez osoby fizyczne działek, nawet dokonana kilkukrotnie, nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług dopóki nie jest czynnością wykonaną w ramach działalności gospodarczej. Jednocześnie Sąd podkreślił konieczność badania okoliczności każdej konkretnej sprawy. To one bowiem - jak wynika z uzasadnienia wyroku - decydują o tym, czy określony podmiot w odniesieniu do danej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług. Opierając się na analizie definicji działalności gospodarczej określonej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że podatnikiem podatku od towarów i usług staje się ten, kto dokonuje określonej czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, tj. w zakresie działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód. W przypadku sprzedaży działek podatnikiem tego podatku będzie więc - zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego - podmiot, który dokonując sprzedaży, choćby jednorazowo, działa niezależnie jako handlowiec, przy czym w przypadku handlu związek ten winien zaistnieć już w momencie zakupu sprzedawanej następnie rzeczy. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał na orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS), w świetle którego handlem jest dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży i wywiódł stąd, że zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, działanie poza zakresem działalności gospodarczej występuje w sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży jest majątek osobisty danej osoby, ponieważ został on nabyty na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej. Wnioskodawca w pełni podziela pogląd Sądu i utożsamia się z nim.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na podstawie art. 15 ust. 2 - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przepis art. 2 pkt 15 ww. ustawy definiuje działalność rolniczą jako produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42 - 00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Tak więc, działalność prowadzona przez rolników również mieści się w pojęciu działalności gospodarczej. Zatem, rolnik posiada status podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą, która obejmuje także czynności polegające na sprzedaży gruntów, na których uprzednio była prowadzona działalność rolnicza.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT z tytułu tej transakcji, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Generalnie dla celów ustalenia, czy dostawa towarów wyczerpuje znamiona pojęcia "działalność gospodarcza" koniecznym jest ustalenie, czy zamiarem podmiotu dokonującego sprzedaży jest wykonywanie tej czynności w sposób częstotliwy. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar", jak również nie precyzuje pojęcia "sposób częstotliwy", w każdym przypadku należy badać, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie).

Zasady wykładni językowej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej prowadzą do wniosku, że działalność gospodarczą stanowi nie tylko działalność częstotliwa, czyli stała i powtarzalna, ale także jednorazowa czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar częstotliwości, przy czym wspomniana działalność powinna być wykonywana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód.

Wskazać należy, iż w przypadku, gdy przedmiotem dostawy są składniki majątku wykorzystywane w prowadzonej działalności, dla uznania, że dostawa podlega opodatkowaniu nie jest konieczny zamiar powtarzalności i częstotliwości tego typu dostaw.

Stosownie do art. 41 ust. 1 cyt. ustawy podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

W myśl natomiast art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Zwolnienie wynikające z cytowanego wyżej przepisu przysługuje jednakże wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane czy też pod zabudowę.

W art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) postanowiono, że ustawa ta określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem, w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę. W przypadku jego braku, zgodnie z art. 4 ust. 2 tej ustawy, określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca od ponad 30 lat prowadzi działalność rolniczą w rozumieniu przepisu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Od 30 lat Wnioskodawca jest współwłaścicielem gruntów rolnych między innymi w granicach działki oznaczonej nr położonej we wsi, gmina. Wnioskodawca nabył działkę nr przed dniem 1 maja 2004 r., kiedy nabycie gruntu nie było objęte obowiązkiem podatkowym.

Działka objęta jest małżeńską wspólnotą majątkową, a współwłaścicielką na prawach małżeńskiej wspólnoty majątkowej jest żona Wnioskodawcy.

Zgodnie z dokonaną zmianą planu zagospodarowania przestrzennego działka nr 266/1 przestała stanowić grunty rolne i obecnie stanowi działkę budowlaną. Wnioskodawca zamierza zmienić sposób wykorzystania działki, gdyż dalsze prowadzenie na niej działalności rolniczej będzie niecelowe. Z uwagi na duże zainteresowanie nabywców Wnioskodawca postanowił wydzielić geodezyjnie z działki nr oraz zbyć około 12 działek pod zabudowę domami jednorodzinnymi - zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego. W notarialnych umowach przenoszących własność jako sprzedający wskazani zostaną Wnioskodawca wraz ze swoją żoną. Uzyskane ze sprzedaży działek środki finansowe Zainteresowany zamierza w części przeznaczyć na nabycie innych gruntów rolnych, a w części na zakup maszyn rolniczych, gdyż zamierza nadal prowadzić działalność rolniczą.

Wnioskodawca wyłącznie z tytułu prowadzonej działalności rolniczej jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Żona Wnioskodawcy nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Obecnie Wnioskodawca nie jest w stanie podać dokładnej ilości działek, które zostaną wydzielone z działki nr i przeznaczone do sprzedaży jednak ocenia, że będzie ich co najmniej 5, ale może być to także ilość większa.

Gospodarstwo rolne zostało nabyte na podstawie umowy o przekazanie własności i posiadanie gospodarstwa rolnego z dnia 31 lipca 1979 r. Przedmiotowy grunt wykorzystywany jest przez Zainteresowanego do działalności rolniczej. Wnioskodawca nie udostępniał posiadanego gruntu innym osobom na podstawie umowy dzierżawy lub umowy użyczenia. Nie dokonywał wcześniej sprzedaży gruntów. Zainteresowany posiada inne grunty, nie jest w stanie podać aktualnie, czy nie podejmie decyzji o sprzedaży gruntów. W najbliższych kilku latach nie zamierza sprzedawać żadnych gruntów, jednak nie wie jaka będzie sytuacja za 10, 15 lub 20 czy 25 lat i nie może wykluczyć, że z uwagi na ówczesne uwarunkowania podejmie decyzję o zbyciu gruntów. Wnioskodawca oświadczył, że obecnie zamierza prowadzić nadal działalność rolniczą i nie ma zamiaru utrzymywać się ze sprzedaży gruntów. Sprzedawana nieruchomość nie jest i nie była wcześniej zabudowana. Nie będzie także zabudowana w chwili sprzedaży.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że analiza treści art. 15 ustawy wskazuje, iż działalność prowadzona przez rolników mieści się w pojęciu działalności gospodarczej, która oprócz czynności typowych dla tej kategorii podmiotów obejmuje także sprzedaż gruntów. Istotnym elementem w aspekcie opodatkowania przedmiotowych czynności jest fakt, że opisany we wniosku grunt wykorzystywany były przez Wnioskodawcę do działalności rolniczej. Biorąc pod uwagę definicję działalności gospodarczej zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, iż planowana przez Zainteresowanego sprzedaż gruntu wykorzystywanego uprzednio do działalności rolniczej, nosi znamiona działalności gospodarczej, bowiem rolnik - w świetle ustawy o podatku od towarów i usług - posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą).

Tak więc posiadane przez Wnioskodawcę gospodarstwo rolne stanowi mienie służące w istocie prowadzonej działalności, natomiast sprzedaż części gruntu winna być traktowana jako sprzedaż części majątku związanego z prowadzoną w sposób zorganizowany działalnością gospodarczą.

Ponadto należy stwierdzić, iż dostawa działek będzie realizowana z zamiarem powtarzalności i prowadzi do nadania tej czynności zorganizowanego charakteru. Dostawy pięciu działek nie można zaliczyć do czynności jednorazowej. Istotnym jest, że w momencie dokonywania pierwszej dostawy działki Wnioskodawca ma zamiar dokonać kolejnej czynności tego rodzaju.

W konsekwencji dokonując dostawy przedmiotowych gruntów Wnioskodawca w odniesieniu do tej czynności wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, wykonującego działalność gospodarczą, zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 tej ustawy. Zatem sprzedaż przedmiotowych działek budowlanych, będąca czynnością wskazaną w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uwzględniając zatem fakt, iż zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego wydzielone działki przeznaczone do sprzedaży znajdują się na terenie przeznaczonym pod zabudowę, stwierdzić należy, iż ich dostawa nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT.

Reasumując, sprzedaż ww. działek będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według podstawowej 22% stawki VAT, a podmiotem zobowiązanym do zapłaty podatku z tego tytułu będzie Wnioskodawca.

Wskazuje się ponadto, że z uwagi na fakt, iż wniosek dotyczył 5 działek - w żaden sposób przez Wnioskodawcę odrębnie nie zidentyfikowanych, powstałych z podziału tej samej działki (nr 266/1), przeznaczonych do sprzedaży w okolicznościach identycznie opisanych - całość wniosku załatwiono w niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.