ILPP1/443-381/11-2/AK - Świadczenie usług szkoleniowych a zwolnienie z podatku VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2011 r. (data wpływu 3 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z tytułu świadczenia usług szkoleniowych - jest prawidłowe.

W dniu 3 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z tytułu świadczenia usług szkoleniowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł z Polską Agencją Rozwoju Przedsiębiorczości umowę na dofinansowanie w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki projektu pn. "Akademia (...)". Dofinansowanie przekracza 70% wartości projektu.

Projekt polega na organizacji i obsłudze szkoleń:

* dla właścicieli firm i członków zarządów w zakresie zarządzania, w tym zarządzania organizacją, zasobami ludzkimi, także tzw. zarządzania wiekiem,

* dla menadżerów sprzedaży w zakresie zarządzania, w tym zarządzania organizacją i tzw. zarządzania wiekiem, a także technik negocjacyjnych,

* dla pracowników działów sprzedaży, w tym dla przedstawicieli handlowych i sprzedawców w zakresie prowadzenia sprzedaży (techniki sprzedaży) i zarządzania organizacją.

Zakres szkolenia ma charakter ogólny i nie obejmuje szkolenia w zakresie sprzedaży określonego, konkretnego towaru czy też usługi. Usługa szkoleniowa prócz szkolenia w zakresie jw. obejmuje również zapewnienie uczestnikom noclegów i wyżywienia, w ramach usługi szkoleniowej uczestnik otrzymuje także materiały szkoleniowe.

Adresatem szkoleń są właściciele firm i członkowie zarządów, a także pracownicy podmiotów gospodarczych, których działalność koordynuje Wnioskodawca.

Celem ustalenia prawidłowej klasyfikacji statystycznej usług Wnioskodawca zwrócił się do Urzędu Statystycznego i uzyskał informację, że zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, uwzględniając treść § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) dla celów podatku od towarów i usług, usługi mieszczą się w grupowaniu 80.42.20 - 00.00 "usługi w zakresie pozostałych form kształcenia".

Do dnia 31 grudnia 2010 r. Wnioskodawca kwalifikował ww. usługi jako usługi objęte zwolnieniem od podatku od towarów i usług, co oznaczało, że Wnioskodawca nie korzystał z prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług na potrzeby świadczenia tych usług. Prawidłowość postępowania Wnioskodawcy do dnia 31 grudnia 2010 r. potwierdzała wydana Wnioskodawcy interpretacja indywidualna Ministra Finansów z dnia 17 lutego 2010 r.

Zdaniem Wnioskodawcy zmiana przepisów o VAT nie wpłynęła w stanie faktycznym sprawy na to, że poczynając od dnia 1 stycznia 2011 r. usługi szkoleniowe jako usługi kształcenia zawodowego finansowane co najmniej w 70% ze środków publicznych podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, Wnioskodawca kwalifikując świadczenie usług szkoleniowych wg załącznika do wniosku, finansowanych w co najmniej 70% ze środków publicznych jako usługi kształcenia zawodowego, zwolnione od podatku od towarów i usług postępuje po 31 grudnia 2010 r. prawidłowo.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia zwolnione od podatku są usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawa towarów ściśle z tymi usługami związane. Zgodnie z art. 132 Dyrektywy 112, która zastąpiła VI Dyrektywę, państwa członkowskie zwalniają jako czynności wykonywane w interesie publicznym (art. 132 ust. 1 lit. i) kształcenie zawodowe łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z tą działalnością związanych prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie. Państwa członkowskie mogą uzależnić przyznanie podmiotom innym niż podmioty prawa publicznego zwolnienia czynności od spełnienia co najmniej jednego z warunków, o których mowa w art. 133. Uwzględniając powyższe, należy przyjąć, iż zwolnienie z § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia nie powoduje zakłóceń konkurencji na niekorzyść przedsiębiorstw komercyjnych podlegających VAT, co stanowi wypełnienie warunku zwolnienia usług kształcenia zawodowego z podatku w zgodzie z art. 133 Dyrektywy 112 poprzez wypełnienie warunku wymienionego w tym przepisie pod lit. d). Oznacza to, że zwolnienie nabiera cech przedmiotowo - podmiotowych. Ma więc do niego prawo każdy podmiot, jeżeli finansowanie świadczonych usług kształcenia zawodowego cechuje co najmniej 70% udział środków publicznych. Kluczowego znaczenia dla zastosowania zwolnienia nabiera w tej sytuacji:

* uznanie usług za usługi kształcenia zawodowego,

* finansowanie usług co najmniej w 70% ze środków publicznych.

O ile sprawa poziomu finansowania to ustalenie faktyczne, o tyle uznanie usług za usługi kształcenia zawodowego to problem definicyjny.

W polskich przepisach o VAT brak jest definicji legalnej usług edukacyjnych. Przyjmując jednak, że w ramach prawa europejskiego rozporządzenie Rady (WE) ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich, definicję legalną usług szkoleniowych dla celów podatku VAT zawiera art. 14 rozporządzenia Rady (WE) Nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Co prawda Dyrektywa 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (VI Dyrektywa) zastąpiona została przez Dyrektywę 112 jednak rozporządzenie to obowiązuje. Rada Unii Europejskiej uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, VI Dyrektywę, wniosek Komisji, a także mając na uwadze, że kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie powinno obejmować nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych, bez względu na czas trwania kursu, ustanawiając środki wykonawcze do art. 13 VI Dyrektywy uznała, usługi w zakresie szkolenia zawodowego (i przekwalifikowania) zapewniane na warunkach określonych w art. 13 cześć A ust. 1 lit. i) Dyrektywy 77/388/EWG (VI Dyrektywy) obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych, a czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Zgodnie z tą definicją kształcenie zawodowe to nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Bez wątpienia załączony program szkolenia "Akademia (...)" spełnia wyżej zdefiniowane warunki dla uznania usług świadczonych przez Wnioskodawcę za usługi kształcenia zawodowego, a więc w sytuacji gdy szkolenie jest co najmniej w 70% dofinansowane dotacją rozwojową pochodzącą ze środków publicznych, te usługi szkoleniowe oraz świadczenie usług i dostawa towarów ściśle z tymi usługami związane są zwolnione od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 5a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 7 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie edukacji (ex 80) i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy punktów 26-29, regulujących zwolnienia od podatku działalności edukacyjnej. Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów. Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. Nr 347, str. 1 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie zwalniają m.in. kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

Z art. 2 pkt 3a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.) wynika, że system oświaty obejmuje placówki kształcenia ustawicznego, placówki kształcenia praktycznego oraz ośrodki dokształcania i doskonalenia zawodowego, umożliwiające uzyskanie i uzupełnienie wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych.

Zgodnie z art. 82 ustawy o systemie oświaty, osoby fizyczne i prawne mogą zakładać placówki niepubliczne po uzyskaniu wpisu do ewidencji prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego obowiązaną do prowadzenia odpowiedniego typu placówek publicznych.

Placówki niepubliczne mogą zatem być zakładane i prowadzone przez osoby fizyczne lub osoby prawne niebędące jednostkami samorządu terytorialnego.

Nie jest przy tym konieczne, by usługa w zakresie kształcenia była jednocześnie usługą w zakresie wychowania. Na podstawie przedmiotowego przepisu zwolnieniem od podatku mogą być objęte zarówno usługi w zakresie kształcenia, jak i usługi w zakresie wychowania.

Ponadto, na podstawie uregulowań zawartych w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

Natomiast, zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 20 - obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 5 kwietnia 2011 r. - rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649), zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Należy zauważyć, iż od dnia 6 kwietnia 2011 r. odpowiednikiem powołanego § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia z dnia 22 grudnia 2010 r. jest § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392).

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288, str. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC z późn. zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i) obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. U. L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Powołane przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowane w całości ze środków publicznych. Co więcej przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane. Dla zastosowania przedmiotowych zwolnień istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych lub też finansowanie danego szkolenia w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że prowadzone przez Wnioskodawcę, opisane we wniosku szkolenia spełniają definicję usług szkolenia zawodowego lub przekwalifikowania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług. Szkolenia te maja na celu uzyskanie, zwiększenie wiedzy niezbędnej do celów zawodowych, mi. in. przedstawicieli handlowych, sprzedawców.

Z opisu sprawy wynika, iż Zainteresowany nie jest podmiotem objętym systemem oświaty, o którym mowa w ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, dlatego też nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy.

W zakresie, w jakim świadczone przez Zainteresowanego usługi będące przedmiotem wniosku nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy ze względu na nie wypełnienie powyższych wymogów, należy określić, czy mogą korzystać ze zwolnienia zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zawarł z Polską Agencją Rozwoju Przedsiębiorczości umowę na dofinansowanie w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki projektu pn. "Akademia (...)". Dofinansowanie przekracza 70% wartości projektu. Projekt polega na organizacji i obsłudze szkoleń:

* dla właścicieli firm i członków zarządów w zakresie zarządzania, w tym zarządzania organizacją, zasobami ludzkimi, także tzw. zarządzania wiekiem,

* dla menadżerów sprzedaży w zakresie zarządzania, w tym zarządzania organizacją i tzw. zarządzania wiekiem, a także technik negocjacyjnych,

* dla pracowników działów sprzedaży, w tym dla przedstawicieli handlowych i sprzedawców w zakresie prowadzenia sprzedaży (techniki sprzedaży) i zarządzania organizacją.

Zakres szkolenia ma charakter ogólny i nie obejmuje szkolenia w zakresie sprzedaży określonego, konkretnego towaru czy też usługi. Usługa szkoleniowa prócz szkolenia w zakresie obejmuje również zapewnienie uczestnikom noclegów, wyżywienia, w ramach usługi szkoleniowej uczestnik otrzymuje także materiały szkoleniowe. Adresatem szkoleń są właściciele firm i członkowie zarządów, a także pracownicy podmiotów gospodarczych, których działalność koordynuje Wnioskodawca.

Zatem, z opisu sprawy nie wynika, aby przedmiotowe usługi świadczone przez Wnioskodawcę prowadzone były w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, a ponadto aby Zainteresowany posiadał akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty w zakresie świadczonych usług. W związku z tym, Wnioskodawca nie będzie korzystał ze zwolnienia dla świadczonych usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) i b) ustawy. Natomiast w kwestii sposobu finansowania - przedmiotowe szkolenia są finansowane ze środków publicznych w co najmniej 70%.

Jak wynika z powołanych regulacji § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W rozpatrywanej sprawie przesłanka finansowania ze środków publicznych jest spełniona, zatem świadczone usługi szkoleniowe objęte są zwolnieniem od podatku.

W związku z powyższym, świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe finansowane co najmniej w 70% ze środków publicznych korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.