ILPP1/443-38/11-4/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2010 r. (data wpływu 10 stycznia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 marca 2011 r. (data wpływu 24 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży jednej działki w roku 2010 - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 21 marca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży jednej działki w roku 2010.

W piśmie z dnia 21 marca 2011 r. uzupełniono wniosek poprzez doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W lipcu 2003 r. Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości gruntowej niezabudowanej - gruntów rolnych. Grunty te nie były wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. Nabyte zostały do majątku osobistego bez zamiaru w momencie zakupu ich odsprzedaży lub prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca opłacał i opłaca od ich posiadania podatek rolny. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji odzieży. W grudniu 2009 r. Wnioskodawca dokonał podziału nieruchomości na kilkanaście działek. W miejscowym planie zagospodarowania grunty te przeznaczone są pod rekreację i wypoczynek. W listopadzie 2010 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży jednej działki.

W przyszłości Wnioskodawca zamierza, gdy będzie zapotrzebowanie, dokonywać sprzedaży kolejnych działek.

W uzupełnieniu wniosku, w piśmie z dnia 21 marca 2011 r. Wnioskodawca wskazał, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca winien od dokonanej sprzedaży działki odprowadzić podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy na gruncie przepisu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaż działek nie będzie podlegała przepisom ustawy. Dla przypisania osobie Wnioskodawcy statusu podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działek niezbędnym jest określenie działania Wnioskodawcy w charakterze profesjonalnego handlowca. W przedstawionym stanie faktycznym zakupu przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca dokonał do majątku osobistego i sprzedaż określa jako wyprzedaż majątku osobistego. Podział geodezyjny działki po ponad 6 latach od dnia zakupu i sukcesywna sprzedaż działek nie mogą w żaden sposób świadczyć o prowadzeniu działalności gospodarczej w zakresie handlu. Zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Wnioskodawca wskazał, że jego stanowisko poparte jest orzecznictwem sądów administracyjnych, a w szczególności wyrokiem NSA z dnia 29 października 2007 r. o sygn. I FPS 3/07.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2010 r., przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy. Z kolei, w celu ustalenia, czy dostawa działek wyczerpuje znamiona pojęcia "działalność gospodarcza" koniecznym jest ustalenie, czy zamiarem wykonania czynności jest jej dokonywanie w sposób częstotliwy. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar", jak również nie precyzuje pojęcia "sposób częstotliwy", w każdym przypadku należy badać, czy intencją dokonania określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie).

Zasady wykładni językowej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej prowadzą do wniosku, że działalność gospodarczą stanowi nie tylko działalność częstotliwa, czyli stała i powtarzalna, ale także jednorazowa czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar częstotliwości, przy czym wspomniana działalność powinna być wykonywana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód.

Ponadto, należy wskazać, iż zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r. przez działalność rolniczą - rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Rolnikiem ryczałtowym, w myśl art. 2 pkt 19 ustawy, jest rolnik dokonujący dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, korzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Biorąc pod uwagę przytoczoną definicję działalności gospodarczej uznać należy, iż rolnik ryczałtowy, w świetle ustawy, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy, korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych. Jeśli więc osoba taka wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem VAT, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu, tym bardziej, że rolnik sprzedający grunty nie zbywa majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w lipcu 2003 r. Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości gruntowej niezabudowanej - gruntów rolnych. Grunty te nie były wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, natomiast były wykorzystywane w działalności rolniczej. Nabyte zostały do majątku osobistego bez zamiaru w momencie zakupu ich odsprzedaży lub prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca opłacał i opłaca od ich posiadania podatek rolny. Zainteresowany posiada status rolnika ryczałtowego. Prowadzi również działalność gospodarczą w zakresie produkcji odzieży. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotowy grunt został podzielony na 38 działek. W miejscowym planie zagospodarowania grunty te przeznaczone są pod rekreację i wypoczynek. Możliwe jest prowadzenie na nich budownictwa rekreacyjnego np. altany, domy letniskowe. W celu przygotowania gruntu do sprzedaży Wnioskodawca poniósł koszty dotyczące podziału gruntu np. opłaty administracyjne, usługi geodety oraz koszty ogłoszeń o sprzedaży działek.

W listopadzie 2010 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży jednej działki. W przyszłości Wnioskodawca zamierza, gdy będzie zapotrzebowanie, dokonywać sprzedaży kolejnych działek.

Odnosząc treść przytoczonych powyżej przepisów do opisu sprawy należy stwierdzić, iż elementem istotnym, przesądzającym o uznaniu dokonanej przez Zainteresowanego dostawy działki za prowadzenie działalności gospodarczej, poza częstotliwością dokonywanej sprzedaży, jest także ustalony cel nabycia nieruchomości oraz czynności przygotowawcze, jakich dokonał Wnioskodawca w związku z rozpoczęciem sprzedaży. Nie jest bowiem działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy dostawa (sprzedaż) majątku prywatnego, wykorzystywanego dla zaspokojenia potrzeb osobistych. W rozpoznawanej sprawie jednak taka sytuacja nie występuje. Z opisu przedstawionego przez Zainteresowanego wynika, iż nabyte w roku 2003 grunty były wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej, a Wnioskodawca posiada status rolnika ryczałtowego w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Biorąc pod uwagę fakt, że działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność gospodarczą (w tym rolniczą), sprzedaż działek wydzielonych z przedmiotowego gospodarstwa winna być traktowana jako sprzedaż majątku związanego z działalnością gospodarczą.

Ponadto istotne są czynności przygotowawcze, jakich dokonał Wnioskodawca w związku z przygotowaniem do sprzedaży działek. Bowiem wskutek dokonanego z inicjatywy Wnioskodawcy podziału gruntu, przedmiotem dostawy może być 38 wydzielonych geodezyjnie działek. Zatem podział przedmiotowego gruntu na kilkadziesiąt działek uznać należy za czynność mającą na celu zwiększenie walorów handlowych gruntu, przygotowanie gruntu w sposób umożliwiający jego sprzedaż - znalezienie nabywców. Ponadto Wnioskodawca poniósł koszty ogłoszeń o sprzedaży działek, co wskazuje na podjęcie działań profesjonalnego handlowca.

Skala tego przedsięwzięcia, wskazuje na zamiar sprzedaży działek w sposób częstotliwy, w przeciwnym bowiem razie dzielenie gruntów byłoby niecelowe i ekonomicznie nieuzasadnione. Zatem tak zaplanowana sprzedaż działek nie będzie miała charakteru incydentalnego czy też sporadycznego, a wręcz przeciwnie będzie miała charakter częstotliwy. Istotnym jest, iż w momencie dokonywania pierwszej dostawy działki Wnioskodawca miał zamiar dokonać kolejnej czynności tego rodzaju. Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż dostawa jednej działki (a w miarę zapotrzebowania dostawa kolejnych kilkudziesięciu działek) była realizowana z zamiarem jej powtarzania, a podjęte działania, takie jak podział gruntu na 38 działek, ponoszenie kosztów tego podziału oraz kosztów ogłoszeń, zmierzały do nadania jej zorganizowanego charakteru.

Zatem zakres i skala planowanego przedsięwzięcia oraz podjęte przez sprzedającego działania przed sprzedażą gruntu, to ciąg działań przesądzających o prowadzeniu działalności gospodarczej.

Zapewnienia Zainteresowanego, że nabył nieruchomość do majątku osobistego nie mają przesądzającego znaczenia dla dokonanej oceny. Bowiem z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie wynika, aby Zainteresowany wykorzystywał nabyty grunt dla zaspokojenia potrzeb osobistych.

Biorąc powyższe pod uwagę, uprawniona jest teza, iż Zainteresowany wypełnił definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i wystąpił - w związku z dokonaną dostawą działki - w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji powyższego dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż działki stanowiła dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2010 r., podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosiła 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z zapisem art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego - miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku inne akty ustanowione przez właściwe organy (studium uwarunkowań oraz decyzja o warunkach zabudowy).

W omawianej sprawie Wnioskodawca dokonał sprzedaży gruntu, który w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczony jest pod rekreację i wypoczynek. Na powyższym gruncie możliwe jest prowadzenie zabudowy.

Podsumowując od dokonanej sprzedaży działki Wnioskodawca winien był odprowadzić podatek od towarów i usług obliczony według stawki 22%.

Powoływanie się przez Wnioskodawcę na orzecznictwo sądowe nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując orzecznictwa sądowego jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, iż organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy. Z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) wynika, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Zatem wyroki sądów są wydane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Informuje się, że niniejszą interpretacją został załatwiony wniosek w części dotyczącej zaistniałego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży jednej działki w roku 2010.

Rozstrzygnięcie w zakresie zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przyszłej sprzedaży działek zostało zawarte w interpretacji nr ILPP1/443-38/11-5/MP z dnia 11 kwietnia 2011 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.