ILPP1/443-386/10/11-S/AK - Stawka podatku VAT dla usługi przyłączenia budynku mieszkalnego do sieci elektroenergetycznej oraz odliczenie podatku VAT naliczonego z tytułu wykonania przyłącza.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 16 grudnia 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 1241/10 - stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2010 r. (data wpływu: 1 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* stawki podatku VAT dla usługi przyłączenia budynku mieszkalnego do sieci elektroenergetycznej - jest prawidłowe,

* prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu usługi przyłączenia budynku mieszkalnego do sieci elektroenergetycznej - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usługi przyłączenia budynku mieszkalnego do sieci elektroenergetycznej oraz prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu usługi przyłączenia budynku mieszkalnego do sieci elektroenergetycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W latach 2006 i 2007 "A" świadczyła dla Spółki (na podstawie umów) usługę przyłączenia budynków mieszkalnych określoną mocą przyłączeniową do sieci elektroenergetycznej "A".

Umowy zawarte pomiędzy stronami przewidywały z tytułu tej usługi uiszczenie przez Spółkę na rzecz "A" opłaty za przyłączenie w określonej wysokości + podatek VAT. Opłatę wyznaczono w oparciu o zasady i stawki ryczałtowe opłat za przyłączenie, określone w obowiązującej taryfie dla energii elektrycznej "A".

Z tytułu tej usługi "A" wystawiła faktury VAT, stosując 22% stawkę podatku VAT. Otrzymane faktury stanowią dla Spółki podstawę do odliczenia podatku VAT w niej naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługiwało (w roku 2006 i 2007) - na podstawie art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przez sprzedawcę z tytułu usługi przyłączenia budynku mieszkalnego do sieci elektroenergetycznej według 22% stawki w związku z dyspozycją art. 146 ust. 1 lit. a), ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu nabycia od Koncernu "A" usługi przyłączenia budynku mieszkalnego do sieci elektroenergetycznej przysługiwało jej prawo odliczenia podatku naliczonego według 7% stawki podatku VAT. Usługa taka winna bowiem podlegać opodatkowaniu obniżoną 7% stawką podatku VAT, na podstawie dyspozycji art. 146 ust. 1 lit. a), ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Zgodnie z regulacją art. 8 ww. ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów. Przyłączenie do sieci elektroenergetycznej jest usługą a pobierana opłata przyłączeniowa stanowi wynagrodzenie za świadczenie usługi - usługa ma charakter odpłatny. Według Spółki, w odniesieniu do przyłącza do sieci elektroenergetycznej obiektów budownictwa mieszkaniowego znajduje zastosowanie preferencyjna stawka 7%, właściwa dla infrastruktury związanej z budownictwem mieszkaniowym.

Przepis art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy, stanowi, iż od dnia przystąpienia Polski do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. stosuje się 7% stawkę w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą. Pojęcie robót budowlanych, związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą (zdefiniowane w art. 146 ust. 2 cyt. ustawy), obejmuje roboty budowlano-montażowe, dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remonty budownictwa mieszkaniowego.

Stosowanie art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ww. ustawy, w odniesieniu do usług wymaga zatem w pierwszej kolejności ustalenia, czy dana usługa dotyczy inwestycji stanowiącej infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu.

Zgodnie z art. 146 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, infrastruktura związana z budownictwem mieszkaniowym obejmuje m.in. sieci rozprowadzające wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych.

Wykładnia językowa i celowościowa tego przepisu nakazuje przyjąć, że urządzenia i obiekty wymienione w art. 146 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowią infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, jeżeli są połączone fizykalnie (np. poprzez kable, przewody, rury odprowadzające, itd.) lub funkcjonalnie z obiektami budownictwa mieszkaniowego (tj. w taki sposób, że prawidłowe korzystanie z obiektu budownictwa mieszkaniowego zakłada wykorzystywanie danego elementu infrastruktury).

Określając zakres przedmiotowy usługi, za którą pobierana jest opłata przyłączeniowa, strony tej umowy Spółka i "A", w jej treści powołały regulacje ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 z późn. zm.). Zgodnie z art. 7 ust. 1 tej ustawy, przedsiębiorstwo energetyczne, zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją energii jest obowiązane do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci z podmiotami ubiegającymi się o przyłączenie do sieci.

Dyspozycja art. 7 ust. 2 Prawa energetycznego stanowi natomiast, że umowa o przyłączenie do sieci powinna zawierać m.in. termin realizacji przyłączenia, wysokość opłaty za przyłączenie oraz zakres robót niezbędnych przy realizacji przyłączenia. Umowa o przyłączenie do sieci jest odrębną umową od umowy, na podstawie której nastąpi dostarczanie energii, a jej istotnym elementem jest określenie zakresu robót niezbędnych przy realizacji przyłącza.

Wyodrębnienie przez ustawodawcę umowy o przyłączenie do sieci oraz to, że ustawodawca uzależnił wysokość opłaty przyłączeniowej od rzeczywistych nakładów na budowę sieci, a celem stron umowy jest powstanie odcinka sieci powoduje, że czynnością podstawową umowy o przyłączenie do sieci jest budowa odcinka tej sieci i dlatego też, w przypadku, gdy towarzyszy budownictwu mieszkaniowemu, korzysta z preferencyjnej stawki podatku VAT, o której mowa w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług.

W ocenie Spółki, uznać zatem należy, że realizacja i finansowanie budowy i rozbudowy sieci w latach 2006 i 2007, w tym na potrzeby przyłączeń podmiotów ubiegających się o przyłączenie na warunkach określonych w przepisach ustawy - Prawo energetyczne, mieści się w pojęciu robót, o jakich mowa w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a), ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe, Spółka uważa, ze usługa wykonania przyłącza do obiektów budownictwa mieszkaniowego, zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, do dnia 31 grudnia 2007 r. opodatkowana była 7% stawką podatku od towarów i usług. W związku z tym Wnioskodawca - jako nabywca tej usługi - miał prawo do odliczenia podatku naliczonego według stawki 7% od ceny netto tej usługi.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca wskazał wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 października 2008 r., sygn. akt I FSK 1114/07.

W dniu 28 czerwca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając z upoważnienia Ministra Finansów wydał interpretację indywidualną nr ILPP1/443-386/10-2/AK stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2010 r. (data wpływu: 1 kwietnia 2010 r.) jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia wniesiono w dniu 19 lipca 2010 r., zaś odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 18 sierpnia 2010 r. nr ILPP1/443/W-64/10-2/HMW (skutecznie doręczonym w dniu 23 sierpnia 2010 r.).

W dniu 20 września 2010 r. wpłynęła do tut. Organu skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 28 czerwca 2010 r. nr ILPP1/443-386/10-2/AK oraz zasądzenie kosztów procesowych według norm przepisanych.

Wyrokiem z dnia 16 grudnia 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 1241/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną interpretację z dnia 28 czerwca 2010 r., nr ILPP1/443-386/10-2/AK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 16 grudnia 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 1241/10 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe w części dotyczącej stawki podatku VAT dla usługi przyłączenia budynku mieszkalnego do sieci elektroenergetycznej,

* nieprawidłowe w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu usługi przyłączenia budynku mieszkalnego do sieci elektroenergetycznej.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Tut. Organ podkreśla jednak, że ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Nadmienia się, że w art. 88 ust. 3a ustawy - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2007 r. (czyli w okresie, którego dotyczy wniosek) - wskazano, iż nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy:

Wskazać należy, że przepisy dotyczące podatku od towarów i usług (w tym powołane wyżej), nie pozbawiają prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących nabycie towarów, które zostały opodatkowane inną niż przyjęta przez sprzedawcę (wyższą bądź niższą) stawką podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, należy stwierdzić, iż prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach potwierdzających nabycie towarów nie przysługuje w sytuacji, gdy dotyczy on transakcji udokumentowanych fakturami, które nie podlegają opodatkowaniu, bądź są zwolnione od podatku.

Biorąc powyższe pod uwagę, w przedmiotowej sprawie tut. Organ zobowiązany jest przede wszystkim wyjaśnić czy czynność udokumentowana fakturą przez kontrahenta Wnioskodawcy podlegała opodatkowaniu, a jeśli tak to jaką stawkę podatku winien on zastosować.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast przez świadczenie usług, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

Stosownie do art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2007 r. - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki i zwolnienie.

Stosownie do art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) oraz ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. stosowało się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą. Przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a), rozumiało się roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, na podstawie art. 146 ust. 3 ustawy, należało rozumieć:

W regulacji art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy ustanowiono możliwość stosowania obniżonej stawki podatku jedynie w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą.

Jak stwierdził Sąd w wyroku wydanym w przedmiotowej sprawie cytując wyrok NSA z dnia 2 grudnia 2008 r., sygn. akt I FSK 1942/07: "w ustawie o VAT nie zdefiniowano pojęcia budownictwa mieszkaniowego, a w art. 2 pkt 12 ustawy zawarto jedynie ustawową definicję obiektów budownictwa mieszkaniowego (...), do dnia 31 grudnia 2007 r. stawkę podatku 7% należało stosować do robót (remontów) związaną z budownictwem tych obiektów i infrastrukturą towarzysząca temu budownictwu. Przepis ten był zatem adresowany do podatników - wykonawców takich robot, których obligował do opodatkowania swoich usług budowlanych mających za przedmiot obiekty budownictwa mieszkaniowego (art. 2 ust. 12 ustawy) i infrastrukturę towarzysząca temuż budownictwu obniżoną stawką podatku".

Dla prawa do zastosowania w okresie przejściowym - tj. do dnia 31 grudnia 2007 r. - preferencyjnej stawki podatku, obok miejsca, z którym prace są związane istotnym jest rodzaj wykonywanych prac, co wiąże się z koniecznością zdefiniowania pojęcia roboty budowlane.

Zgodnie z art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego. Budowa to wykonanie obiektu budowlanego w określonym miejscu (art. 3 pkt 6 ww. ustawy).

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane, obiekt budowlany to nie tylko budynki wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, obiekty małej infrastruktury, ale także budowa stanowiąca całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami, do których zalicza się także sieci uzbrojenia terenu.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.), przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii jest obowiązane do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci z podmiotami ubiegającymi się o przyłączenie do sieci, na zasadzie równoprawnego traktowania, jeżeli istnieją techniczne i ekonomiczne warunki przyłączenia do sieci i dostarczania tych paliw lub energii, a żądający zawarcia umowy spełnia warunki przyłączenia do sieci i odbioru. Jeżeli przedsiębiorstwo energetyczne odmówi zawarcia umowy o przyłączenie do sieci, jest obowiązane niezwłocznie pisemnie powiadomić o odmowie jej zawarcia Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki i zainteresowany podmiot, podając przyczyny odmowy.

Umowa o przyłączenie do sieci powinna zawierać co najmniej postanowienia określające: termin realizacji przyłączenia, wysokość opłaty za przyłączenie, miejsce rozgraniczenia własności sieci przedsiębiorstwa energetycznego i instalacji podmiotu przyłączanego, zakres robót niezbędnych przy realizacji przyłączenia, wymagania dotyczące lokalizacji układu pomiarowo-rozliczeniowego i jego parametrów, warunki udostępnienia przedsiębiorstwu energetycznemu nieruchomości należącej do podmiotu przyłączanego w celu budowy lub rozbudowy sieci niezbędnej do realizacji przyłączenia, przewidywany termin zawarcia umowy, na podstawie której nastąpi dostarczanie paliw gazowych lub energii, ilości paliw gazowych lub energii przewidzianych do odbioru, moc przyłączeniową, odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy, a w szczególności za opóźnienie terminu realizacji prac w stosunku do ustalonego w umowie, oraz okres obowiązywania umowy i warunki jej rozwiązania - art. 7 ust. 2 ww. ustawy.

Na podstawie art. 7 ust. 6 cyt. ustawy - Prawo energetyczne, budowę i rozbudowę odcinków sieci służących do przyłączenia instalacji należących do podmiotów ubiegających się o przyłączenie do sieci zapewnia przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w ust. 1, umożliwiając ich wykonanie zgodnie z zasadami konkurencji także innym przedsiębiorcom zatrudniającym pracowników o odpowiednich kwalifikacjach i doświadczeniu w tym zakresie.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że w latach 2006 - 2007 "A" świadczyła na rzecz Wnioskodawcy usługę przyłączenia budynków mieszkalnych określoną mocą przyłączeniową do sieci elektroenergetycznej.

Umowy zawarte pomiędzy stronami przewidywały z tytułu tej usługi uiszczenie przez Spółkę na rzecz świadczącego usługę opłaty za przyłączenie w określonej wysokości + podatek VAT. Z tytułu tej usługi "A" wystawiła faktury VAT, stosując 22% stawkę podatku VAT. Otrzymane faktury stanowią dla Spółki podstawę do odliczenia podatku VAT w niej naliczonego.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że przedmiot prac objętych umową o przyłączenie budynków mieszkalnych do sieci elektroenergetycznej mieści się w definicji robót budowalno-montażowych związanych z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, a tym samym do dnia 31 grudnia 2007 r. spełnione były przesłanki do zastosowania preferencyjnej 7% stawki podatku.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy warunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przy czym bez znaczenia dla prawa do odliczenia podatku naliczonego, pozostaje okoliczność, czy wynagrodzenie z tytułu danego świadczenia podlegającego opodatkowaniu pokrywa koszty świadczenia tej czynności bądź kreuje zysk, czy też świadczenie to odbywa się poniżej tego kosztu.

W art. 88 ustawy nie przewidziano braku prawa do odliczenia w przypadku zastosowania błędnej stawki podatku VAT na otrzymanej fakturze.

Dla istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktury (nawet w przypadku, gdy zastosowana została nieprawidłowa stawka podatku), najistotniejsze jest to, że nabyta przez Wnioskodawcę usługa podlegała opodatkowaniu i nie korzystała przy tym ze zwolnienia od tego podatku. Kwestia stawki - z punktu widzenia podmiotu dokonującego odliczenia - ma drugorzędne znaczenie. Biorąc bowiem pod uwagę treść art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, należy stwierdzić, iż prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony nie przysługuje wówczas gdy dotyczy on transakcji, które nie podlegają opodatkowaniu lub są zwolnione od podatku. Natomiast w opisanym we wniosku przypadku, z tytułu wykonania usługi polegającej na przyłączeniu budynku mieszkalnego do sieci elektroenergetycznej, która to czynność podlega opodatkowaniu i nie korzysta ze zwolnienia od podatku, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w wysokości wykazanej na fakturze, tj. 22%, pod warunkiem, że usługa ta związana jest z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT oraz że nie zaistnieją inne przesłanki negatywne, określone w art. 88 ustawy.

Mając na uwadze powyższe oraz fakt otrzymania przez Wnioskodawcę za wykonane usługi przyłączenia budynku mieszkalnego do sieci elektroenergetycznej faktury VAT ze stawką 22%, należy stwierdzić, iż - mimo zastosowania przez kontrahenta nieprawidłowej stawki podatku dla świadczonej usługi - Spółka miała prawo (a nie obowiązek) do odliczenia podatku VAT w tej wysokości, pod warunkiem, że usługa związana jest z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT oraz nie zaistnieją przesłanki negatywne, określone w art. 88 ustawy.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla wystawcy faktury, czyli Spółki "A".

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.