ILPP1/443-393/09-3/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez pełnomocnika, doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2009 r. (data wpływu 30 marca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 czerwca 2009 r. (data wpływu 12 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowych - jest nieprawidłowe,

* objęcia obowiązkiem podatkowym nieodpłatnego świadczenia usług związanych z dostawą takich towarów - jest prawidłowe.

W dniu 30 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowych oraz objęcia obowiązkiem podatkowym nieodpłatnego świadczenia usług związanych z dostawą takich towarów. Dnia 12 czerwca 2009 r. wniosek uzupełniono o informacje w zakresie stanu faktycznego sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka S.A. w związku z prowadzonymi kampaniami reklamowymi oraz akcjami promocyjnymi swoich produktów dokonuje nieodpłatnego przekazania na rzecz kontrahentów oraz potencjalnych nabywców gadżetów reklamowych bądź upominków (pady na biurko, płyty CD z filmem reklamującym firmę, torby materiałowe, kalendarze, długopisy, portfele) oznaczonych logo firmy lub nazwą produktów firmy, a także wyroby gotowe w postaci suplementów diety bądź kosmetyków itp. Przekazywane przez firmę prezenty często przekraczają kwotę 10 zł i nie są ujmowane w ewidencji, o której mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Ponadto, w celu dostarczenia ww. towarów kontrahentom Spółka korzysta z usług zewnętrznych firm kurierskich.

Dnia 12 czerwca 2009 r. Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny sprawy wskazując, iż Spółka S.A. nabywa odpłatnie usługi zewnętrznych firm kurierskich w celu dostarczenia gadżetów reklamowych. Nieodpłatne przekazanie tych przedmiotów stanowi stan faktyczny sprawy przedstawionej we wniosku. Ponadto wyjaśniono, iż Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupów prezentów o niskiej wartości (do 10 zł netto).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do treści art. 5 oraz art. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów. Zgodnie z powyższym, nieodpłatna dostawa towarów nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Od tej zasady ustawodawca przewidział jednak wyjątek określony w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W świetle powołanego przepisu, przez podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT dostawę towarów rozumie się również "przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem". W opinii Spółki, przyjęcie literalnej wykładni wspominanego przepisu nie powinno budzić zastrzeżeń. Z treści przywołanego przepisu wynika bowiem jednoznacznie, iż nieodpłatne przekazanie towarów podlega opodatkowaniu jedynie w przypadku, gdy jest dokonywane na cele niezwiązane z działalnością przedsiębiorstw (jeżeli w stosunku do takich towarów przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego). A contrario, nieodpłatne przekazanie towarów, które pozostaje w związku z prowadzoną działalnością (a takim niewątpliwie jest nieodpłatne wydanie przez Spółkę gadżetów oraz nagród w konkursie opatrzonych logo firmy bądź produktu) nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy przy tym wskazać, iż powyższe podejście jest szczególnie uzasadnione brzmieniem przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, które nabrały mocy prawnej z dniem 1 czerwca 2005 r. W myśl art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obwiązującym po tej dacie, przepisu art. 7 ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (w obecnej formie art. 7 ust. 3 ustawy o VAT nie odnosi się już do przekazań związanych bezpośrednio z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, jak to miało miejsce przed 1 czerwca 2005 r.). Zestawiając zatem brzmienie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT z ust. 3 tego artykułu zdaniem Spółki nie powinno ulegać wątpliwości, że opodatkowaniu podlega wyłącznie nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa na cel inny niż związany z prowadzoną działalnością. Stąd nie powinno podlegać opodatkowaniu nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów na cele związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa podatnika.

Podobne stanowisko wynika z wyroku z dnia 3 kwietnia 2007 r. wydanego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, sygn. akt I SA/Wr 152/07, w którym sąd wskazał: "brzmienie literalne art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT od 1 czerwca 2005 r. nie daje żadnych możliwości wywiedzenia z niego, że nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem podlega opodatkowaniu VAT, jako zrównane z odpłatną dostawą towarów. Czynienie zatem w tym wypadku wykładni prowspólnotowej, dostosowującej w tym zakresie polskie unormowanie z uregulowaniem zamieszczonym w art. 5 (6) VI Dyrektywy - prowadziłoby do niedopuszczalnej wykładni contra legem". Wskazany pogląd powielony został również w wyroku z dnia 17 sierpnia 2007 r. wydanym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 984/07. W wyroku tym sąd potwierdził, że z zestawienia art. 5 i art. 7 ustawy o VAT wynika, iż przedmiotem opodatkowania jest również odpłatna dostawa towarów, z którą ustawodawca zrównał nieodpłatną dostawę towarów, ale tylko taką, która jest dokonywana na cele inne niż związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Stąd darowizny na cele związane z prowadzoną przez podmiot działalnością gospodarczą nie mieszczą się w przedmiocie opodatkowania VAT. Przedstawione stanowisko znalazło również potwierdzenie w wyroku WSA w Warszawie z dnia 20 listopada 2007 r., sygn. akt SA/Wa 1268/07 oraz w wyroku NSA z dnia 13 maja 2008 r., sygn. akt I FSK 600/07, gdzie podobnie jak we wcześniej wymienionych wyrokach NSA stwierdził, iż przepisy art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r. nie dają podstawy do przyjęcia (odmiennie niż było to przed tą datą), że w warunkach określonych w tych przepisach za odpłatną dostawę towarów należy uznawać także przekazanie towarów bez wynagrodzenia na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Przedmiot opodatkowania, zgodnie z art. 217 Konstytucji RP, musi wynikać z przepisów ustawowych, a skoro dany stan z przepisów tych nie wynika, to należy uznać go za pozostający poza zakresem opodatkowania.

Zdaniem Spółki nie budzi przy tym wątpliwości fakt, iż przekazywanie towarów w ramach działań wspierających sprzedaż (w ramach akcji promocyjnych organizowanych przez Spółkę bądź konkursów, podczas których głównym celem jest promocja produktów oraz firmy) wiąże się nierozerwalnie z przedsiębiorstwem (działalnością) Spółki. W konsekwencji należy stwierdzić, iż opisane w stanie sprawy nieodpłatne przekazanie przez Spółkę towarów oraz nagród nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że w świetle brzmienia przepisów art. 7 ustawy o VAT obowiązujących po 1 czerwca 2005 r., nieodpłatne wydanie wszelkiego rodzaju towarów przez Spółkę (np. w formie upominków wydawanych bezpośrednio przez Spółkę w związku z organizowanymi przez nią akcjami promocyjnymi, bądź nagród w konkursie opatrzonych logo firmy) związane bezpośrednio z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji, w przypadku nieodpłatnego wydania tego typu towarów w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą (tj. wydania ich w ramach akcji promocyjnych, kampanii reklamowych, konkursów), w odniesieniu do których Spółka dokonała odliczenia VAT naliczonego w związku z ich nabyciem, Spółka nie będzie zobowiązana do naliczenia podatku VAT należnego w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

W opinii Wnioskodawcy, także nieodpłatne świadczenie usług dokonywane w ramach przekazań ww. towarów nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o podatku VAT, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących, osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatnie świadczenie usług.

Jak już wcześniej wskazano, nieodpłatnie przekazywane towary w związku z prowadzonymi przez Spółkę kampaniami reklamowymi dokonywane na rzecz kontrahentów oraz potencjalnych nabywców jest związane z prowadzoną działalnością Spółki S.A. Tym bardziej, z prowadzoną działalnością związane są świadczone w ramach kampanii promocyjnej usługi. W konsekwencji - jak twierdzi Wnioskodawca - nabywanie usług kurierskich, od których Spółka odlicza podatek naliczony nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* nieprawidłowe w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowych,

* prawidłowe w zakresie objęcia obowiązkiem podatkowym nieodpłatnego świadczenia usług związanych z dostawą takich towarów.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Za dostawę towarów nie uznaje się natomiast - w myśl art. 7 ust. 3 ustawy - przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Stosownie do art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Wobec tego, nie jest opodatkowane przekazanie klientom towarów, których jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia nie przekracza 10 zł, nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których wartość mieści się w przedziale od 10,01 zł do 100 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych. Jeżeli wartość przekazanego towaru przekracza 100 zł podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia.

Z kolei przez próbkę, na podstawie art. 7 ust. 7 ustawy, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nie tylko nieodpłatne przekazanie towarów na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, ale także nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem, niestanowiących jednak próbek, prezentów o małej wartości, czy też drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotne jest także to, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części.

W związku z istnieniem pewnych wątpliwości związanych z interpretacją art. 7 ust. 2-7 ustawy, w oparciu o wykładnię wyłącznie językową, tut. Organ pragnie wyjaśnić, iż przy wykładni przedmiotowych przepisów ustawy należy wziąć pod uwagę zasadę racjonalności ustawodawcy oraz interpretować przepis art. 7 ust. 2 w zestawieniu z art. 7 ust. 3 ustawy. Przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek - niewątpliwie jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wobec tego w przypadku nie objęcia regulacją art. 7 ust. 2 przekazania lub zużycia towarów przez podatnika na cele związane z jego przedsiębiorstwem, przepis art. 7 ust. 3 byłby zbędny. Skoro zatem z zakresu opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów, na cele inne niż bezpośrednio związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wyłączono na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy jedynie przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek, to należy uznać, iż opodatkowaniu podlegają wszelkie inne przekazania towarów pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od tych czynności w całości lub w części. Gdyby przyjąć, iż opodatkowaniu na mocy ust. 2 podlegają wyłącznie czynności w ogóle nie związane z przedsiębiorstwem, zbędne byłoby wyłączanie z opodatkowania czynności, które i tak nie podlegałyby opodatkowaniu jako związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Unormowanie zawarte w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nawiązuje do treści art. 5 ust. 6 obowiązującej do dnia 31 grudnia 2006 r. VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) (Dz. Urz. UE serii L Nr 145 str. 1), zgodnie z którym wykorzystanie przez podatnika dóbr tworzących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych jego lub jego pracowników lub też nieodpłatne ich przekazanie albo, ogólnie rzecz biorąc, użycie ich dla celów innych niż prowadzona przez niego działalność, jeśli podatek od wartości dodanej od powyższych dóbr lub ich części podlegałby w całości lub części odliczeniu, będzie traktowane jako dostawa za wynagrodzeniem. Postanowienie to nie obejmuje jednakże powyższych czynności zrealizowanych dla celów działalności przedsiębiorstwa, stanowiących prezenty o małej wartości i próbki.

Z regulacji tej wynika, że za dostawę towarów uważa się również wykorzystanie towarów stanowiących majątek przedsiębiorstwa:

Wskazane czynności tylko wówczas są uznawane za odpłatną dostawę towarów, jeśli podatnikowi przysługiwało przy ich nabyciu prawo do całkowitego lub częściowego odliczenia podatku naliczonego.

Z powyższego przepisu nie wynika zatem, aby warunkiem uznania nieodpłatnego przekazania towarów za dostawę było przeznaczenie ich na cele całkowicie niezwiązane z przedsiębiorstwem. Także nieodpłatne przekazanie (zbycie) towarów na cele wiążące się z prowadzoną działalnością gospodarczą uznawane jest za odpłatną dostawę towarów.

Również zgodnie z obowiązującą od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywą 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE serii L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), będącą odpowiednikiem VI Dyrektywy, tego rodzaju nieodpłatne przekazania towarów podlegają opodatkowaniu.

W myśl art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, będącego odpowiednikiem art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy Rady, wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów. Za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednakże wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki.

Analizując powołane wyżej przepisy Dyrektyw należy stwierdzić, że swoją dyspozycją obejmują one każde nieodpłatne zbycie towarów, zarówno do celów innych niż prowadzona działalność gospodarcza, jak i do celów tej działalności.

W związku z powyższym, aby zachować wykładnię przepisów krajowych zgodną z unormowaniami unijnymi, należy przyjąć za właściwą interpretację, która jest zgodna z celami VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. oraz Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r.

Z treści opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka w związku z prowadzonymi kampaniami reklamowymi oraz akcjami promocyjnymi swoich produktów, dokonuje nieodpłatnego przekazania - na rzecz kontrahentów oraz potencjalnych nabywców - gadżetów reklamowych, upominków, a także suplementów diety bądź kosmetyków. Przekazywane przez Firmę prezenty często przekraczają kwotę 10 zł, i nie są ujmowane w ewidencji, o której mowa w art. 7 ust. 4 cyt. ustawy. Ponadto Wnioskodawcy, w związku z nabyciem ww. prezentów, przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Opisane towary Zainteresowany dostarcza ich nabywcom korzystając z zewnętrznych firm kurierskich. Nabycie takich usług następuje odpłatnie.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz stan faktyczny sprawy wskazać należy, iż nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę towarów - gadżetów reklamowych, upominków, suplementów diety czy też kosmetyków w związku z prowadzonymi kampaniami reklamowymi - podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Nieodpłatne przekazanie towarów opisanych przez Wnioskodawcę nie wypełnia przesłanek zawartych w art. 7 ust. 2 w związku z ust. 4 powołanego przepisu. Towary te posiadają większą wartość niż określona w art. 7 ust. 4 pkt 2 cyt. ustawy o VAT. Ponadto Zainteresowany dla posianych towarów nie prowadzi ewidencji określonej w art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji brak w sprawie przesłanek umożliwiających uznanie dokonanej dostawy towarów za czynność nieopodatkowaną, czy też niepodlegającą ustawie o podatku VAT.

Tym samym, w analizowanej sprawie - we wniosku ORD-IN mowa jest o przekazaniu towarów o wartości powyżej 10 zł - nieodpłatne przekazanie różnego rodzaju towarów, w ramach działań reklamowych i reprezentacyjnych, co do zasady traktowane jest jako związane z prowadzonym przedsiębiorstwem i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 106 ust. 7 ww. ustawy o VAT, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Jak wynika z powołanego przepisu, fakturą VAT wewnętrzną dokumentuje się m.in. dokonanie czynności określonych w art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Mając na względzie, iż dostawa towarów promocyjnych w opisanym przez Wnioskodawcę stanie sprawy, wyczerpała przesłanki do uznania jej za dostawę uregulowaną w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, Zainteresowany ma obowiązek przedmiotową dostawę udokumentować fakturą VAT wewnętrzną, przewidzianą w art. 106 ust. 7 cyt. ustawy.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie do treści ust. 2 powołanego przepisu, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Z powyższego wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług muszą być spełnione łącznie dwa warunki, a mianowicie:

* brak związku świadczonych usług z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem,

* istnienie prawa podatnika do odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego związanego ze świadczonymi usługami.

Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika ze stanu faktycznego sprawy, Wnioskodawca dokonując dostawy towarów, za które nie pobrał należności (dostawa w ramach czynności promocyjnych i reklamujących Spółkę) korzysta z usług zewnętrznych firm kurierskich. Usługi te nabywane są przez Zainteresowanego odpłatnie.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, iż przekazanie nieodpłatne usługi kurierskiej, która ma związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością, nie spełnia wszystkich przesłanek, aby uznać ją za świadczenie usług uregulowane w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. W związku z powyższym Zainteresowany nie miał obowiązku udokumentować przedmiotowe transakcje fakturą VAT wewnętrzną, o której mowa w art. 106 ust. 7 ustawy. W konsekwencji nie jest czynnością - zdefiniowaną w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT - podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych stwierdzić należy, że stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Niniejszą interpretacją został załatwiony wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowych oraz objęcia obowiązkiem podatkowym nieodpłatnego świadczenia usług związanych z dostawą takich towarów. Rozstrzygnięcie w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów w związku z uczestnictwem w konkursie w przedstawionym zdarzeniu przyszłym zostało zawarte w interpretacji nr ILPP1/443-393/09-4/MK z dnia 23 czerwca 2009 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.