ILPP1/443-315/11-2/AK - Warunki ponownego skorzystania ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Od stycznia 2008 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą - biuro rachunkowe. Od tego dnia Zainteresowana zrezygnowała ze zwolnienia, jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawczyni posiada certyfikat księgowy wydany przez Ministra Finansów.

Usługi świadczone w ramach prowadzonej działalności polegają na:

* prowadzeniu podatkowej księgi przychodu i rozchodu,

* prowadzeniu ksiąg rachunkowych,

* prowadzeniu rejestrów sprzedaży i zakupów VAT, przygotowywaniu deklaracji w zakresie VAT, które są podpisane elektronicznym podpisem wydanym na nazwisko Wnioskodawczyni (klienci składają upoważnienie na nazwisko Zainteresowanej UPL),

* obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy przedsiębiorców (klientów),

* obliczaniu, rozliczaniu składek ZUS przedsiębiorców oraz ich pracowników,

* prowadzeniu ewidencji środków trwałych, wyposażenia,

* sporządzaniu list płac, prowadzeniu akt osobowych.

W ramach prowadzonej działalności Zainteresowana nie świadczy usług doradztwa, nie posiada w tym zakresie stosownych uprawnień. Świadczone usługi mieszczą się w grupowaniu 63.20.2 - "usługi rachunkowo - księgowe" - PKWiU z roku 2008. W prowadzonej działalności gospodarczej sporządzanie deklaracji oraz elektroniczna ich wysyłka do właściwych urzędów jest w istocie rzeczy wewnętrzną operacja systemu księgowego. Czynności tej nie można przypisać do czynności doradztwa, w związku z czym nie można jej przypisać do grupowania 69.20.3 - PKWiU z roku 2008.

Wnioskodawczyni nie świadczy usług doradztwa oraz nie sporządza deklaracji podatkowych osobom, którym nie prowadzi ewidencji i ksiąg.

W roku 2010 obrót nie przekroczył limitu 100.000 zł, w roku 2011 Wnioskodawczyni nie przewiduje, żeby obrót przekroczył kwotę 150.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy Wnioskodawczyni może powrócić do zwolnienia podmiotowego w VAT od dnia 1 maja 2011 r....

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy Zainteresowana ma prawo powrócić do podmiotowego zwolnienia od podatku od 1 maja 2011 r., gdyż jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT od 1 stycznia 2008 r., a w roku 2010 nie przekroczyła limitu 100.000 zł, w roku 2011 nie przewiduje przekroczyć obrotu 150.000 zł.

Zainteresowana nie prowadzi usług doradztwa, ani nie wykonuje żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak stanowił art. 8 ust. 3 ustawy, obowiązujący do dnia 31 grudnia 2010 r., usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Artykuł 8 ust. 3 uchylony został przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476).

Natomiast od dnia 1 stycznia 2011 r. wprowadzono do ustawy przepis art. 5a, zgodnie z którym towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Podkreślić należy, iż prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU). Zgodnie z cyt. ustawą o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., jest wykorzystywana Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666), kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1 dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

Stosownie do art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z powołanych przepisów wynika zatem, że do kwoty limitu 150.000 zł nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, które korzystały ze zwolnienia przedmiotowego.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5. (art. 113 ust. 4 ustawy).

W oparciu o art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (...).

Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 13 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 marca 2011 r.), zwolnień, o których mowa w ust. 1 i ust. 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

Przy czym z dniem 1 kwietnia 2011 r. na podstawie art. 1 pkt 26 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) w art. 113 w ust. 13 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:".

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

* od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku lub rezygnacja z tego zwolnienia, musi upłynąć co najmniej rok,

* podatnik w poprzednim roku podatkowym oraz w trakcie roku podatkowego nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, definiowanej zapisem art. 113 ust. 1 ustawy,

* podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a) i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu delegacji ustawowej zawartej w art. 113 ust. 14 pkt 2 ww. ustawy Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Stosownie do § 27 ww. rozporządzenia, obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011 r. Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy - stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia. Pod poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin "doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia "usługi w zakresie doradztwa" jest szerszy niż termin "usługi w zakresie doradztwa podatkowego". Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994, "doradzać" znaczy udzielać porady, podać, wskazać sposób postępowania w takiej sprawie. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Tut. Organ wskazuje, iż jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o doradztwie podatkowym, czynności doradztwa podatkowego obejmują:

Z kolei art. 2 ust. 2 ustawy o doradztwie podatkowym stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym, są osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych, adwokaci i radcowie prawni oraz biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 (art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym).

Natomiast zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy o rachunkowości, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl ust. 2 ww. art. 76a ustawy o rachunkowości, przedsiębiorcy, wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

Działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy o rachunkowości, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Należy zaznaczyć, iż konstrukcja prawna przedmiotu opodatkowania, stawek podatkowych i zwolnień podmiotowych w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług opiera się na właściwych klasyfikacjach statystycznych, a zwłaszcza Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Z tego też względu sprawa klasyfikacji statystycznej towarów i usług nabiera szczególnego znaczenia.

Należy podkreślić również, iż do zaklasyfikowania danego towaru bądź usługi do odpowiedniej grupy towarów czy też do weryfikacji wskazanej klasyfikacji, nie są kompetentne organy podatkowe. W myśl bowiem Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania: rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku stwierdzić należy, że świadczenie usług określonych z nazwy w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, jako usługi doradztwa, wyłącza prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy. W konsekwencji o tym, czy świadczone przez podatnika usługi mogą korzystać ze wspomnianego zwolnienia, decyduje ich zaklasyfikowanie do określonego grupowania PKWiU, jak również stan faktyczny/zdarzenie przyszłe konkretnej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni od stycznia 2008 r. prowadzi biuro rachunkowe. Zainteresowana zrezygnowała ze zwolnienia, jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Usługi świadczone w ramach prowadzonej działalności polegają na:

* prowadzeniu podatkowej księgi przychodu i rozchodu,

* prowadzeniu ksiąg rachunkowych,

* prowadzeniu rejestrów sprzedaży i zakupów VAT, przygotowywaniu deklaracji w zakresie VAT, które są podpisane elektronicznym podpisem wydanym na nazwisko Wnioskodawczyni (klienci składają upoważnienie na nazwisko Zainteresowanej UPL),

* obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy przedsiębiorców (klientów),

* obliczaniu, rozliczaniu składek ZUS przedsiębiorców oraz ich pracowników,

* prowadzeniu ewidencji środków trwałych, wyposażenia,

* sporządzaniu list płac, prowadzeniu akt osobowych.

Zainteresowana nie świadczy usług doradztwa oraz nie sporządza deklaracji podatkowych osobom, którym nie prowadzi ewidencji i ksiąg.

Wnioskodawczyni wskazała, iż w ramach prowadzonej działalności nie świadczy usług doradztwa, gdyż nie posiada w tym zakresie stosownych uprawnień. Świadczone przez nią usługi mieszczą się w grupowaniu PKWiU z roku 2008 pod symbolem 63.20.2 - "usługi rachunkowo - księgowe" i jednocześni nie są to usługi sklasyfikowane w grupowaniu 69.20.3 - "usługi doradztwa podatkowego". Zainteresowana wskazała, iż w roku 2010 obrót nie przekroczył limitu 100.000 zł i nie przewiduje ona, żeby w roku 2011 obrót przekroczył kwotę 150.000 zł.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawczyni nie będzie wykonywała usług o charakterze doradczym, ani nie będzie udzielała porad prawnych oraz pod warunkiem, że przygotowanie deklaracji podatkowych nie będzie realizowane w ramach odrębnego zlecenia, lecz będzie stanowiło element kompleksowej usługi w zakresie rachunkowości i Wnioskodawczyni nie przekroczy kwoty obrotu określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, wówczas Zainteresowanej będzie przysługiwało prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Skorzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, oraz przy założeniu, że Wnioskodawczyni nie wykonuje innych czynności, które ze zwolnienia korzystać nie mogą (art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, w związku z § 27 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów).

Podkreślić w tym miejscu należy, że powrót do zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT możliwy jest wyłącznie od początku danego roku podatkowego, tj. od 1 stycznia, nie jest tym samym możliwy wybór zwolnienia od dowolnego miesiąca w danym roku podatkowym.

O ponownym wyborze zwolnienia Wnioskodawczyni powinna poinformować właściwego naczelnika urzędu skarbowego deklarując zmianę w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R, zgodnie z przepisem art. 96 ust. 12. Przepis ten nakazuje bowiem zgłosić zmianę danych zawartych w zgłoszeniu rejestracyjnym w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Zatem w zaistniałej sytuacji Wnioskodawczyni chcąc ponownie wybrać zwolnienie w roku 2011 winna złożyć takie zgłoszenie aktualizacyjne do 7 stycznia 2011 r.

Jeżeli jednak Wnioskodawczyni nie złożyła wskazanej powyżej aktualizacji VAT-R i zachowywała się od początku roku 2011 nadal jak podatnik VAT czynny, to należy uznać, iż na rok 2011 nie dokonała ponownego wyboru zwolnienia, wskazanego w ust. 1 art. 113. Skorzystanie ze zwolnienia na podstawie tego przepisu będzie możliwe więc dopiero od 1 stycznia 2012 r., o ile Wnioskodawczyni spełni wszystkie warunki uprawniające ją do skorzystania z takiego zwolnienia wynikające z obowiązujących w tym zakresie przepisów.

Reasumując, Wnioskodawczyni nie ma prawa wybrać zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy od dnia 1 maja 2011 r., gdyż powrót do zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT możliwy jest wyłącznie od początku danego roku podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.