ILPP1/443-335/09-2/KG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 22 maja 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-335/09-2/KG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2009 r. (data wpływu 16 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynagrodzenia za pobór opłaty targowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynagrodzenia za pobór opłaty targowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Rada Miasta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), art. 19 pkt 1 lit. a) i pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.), art. 47 § 4a ustawy dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Uchwałą Nr (...) z dnia 29 października 2008 r. uchwaliła co następuje:

1.

określiła wysokość dziennych stawek opłaty targowej,

2.

wyznaczyła miejsca na terenie Miasta (dalej: Miasto), w których prowadzona będzie sprzedaż,

3.

ustaliła zasady poboru opłaty targowej,

4.

zarządziła na terenie Miasta pobór dziennej opłaty targowej w drodze inkasa,

5.

wyznaczyła do poboru opłaty targowej inkasentów:

nbspnbspa) G... - spółka z udziałem Miasta (dalej: Spółka),

nbspnbspb) Ośrodek - zakład budżetowy Gminy (dalej: Zakład),

6.

określiła termin przekazania pobranej opłaty na rachunek Urzędu Miasta

7.

ustaliła wynagrodzenie za pobór inkasa w wysokości 25% pobranej opłaty targowej i określiła sposób rozliczenia,

8.

wykonanie uchwały powierzyła Prezydentowi Miasta.

Za inkaso opłaty targowej na rzecz Miasta na podstawie uchwały Rady Miasta Spółka wystawia na Urząd Miasta fakturę VAT wg stawki podstawowej, tj. 22%, natomiast Zakład rozlicza się na podstawie noty księgowej.

Gmina, Zakład, Spółka zgodnie z art. 15. ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) są podatnikami podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wynagrodzenie za pobór opłaty targowej ustanowione uchwałą Rady Miasta dla inkasentów (Zakładu, Spółki) wyznaczonych do pobierania opłaty targowej w drodze uchwały, która ma charakter należności publicznoprawnej stanowiącej dochód publiczny (budżetu gminy), podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zadań własnych gminy - zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Zadania własne gminy obejmują m.in. sprawy targowisk - art. 7 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy.

Opłatę targową normuje ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych. Zgodnie z art. 1c ww. ustawy organem podatkowym właściwym w sprawach podatków i opłat unormowanych w ustawie jest wójt (burmistrz, prezydent miasta). Opłata targowa stanowi źródło dochodów własnych gminy - art. 4 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 88, poz. 539). Na podstawie art. 19 pkt 1 i pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych rada gminy w drodze uchwały określa zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności i wysokość stawek opłaty targowej, może zarządzić pobór tych opłat w drodze inkasa, określić inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso. Istotne elementy stosunku administracyjno-prawnego nawiązanego z inkasentem są określone w uchwale rady miasta, pozostałe prawa i obowiązki wynikają z przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa, a w szczególności z art. 9, art. 28 § 4 oraz art. 30 § 2. Z treści przytoczonych przepisów wynika, że inkasent jest podmiotem stosunków podatkowoprawnych wykonującym zadania administracji publicznej. Jest zobowiązany do wykonywania czynności w interesie publicznoprawnym.

Obowiązek wykonywania funkcji inkasenta powstaje zawsze wyłącznie na skutek zaistnienia okoliczności, z którymi przepis prawa łączy powstanie takiego obowiązku. Nałożenie obowiązku poboru podatku i wpłacenie go we właściwym terminie organowi podatkowemu oraz sprecyzowanie zakresu tego obowiązku nie może więc nastąpić w drodze umów cywilnoprawnych.

W odniesieniu do pobierania opłaty targowej oraz określenia wysokości wynagrodzenia z tego tytułu, formą, w której następuje uregulowanie tych kwestii jest uchwała rady gminy, która jest aktem prawa miejscowego, zawierającym przepisy powszechnie obowiązujące na terenie gminy.

W ocenie Wnioskodawcy za prawidłowe należy uznać, iż skoro określenie inkasenta oraz określenie wysokości przysługującego z tego tytułu wynagrodzenia nastąpiło w drodze uchwały Rady Miasta, a między Radą Miasta a inkasentem został nawiązany stosunek administracyjnoprawny to wynagrodzenie za czynności inkasenta przysługujące na podstawie uchwały Rady Miasta, mającej swoje oparcie w art. 19 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych ma charakter publicznoprawny. Za publicznoprawnym charakterem tego świadczenia przemawiała treść art. 52 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, w myśl którego wynagrodzenie inkasentów pobrane nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej traktuje się na równi z zaległością podatkową.

Wykonywanie czynności inkasenta nosi znamiona czynności jednostronnie zleconej o charakterze władczym, niewymagającym uzyskania zgody zainteresowanych podmiotów, typowym dla czynności publicznoprawnych.

Dla uznania tej czynności za usługę na gruncie podatku od towarów i usług i opodatkowanie jej podatkiem VAT niezbędny jest związek osoby wykonującej czynność - inkasenta z osobą będącą beneficjentem tej czynności.

Związek taki ma charakter dobrowolny i nie jest możliwe uznanie za usługę przypadku, w którym relacja jest wymuszona przez normę o charakterze publicznoprawnym (por. wyrok NSA z dnia 6 września 2007 r., l FSK 1192/06).

Zdaniem Wnioskodawcy, kryterium opodatkowania wykonywanych czynności podatkiem VAT stanowi charakter wykonywanych czynności. Czynności o charakterze cywilnoprawnym powodują uznanie podmiotu za podatnika podatku VAT, z kolei wykonywanie czynności o charakterze publicznoprawnym wyłącza je z kategorii podatników podatku VAT.

Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku w sprawie C-16/93 - R.J. Tolsma orzekł, iż świadczenie usług realizowane jest za wynagrodzeniem w rozumieniu artykułu 2 (1) VI Dyrektywy i stąd podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy.

W ocenie Zainteresowanego, z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że zaistnienie czynności opodatkowanej ma miejsce wyłącznie wówczas, gdy istnieje ścisły związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymywanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i jednocześnie strony umowy określiły wynagrodzenie należne z tytułu danego świadczenia.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, iż czynności inkasenta (pobór opłaty targowej przez Zakład, Spółkę) na podstawie uchwały Rady nie spełnia definicji świadczenia usług za wynagrodzeniem i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów - stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy - należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 6 powołanej ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zwalnia się od podatku VAT czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

1.

wyłączenie organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników podatku od towarów i usług oraz zwolnienie od podatku jednostek samorządu terytorialnego ma charakter wyłącznie podmiotowo - przedmiotowy,

2.

w celu skorzystania przez ww. podmioty z wyłączenia z opodatkowania lub ze zwolnienia od podatku konieczne jest spełnienie dwóch kumulatywnych warunków:

nbspnbsp-czynności - co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT - muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty,

nbspnbsp-ponadto czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego.

W związku z powyższym należy podkreślić, iż tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, lub zwolnienia realizowanych czynności od podatku, w oparciu o § 13 ust. 1 pkt 11 powołanego wyżej rozporządzenia.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że na podstawie Uchwały Rady Miasta, Spółka i Zakład pobierają na rzecz Gminy opłaty targowe. Za wykonanie ww. czynności podmioty te otrzymują wynagrodzenie (prowizję) w wysokości 25% pobranej opłaty targowej.

W świetle powołanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Spółkę i Zakład spełniają definicję świadczenia usług, o którym mowa w cyt. wyżej art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Za usługę w rozumieniu ww. przepisu uznać bowiem należy działanie wykonywane przez dany podmiot, a wynikające m.in. z nakazu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu w sytuacji, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy czynnością wykonaną przez dany podmiot, a wynagrodzeniem otrzymanym z tego tytułu.

Spółka i Zakład z tytułu poboru opłaty targowej działają w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, gdyż wyłączenie z opodatkowania dotyczy ściśle określonych podmiotów, tj. organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy. Ww. inkasenci nie korzystają również ze zwolnienia od podatku jako jednostki samorządu terytorialnego. Spółka i Zakład, mimo iż wykonują czynności poboru opłaty targowej, w imieniu jednostki samorządu terytorialnego, same nie wchodzą w skład administracji samorządowej, lecz prowadzą niezależną działalność gospodarczą, przy czym ani cel, ani rezultat prowadzonej działalności nie wykluczają ich z kategorii podatników podatku od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego wynagrodzenie otrzymywane przez Spółkę i Zakład z tytułu inkasa opłaty targowej, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl