ILPP1/443-386/10-2/AK - Ustalenie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu usługi przyłączenia budynku mieszkalnego do sieci elektroenergetycznej.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 28 czerwca 2010 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-386/10-2/AK Ustalenie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu usługi przyłączenia budynku mieszkalnego do sieci elektroenergetycznej.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2010 r. (data wpływu: 1 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu usługi przyłączenia budynku mieszkalnego do sieci elektroenergetycznej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu usługi przyłączenia budynku mieszkalnego do sieci elektroenergetycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W latach 2006 i 2007 "E" świadczyła dla Spółki (na podstawie umów) usługę przyłączenia budynków mieszkalnych określoną mocą przyłączeniową do sieci elektroenergetycznej "E".

Umowy zawarte pomiędzy stronami przewidywały z tytułu tej usługi uiszczenie przez Spółkę na rzecz "E" opłaty za przyłączenie w określonej wysokości + podatek VAT. Opłatę wyznaczono w oparciu o zasady i stawki ryczałtowe opłat za przyłączenie, określone w obowiązującej taryfie dla energii elektrycznej "E".

Z tytułu tej usługi "E" wystawiła faktury VAT, stosując 22% stawkę podatku VAT. Otrzymane faktury stanowią dla Spółki podstawę do odliczenia podatku VAT w niej naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługiwało (w roku 2006 i 2007) - na podstawie art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przez sprzedawcę z tytułu usługi przyłączenia budynku mieszkalnego do sieci elektroenergetycznej według 22% stawki w związku z dyspozycją art. 146 ust. 1 lit. a), ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usługa (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu nabycia od Koncernu "E" usługi przyłączenia budynku mieszkalnego do sieci elektroenergetycznej przysługiwało jej prawo odliczenia podatku naliczonego według 7% stawki podatku VAT. Usługa taka bowiem winna bowiem podlegać opodatkowaniu obniżoną 7% stawką podatku VAT, na podstawie dyspozycji art. 146 ust. 1 lit. a), ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Zgodnie z regulacją art. 8 ww. ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów. Przyłączenie do sieci elektroenergetycznej jest usługą a pobierana opłata przyłączeniowa stanowi wynagrodzenie za świadczenie usługi - usługa ma charakter odpłatny. Według Spółki, w odniesieniu do przyłącza do sieci elektroenergetycznej obiektów budownictwa mieszkaniowego znajduje zastosowanie preferencyjna stawka 7%, właściwa dla infrastruktury związanej z budownictwem mieszkaniowym.

Przepis art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy, stanowi, iż od dnia przystąpienia Polski do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. stosuje się 7% stawkę w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą. Pojęcie robót budowlanych, związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą (zdefiniowane w art. 146 ust. 2 cyt. ustawy), obejmuje roboty budowlano-montażowe, dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remonty budownictwa mieszkaniowego.

Stosowanie art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ww. ustawy, w odniesieniu do usług wymaga zatem w pierwszej kolejności ustalenia, czy dana usługa dotyczy inwestycji stanowiącej infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu.

Zgodnie z art. 146 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, infrastruktura związana z budownictwem mieszkaniowym obejmuje m.in. sieci rozprowadzające wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych.

Wykładnia językowa i celowościowa tego przepisu nakazuje przyjąć, że urządzenia i obiekty wymienione w art. 146 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowią infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, jeżeli są połączone fizykalnie (np. poprzez kable, przewody, rury odprowadzające, itd.) lub funkcjonalnie z obiektami budownictwa mieszkaniowego (tekst jedn. w taki sposób, że prawidłowe korzystanie z obiektu budownictwa mieszkaniowego zakłada wykorzystywanie danego elementu infrastruktury).

Określając zakres przedmiotowy usługi, za którą pobierana jest opłata przyłączeniowa, strony tej umowy Spółka i E..., w jej treści powołały regulacje ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 z późn. zm.). Zgodnie z art. 7 ust. 1 tej ustawy, przedsiębiorstwo energetyczne, zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją energii jest obowiązane do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci z podmiotami ubiegającymi się o przyłączenie do sieci.

Dyspozycja art. 7 ust. 2 Prawa energetycznego stanowi natomiast, że umowa o przyłączenie do sieci powinna zawierać m.in. termin realizacji przyłączenia, wysokość opłaty za przyłączenie oraz zakres robót niezbędnych przy realizacji przyłączenia. Umowa o przyłączenie do sieci jest odrębną umową od umowy, na podstawie której nastąpi dostarczanie energii, a jej istotnym elementem jest określenie zakresu robót niezbędnych przy realizacji przyłącza.

Wyodrębnienie przez ustawodawcę umowy o przyłączenie do sieci oraz to, że ustawodawca uzależnił wysokość opłaty przyłączeniowej od rzeczywistych nakładów na budowę sieci, a celem stron umowy jest powstanie odcinka sieci powoduje, że czynnością podstawową umowy o przyłączenie do sieci jest budowa odcinka tej sieci i dlatego też, w przypadku, gdy towarzyszy budownictwu mieszkaniowemu, korzysta z preferencyjnej stawki podatku VAT, o której mowa w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług.

W ocenie Spółki, uznać zatem należy, że realizacja i finansowanie budowy i rozbudowy sieci w latach 2006 i 2007, w tym na potrzeby przyłączeń podmiotów ubiegających się o przyłączenie na warunkach określonych w przepisach ustawy - Prawo energetyczne, mieści się w pojęciu robót, o jakich mowa w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a), ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe, Spółka uważa, ze usługa wykonania przyłącza do obiektów budownictwa mieszkaniowego, zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, do dnia 31 grudnia 2007 r. opodatkowana była 7% stawką podatku od towarów i usług. W związku z tym Wnioskodawca - jako nabywca tej usługi - miał prawo do odliczenia podatku naliczonego według stawki 7% od ceny netto tej usługi.

Powyższe znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 października 2008 r., sygn. akt I FSK 1114/07.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

a.

z tytułu nabycia towarów i usług,

b.

potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,

c.

od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Tut. Organ podkreśla jednak, że ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Nadmienia się, że w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy wskazano, iż nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne m.in. w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast przez świadczenie usług, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki i zwolnienie.

Stosownie do art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) oraz ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. stosowało się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą. Przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a), rozumiało się roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remonty obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, na podstawie art. 146 ust. 3 ustawy o VAT, należało rozumieć:

1.

sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,

2.

urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę,

3.

urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne

- jeżeli były one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

W związku z powyższymi uregulowaniami prawnymi, w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą stosowana była 7% stawka podatku. Od dnia 1 stycznia 2008 r., 7% stawką podatku od towarów i usług opodatkowane są roboty budowlano - montażowe oraz remonty i roboty konserwacyjne związane wyłącznie z budownictwem mieszkaniowym. Od ww. dnia nie przewidziano w ustawie obniżonej stawki podatku na budowę infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu.

Należy zauważyć, iż w treści powołanych wyżej przepisów ustawodawca użył pojęć: roboty budowlano-montażowe, remonty oraz roboty konserwacyjne nie podając konkretnych symboli statystycznych dla tych usług.

Przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia roboty budowlano-montażowe, remont i konserwacja, dlatego też należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego. Zgodnie z art. 3 pkt 7 i 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) przez:

* roboty budowlane - należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego, zaś przez

* remont - należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Z kolei konserwacja - zgodnie z § 3 pkt 4 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych (Dz. U. Nr 74, poz. 836) - oznacza wykonywanie robót mających na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku.

Natomiast zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, W-wa 1999, s. 336), konserwacja oznacza czynność mającą na celu utrzymanie czegoś w dobrym stanie, konserwowanie.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że E... świadczy na rzecz Wnioskodawcy usługę przyłączenia budynków mieszkalnych określoną mocą przyłączeniową do sieci elektroenergetycznej.

Umowy zawarte pomiędzy stronami przewidują z tytułu tej usługi uiszczenie przez Spółkę na rzecz świadczącego usługę opłaty za przyłączenie w określonej wysokości + podatek VAT. Z tytułu tej usługi E... wystawia faktury VAT, stosując 22% stawkę podatku VAT. Otrzymane faktury stanowią dla Spółki podstawę do odliczenia podatku VAT w niej naliczonego.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz w odniesieniu do opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, że przyłączenie do sieci elektroenergetycznej nie mieści się w zakresie robót budowlano - montażowych, remontów, bądź robót konserwacyjnych, o których mowa w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a). Tym samym opłaty za przyłączenie do sieci nie stanowią zapłaty za wykonane roboty budowlano - montażowe, remonty lub roboty konserwacyjne i nie korzystają z preferencyjnej 7% stawki podatku.

W odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie należy stwierdzić, że z tytułu usługi przyłączenia budynku mieszkalnego do sieci elektroenergetycznej Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w wysokości 22%, pod warunkiem, że usługa ta związana jest z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT oraz nie zaistnieją przesłanki negatywne, określone w art. 88 ustawy.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla wystawcy faktury, czyli Spółki E....

Ponadto, tut. Organ wskazuje, iż powołane w treści wniosku orzeczenie NSA z dnia 15 października 2008 r. sygn. akt I FSK 1114/07 nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Przy zaistniałym podobieństwie stanu faktycznego oraz rozważań prawnych organ podatkowy uważa, iż w badanej sprawie należy jednak uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl