ILPP1/443-391/13-4/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2013 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 15 kwietnia 2013 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 18 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 czerwca 2013 r. (data wpływu 19 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* zwolnienia od podatku VAT usług pośrednictwa bankowego określonych w pkt a) do pkt d) obowiązków pośrednika - jest prawidłowe,

* zwolnienia od podatku VAT usługi polegającej na współpracy przy windykacji należności banku - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług pośrednictwa bankowego. Dnia 19 czerwca 2013 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka świadczy usługi zarządcze w nieruchomościach mieszkalnych. W ramach prowadzonych usług, jednostka zawarła umowę pośrednictwa z bankiem, który udzielił kredytu jednej z obsługiwanych przez spółkę wspólnot mieszkaniowych na remont budynku. Z umowy pośrednictwa z bankiem wynika, że w związku z zawarciem umowy kredytowej ze wspólnotą mieszkaniową, pośrednikowi, czyli spółce, należy się wynagrodzenie (stawka prowizji dla pośrednika 0,8%) określone w wysokości 1,8% od wysokości pobranej od klienta (wspólnoty mieszkaniowej) prowizji przygotowawczej.

Zgodnie z zapisem umowy:

1. Na mocy umowy bank powierza Pośrednikowi do oferowania Klientom Banku za wynagrodzeniem, produkty wymienione w załącznikach do umowy, tj. kredyty inwestycyjne, kredyty w rachunku bieżącym. Pośrednik nie jest uprawniony do:

* dokonywania w imieniu i na rzecz Banku jakichkolwiek czynności prawnych, ani składania innych oświadczeń woli, o ile nie otrzyma od banku odpowiedniego pełnomocnictwa,

* samodzielnej zmiany oferty produktowej Banku,

* zmiany tekstu wniosków, druków, itp.

* przyjmowania w imieniu banku i na jego rzecz jakichkolwiek świadczeń pieniężnych od klientów banku w celu umorzenia zobowiązań wobec banku,

* zaciągania jakichkolwiek zobowiązań w imieniu banku, a w szczególności zawierania umów i wystawiania dokumentów potwierdzających zawarcie umowy,

* powierzania innemu przedsiębiorcy wykonywania czynności określonych niniejszą umową,

* posiadania dostępu do prowadzonych przez bank danych klientów,

* potwierdzania w imieniu banku dokumentacji klienta za zgodność z oryginałem; czynność tą wykonuje pracownik banku dedykowany do współpracy z pośrednikiem.

Obowiązki Pośrednika:

1. Wykonując postanowienie niniejszej umowy pośrednik zobowiązuje się do pozyskiwania klientów dla banku, w szczególności do:

Dnia 19 czerwca 2013 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego wskazując, iż:

1. Zgodnie z zapisem 3.1 do obowiązków pośrednika należy w szczególności, m.in.:

Z treści umowy nie wynika bezpośrednio, że podatnik jest zobowiązany do działań marketingowych takich jak: mailing, czy telemarketing. Jednak zapis "w szczególności" wskazuje na otwarty katalog świadczonych usług, które mogą również sprowadzać się do reklamowania produktów klientów i pozyskiwaniu ich w warunkach reklamowych. Klient może otrzymać informacje o produktach finansowych banku za pośrednictwem spółki poprzez wystawione w widocznym miejscu w siedzibie spółki ulotek i folderów banku.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, w braku definicji legalnej pojęcia "pośrednictwa" należy interpretować je poprzez pryzmat języka potocznego. Pojęcie pośrednictwa - zgodnie z jego definicją, zawartą w słowniku języka polskiego PWN - oznacza: "działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron" oraz "kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku". Powyższa definicja wskazuje, że usługi świadczone przez Spółkę będą mieściły się w ramach pośrednictwa finansowego.

2. W ramach zawartej umowy z bankiem Wnioskodawca nie świadczy usług w zakresie leasingu, ani factoringu.

Zgodnie jednak z zapisami wskazanymi powyżej (*3.1,d) bank może zobowiązać podatnika do współpracy przy windykacji należności banku.

Ponadto świadczenie usług w zakresie określonym w załącznikach la i lb, tj. proponowanie kredytów inwestycyjnych w rachunku bieżącym oraz kredytów termomodernizacyjnych, które określone zostały w umowie w *2.3 jako przedmiot umowy nie stanowi usługi doradztwa, lecz jedynie wskazanie oferty banku oraz możliwości i skutki wynikające z zawarcia umowy finansowej z bankiem. Klient sam określa zakres swoich potrzeb co do produktów finansowych oferowanych przez bank za pośrednictwem spółki.

3. Wnioskodawcy nie zostały przekazane przez bank uprawnienia pozwalające na wstępną analizę zdolności kredytowej klienta.

4. Z przedmiotowymi usługami zainteresowany podejmuje wszystkie niezbędne czynności mające skutkować zawarciem umowy pomiędzy klientem a bankiem, tj. od zaproponowania produktu i przedstawienia oferty banku, poprzez kompletowanie pełnej dokumentacji i kontakt z bankiem w celu weryfikacji złożonej dokumentacji i potwierdzenia za zgodność. Spółka umawia klienta bezpośrednio w placówce banku lub w siedzibie spółki, gdzie obecny jest przedstawiciel banku.

Z tytułu realizacji ww. usług, Spółka otrzymuje wynagrodzenia ustalone jako% od prowizji przygotowawczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy usługę świadczoną przez Spółkę na rzecz banku, można zakwalifikować jako usługę pośrednictwa finansowego, korzystającą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na postawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy, zwolnieniu podlegają usługi udzielania kredytów i pożyczek oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów. Zdaniem Spółki, świadczone usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytu przez bank, mieści się w definicji pośrednictwa i korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. artykułu.

Według naszej oceny, popartej wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, z dnia 3 kwietnia 2012 r., sygn. akt I SA/Po 4/12 oraz 5/12, usługa polegająca na udostępnianiu ofert i doprowadzaniu do kontaktu pomiędzy instytucjami finansowymi a osobami zainteresowanymi ich usługami, stanowi usługę pośrednictwa finansowego i stanowi usługę zwolnioną od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe - w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług pośrednictwa bankowego określonych w pkt a) do pkt d) obowiązków pośrednika,

* nieprawidłowe - w zakresie zwolnienia od podatku VAT usługi polegającej na współpracy przy windykacji należności banku.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 ustawy wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi.

Aby uznać daną czynność za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41 (ust. 13 powyższego artykułu).

W myśl ust. 14 tego artykułu, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Jak stanowi ust. 15 ww. artykułu, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT.

Stosownie do treści przepisu art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 347, str. 1 z późn. zm.), państwa członkowskie zwalniają udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Uwzględniając powyższe, wskazać należy, że istotne dla zastosowania zwolnienia od podatku w przypadku usług pomocniczych do usług finansowych udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych jest to, aby określona usługa, stanowiąca odrębną całość, zmierzała do realizacji zasadniczych funkcji ww. usługi finansowej objętej zwolnieniem. Przy czym, z omawianego zwolnienia nie mogą korzystać usługi stanowiące element usługi pośrednictwa.

Z brzmienia powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowiącego implementację regulacji unijnych w tym zakresie wyraźnie wynika, iż intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Należy stwierdzić, iż wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), w którym Trybunał stwierdził, iż: "zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem". Konkludując można stwierdzić, że wg TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci przymiotu takiej usługi.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa", warto odnieść się do wyroku w sprawie C-453/05, w której TSUE stwierdził "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Natomiast w sprawie C-235/00 TSUE wskazał, że znaczenia słowa "negocjacje", w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się "do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem".

Z przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka świadczy usługi zarządcze w nieruchomościach mieszkalnych. W ramach prowadzonych usług, jednostka zawarła umowę pośrednictwa z bankiem, który udzielił kredytu jednej z obsługiwanych przez spółkę wspólnot mieszkaniowych na remont budynku. Z umowy pośrednictwa z bankiem wynika, że w związku z zawarciem umowy kredytowej ze wspólnotą mieszkaniową, pośrednikowi, czyli spółce, należy się wynagrodzenie (stawka prowizji dla pośrednika 0,8%) określone w wysokości 1,8% od wysokości pobranej od klienta (wspólnoty mieszkaniowej) prowizji przygotowawczej. Do obowiązków Wnioskodawcy jako pośrednika należy, pozyskiwanie klientów dla banku, w szczególności do:

Z treści umowy nie wynika bezpośrednio, że podatnik jest zobowiązany do działań marketingowych takich jak: mailing, czy telemarketing. Jednak zapis "w szczególności" wskazuje na otwarty katalog świadczonych usług, które mogą również sprowadzać się do reklamowania produktów klientów i pozyskiwaniu ich w warunkach reklamowych. Klient może otrzymać informacje o produktach finansowych banku za pośrednictwem spółki poprzez wystawione w widocznym miejscu w siedzibie spółki ulotek i folderów banku. W ramach zawartej umowy z bankiem Wnioskodawca nie świadczy usług w zakresie leasingu, ani factoringu.

Ponadto, świadczenie usług w zakresie określonym w załącznikach 1a i 1b, tj. proponowanie kredytów inwestycyjnych w rachunku bieżącym oraz kredytów termomodernizacyjnych, nie stanowi usługi doradztwa, lecz jedynie wskazanie oferty banku oraz możliwości i skutki wynikające z zawarcia umowy finansowej z bankiem. Klient sam określa zakres swoich potrzeb co do produktów finansowych oferowanych przez bank za pośrednictwem spółki. Wnioskodawcy nie zostały przekazane przez bank uprawnienia pozwalające na wstępną analizę zdolności kredytowej klienta. Niemniej - jak wskazał Wnioskodawca - z przedmiotowymi usługami Zainteresowany podejmuje wszystkie niezbędne czynności mające skutkować zawarciem umowy pomiędzy klientem a bankiem, tj. od zaproponowania produktu i przedstawienia oferty banku, poprzez kompletowanie pełnej dokumentacji i kontakt z bankiem w celu weryfikacji złożonej dokumentacji i potwierdzenia za zgodność. Spółka umawia klienta bezpośrednio w placówce banku lub w siedzibie spółki, gdzie obecny jest przedstawiciel banku. Z tytułu realizacji ww. usług Spółka otrzymuje wynagrodzenia ustalone jako% od prowizji przygotowawczej.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż świadczone przez Spółkę na rzecz banku czynności określone w pkt a) do pkt d) obowiązków pośrednika - stanowiące usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych - korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. Powyższe wynika z faktu, iż w świetle orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej C-453/05 pośrednictwo to działalność, która może obejmować wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Spółka zatem spełnia zawarte w orzeczeniu przesłanki bowiem przedstawia oferty banku i prowadzi rozmowy wyjaśniające, udziela informacji na temat dokumentów wymaganych przy ubieganiu się o udzielanie produktów, dokonuje preselekcji dokumentów pod kątem ich aktualności i kompletności, następnie przedkłada bankowi wnioski podpisane przez klienta wraz ze zgromadzonymi dokumentami, a także aktywnie współdziała z bankiem w pozyskiwaniu informacji i dokumentacji potrzebnych do rozpatrzenia wniosków o udzielenie produktów. Ponadto, Wnioskodawca podejmuje wszystko co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę i nie ma w zakresie jej treści żadnego interesu. Wnioskodawca z tytułu realizacji ww. usług spółka otrzymuje bowiem wynagrodzenia ustalone jako% od prowizji przygotowawczej. Jednocześnie usługi te nie stanowią czynności ściągania długów, w tym factoringu; usług doradztwa oraz usług w zakresie leasingu, o których mowa w art. 43 ust. 15 ustawy. W konsekwencji powyższego, w świetle przedmiotowego orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, wskazany katalog czynności wykonywanych na rzecz banku uznać należy za usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, korzystających ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Niemniej, jedna ze świadczonych na rzecz banku usług, tj. usługa polegająca na współpracy przy windykacji należności banku, nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Brak takiego uprawnienia wynika z faktu, iż ze zwolnienia od podatku - jak stanowi przedmiotowe orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej C-453/05 - mogą korzystać jedynie czynności zmierzające do zawarcia umowy. Natomiast czynny udział Wnioskodawcy (współpraca) przy windykacji należności banku bez sprzecznie stanowi działanie po zawarciu umowy pożyczki lub kredytu. W tej sytuacji brak jest jakichkolwiek podstaw do uznania takiego działania za pośrednictwo i do zastosowania dla tej usługi zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. Ponadto, względem powyższej usługi niezasadne byłoby także zastosowanie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy, gdyż nie stanowi ona elementu usługi zwolnionej od podatku i nie jest niezbędna do świadczenia usługi pośrednictwa usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych. Windykacja należności lub jak w powyższej sprawie współpraca w windykacji należności, to całkowicie odrębna usługa, do której na podstawie art. 43 ust. 15 ustawy, nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług zdefiniowane w art. 43 ust. 1 pkt 38 oraz w ust. 13 ustawy.

Reasumując, usługi pośrednictwa bankowego określone w pkt a) do pkt d) obowiązków pośrednika, świadczone przez Spółkę na rzecz banku, można zakwalifikować jako usługi pośrednictwa finansowego, korzystające ze zwolnienia w podatku od towarów i usług na postawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. Natomiast usługa polegająca na współpracy przy windykacji należności banku, stosownie do treści art. 43 ust. 15 ustawy, wyklucza możliwość zastosowania zwolnień od podatku od towarów i usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 oraz w ust. 13 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.