ILPP1/443-341/11-4/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2011 r. (data wpływu 25 lutego 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 maja 2011 r. (data wpływu 20 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania usług finansowych - pośrednictwa kredytowego - za usługi sporadyczne oraz prawidłowego wyliczenia wskaźnika proporcji - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania usług finansowych - pośrednictwa kredytowego - za usługi sporadyczne oraz prawidłowego wyliczenia wskaźnika proporcji. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 maja 2011 r. o przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego w zakresie zadanego pytania nr 2.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą świadcząc usługi pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Zainteresowana ma również podpisane umowy z kilkoma bankami w sprawie świadczenia usług pośrednictwa finansowego. Podpisanie umów było jedynym sposobem aby za pośrednictwo w spawach kredytowych Wnioskodawczyni mogła otrzymać prowizję. Usługi te jednak stanowią dla Zainteresowanej usługi sporadyczne i uboczne w stosunku do działalności podstawowej. Wnioskodawczyni uważa, że usługi te są sporadyczne i uboczne, bo stanowią w roku 2010 (4 faktury) 4,48%, a w roku 2009 (3 faktury) 1,3% ogólnego przychodu. W latach 2009 i 2010 Zainteresowana odliczała 100% podatku naliczonego.

Od czerwca 2009 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła inwestycję - zakup gruntu i budowę na nim budynku usługowo-mieszkalnego. Inwestycja zakończyła się w listopadzie 2010 r. W roku 2010 została wystawiona faktura za najem na cele mieszkalne, a więc ze stawką zw. W związku z tym zrodził się problem prawidłowej korekty VAT z inwestycji oraz ustaleniem rzeczywistego wskaźnika za rok 2010.

Dane:

VAT naliczony i odliczony w 100% z inwestycji - 285.046 zł.

Przychód ogółem za rok 2010 - 202.311,26 zł.

Usługi finansowe sporadyczne - 9.064,60 zł.

Usługi zwolnione (wynajem na cele mieszkaniowe) - 3.000 zł.

Wg Zainteresowanej wskaźnik proporcji wynosi:

202.311,26 - 9.064,60 / 202.311,26 - 9.064,60 + 3.000 = 98,47%, czyli 99%.

Według tak wyliczonego wskaźnika nie ma potrzeby dokonywania korekty, ponieważ przysługuje 100% odliczenia VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad. 1

Usługi pośrednictwa finansowego świadczone przez Firmę Zainteresowanej są usługami świadczonymi sporadycznie, ponieważ nie są świadczone dla klientów zewnętrznych, ale są rzadko wykonywane i to tylko dla klientów, którzy przyszli do biura Wnioskodawczyni, w załatwieniu usług pośrednictwa nieruchomości.

Ad. 2

Wyliczony wskaźnik, opisany we wniosku jest prawidłowy. Jednocześnie Zainteresowana uważa, że również sposób wyliczenia wskaźnika jest prawidłowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Treść przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wskazuje, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje jedynie czynnym podatnikom VAT oraz że przysługuje podatnikowi jedynie "w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych."

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych oraz niepodlegających podatkowi.

W oparciu o art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to na podstawie art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Podatnik ma prawo do określenia części podatku podlegającej odliczeniu przy zastosowaniu proporcji opartej na strukturze sprzedaży jedynie w ściśle określonych przypadkach. Dla możliwości skorzystania z tej formy określenia podatku podlegającego odliczeniu konieczne jest jednoczesne spełnienie dwóch przesłanek:

W myśl natomiast art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W świetle art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3 określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3 - jak wynika z art. 90 ust. 5 ustawy - nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Natomiast zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., do obrotu, o którym mowa w ust. 3 nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30 000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu. Przepis ten stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna (art. 90 ust. 8 i ust. 9 ustawy).

Stosownie do art. 90 ust. 10 ustawy, w brzmieniu obowiązujący do dnia 31 marca 2011 r., w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

Zatem, dokonując analizy cyt. wyżej przepisów stwierdzić należy, iż na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Ponadto należy podkreślić, iż przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. A zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu. Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy.

Kwota podatku naliczonego do odliczenia ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna.

W świetle art. 91 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązujący do dnia 31 marca 2011 r., po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

Na mocy art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Obowiązek dokonywania korekt w ciągu 10 lat, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste; w przypadku tych opłat przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio (art. 91 ust. 2a ustawy).

Korekty, o której mowa w ust. 1 i ust. 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 powołanej ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą świadcząc usługi pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Zainteresowana ma również podpisane umowy z kilkoma bankami w sprawie świadczenia usług pośrednictwa finansowego. Podpisanie umów było jedynym sposobem aby za pośrednictwo w spawach kredytowych, Wnioskodawczyni mogła otrzymać prowizję. Usługi te - zdaniem Wnioskodawczyni - stanowią dla niej usługi sporadyczne i uboczne w stosunku do działalności podstawowej, bowiem stanowią w roku 2010 - 4,48%, a w roku 2009 - 1,3% ogólnego przychodu. W latach 2009 i 2010 Zainteresowana odliczała 100% podatku naliczonego.

Od czerwca 2009 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła inwestycję - zakup gruntu i budowę na nim budynku usługowo-mieszkalnego. Inwestycja zakończyła się w listopadzie 2010 r. W roku 2010 została wystawiona faktura z zastosowaniem zwolnienia od podatku za najem na cele mieszkalne.

Dane:

VAT naliczony i odliczony w 100% z inwestycji - 285.046 zł.

Przychód ogółem za rok 2010 - 202.311,26 zł.

Usługi finansowe sporadyczne - 9.064,60 zł.

Usługi zwolnione (wynajem na cele mieszkaniowe) - 3.000 zł.

Wg Zainteresowanej wskaźnik proporcji wynosi:

202.311,26 - 9.064,60 / 202.311,26 - 9.064,60 + 3.000 = 98,47%, czyli 99%.

W celu prawidłowego ustalenia proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i ust. 3, w pierwszej kolejności należy rozpatrzyć, czy usługi pośrednictwa finansowego świadczone przez Wnioskodawczynię na rzecz kilku banków, można uznać za czynności wykonywane sporadycznie.

Ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia "sporadycznie". W takim przypadku w pierwszej kolejności stosuje się wykładnię językową, w taki bowiem sposób ustawodawca komunikuje się z podatnikiem jako adresatem normy. Dopiero gdy wykładnia językowa nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów dopuszczalne jest skorzystanie z pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych. Według internetowego słownika wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego - "sporadyczny" to zdarzający się, występujący czasami, nieregularnie, nieczęsto, przypadkowo, trafiający się tu i ówdzie, pojedynczo. Również słowo "sporadyczny" definiowane jest jako "występujący rzadko, nieregularnie" według Słownika Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa - www.sjp.pwn.pl).

Transakcje sporadyczne zatem to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić czy dana czynność może być uznana za sporadyczną, należy wziąć pod uwagę nie tylko częstotliwość jej wykonywania, ale także to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika.

Wnioskodawczyni w treści wniosku wskazała, że zawarła umowę z kilkoma bankami, na podstawie której świadczy na ich rzecz usługi pośrednictwa finansowego związane z przygotowaniem umów kredytowych. Tytułem wynagrodzenia za wykonane ww. usługi Zainteresowana otrzymuje prowizję.

W konsekwencji należy stwierdzić, iż pośredniczenie w zawieraniu kredytów (umowy zawarte z kilkoma bankami) nie może być określone jako zdarzenie sporadyczne, bowiem usługi te noszą cechy powtarzalności. Stosując zatem wykładnię językową nie sposób zgodzić się z Zainteresowaną w zakresie sporadyczności świadczenia przez nią na rzecz banków usług pośrednictwa finansowego, które w przestawionym stanie faktycznym co jakiś czas mają miejsce.

Wnioskodawczyni wskazała również, iż udział usługi pośrednictwa finansowego w całokształcie działalności Firmy jest relatywnie niewielki, gdyż jest wartości kilku procent przychodu ogółem. Zatem pośredniczenie w zawieraniu kredytu nie może być określone jako zdarzenie sporadyczne, bowiem usługi te są konsekwencją działalności, którą prowadzi Wnioskodawczyni i niewątpliwie mają wpływ na zwiększenie obrotów z działalności opodatkowanej. Udzielenie kredytu umożliwi zakup klientom nieruchomości, których nie zakupiliby gdyby nie mieli środków finansowych.

Podkreślić należy, iż ilość lub wartość transakcji, sama w sobie nie świadczy o tym, czy można i należy traktować je, jako czynności sporadyczne (incydentalne, pomocnicze) w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy, czy też nie. Aby bowiem dojść do wniosku, iż czynności te mają taki charakter konieczne jest ich zestawienie według różnorakich kryteriów (wartości, ilości, częstotliwości, wielkości zaangażowanych środków itd.) z całokształtem działalności Wnioskodawczyni. Innymi słowy, aby ocenić, czy czynność jest sporadyczna (incydentalna) należy wziąć pod uwagę całokształt działalności podatnika.

Zdaniem tut. Organu, usługi pośrednictwa kredytowego stanowią uzupełnienie działalności podstawowej, bowiem są niewątpliwie z nią związane. Ponadto, jak wynika z wniosku jest to działalność planowana (zgodnie z zawartymi umowami), wbudowana w schemat działalności Firmy, nie jest to zatem działalność przypadkowa.

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, iż świadczone przez Wnioskodawczynię usługi w zakresie pośrednictwa w udzielaniu kredytów (pośrednictwo finansowe) nie spełniają wymagań do uznania ich jako czynności dokonywane sporadycznie, zatem zgodnie z przepisem art. 90 ust. 6 ustawy, wartość wynagrodzenia za świadczenie usług pośrednictwa finansowego należy uwzględniać przy wyliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Z uwagi na fakt, iż świadczenie usług pośrednictwa finansowego, jakie ma miejsce w analizowanej sprawie, nie jest uznane za czynności dokonywane sporadycznie (incydentalnie), należy więc do obrotu, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy, wliczyć obrót uzyskany z otrzymanego wynagrodzenia za świadczenie ww. usług - prowizję.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż proporcja wyliczana jest jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zatem w liczniku tak ustalonej proporcji uwzględnia się obrót z czynności, w związku z którymi przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia podatku należnego, tzn. wartości transakcji, z tytułu których zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. W mianowniku natomiast uwzględnia się całkowity obrót uzyskany z czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (czyli kwoty z licznika) oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje to prawo, a więc czynności zwolnionych od podatku (czynności niepodlegające opodatkowaniu nie są w ogóle objęte zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, zatem nie uwzględnia się ich w proporcji).

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż przedstawiony przez Wnioskodawczynię sposób wyliczenia wskaźnika proporcji jest nieprawidłowy, bowiem ustalając proporcję Zainteresowana jest obowiązana do uwzględnienia w niej obrotu uzyskanego za świadczenie usług pośrednictwa finansowego.

Tut. Organ informuje, iż z dniem 1 kwietnia 2011 r. zmianie uległa treść powołanych wyżej przepisów art. 90 ust. 10 i art. 91 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 90 ust. 10 ustawy, zmienionego ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

Natomiast w myśl art. 91 ust. 1 ww. ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Informuje się ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności opodatkowania usług pośrednictwa finansowego, prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego oraz obowiązku dokonania korekty.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.