ILPP1/443-357/13-6/AW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 26 lipca 2013 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-357/13-6/AW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2013 r. (data wpływu 23 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 lipca 2013 r. (data wpływu 18 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wydawania czasopisma za działalność gospodarczą oraz za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wydawania czasopisma za działalność gospodarczą oraz za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 15 lipca 2013 r. o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego, przeformułowanie zapytania, przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oraz dodatkową opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest rencistą i osobą fizyczną nieprowadzącą żadnej działalności gospodarczej.

Zainteresowany posiada pasje, zamiłowania i hobby, którym jest m.in. historia ziem polskich. Z tej przyczyny Wnioskodawca posiada szeroką wiedzę, własne teorie i przemyślenia, którymi chciałby podzielić się z innymi ludźmi (rozpropagować, spopularyzować), poprzez własne bezprzychodowe i bezdochodowe ich publikowanie, w formie czasopisma niskonakładowego (początkowo ok. 200 egz., ok. 12 stron A5, tj. 3 kartki o formacie A4 zgięte wpół i razem złożone), ukazującego się nieregularnie, w sposób ciągły i nie rzadziej niż 1 raz w roku, i nie częściej niż 1 raz w tygodniu. Czasopismo byłoby wydawane, redagowane i przygotowywane do druku całkowicie i tylko przez Wnioskodawcę lub ksero i w związku z tym ani Zainteresowany, ani nikt inny nie byłby zatrudniany, opłacany, i nikt inny z tego tytułu (oprócz Wnioskodawcy) nie ponosiłby jakichkolwiek kosztów. Także dystrybucją czasopisma Zainteresowany zajmowałby się osobiście.

W czasopiśmie ukazywałyby się artykuły Wnioskodawcy o charakterze społeczno-kulturalno-polityczno-naukowym, a w przyszłości i ewentualnie na forum czasopisma drukowane byłyby inne, niezlecone, niezamówione artykuły innych autorów, przesyłane do redakcji bezpłatnie, za które ich autorzy (za ich zdeklarowaną zgodą) nie otrzymywaliby jakiegokolwiek honorarium.

W czasopiśmie w celach poznawczo-edukacyjnych, drukowane byłyby też różne przedruki, np. wiersze, itp., z zachowaniem praw autorskich, itp. W czasopiśmie nie będą drukowane jakiekolwiek płatne reklamy, ogłoszenia, w tym reklamy przynoszące Zainteresowanemu przychód i dochód. Wszystko co jest związane z przygotowaniem i wykonaniem czasopisma, realizowane byłoby na terenie nieruchomości Wnioskodawcy.

Powyższe czynności nie byłyby prowadzone w celach zarobkowych, nie byłyby prowadzone w celach osiągnięcia przychodu i dochodu.

Powyższe czynności niezarobkowe, realizujące hobby i zainteresowania Wnioskodawcy, samorealizujące Jego, spowodowane są chęcią podzielenia się z ludźmi swoją wiedzą, wnioskami i spostrzeżeniami.

Niestety polskie prawo prasowe nakazuje, że tego typu czynność publikacji wymaga rejestracji czasopisma w sądzie. Nie można czynności tej, wykonywanej w sposób ciągły, realizować w formie ulotki, biuletynu, itp. Musi być zarejestrowane czasopismo. Gdyby nie było takowego wymogu, Wnioskodawca rozprowadzałby bezpłatnie napisane przez siebie teksty, ulotki i biuletyny, itp.

W związku z tym, Zainteresowany złożył w Sądzie w X wniosek o rejestrację czasopisma, a we wniosku zaznaczył, że wnosi o rejestrację bezpłatnego, bezdochodowego czasopisma niskonakładowego, niebędącego działalnością gospodarczą i niebędącego jakąkolwiek inną formą uzyskiwania przychodów i dochodów przez Zainteresowanego, jako wydawcy, red. naczelnego, redakcji w jednej osobie. Sąd swoim postanowieniem przychylił się do wniosku Wnioskodawcy i zarejestrował czasopismo.

Niestety polskie prawo prasowe nakazuje, że tego typu czynność publikacji wymaga nadania np. ISSN dla czasopisma. W związku z tym, Wnioskodawca złożył wniosek o nadanie nr ISSN, który to nr ISSN otrzymał.

Zdaniem Zainteresowanego, w Jego przypadku, realizacja tego typu czynności propagatorsko-publicystycznych, realizowanych pisemnie, w formie czasopisma, Jego hobby, pasje, zamiłowania, w ten sposób się samorealizującego, realizującego prawo Zainteresowanego do wolności słowa, swobodnego i nieskrępowanego wypowiadania się na forum publicznym, itp., popularyzujące wiedzę, różne teorie i przemyślenia, itd. niebędące formą zarobkowania, nie są działalnością gospodarczą, bo z góry Wnioskodawca je ukierunkował na nieprzynoszenie przychodów/dochodów, a Jego wyłącznym celem jest samorealizowanie się w takiej, a nie innej formie, podzielenie się z innymi ludźmi, czytelnikami, własnymi i różnymi innymi opiniami, pasjami oraz wiedzą, poprzez ich własną publikację; Tak jak nie jest przychodem/dochodem ustne rozpowiadanie o tym co wyżej lub prowadzenie strony internetowej takiej samej jak czasopismo bezdochodowe/bezprzychodowe, itp.

W uzupełnieniu z dnia 15 lipca 2013 r. Wnioskodawca wskazał, iż z faktu otrzymania interpretacji Zainteresowany chciałby wywieść skutki, że "czynności polegające na wydawaniu i redagowaniu czasopisma, nieregularnie, co najmniej raz w roku, niebędące jakąkolwiek formą zarobkowania i osiągania przychodów/dochodów, nie są działalnością gospodarczą, i że nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z wydawaniem czasopisma, ani Wnioskodawca, ani ktokolwiek inny, nie będzie otrzymywał wynagrodzenia w jakiejkolwiek formie (np. pieniężnej, rzeczowej, itp.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sprecyzowane w piśmie z dnia 15 lipca 2013 r.).

Czy czynności polegające na wydawaniu i redagowaniu przez Wnioskodawcę (rencistę) bezpłatnego, niereklamowego czasopisma, nieregularnie, co najmniej raz w roku, niebędące jakąkolwiek formą zarobkowania i osiągania przychodów, dochodów, nie są lub czy są działalnością gospodarczą, czy nie podlegają, lub czy podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sprecyzowanym w piśmie z dnia 15 lipca 2013 r.), czynności polegające na wydawaniu i redagowaniu przez Wnioskodawcę (rencistę) bezpłatnego, niereklamowego czasopisma, nieregularnie, co najmniej raz w roku, niebędące jakąkolwiek formą zarobkowania i osiągania przychodów, dochodów, nie są działalnością gospodarczą, i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zainteresowany jest rencistą, Jego zamierzeniem jest wydawanie i redagowanie bezpłatnego, niereklamowego czasopisma, nieregularnie, co najmniej raz w roku, niebędącego źródłem jakiegokolwiek zarobkowania oraz osiągania przychodów/dochodów. Wnioskodawca nie zamierza prowadzić prasowej działalności gospodarczej, a wydawane/redagowane przez Niego czasopismo nie będzie służyć Jego zarobkowaniu oraz osiąganiu przychodów/dochodów. Nie będzie też służyć zarobkowaniu i osiąganiu przychodów/dochodów, przez kogokolwiek innego.

Wydawane/redagowane czasopismo nie będzie źródłem jakiegokolwiek zarobkowania, osiągania przychodów/dochodów, lecz będzie tylko i wyłącznie miejscem publikacji i wymiany wolnej myśli, poglądów, polemik, będzie pisemnym narzędziem międzyludzkiego porozumiewania się, realizacją Konstytucyjnego prawa do wolności słowa (w mowie i piśmie).

Każdy człowiek ma prawo do wolności słowa i wyrażania swoich opinii w formie ustnej lub pisanej i w każdej innej formie, pod warunkiem, że nie szkodzi to innym osobom.

Jeśli to naturalne, ludzkie prawo do mowy, pisania i czytania, nie służy (tak jak w przypadku Zainteresowanego) zarobkowaniu i osiąganiu dodatkowych dochodów/przychodów, czyli nie jest działalnością gospodarczą, itp., ale służy wyłącznie celom wskazanym jak wyżej oraz służy porozumiewaniu się ludzi między sobą, to nie tylko zdaniem Wnioskodawcy, nie może i nie ma prawa podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT oraz podlegać innym opłatom (bo nie można zabronić ludziom mówić, pisać i czytać). Sam fakt zgłoszenia i wydawania/redagowania czasopisma, nie oznacza zgłoszenia i prowadzenia działalności gospodarczej, jeśli zamierzonym celem jest wykonywanie czynności jak wyżej i jeśli nie służy zarobkowaniu, osiąganiu przychodów/dochodów, itp. Obywatele polscy, mają natomiast z góry nałożony obowiązek ustawowy, sądowej rejestracji każdego czasopisma (nawet czasopism niebędących działalnością gospodarczych i niebędących źródłem zarobkowania, przychodów/dochodów). Nadmienić należy też, że nie we wszystkich krajach obowiązkom takowym, obywatele podlegają. Zainteresowany będąc z góry i stuprocentowo przekonany oraz poinformowany, że czynności powyższe nie są działalnością gospodarczą i że nie podlegają opodatkowaniu, zdecydował się jednak wystąpić z zapytaniem do Izby Skarbowej (działającej w imieniu Ministra Finansów), ze względu na fakt, że prawo podatkowe i inne prawa w Polsce, są niekiedy skomplikowane, zagmatwane, a czasami różnie interpretowane.

Powtórnie reasumując, Wnioskodawca uważa, że wydawanie/redagowanie przez Niego czasopisma, niebędącego źródłem jakiegokolwiek zarobkowania i osiągania przychodów/dochodów, lecz będącego tylko i wyłącznie miejscem publikacji, wymiany wolnej myśli, poglądów, polemik..., czasopisma będącego pisemnym narzędziem porozumiewania się, realizacją Konstytucyjnego prawa do wolności słowa (w mowie i piśmie), nie może i nie powinno być źródłem jakiegokolwiek opodatkowania, bo nie służy to (jak w analizowanym przypadku) zarobkowaniu i osiąganiu dodatkowych dochodów/przychodów, bo nie jest działalnością gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W świetle powyższego nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

I tak, na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów niewykorzystywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Przepisy ustawy na swój własny użytek definiują pojęcie działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika VAT. Nie można więc utożsamiać działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy z działalnością gospodarczą, o której mowa w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 672 z późn. zm.). Nie będzie także na gruncie VAT znajdować zastosowania definicja działalności gospodarczej sformułowana w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), ani tym bardziej zawarta w przepisach ustaw o podatku dochodowym.

Wskazać należy, iż powyższa definicja "działalności gospodarczej" ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Aczkolwiek ustawa nie wyraża tego wprost, przyjąć należy, że działalnością gospodarczą jest w zasadzie tylko ta aktywność, która wykonywana jest zawodowo, w sposób profesjonalny. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Nie działa on wówczas w charakterze odpowiednio: producenta, handlowca, usługodawcy, rolnika, wykonującego wolny zawód.

Ponadto, pojęcie "działalności gospodarczej" ma charakter wspólnotowy. Jest to pojęcie zasadnicze dla konstrukcji podatku od towarów i usług. Działalnością gospodarczą jest wszelka działalność, w ramach której wykonywane może być każde świadczenie. Generalny charakter działalności gospodarczej podkreśla także fakt, że dla statusu podatnika nie ma znaczenia gdzie jest prowadzona działalność gospodarcza. Definicja ma zakres globalny i znajduje zastosowanie, gdziekolwiek osoba ma siedzibę, bądź gdziekolwiek działa.

Jak wynika bezpośrednio z brzmienia przepisu art. 15 ust. 1 ustawy, uznanie aktywności danego podmiotu za działalność gospodarczą nie jest uzależnione od celu takiej działalności ani od jej rezultatu.

Podkreślić należy, iż działalność gospodarcza nie musi być prowadzona w celu osiągnięcia zysku. Pozwala to w szczególności na uznanie za podatnika VAT różnego rodzaju organizacji o charakterze non-profit, organów administracji publicznej itd., czyli wszelkich podmiotów, które nie działają w celu uzyskania zysku.

Zaznacza się, iż działalność gospodarcza w rozumieniu VAT nie musi być działalnością o charakterze zarobkowym. Należy jednak zauważyć, że podmiot, który wykonuje wyłącznie czynności nieodpłatne, nie może być uznany za podatnika VAT (tak TSUE w orzeczeniu 89/81, Staatssecretaris van Financiën v. Hong-Kong Trade Development Council). Jest bowiem różnica pomiędzy działalnością a działalnością gospodarczą. Całkowity brak odpłatności eliminuje podmiot z systemu VAT, który obejmuje działalność gospodarczą, a nie wszelką działalność.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot dokonując dostawy towarów bądź świadczenia usług działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (jako producent, handlowiec, usługodawca) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą żadnej działalności gospodarczej.

Zainteresowany posiada pasje, zamiłowania i hobby odnośnie historii ziem polskich. Zatem Wnioskodawca ma szeroką wiedzę, własne teorie i przemyślenia, którymi chciałby podzielić się z innymi ludźmi (rozpropagować, spopularyzować), poprzez własne bezprzychodowe i bezdochodowe ich publikowanie, w formie czasopisma niskonakładowego (początkowo ok. 200 egz., ok. 12 stron A5, tj. 3 kartki o formacie A4 zgięte wpół i razem złożone), ukazującego się nieregularnie, w sposób ciągły i nie rzadziej niż 1 raz w roku, i nie częściej niż 1 raz w tygodniu. Czasopismo byłoby wydawane, redagowane i przygotowywane do druku całkowicie i tylko przez Wnioskodawcę lub ksero i w związku z tym ani Zainteresowany, ani nikt inny nie byłby zatrudniany, opłacany, i nikt inny z tego tytułu (oprócz Wnioskodawcy) nie ponosiłby jakichkolwiek kosztów. Także dystrybucją czasopisma Zainteresowany zajmowałby się osobiście. Powyższe oznacza, iż w związku z wydawaniem czasopisma, ani Wnioskodawca, ani ktokolwiek inny, nie będzie otrzymywał wynagrodzenia w jakiejkolwiek formie (np. pieniężnej, rzeczowej, itp.).

W czasopiśmie ukazywałyby się artykuły Wnioskodawcy o charakterze społeczno-kulturalno-polityczno-naukowym, a w przyszłości i ewentualnie na forum czasopisma drukowane byłyby inne, niezlecone, niezamówione artykuły innych autorów, przesyłane do redakcji bezpłatnie, za które ich autorzy (za ich zdeklarowaną zgodą) nie otrzymywaliby jakiegokolwiek honorarium. W czasopiśmie w celach poznawczo-edukacyjnych, drukowane byłyby też różne przedruki, np. wiersze, itp., z zachowaniem praw autorskich, itp. W czasopiśmie nie będą drukowane jakiekolwiek płatne reklamy, ogłoszenia, w tym reklamy przynoszące Zainteresowanemu przychód i dochód. Wszystko co jest związane z przygotowaniem i wykonaniem czasopisma, realizowane byłoby na terenie nieruchomości Wnioskodawcy. Ponadto, Zainteresowany będzie wydawcą, red. naczelnym i redakcją w jednej osobie.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uznania czynności polegającej na wydawaniu i redagowaniu bezpłatnego, niereklamowego czasopisma, za działalność gospodarczą, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowanego za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na redagowaniu i wydawaniu czasopisma w zakresie historii ziem polskich. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną czynność za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku z dostawą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Powyższe wynika z faktu, iż Wnioskodawca planuje rozpocząć wydawanie własnego bezpłatnego czasopisma w zakresie historii ziem polskich, bowiem Zainteresowany jako pasjonata i hobbysta, a także człowiek o szerokiej wiedzy historycznej, chciałby podzielić się swoimi teoriami i przemyśleniami z innymi ludźmi. Dlatego też redagowanie i wydawanie przedmiotowego czasopisma nie rzadziej niż 1 raz w roku, i nie częściej niż 1 raz w tygodniu, za które Wnioskodawca nie będzie otrzymywał wynagrodzenia w jakiejkolwiek formie (np. pieniężnej, rzeczowej itp.), nie można uznać za działania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, Zainteresowany wydając przedmiotowe czasopismo, na warunkach opisanych w niniejszym wniosku, nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Wydawanie przez Wnioskodawcę czasopisma w zakresie historii ziem polskich, bez możliwości otrzymania - jak wskazał Zainteresowany - jakiegokolwiek wynagrodzenia, w celu szerzenia wiedzy o tematyce historycznej, będzie bowiem stanowić zwykłe wykonywanie prawa do wolności słowa, poprzez swobodne i nieskrępowane wypowiadanie się na forum publicznym. Zatem powyższe czynności niezarobkowe, realizujące hobby i zainteresowania Wnioskodawcy, spowodowane będą chęcią podzielenia się z ludźmi własną wiedzą, wnioskami i spostrzeżeniami. W związku z tym, powyższe wyklucza handlowy cel wykonywanych przez Zainteresowanego czynności.

Reasumując, czynności polegające na wydawaniu i redagowaniu przez Wnioskodawcę czasopisma, nieregularnie, co najmniej raz w roku, nie będą stanowiły działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie uznania wydawania czasopisma za działalność gospodarczą oraz za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Natomiast, w kwestii dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl